สวัสดีค่ะ
วันนี้เอาโปรเจคท์ใหม่มาให้ลองชิมกันเล็กน้อย (ส่วนเต็มๆ คงอีกนาน
เหมือนเดิม^^)
ไม่รู้ว่าจะถูกใจคนอ่านหรือเปล่า( แต่ถูกใจคนเขียนสุดๆ) 55555+
วานสาววันอาทิตย์ เพื่อนสนิทมิตรสหาย ญาติโยม คนรักของสาววันนี้
ช่วยเข้ามายืนยันหน่อยค่ะว่า สาววันอาทิตย์เป็น สาวรสแซบ จริงหรือเปล่า?
ปล. โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและรับชมเพื่อความบันเทิงในครอบครัวเท่านั้น^^
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
.
.
.
.
สาววันอาทิตย์
แสงอาทิตย์ยามเที่ยงวันส่องกระทบอาคารกระจกสีน้ำทะเลขลิบขอบเทา สะท้อนภาพนกเหล็กลำใหญ่ยักษ์ทะยานขึ้นเหนือขอบฟ้า อาจเป็นสิ่งตื่นตาสำหรับผู้ที่ไม่เคยใกล้ชิด แต่สำหรับหลายคนที่นี่กลายเป็นเรื่องชินตาจนคร้านจแหงนเงยขึ้นสนใจ
ต่ำลงไปที่โถงทางเดินภายนอกอาคารสำนักงานท่าอากาศยานฯ ผู้คนพลุกพล่านขวักไขว่กว่าปกติเนื่องจากเป็นเวลาพักกลางวัน นอกจากพนักงานภายในตึกแล้ว ส่วนหนึ่งมาจากสำนักงานสายการบินซึ่งตั้งอยู่อีกปีกตึก และอีกส่วนมาจากอาคารเทคโนโลยีสารสนเทศที่อยู่ไม่ไกลกัน
ในขณะที่คนส่วนมากมุ่งหน้าไปยังคาเฟ่ทีเรีย ร่างสูงเพรียวในชุดแอร์โฮสเตสท์สีแดงกลับลากกระเป๋าสวนทางคนหมู่มากในทิศทางตรงกันข้าม แค่เพียงเครื่องแบบ 'นางฟ้า' กับท่าทีเฉิดฉายมาดมั่นก็เรียกสายตาหลายคู่ให้หันกลับมามองด้วยความชื่นชมอยู่แล้ว ยิ่งได้ใบหน้าสวยคมซึ่งถูกเสริมความเด่นด้วยเครื่องสำอางค์จนโดดเด่นขึ้นอีกหลายเท่า แม้มันจะบึ้งตึงราวกับเจ้าของไม่สบอารมณ์อะไรบางอย่างอย่างยิ่งยวด แต่กระนั้นก็ยังดึงดูดสายตาหลายคู่จนไม่อาจละจาก ไม่เว้นแม้แต่ชายหนุ่มร่างใหญ่ที่เพิ่งก้าวออกมาจากห้องบัตร เขาชะงักปลายเท้าหยุดยืนนิ่งราวกับถูกตอกตรึง
คล้ายจะรับรู้ว่าถูกจับจ้อง ดวงตาคู่คมกริบตวัดฉับมาทางเป้าหมาย
เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ในแจ็คเกตสีดำเลอะสี ตราสัญลักษณ์วงกลมสีฟ้าสลับแถบขาวต่อด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษสีน้ำเงินสามตัวบนหน้าอกด้านซ้าย บอกให้รู้ว่าเขาเป็นพนักงานของบริษัทผู้เป็นเจ้าของตึกแห่งนี้ และแว่นตาสีดำอันใหญ่กับหมวกปีกกว้างติดหน้ากากกันแดดบดบังไปเกือบครึ่งหน้า ก็ทำให้คนมองสรุปในใจทันควัน
พวกช่าง!
คนถูกระบุอาชีพโดยไม่รู้ตัวสูดลมหายใจลึก เมื่อดวงตาคู่ที่กวาดขึ้นลงจากหัวจรดปลายเท้าหยุดนิ่งที่หน้าต่างหัวใจ จู่ๆ ความรู้สึกในเช้าวันที่โดนใบมีดแฉลบชิมรสเนื้อตอนโกนหนวดก็ผุดพราย เจ็บ
แสบ
คัน ใช่! ความรู้สึกมันไม่ต่างกันเลยสักนิด หากจะมีความต่างก็ตรงที่ครั้งนี้มันแฉลบเข้า
เนื้อใจ
รณรณกไม่รู้ว่าตัวเองทำสีหน้าเช่นใดออกไป นัยน์ตาคมกริบคู่นั้นจึงวาวโรจน์กว่าเดิมอีกสิบเท่า กระเป๋าที่ถูกลากลงบันไดไปแล้วสองขั้นถูกเจ้าตัวดึงขึ้นมากระแทกโครมลงบนพื้นเฉียดปลายนิ้วโป้งใต้รองเท้าผ้าใบขมุกขมอมไปครึ่งนิ้ว
"มองทำไม?" ถ้าไม่ติดว่าสองมือเลอะคราบสกปรกของสนิมเหล็กและสี เขาก็นึกอยากยกขึ้นตบหน้าผากตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด เอาแล้วไงไอ้นกเอ๋ย...อยู่ดีไม่ว่าดี รนหาที่โดนด่า!
