ความคิดเห็นที่ 1 รณรณกรุกหนัก  ไม่ให้เสียชื่อ 'เสือร้าย'   ตุ๊กตานางฟ้าถูกส่งผ่านมือรมตีไปให้ใครคนหนึ่งทุกวัน จนคนรับคร้านจะโวยวายโกรธเกรี้ยวทำได้เพียงประทุษร้ายเอากับตุ๊กตา หากจะถามกันตรงๆ ชารินญาก็ต้องยอมรับว่าใจจริงหวั่นไหวไม่น้อยกับความสม่ำเสมอของอีกฝ่าย  ไม่ล่วงล้ำกร้ำกรายจนเธออึดอัด แต่ก็ไม่ถอยห่างจนต้องเอื้อมมือไขว่คว้าให้เสียเชิง "คุณ!" ทันทีที่ลิฟท์เปิด  หน้าดำๆ ของใครบางก็ปรากฏตรงช่องประตูราวกับฝัน!   "ยินดีด้วยครับ"  รณรณกฉีกยิ้มกว้าง ตุ๊กตานางฟ้าเปลี่ยนเป็นตุ๊กตาคนป่าตัวดำหอบดอกไม้หลากสีสันเต็มอ้อมกอด  ชารินญาหันมองรอบกายโดยอัตโนมัติ หญิงสาวหลายคนซึ่งทดสอบว่ายน้ำพร้อมกับเธอและลงลิฟท์มาด้วยกัน แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บ้างก็หันซุบซิบพลางหลิ่วตาล้อเลียน ชารินญาหน้าร้อนซู่ รีบหันกลับมายังตัวต้นเหตุที่ยืนหน้าเป็น แถมโปรยยิ้มหวานหว่านไปทั่ว หมั่นไส้! ยิ้มกว้างจนเห็นไปถึงลำไส้ใหญ่แล้วมั้ง "เฮ้! เดี๋ยวสิคุณ รอผมด้วย" รณรณกยื่นสิ่งที่อยู่ในมือค้าง เมื่อหญิงสาวจ้ำเร็วๆ ไปยังประตูทางออก  และก่อนที่อีกฝ่ายจะก้าวลงบันไดหน้าอาคาร  ชายหนุ่มก็ตะโกนลั่น "ใจร้าย " ปลายเท้าคนฟังชะงัก นิดเดียวเท่านั้น "ชารินญา ใจร้าย " เกือบจะก้าวต่อ แล้วทิ้งให้ 'คนบ้า' โหวกเหวกไปคนเดียว หากเสียงชี้ชวนกระซิบกระซาบที่ดังมาเข้าหู  'นั่นครับๆ คนนั้นไงครับ ชารินญา' ต่อด้วย 'เปล่าครับ ไม่ได้ทะเลาะกัน เธอแค่งอนที่ผมมารับช้า' ตรึงจังหวะการก้าวได้ชะงัดนัก "นาย!" " นกครับ" คนตอบยิ้มเผล่รีบวิ่งเข้ามาหา กึ่งลากกึ่งจูงคนที่ร่ำๆ จะออกงิ้วไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกล "ปล่อยฉัน!" ไม่รู้เพราะเชื่อฟังคำสั่ง หรือเพราะถึงรถพอดี  มือดำๆ จึงผละออกจากอย่างอ้อยอิ่งเล็กน้อย และรณรณกก็ไม่ปล่อยให้คนที่ยืนหน้าตาเอาเรื่องได้เปิดปากตัดแต้ม  แขนยาวๆ รีบยื่น 'ของขวัญ' ไปสุด ยืดอกพลางทำตาใสซื่อคาดหวังเหมือนหนุ่มน้อยให้ของขวัญสาวครั้งแรก   หากอะไรก็ไม่น่าเอ็นดูเท่านิ้วก้อยสองข้างที่ถูกปล่อยชี้เป็นอิสระจากพวก เครื่องหมายของการขอคืนดี  แต่มันทำให้เธอนึกถึงเกย์ชะมัด! ชารินญาเกือบส่ายหัว อุณหภูมิในกระแสเลือดลดลงโดยไม่รู้ตัว  "แค่นี้ใช่มั้ย .ขอบใจ!"   "อ๊ะๆ รับของผมไปแล้ว ไม่คิดจะตอบแทนหน่อยเหรอคุณ นี่ไม่นับ 2 ครั้งที่คุณติดหนี้ผมด้วยน้า " ชายหนุ่มท้วงหน้าทะเล้น และพอสบตาวาวๆ ของ 'นางสิงห์' หน้าเข้มๆ ก็สลดวูบ  พลิกมือไหวๆ เลียนแบบตลกในจอแก้ว  "อ่ะ ล้อเล่นนนนนนน" หญิงสาวอยากยิ้ม  หากต้องกลั้นไว้อย่างสุดความสามารถ  ไม่ได้หรอก กลัวใครบางคนจะยิ่งได้ใจ ผู้ชายคนนี้มีอะไรบางอย่างที่ทำให้อาการต่อต้านของเธอทำงานได้อย่างไม่เต็มที่ และที่ไม่อยากยอมรับ เธออยากอยู่ใกล้เขา  ไม่! เป็นไปไม่ได้  มันเร็วเกินไป "วันนี้ฉันมีนัดแล้ว"  สาบาน ไม่ได้โกหกเพื่อหนีใครเลยจริงๆ เพราะหลังจากรู้ว่าเธอประสบผลสำเร็จในการทดสอบด่านสุดท้าย  รมตีก็โทรฯ มาชวนไปเลี้ยงที่คอนโดฯ "ผมรู้  แต้วแร้วให้ผมมารับคุณ" คนฟังหรี่ตามองอย่างชั่งใจ  หากตลอดเวลาที่ผ่านมาพอจะรับรู้ได้ถึงความสนิทสนมที่คนทั้งสองมีต่อกัน  จึงตัดสินใจเดินตามไปขึ้นรถแต่โดยดี "ทำไมคุณดูสนิทกับแต้วแร้วจัง"  คนถูกถามยิ้มกริ่ม  เหลือบสายตาจากถนนมามองหน้าคนถามนิดนึง  แล้วถามกลับด้วยคำถามที่ทำเอาคนฟังเกือบสำลัก   "หึงเหรอ?" "บ้า! ใครจะคิดสั้นไปหึงคุณ" ตอบไปแล้วก็สะดุดกึก  ประโยคร้อนรนเมื่อกี้ละที่จะเป็นตัวบอกเขาว่าเธอรู้สึกอย่างไร  พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทองจริงๆ "แต้วแร้วบอกว่าคุณจะกลับวันพรุ่งนี้"  เออแฮะ พูดดีๆ ไม่โยกโย้เรรวนกับใครเขาก็เป็น   "อืม มีไฟลท์วันมะรืน" "ผมคิดถึงคุณแย่ "   ตาเขียวปั้ด  แต่หน้าแดงแจ๋  อาการแบบนี้จะให้เขาสรุปว่าโกรธหรืออายดีนะ? โกรธหรืออาย เธอก็บอกกับตัวเองไม่ได้เหมือนกัน  รู้เพียงนายช่างทาสีหน้าดำกำลังกัดเซาะหัวใจเธอทีละน้อยๆ และไม่ช้าไม่นานมันคงจะพังครืนไม่มีชิ้นดี . