ผมขอรบกวนพื้นที่ในห้องนี้ซักเล็กน้อยนะครับ พอดี blog ยังไม่สามารถอัพได้นะครับ
**********************************************

สวัสดี

นานแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน กี่วันแล้ว กี่เดือน กี่ปี

คุณจากผมไปนานแค่ไหนกันแล้วนะ

คุณคิดถึงผมบ้างไหม ?

วันนี้ผมไปหาคุณมา วันนี้วันเกิดคุณนิ อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย

ผมไม่มีของขวัญวันเกิดให้คุณหรอกนะ นอกจากดอกกุหลาบสีขาว สีที่คุณชอบไง

คุณชอบมันไหม ? ผมให้คุณพร้อมๆกันแนบจดหมายฉบับนี้มาด้วย

คุณรู้ไหม ผมยังไม่เคยขอของที่ผมให้ผู้หญิงคนไหนคืนเลย แต่วันนี้ ผมขออะไรก็ได้ที่ผมให้คุณไปคืนมาได้ไหม ?

คุณเอามาคืนผมเองนะ

อะไรก็ได้

เอาคืนมาสิ

เอาคืนมา ซักชิ้นหนึ่ง

ให้ผมได้เจอคุณอีกครั้ง

คุณมาเจอผมอีกครั้งพร้อมกับตอบคำถามผมคำเดียวได้ไหม ?

"คุณรักผมไหม?" นี่คือสิ่งที่ผมอยากจะรู้

ทุกๆๆครั้ง คุณมักจะบอกว่า ถ้าผมรักคุณ ทำอย่างนั้น อย่างนี้สิ

ให้มาคุยกับคุณเวลาที่คุณเหงา ให้มาเดินเล่นกับคุณเวลาคุณอยากไปไหน ให้ไปซื้อข้าวมาให้คุณกิน ให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้

คุณมาตอบคำถามผมก็ได้

ขอให้มาเหอะ อยากได้อะไรผมจะหามาให้

แค่คุณมาหาผม

เราไม่เคยโกรธกันเกินสามวันเลยนะ นี่กี่วันแล้วละ ไม่มีผมคุณเหงาไหม ? คุณเบื่อไหม ? ชีวิตที่ไม่มีผมมันเป็นอย่างไร ?

เป็นเหมือนอย่างที่คุณฝันไว้หรือเปล่า ?

ตลอดเวลาที่เราจากกัน ผมได้พบคนๆหนึ่งละ

คนๆนี้คล้ายๆคุณเลยนะ

ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา และยังรวมไปถึงความคิดการกระทำต่างๆ

ตอนแรกผมนึกว่ามันคือคุณซะอีก ผมเลยทำเหมือนๆกับที่ผมเคยทำกับคุณ

จนมาวันหนึ่ง ผมเริ่มรู้สึกว่า ผมจะมองเค้า ในอย่างที่เค้าเป็น ไม่ใช่ตัวแทนของคุณนะ

คุณคงไม่โกรธผมใช่ไหม ?

คนๆนั้นผมรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ก้มีความหมายต่อชีวิตผมมาก เหมือนๆกับคุณนั่นละ

เค้าได้สอนผมเหมือนๆกับที่คุณสอนผม แต่คนละอย่างกัน

คุณสอนผมว่า เวลา มีค่าแค่ไหน ?

คนนั้นสอนผมว่า การให้ นั้นสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด

คืนนี้ผมนั่งเขียนจดหมายถึงคุณและถึงเค้า จดหมายที่ไม่มีวันส่งถึง

จดหมายที่ผมจะเก้บเอาไว้คนเดียว

คุณว่าแปลกไหม ? กับการที่เราสองคนมาเจอกัน โดยที่ระบบการใช้ชีวิตไม่มีทางเลยที่จะมาพบกัน

การที่พบกันแบบนี้ เค้าจะเรียกว่าอะไรดีนะ ? โชคชะตา ? หรือ กรรม ?

แต่ก็นั่นละ ที่ผมเสียใจอยู่ทุกวันนี้ ถ้าผมไม่เจอคุณ คุณคงไม่จากผมไป

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วย่อมต้องยอมรับมันนะ

ถ้าเราไม่ทะเลาะกันคุณก็คงไม่จากผมไปอีกเช่นกัน

ทะเลาะกันคราวนั้น ผมจะทำอย่างไรถึงจะได้คุณกลับมา

คุณช่วยบอกผมที

นานๆผมจะคิดถึงคุณทีนะ อย่างน้อยๆๆคุณก็รู้ไว้ละกันว่าผมไม่ลืมวันเกิดคุณละคนหนึ่ง

พรุ่งนี้ที่จะไปหาคุณ ผมก็คงพบกับ พ่อแม่คุณละมั้ง ไม่ก็เพื่อนๆของคุณ

ผมยังไม่กล้าไปเจอหน้าพวกเค้าอยู่ดี คงไปเงียบๆๆ

ไว้จะซื้อของที่คุณชอบกินไปให้ไงครับ น้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ ไงที่คุณชอบกิน

ยังมีเรื่องอีกมากเลยที่ผมอยากจะพูดกับคุณ แต่กระดาษหมดแล้ว ไว้จะไปพูดให้ฟังพรุ่งนี้นะครับ

รัก......