"ฉันถามว่ามองทำไม มีปัญหาอะไร?" เสียงห้วนย้ำคำถามมาอีกครั้งพร้อมแววตาคาดคั้น ประมาณว่า
ถ้าไม่ตอบ เจ้าหล่อนจะเหวี่ยงกระเป๋าในมือมาช่วยง้างปากเสียเดี๋ยวนั้น
"เอ่อ
" คนถูกขู่ขยับปาก หากช้ากว่าอีกฝ่าย
"ติดอ่างหรือไงคุณ ตอบให้มันรวดเร็วเหมือนสายตาหน่อยสิ" เอากับแม่เจ้าประคุณสิ จะฟังเขาก่อนได้ไหมเนี่ย
"ผมไม่
"
"ผมไม่ได้ตั้งใจ หรือ ผมไม่ได้มองคุณดีล่ะ? มุกน้ำเน่าเต่าล้านปีแบบนี้เก็บไว้เล่นกับสาววัยทองเถอะคู๊ณ
" ปากบางเฉียบเคลือบสีแดงเม้มแน่นจนแทบเป็นเส้นตรง มือกำหูจับกระเป๋าเกร็งจนแลเห็นเส้นเลือด ภาพเหตุการณ์สดๆ ร้อนๆ ที่เกินขึ้นบนเครื่องฯ ย้อนกลับมาในห้วงความคิด
ขณะที่เธอกำลังรินไวน์เติมให้ผู้โดยสารหญิงคนหนึ่ง พลันนั้นเองที่รู้สึกว่าอะไรบางอย่างกำลังไต่อยู่ที่สะโพก พอเธอหันกลับไปก็พบกับสายตาหวานเยิ้มและรอยยิ้มกระเหี้ยนกระหือรือของผู้โดยสารเฒ่าหัวล้านเลี่ยน เธอโวยวายแต่มันกลับบอกว่าเรียกไม่ได้ยินจึงต้องสะกิด
สะกิดที่ไหนไม่สะกิดดันมาสะกิดสะโพก!
ไอ้เฒ่าตัณหากลับ! ถ้าไม่กลัวโดนคอมเม้นต์ เธอจะลองทดสอบความแข็งแกร่งระหว่างขวดไวน์กับหัวไร้เส้นผมดูสักที
สองที!
"ผู้ชาย! มันก็เหมือนกันหมด ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจหมื่นล้านหรือช่างทาสี เห็นผู้หญิงเป็นไม่ได้ ในหัวคิดเป็นอยู่เรื่องเดียว"
'ช่างทาสี' อ้าปากค้าง มอง 'ผู้หญิง' สะบัดหน้าลากกระเป๋าลงบันไดสำนักงานโครมๆ ตุปัดตุเป๋ข้ามถนนไปขึ้นรถรับ-ส่งภายในสนามบิน
รณรณกหน้าร้อนซู่ เมื่อหันกลับมาเจอสายตาหลายคู่กำลังจับจ้องด้วยความเคลือบแคลงราวกับเขาเป็นไอ้พวกโรคจิตวิตถาร แน่ล่ะ
ฉาก 'เข้าพระ-เข้านาง' อย่างเมื่อครู่ไม่ได้หาชมกันง่ายๆ และคงจะถูกโจษขานกันไปอีกเป็นอาทิตย์ทีเดียว ชายหนุ่มจุปากอย่างหัวเสีย รีบก้มหน้าก้มตาสาวเท้าตรงไปยังรถกระบะสีน้ำเงินเข้มที่จอดอยู่อีกฝั่ง
"เอาไป บัตรพวกเอ็ง!" แทบว่าในทันทีที่ประตูรถถูกกระชากเปิด ถุงกระดาษสีน้ำตาลก็ปลิวไปตกปุบนตักคนขับในนาทีนั้น
"หะแหมๆ ไม่ต้องมาทำโมโหกลบเกลื่อนเลยลูกพี่ พวกผมเห็นนะโว้ยว่าหยุดจีบแอร์ฯ ตั้งนาน" สิ้นเสียงแซวจากคนขับรถหน้าละอ่อน หนุ่มวัยเดียวกันอีกสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังก็โห่รับกันเกรียว 'ลูกพี่' ถลึงตาตอบ หากคนแซวหันไปสนใจบัตรประจำตัวพนักงานที่เพิ่งได้รับเป็นครั้งแรกเสียแล้ว
รณรณกมองลูกน้องสลับแลกกันดูบัตรด้วยความหงุดหงิดแกมเซ็ง "ถ้ารู้ว่าจะเจอแบบนี้ ข้าจะไม่อาสาเข้าไปเอาบัตรให้พวกเอ็งเลย ให้ตาย!"
หนึ่งในสองคนที่นั่งข้างหลังยังอุตส่าห์ยื่นหน้ามาถาม "เจออะไรอ่ะ พี่นก?"
"หุบปากเหอะ ไอ้ช่างทาสี!" มือใหญ่ดึงประตูปิดดังโครม แววตาคู่คมกริบยังตามหลอกหลอนไม่มีที่สิ้นสุด
ให้ตาย! ผู้หญิงอะไรอย่างนี้นะ!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
จากคุณ :
R^oy_kam 
- [
13 มี.ค. 50 12:11:18
]
7 days IN LOVE -`๏- ส า ว วั น อ า ทิ ต ย์ -`๏-