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . จากคุณ : R^oy_kam - [ 15 มี.ค. 50 20:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันเดินทางกลับ  รมตีแอบแวบมาส่งเพื่อนทั้งที่เจ้าตัวบอกว่าไม่เป็นไร  ระหว่างรอเวลาเช็คอินน์ สาวร่างเล็กมีท่าทียุกยิกแปลกๆ จนอีกฝ่ายต้องถาม  "ท่าทางแกแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า?" หลังจากอึกอักอยู่ชั่วครู่  คนถูกถามก็โพล่งสิ่งที่โรมรันพันตูอยู่ในใจออกไป "เจ้ารี่ ฉันมีเรื่องนึงไม่ได้บอกแกว่ะ" "เรื่อง " "พี่เต็นลงมากรุงเทพฯ แล้ว" "ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมแกเพิ่งมาบอกฉัน?" ชารินญาเบิกตากว้าง ร่ำๆ จะทิ้งกระเป๋าในมือ แล้ววิ่งออกไปหาคนที่อยากเจอสุดหัวใจเสียเดี๋ยวนั้น   "เขาลงมาประจำที่นี่ได้สองเดือนแล้วล่ะ " แววตาเกือบๆ จะน้อยใจของอีกฝ่าย ทำให้ต้องรีบเล่าต่อ  "เขาไม่ได้ตั้งใจหลบหน้าแกหรอก  ช่วงแรกๆ พี่เต็นไม่ค่อยว่างจริงๆ ต้องสแตนด์บายตลอด ทั้งอบรม ทั้งดูงานแล้วไหนจะประชุมอีก  แกดูข่าวก็น่าจะรู้ว่ามันวุ่นวายขนาดไหน นี่ก็เพิ่งจะอยู่ตัวอาทิตย์สองอาทิตย์หลังเอง" อาทิตย์สองอาทิตย์หลัง ก็ช่วงที่เธออยู่ประเทศไทยพอดี  แล้วทำไม "อย่าถามว่าทำไมเขาถึงไม่มาหาแก  ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าแกกลับมาเที่ยวนี้เพื่อสอบ  พี่เต็นเลยไม่อยากรบกวน " "วันที่ฉันแวะเข้าไปหาแกที่ AMF* ล่ะ  แค่แวะลงมาหาแป๊บนึงก็ไม่ได้เชียวเหรอ?" รมตีถอนใจเฮือก  ก็ว่าดักหมดทุกทางแล้วเชียว . "เถอะน่า ยังไงแกต้องได้เจอเขาแน่  สอบผ่านฉลุยไปแล้ว อีกไม่นานแกก็จะกลับมาอยู่ที่นี่ ใกล้กันแค่ขี้ตากับเรตินา ขี้คร้านจะเจอกันจนเบื่อเจ้ารี่เอ๋ย "   เจอ คำบางคำในประโยคที่พูดไปทำเอาคนพูดขนลุกเสียเอง  ไม่อยากจะคิดว่าหลังจากได้ 'เจอ' อย่างที่ร่ำร้องมานาน ชารินญาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร   "ไม่รู้ล่ะ บอกพี่กระเต็นด้วยนะว่าห้ามหนีฉันไปไหนอีก  ฉันจะแลกไฟลท์มากรุงเทพฯ ทันทีที่ทำได้"   คนฟังทำสีหน้าแปลกๆ ปากก็บอก  "เขาคงไม่หนีแกไปไหนแล้วล่ะ  ได้เวลาแล้ว เข้าไปข้างในเถอะ" 'คิดถึงกันบ้างนะครับ นางฟ้าของผม' หัวใจหญิงสาวกระตุกกับข้อความที่ถูกส่งเข้ามาในมือถือ ชารินญาหันกลับมามองรอบอาคารผู้โดยสารกว้างใหญ่อีกครั้ง  ใครบางคนโบกมือไหวๆ อยู่หน้าประตู เพียงกะพริบตาหน้าดำๆ ก็หายวับไปจากตรงนั้นราวกับล่องหน นางฟ้าของผม นางฟ้าของพี่ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . To :: bird-eye-view @ gmail.com From :: Little Red Riding Hood @ hotmail.com Subject ::  ห้ามหนี! เชอรี่ขอแลกไฟลท์กับเพื่อนได้แล้วนะคะ  อาทิตย์หน้าเจอกันค่ะ จุ๊บแรงๆ หนึ่งที กระเต็น's angel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ชารินญายกเครื่องมือสื่อสารในมือมาดูเป็นรอบที่ร้อย  หน้าจอยังคงนิ่งสนิทไร้การติดต่อจากคนที่บอกว่า จะมารับ มีเพียงเครื่องบินสีดำลำป้อมบินฉวัดเฉวียนพ่นไอเป็นคำว่า I miss you ภาพพักหน้าจอที่ 'ใครบางคน' โมเมส่งมาให้ แล้วทำเป็นบอกว่าส่งผิด ชิส์! หญิงสาวนึกถึงตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่นายช่างหน้าดำโทรศัพท์ข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาทุกวัน แม้บางวันจะไม่ได้พูดคุยเพราะเป็นเวลาปฏิบัติงานบนเครื่อง แต่อีกฝ่ายก็ยังอุตส่าห์ฝากข้อความเอาไว้แทนตัวเสมอ คร้านจะปฏิเสธ ป่วยการจะถามหาเหตุผล ต่อให้พยายามปิดหูปิดตาไม่ยอมรับเธอ คำตอบมันก็ปรากฏในหัวใจชัดเจนราวกับมีไฟสปอร์ตไลท์ฉายนำทาง เครื่องบินลำน้อยบนหน้าจอมือถือยังคงบินร่อนพ่นถ้อยคำแสนหวานไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่เจ้าของเครื่องชักกรุ่นไม่ใช่น้อย   ยิ่งดู ยิ่งเดือดดาลจนอยากจะพ่นไฟออกมาทางจมูก  เกลียดจริงเชียว คนไม่ตรงต่อเวลา ไร้ความรับผิดชอบ!  ทำเป็นออดอ้อนขอมารับ แล้วไง?  หายจ้อย ไม่เห็นแม้กระทั่งเงาเส้นผม! หญิงสาวยกข้อมือดูนาฬิกาอีกครั้ง นึกถึงข้อความจากอีเมล์ฉบับล่าสุดของพี่กระเต็นก็ยิ่งร้อนใจ อีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลานัดหมายแล้ว อยากจะสะบัดหน้าเดินออกไปขึ้นรถแท๊กซี่ด้านนอก  แล้วปล่อยให้คนมารับลองรอเก้อดูบ้าง!   สุดท้าย ก็ไม่อาจทำได้ลง จึงจำต้องตัดสินใจกดเบอร์โทรศัพท์ของคนที่ไม่คิดจะโทรฯ หา  เสียงสัญญาณรอสายดังยาวนานจนนึกอยากขว้างโทรศัพท์ในมือทิ้ง  หากก่อนที่จะตัดสินใจวาง เสียงอู้อี้ปนสะอื้นของผู้หญิงก็ตอบรับมาตามสาย   ชารินญาอึ้งไปเสี้ยววินาที ก้มลงมองหน้าจออีกครั้งเพื่อความแน่ใจ  ยังไม่ทันจะเอ่ยปากถามว่าคุณเป็นใคร  อีกฝ่ายก็เอ่ยประโยคที่ทำเอาหัวใจชาวาบ "เชอรี่ ได้ยินฉันหรือเปล่า  มาโรงพยาบาล .ด่วนเลย" คนฟังต้องใช้เวลาเกือบนาทีเพื่อทบทวนว่าโรงพยาบาลเอกชนแห่งนั้นตั้งอยู่ตรงไหน  และเกือบสองนาทีทีเดียวกว่าจะสำนึกรู้ว่าผู้หญิงอีกฝั่งสายคือ รมตี นายช่างหน้าดำเข้าโรงพยาบาล "ถ้านายเป็นอะไรไป  ฉันจะเกลียดนายไปตลอดชีวิต!!!" นาทีนั้น นัดหมายสำคัญของคนที่รอมาเกือบสิบปีดูเหมือนจะเลือนลางจากหัวใจไปทันที! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . จากคุณ : R^oy_kam - [ 15 มี.ค. 50 21:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ชารินญาไปถึงโรงพยาบาล พบรมตียืนกระวนกระวายอยู่หน้าห้องฉุกเฉินพร้อมกับชายหนุ่มอีก 2 คน   "เขาเป็นอะไร?" "โดนแทง "  หัวใจเหมือนจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม  วูบโหวงจนเซไปก้าว "เกิดอะไรขึ้น?"  คนถูกถามน้ำตาไหลพราก ยกมือปิดปากกลั้นสะอื้น วูบหนึ่งที่ชารินญานึกคลางแคลงกับท่าทีของเพื่อนสนิท   ก่อนหนึ่งในสองหนุ่มซึ่งคงจะเป็นเพื่อนของรณรณกจะเปิดปากอธิบายแทน "ตอนเช้ามืด พวกเราออกไปดักจับพวกขโมยฝาท่อระบายน้ำกันครับ แต่ระหว่างรอตำรวจ พวกโจรมันฮึดสู้ ไอ้นกพลาด ถูกแทง" ขบวนการขโมยฝาตะแกรงเหล็กทำกันเป็นขบวนการใหญ่  ถึงแม้จะถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจจับไปแล้วชุดหนึ่งก็มีชุดใหม่ลงพื้นที่มาแทนอย่างรวดเร็ว   "ดักจับขโมย "  วิศวกรพวกนี้คิดว่าตัวเองเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์หรือไงกัน? ชายหนุ่มสองคนหันมามองหน้ากัน พอจะเข้าใจความรู้สึกของคนถาม พวกเขาเองก็ไม่คิดว่าจะมีเรื่องราวร้าวแรงเกิดขึ้น  แรกคิดเพียงจอดรถซุ่มดูอยู่ห่างๆ เก็บภาพเป็นหลักฐานและแจ้งเจ้าหน้าที่ให้มาจัดการต่อ แต่พวกโจรเหมือนนกรู้เตรียมเผ่นทันทีที่เสร็จสิ้นการรายงาน   รณรณกจึงตัดสินใจขับรถบี้ ในขณะที่อีกด้านก็เรียกกำลังจากเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานล่วงเวลาซึ่งอยู่บริเวณประตูทางออกด้านทิศใต้ให้ช่วยดัก  เพราะการให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่จากทุกฝ่ายจึงสามารถรวบตัวหัวขโมยไว้ได้ทั้งหมด   ขณะรอตำรวจ เป็นผลัดเปลี่ยนเวรของเจ้าหน้าที่  จึงเหลือเพียงพวกเขาสามคนกับโจรอีกสามซึ่งไม่คิดว่ามันจะฮึดสู้  และสุดท้ายรณรณกก็พลาด ยังไม่ทันมีใครได้พูดอะไร บานประตูสีเทาของห้องฉุกเฉินก็เปิดออก  นายแพทย์ชราในชุดสีเขียวก้าวออกมาพร้อมคำบอกที่ทำให้หลายคนในที่นั้นถอนหายใจกันอย่างพร้อมเพรียง "ปลอดภัยแล้วครับ  โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญ" ได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มสองคนจึงขอตัวไปทำแผลของตัวเองบ้าง  ปล่อยให้สองสาวเข้าไปดูอาการของคนป่วยก่อน  ชารินญาชะงักมองหน้าดำๆ ซึ่งบัดนี้กลายเป็นซีดเซียวไร้สีสัน  แต่ยังคงยิ้มกว้างได้อย่างน่าหมั่นไส้ "พี่ เต " รมตีรีบกลืนคำเรียกขานคุ้นชินลงคอเมื่อรับรู้ว่ามีใครอีกคนอยู่ในห้องด้วย "พี่นกเป็นไงบ้าง ตอนพี่เชโทรฯ ไปบอก แต้วแร้วหัวใจจะวาย" "เฮ้ย! ไม่เป็นไร พี่หนังเหนียว" ตอบอีกคน แต่สายตากลับส่งยิ้มหวานไปที่อีกคน รมตีมองตามสายตาคนป่วยแล้วรีบขยับดันให้เพื่อนสาวเข้ามาชิดเตียง "ผมผิดนัด ขอโทษนะฮะ" "ไม่ต้องมาแกล้งสร้างภาพสุภาพบุรุษหรอกน่ะ หายดีเมื่อไหร่ ฉันเอาคืนนายแน่"  คนป่วยยิ้มกว้าง ฟังก็รู้ว่าปากแข็งไม่อย่างนั้นเอง ผู้หญิง! ยังไม่ทันได้พูดอะไรกันต่อ  ชายหนุ่มอีกสองคนที่ขอตัวไปทำแผลก็ผลักประตูเข้ามาในห้อง ทักคนป่วยเสียงดัง "ไง ไอ้นกกระเต็นปีกหัก" หลังคำทักจากชายหนุ่มคนที่เล่าเรื่องทั้งหมดให้ชารินญาฟัง  ห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ  ชารินญาหันมองคนป่วยบนเตียงที่หลบตาวูบ ส่วนรมตีทำหน้าเหมือนจะร้องได้อีกรอบ "เมื่อกี้  คุณเรียกเขาว่าอะไรนะคะ?"   "อ๋อ นกกระเต็นน่ะเหรอฮะ  ชื่อเล่นไอ้เจ้านกนี่แหละ มันบอกให้เรียกสั้นๆ แค่นก เพราะชื่อกระเต็นมันดูเบบี๋เกินหน้าเกินตาผู้ช้าย ผู้ชายอย่างมันน่ะฮะ นี่ไอ้เจ้าตัวเล็กแต้วแร้วก็เคยร่ำๆ จะเปลี่ยนชื่อเหมือนกัน เพราะไม่เหมาะกับผู้หญิงแมนๆ" สิ้นเสียง  ภายในห้องเงียบสนิทจนแทบได้ยินเสียงลมหายใจ  คนพูดเองก็ชักรู้ตัวว่าผิดคิวเข้าแล้ว ไม่เช่นนั้นไอ้เจ้าตัวเล็กน้องสาวเพื่อนคงกระโดดกัดหูหรือไม่ก็โวยวายไปแล้วที่ถูกหาว่าเป็นผู้หญิงแมน  พอหันไปมองหน้าซีดสนิทของคนป่วยยิ่งรู้ตัว หากที่น่ากลัวที่สุดคงเป็นดวงตาติดไฟได้ของผู้หญิงหน้าคม  เจ้าตัวจึงลากลับไปอย่างรวดเร็ว  ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าถอดสลักระเบิดโยนโครมเอาไว้ คนในห้องมองตากันนิ่ง ราวกับว่าถ้าใครคนใดคนหนึ่งขยับ  โรงพยาบาลก็จะถล่มมาเดี๋ยวนั้น "เชอรี่ "  สุดท้าย  เสียงแผ่วๆ ก็หลุดออกมาจากปากคนป่วย  รมตีรีบคว้ากุมมือเย็นเฉียบของเพื่อนไว้แน่น  บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนอ่อย   "ฟังพี่เต็นอธิบายก่อนนะเชอรี่  แค่ฟัง แล้วเธอจะตัดสินใจยังไงก็ได้  ฉันขอร้อง "  พูดแล้วเจ้าตัวก็ผลุบหายจากห้องไปทันที  ทิ้งให้เพื่อนสาวกับพี่ชายจอมยวนเคลียร์กันเอง ตั้งแต่ตัดสินใจโกหกชารินญาว่าตัวเธอเองมี 'พี่สาว' ไม่ใช่ 'พี่ชาย'  รมตีก็รู้ดีว่าจะต้องพบกับเหตุการณ์แบบนี้เข้าสักวัน  จะกลับไปแก้ไขเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจในอดีตก็ไม่ได้แล้ว ที่ทำได้ดีที่สุดก็เพียง ภาวนาขอให้เพื่อนสาวของเธอมองลึกลงไปจนแลเห็นถึงความหวังดีจากใจจริงของเธอและพี่ชาย ส่วนเรื่องการพาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องซ้ำซ้อนของรณรณก นั่นเจ้าตัวต้องแก้ปมเอาเอง . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "สนุกมั้ยคะ?" "พี่ขอโทษ " "ฉันถามว่าล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น  สนุกมั้ย?" "โธ่ เชอรี่   ฟังพี่อธิบายก่อนได้ไหม  พี่กับแต้วแร้วไม่ได้ไม่ได้มีเจตนาจะหลอกลวง " สบตาคมวาวของอีกฝ่ายแล้ว คนพูดจำต้องเปลี่ยนคำ  "โอ.เค.ๆ เอาเป็นว่าทั้งหมดคือเจตนา แต่มันไม่ใช่เจตนาเลวร้าย พี่กับแต้วแร้วไม่ได้คิดอยากจะหลอกเล่นเห็นเธอเป็นตัวตลกเลยจริงๆ สาบานได้ " คนฟังยังคงนิ่ง มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่ฉายแววความผิดหวังชัดเจน "พี่เพียงแค่อยากช่วยเหลือ  แต่ถ้าพี่เข้าไปตอนนั้น เธอก็คงปฏิเสธความหวังดีเพียงเพราะพี่เป็นผู้ชาย " เขายังจำได้ดีถึงเรื่องที่น้องสาวมาเล่าให้ฟังว่าชารินญามีปฏิกิริยารุนแรงเพียงไรกับอาจารย์ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเอ็นดูหญิงสาวเสมือนลูก พอรู้ว่ามารดาของหญิงสาวจากไป อาจารย์ผู้นั้นจึงคิดช่วยเหลือด้วยการจ้างชารินญาไปสอนพิเศษลูกสาวคนเล็กที่บ้าน หญิงสาวไม่เพียงปฏิเสธ แต่หลีกหนีด้วยการไม่เข้าเรียนวิชานั้นอีกเลย "พี่ไม่อยากให้เธอเกลียดพี่เหมือนที่เกลียดผู้ชายทุกคนที่เข้ามาในชีวิต  ทั้งที่พี่ก็ไม่อยากโกหก  ทั้งที่พี่ไม่อยากหลอกลวง แต่ถ้าโกหกแล้วมันจะทำให้พี่ใกล้เธอมากขึ้น ดูแลเธอได้ดีขึ้น พี่ก็จะทำ" เหมือนโลกพลิกกลับ  พี่สาวใจดีกลับกลายเป็นพี่ชาย นั่นยังไม่เท่ากับเขาเป็นใครอีกคนที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ากำลังมีอิทธิพลต่อหัวใจอย่างหนัก  หญิงสาวกัดริมฝีปากจนเกือบห้อเลือด ก่อนบอก "เหตุผลสวยหรู ฟังดูดี  งั้นช่วยบอกให้หายโง่อีกหน่อยได้ไหมคะว่าการที่คุณพานายช่างรณรณกเข้ามาในชีวิตฉันมันหมายความว่ายังไง  ถ้าไม่ได้คิดจะปั่นหัวฉันเล่น"   ถึงคราวที่คนถูกถามจะนิ่งงันบ้าง  ตลอดระยะเวลาที่เขารู้จักชารินญาผ่านเรื่องเล่าจากปากน้องสาว รูปถ่ายจากกิจกรรมต่างๆ  เขาไม่ปฏิเสธ ชารินญาเป็นคนสวยสะดุดตา  หากเพียงความสวยงามไม่ใช่สิ่งที่จะดึงดูดเขาไว้ได้  ตลอดเวลา เขามั่นใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เพื่อนสนิทของน้องสาวไม่มีนัยยะพิเศษใดๆ ทั้งสิ้น   เกือบจะกล้ายืนยันทีเดียวว่าเขาคิดกับชารินญาแค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น  จวบจนวันที่ฟ้าเล่นตลกชักพาให้เขาพบเจอกับแอร์โฮสเตสท์สาวปากร้าย เพียงเสี้ยววินาทีที่ได้สบตาคู่คมกริบ  คำตอบเก่าจากสมองก็ถูกหัวใจดึงมาประมวลผลใหม่เดี๋ยวนั้น   ผลลัพธ์ ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง! หากเพียงแค่เขาจะยอมรับไปง่ายๆ เรื่องก็คงจบ ใช่! จบง่ายๆ แต่ ทัศนคติเลวร้ายที่มีต่อเพศตรงข้ามของชารินญายังถูกฝังอยู่ในใจ "พี่แค่ต้องการให้เธอยอมรับในตัวตนของผู้ชายคนหนึ่ง อย่างที่พี่เป็นพี่  ไม่ใช่ภาพด้านเดียวที่เธอเห็นและเข้าใจว่าพี่เป็น " "ฮึ! คุณกำลังจะบอกว่าทำเพื่อฉันอีกแล้วงั้นสินะ " รณรณกไม่สนน้ำเสียงหาเรื่อง  เขายังคงอธิบายอย่างใจเย็น  "ถ้าเธอยอมรับพี่ในมุมของพี่กระเต็น วันหนึ่งที่เธอเห็นพี่ในมุมของนายช่างปากเสีย ยียวนกวนประสาท เธอจะรับได้ไหม?"  รับได้หรือไม่ได้ เธอก็รับเขาเข้าไปเต็มหัวใจแล้ว  คำตอบอันน่าตกใจนั้นส่งผลให้หญิงสาวนิ่งขึงไปในทันที  แต่ทิฐิในตัวเรียกร้องให้เธอดึงความโกรธเกรี้ยวเสียหน้าขึ้นมาแทนที่ "สุดท้าย คุณก็เป็นคนเดียวกันอยู่ดี" "เชอรี่ " ชายหนุ่มคราง ที่เขาพูดไปทั้งหมดไม่ได้ซึมลงในหัวใจคนฟังเลยใช่ไหม?" "เวลาเกือบสิบปีที่เรารู้จักกัน พี่เชื่อว่าเชอรี่ตัดสินได้ว่าพี่ทำไปทุกอย่างนั้น เพื่ออะไร  ไม่ว่าคำตอบจะออกมาเป็นแบบไหน พี่ยินดียอมรับการตัดสินใจทุกอย่างของเธอ" คำตอบ ร่างเพรียวหมุนตัวกลับออกไป ไม่มีแม้แต่คำลา... บาดแผลที่สีข้างเจ็บแปลบ  หากหัวใจเจ็บกว่าหลายเท่า . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . จบ . . . . . . . . . . . . อ่ะ...ล้อเล่นนนนนนนนน^^ คัทเอาต์โฆษณาขนาดใหญ่ของสายการบินแห่งชาติริมทางด่วนก่อนเข้าสู่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ เป็นที่สะดุดตาของผู้ที่ผ่านไปผ่านมาด้วยรอยยิ้มหวานและท่าไหว้อ่อนช้อยของหญิงสาวในชุดไทย สำหรับเขามันไม่ใช่แค่สะดุดตา หากตรึงสายตาของเขาเอาไว้เสมอ  เขารัก รอยยิ้มหวานของหญิงสาว รักและปรารถนาจะกักเก็บไว้มองให้เนิ่นนานที่สุดเท่าที่จะทำได้  เพราะในความเป็นจริง รอยยิ้มของเธอคงไม่มีวันเผื่อแผ่มาถึงเขา   อย่าคาดหวังถึงขนาดรอยยิ้มเลย แม้แต่เศษเสี้ยวสายตาเธอก็คงไม่อยากแล หนึ่งปีเต็มกับความว่างเปล่าในชีวิตเมื่อใครคนหนึ่งที่เขาเคยดูแลไม่ต่างจากน้องสาวแท้ๆ หายไป  ไม่สิ! ไม่ได้หายไปไหนหรอก แต่เจ้าตัวทำเสมือนไร้ตัวตน  ทั้งที่อยู่ห่างกันเพียงแค่เอื้อมมือคว้า   ใกล้ แต่เอื้อมไปไม่ถึง เจ็บเสียยิ่งกว่าอยู่ไกลตา ตลอดเวลาที่ผ่านมา นอกจากรับรู้เงียบๆ ผ่านคำบอกเล่าของน้องสาวว่าชารินญากลับมาอยู่เมืองไทยและเข้าทำงานในสายการบินฯ ที่หวังไว้สำเร็จ อีกสิ่งหนึ่งที่พอจะทำได้ก็คือการเฝ้ามองการเติบโตของหญิงสาวอย่างที่เป็นมาตลอด   เติบโต งดงาม ตามที่หวัง โดยไม่จำเป็นต้องให้เขายื่นมือเข้าไปช่วยเหลืออะไรอีกแล้ว รณรณกนึกถึงปฏิทินบนโต๊ะที่เพื่อนร่วมงานแซวเอาบ่อยๆ ว่า 'กบฎ' เนื่องจากไม่ใช่ปฏิทินของบริษัทฯ  แต่เป็นของสายการบินฯ ที่ใครบางคนสังกัดอยู่  หากคนแซวจะสังเกตสักนิดคงได้เห็นว่าปฏิทินเล่มนั้นเปิดอยู่หน้าเดียว หน้า ที่มีผู้หญิงหน้าคมยืนส่งยิ้มหวานในชุดไทย ได้แค่มองก็เจ็บปวดพอแล้ว หากมองได้แค่รูปเจ็บปวดมากกว่า ผ่านไปหนึ่งปี ความผิดของเขามันคงเกินให้อภัยจริงๆ   รณรณกถอนใจยาวเอนตัวพิงเก้าอี้  การประชุมเคร่งเครียดยาวนานที่สุดในรอบปีสิ้นสุดลงพร้อมๆ กับที่หลายคนรีบเก็บข้าวของเดินออกจากห้องประชุมเพื่อไปรับประทานอาหารต่อกับ 'ท่าน'     ในความวุ่นวาย เขาปรารถนาจะอยู่เงียบๆ ทอดตามองผนังกระจกใสแายภาพนกยักษ์ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า  ก่อนอีกลำจะถลาร่อนลงสู่พื้นดินในทิศทางตรงกันข้าม   นี่คงเป็นสิ่งที่เขาทำได้ดีที่สุดกระมัง มองอยู่ไกลๆ และอธิษฐานขอให้ศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองใครบางคนให้ปลอดภัย   ชายหนุ่มระบายลมหายใจอีกครั้ง  รวบแฟ้มบนโต๊ะก่อนลุกขึ้นยืนช้าๆ เมื่อเห็นแม่บ้านยืนรีๆ รอๆ อยู่หน้าห้อง  เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ออกจากห้องประชุมและคงจะออกไปรับประทานอาหารกันหมดแล้ว  ร่างสูงก้าวออกจากห้องประชุมชั้น 5 ลงลิฟท์มาอย่างเดียวดาย โถงทางเดินใต้อาคารท่าอากาศยานฯ  ผู้คนขวักไขว่เนื่องจากเป็นเวลาเที่ยง ชายหนุ่มชะงักปลายเท้าเมื่อก้าวออกมาหยุดยืนท่ามกลางความพลุกพล่าน  ระหว่างตัดสินใจเลือกว่าจะรับประทานอาหารกลางวันที่นี่หรือขับรถออกไปหาร้านเงียบๆ นั่ง   ในครรลองสายตา ร่างสูงเพรียวในชุดแอร์โฮสเตสท์ของใครบางคนลากกระเป๋าฝ่าผู้คนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มหวาน   นางฟ้าของผม นางฟ้าของพี่ "ช่างทาสีจนๆ แถวนี้พอจะมีเงินเลี้ยงข้าวแอร์โฮสเตสสักมื้อไหมคะ?" หน้าดำๆ ของ 'ช่างทาสี' เปิดรอยยิ้มกว้างขวางจนแลเห็นฟันเรียบขาวสะอาด  ประกายตาพราวพร่างยามเอ่ยตอบ "ต่อให้ตลอดชีวิตพี่ก็เลี้ยงได้ " . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . * AMF :: Airport Maintainance Facilities จ บ (จริงๆ จ้า)^^ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . จบไปแล้วหนึ่งวันกับสาววันอาทิตย์ สาววันอื่นๆ รอไปก่อนนะคะ ไม่ช้าไม่นานเราคงได้พบกัน... ว่าแต่...เรื่องต่อไปอยากอ่านของสาววันไหนเอ่ย? ^^ แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 50 21:16:04 จากคุณ : R^oy_kam - [ 15 มี.ค. 50 21:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต อ บ ค อ ม เ ม้ น ต์ -`๏’-ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน) -`๏’- ข้าวซอยร้านนี้มีจริงนะคะ แล้วก็อร่อยจริงๆ ด้วย เอาหัวพี่ช่างทาสีรับประกันเลยค่ะ^^ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -`๏’-ลูกแม่เล็ก-`๏’- ใครน่ารักคะ คนเขียนหรือเปล่า? อุอุ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -`๏’-Kwan (1688tkw) -`๏’- ฮา มีแซบหลบในด้วยหรือคะ ว่าแต่ ที่พูดถึงนี่เพื่อนหรือตัวเองเอ่ย?^^ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -`๏’-:::อาราเร่::: -`๏’- มาเร็วตามคำขอคร้า (เร็วมั้ยเนี่ย?)^^” - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - [b]-`๏’-หนูเก๋-`๏’- ขอบคุณที่แก้ให้คับป๋ม - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -`๏’-ติกาหลัง-`๏’- อะไรสุดยอมคร้า พระเอก..นางเอกหรือว่าคนเขียน ฮี่ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -`๏’-ธาราฝัน-`๏’- มุกน้องมดนี่เอามาจากพี่ช่างตัวจริงค่ะ แต่ตัดทอนและเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เพราะถ้าเอามาทั้งดุ้นนี่กองเซ็นเซอร์ทำงานกันหนักแน่^^ ปล.  ยินดีที่ชอบคร้าบ //\\ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -`๏’-พริมระตา-`๏’- คงได้คำตอบแล้วนะคะ^^ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -   -`๏’-TSURUGI-`๏’- ถ้าดูจากของฝากคุณพี่กระเต็นต้องเป็นผู้หญิงแน่ค่ะ แต่จริงๆ แล้ว ฮี่ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -`๏’-คนผิดชื่อก้อง-`๏’- วันนี้ด่วนพอมั้ยเอ่ย? ^^ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -   -`๏’-oreocream-`๏’- อ่านตอนแรกทำเอาใจหายวาบนึกว่าไปเหมือนใครซะอีก^^” - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - จากคุณ : R^oy_kam - [ 15 มี.ค. 50 21:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กรี๊ด...โรแมนติกสุดๆ เป็นสาววันอาทิตย์เหมือนกัน มาช่วยยืนยันว่าคนวันนี้น่ะ ร้อนแรงม้ากมากค่ะ อ่านแล้วเหมือนอ่านเรื่องตัวเองเลย เป็นผู้หญิงอารมณ์ร้อนนี่ไม่ดีเลยแฮะ เสียดายไปนิดส์หนึ่ง ว่าตอนที่มาเจอกันแล้วเนี่ย น่าจะมีเหตุการณ์อะไรที่ทำให้พี่กระเต็นประทับใจในตัวตนจริงๆ ของน้องเชอรี่มากกว่านี้อีกหน่อยนะคะ มันดูแบบไม่จริงยังไงไม่รู้  ถ้าจะบอกว่าชอบตอนมาเจอ  ถ้าบอกว่าชอบและผูกพันมาตั้งแต่ก่อนหน้า ก็คงจะเข้าใจง่ายกว่าอ่ะค่ะ ...อันนี้ความเห็นส่วนตัวจริงๆ จากคุณ : The SoVo - [ 15 มี.ค. 50 21:41:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นว่าไม่เปิดบ้านที่ Bloggang เลยคิดว่าคุณจันทร์ต้องเอามาลงในนี้แน่ๆ แล้วก็ไม่ผิดหวัง อิอิ...ตามมาจนได้ ขอเม้นท์ก่อนอ่านละกันเน้อ จากคุณ : oHsINa (oHsINa) - [ 15 มี.ค. 50 21:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 555 มันหลบในแบบว่าคนไม่รู้จักไม่มีทางรู้ว่าจริงๆแล้ววี้ดบึ้มได้ปานสายฟ้าแล่บ ตัวเองต้องรู้จักตัวเองจริงไหมคะ555 จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 15 มี.ค. 50 21:52:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วันอังคาร ค่า...สาวหวานสีชมพู แต่....สาววันจันทร์ก่อนก็ได้  เดี่ยวมีคนน้อยใจ จากคุณ : ลูกแม่เล็ก - [ 15 มี.ค. 50 22:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มายกมือเป็นอีกเสียงว่าเรื่องต่อไปขอ..สาววันเสาร์..ค่ะ แต่แอบงงนิดหน่อยที่มาพอผ่านไปหนึ่งปี บทจะดีกันก็ดีกันซะงั้นเลยหรือคะ จากคุณ : วุ้นเส้นย้อมสี (วุ้นเส้นย้อมสี) - [ 15 มี.ค. 50 23:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สุดยอดทั้งพระเอก นางเอก และคนเขียน ที่เขียนได้มันส์ สะใจจริง ๆ แต่เมื่อกี้ กำลังลุ้น จบซะ ดีนะแค่ล้อเล่น ถ้าจบค้าง ๆ คา ๆ มีเคือง ทำเอาตกใจหมดเลย แต่แหม...บทจะดีกัน ทำมั๊ยยยย มันง่ายจังเลยง่ะ จากคุณ : ติกาหลัง - [ 15 มี.ค. 50 23:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอพฤหัสได้มั้ยค้า จากคุณ : nuyu (@ลูกท้อแช่อิ่ม@) - [ 16 มี.ค. 50 01:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอวันจันทร์ นะค๊า....... จะได้เรียงตามวันด้วย อิอิ เอ๊....จะมีการแบ่ง เป็น กลางวันกลางคืน ด้วยป่าวคะ ^___^ จากคุณ : SunnyP - [ 16 มี.ค. 50 03:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อยากได้เรียงตามวันไปเลยครับ จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 16 มี.ค. 50 07:34:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 -`๏’-The SoVo-`๏’- อ่านแล้วเหมือนอ่านเรื่องของตัวเองเลย ^ ^ แอบกรี๊ดค่ะ .อย่างน้อยก็มีสาววันอาทิตย์คนหนึ่งมายืนยันว่า เหมือน ส่วนเรื่องที่ติงมานั้น พระเอกเราปิ๊งจริงๆ ตอนมาเจอค่ะ แต่จากความผูกพันที่มีต่อกันเลยทำให้ ชอบ ง่ายขึ้น อาจจะบรรยายไม่เคลียร์เด๋วกลับไปดูอีกทีนะคะ^^ -`๏’-oHsINa (oHsINa) -`๏’- เปิดบล็อกฯ แล้วนะคะ มีเรื่องอีกเรื่องด้วยล่ะ^^ -`๏’-Kwan (1688tkw) -`๏’- มีเพื่อนสาววันอาทิตย์เป็นแบบนี้เหมือนกันค่ะ^^   -`๏’-ลูกแม่เล็ก-`๏’- 555 มีกลัววันอื่นน้อยใจด้วย น่ารักจัง จากการวิจัยค้นคว้าอย่างหนักหน่วง(เวอร์ซะไม่มีล่ะ^^”) พบว่า สาววันอังคารมีความรักที่หวานสุดในบรรดาสาวทั้ง 7 วันนะคะ -`๏’-วุ้นเส้นย้อมสี (วุ้นเส้นย้อมสี) -`๏’- ฉากตอนจบ สงสัยคนเขียนจะคิดแบบหนังไปหน่อยน่ะค่ะ เลยไม่ค่อยเคลียร์  เด๋วต้องอ่านทวนอีกรอบ^^ -`๏’-ติกาหลัง-`๏’- อารมณ์นางเอกประมาณว่าต้องการใช้เวลา 1 ปีลงโทษน่ะค่ะ ไม่ได้โกรธแค้นแสนสาหัสมากมาย คนเขียนคงบรรยายบวกวางจังหวะ ผิดพลาดไปหน่อย เด๋วกลับไปแก้ไขค่ะ -`๏’-nuyu (@ลูกท้อแช่อิ่ม@)-`๏’- ได้อยู่แร้น^^ (แต่เมื่อไหร่ยังไม่รู้นะคะ..ฮา) -`๏’-SunnyP-`๏’- เกิดวันจันทร์แน่เชียว อิอิ เรื่องกลางวัน-กลางคืนมีแค่วันพุธวันเดียวค่ะ นี่ยังไม่เคลียร์พล็อตพุธกลางคืนเลย..หรือจะตัดไปเลยดีเนี่ย เหอๆ^^;   -`๏’-หยกสีน้ำผึ้ง-`๏’- มีวาระซ่อนเร้นเช่นประมาณว่าเกิดวันจันทร์หรือเปล่าเอ่ย?^^ จากคุณ : R^oy_kam - [ 16 มี.ค. 50 12:48:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เกือบพลาดเรื่องนี้ซะแล้ว เพราะมองไม่เห็น ยังไงขอวันศุกร์แล้วกันค่ะ เพราะไม่เห้นมีใครขอวันศุกร์เลย 555) จากคุณ : bluenovel - [ 16 มี.ค. 50 16:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อยากอ่าน เรื่องของสาวสีม่วงค่ะ วันเสาร์ ^^ จากคุณ : M A T A O - [ 16 มี.ค. 50 20:20:19 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นคนเกิดวันอาทิตย์อีกคน เหอ ๆๆ อารมณ์ ไม่ร้อนมาก แต่อย่าให้โกรธ กว่าจะหาย เป็นปี ๆๆ เหมือนกาน แต่พอบทจะหาย ก็ง่าย ๆๆ เหมือนกัน เหอ ๆๆ จากคุณ : tanuki (one_tanuki) - [ 17 มี.ค. 50 08:09:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนจบๆมันรวบรัดไปยังไงก็ไม่รู้อ่ะค่ะ อยู่ดีๆโกรธกันไม่ติดต่อกันตั้งปีนึง มาดีกันง่ายๆ ปีนึงนี่ ถ้าพี่กระเต็นมีแฟนใหม่ไปแล้วก็ไม่แปลกเลย เหอๆๆ ปล. ขอวันพฤหัสค่า อิอิ จากคุณ : TSURUGI - [ 17 มี.ค. 50 09:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 -`๏’-bluenovel-`๏’- พอดีครบวันเลยค่ะ^^ อย่างละหนึ่งแต้มเท่ากันหมด   -`๏’-M A T A -`๏’- เด๋วจัดให้คร้า   -`๏’-tanuki (one_tanuki) -`๏’- งั้นก็อารมณ์ประมาณนางเอกเรื่องนี้เลยสิคะ^^ -`๏’- TSURUGI-`๏’- เด๋วตอนอีดิทจะกลับไปปรับปรุงตอนจบค่ะ^^ วันพฤหัสฯ ได้ไปสองแต้ม อิอิ จากคุณ : R^oy_kam - [ 17 มี.ค. 50 13:48:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เจอคำว่า จบ เล่นเอา อึ้ง เฮ้ย นักเขียนคนโปรดทำแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวไม่โปรดซะเลยนะ ฮึ่ม !! พอรู้ว่าล้อเล่นก็แน่นอน ยกให้เป็นคนโปรดเช่นเดิมค่า เรื่องนี้ sit เบาๆ ตรงข้ามกับสำนวนของตัวละครและคนเล่าเรื่องที่เข้มข้น กินขาด ฮากลิ้งค่ะ อ่านแล้วอิ่มเอม อมยิ้ม อบอุ่นหัวใจ สาววันต่อไป ไม่เกี่ยงค่ะ มาได้หมด เพราะพี่เป็นพวกสาวได้สาวเอา ฮ่า จากคุณ : ธาราฝัน - [ 17 มี.ค. 50 18:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาอ่านรวดเดียวสองตอน น่ารักจังค่ะ งวดหน้าขอโหวตสาววันอังคาร ดาวนักรบ ขอให้นักรบแห่งสงครามรักค่ะ จากคุณ : ข้าวสารสามเมล็ด - [ 18 มี.ค. 50 15:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เคยอ่าน ดารกากลางดิน ชอบสำนวนคุณ roykam มากๆ คนละคนกับท่านที่ใช้ชื่อในนี้ว่า รอยคำใช่ไหมคะ (ขอโทษด้วยค่ะ หากเข้าใจผิดไป) เกิดวันเสาร์ค่ะ อยากได้สาววันเสาร์ ที่อารมณ์แรงทั้งรักแรงเกลียดแรง แบบตัวเอง อิอิ จากคุณ : มือใหม่หัดอ่านค่ะ - [ 18 มี.ค. 50 15:15:52 ]

ความคิดเห็นที่ 23 -`๏’- ธาราฝัน -`๏’- ฮาาา ใจจริงอยากจะจบตรงนั้นจริงๆ นั่นแหละค่ะ แต่กลัวโดนประชาทัณฑ์  เลยต้องกลั้นในแต่งให้พี่นกกระเต็นแกสมหวัง^^     -`๏’- ข้าวสารสามเมล็ด-`๏’- ได้อ่านแน่นอนคร้า สาวหวานวันอังคาร -`๏’- มือใหม่หัดอ่านค่ะ -`๏’- เป็นคนละคนกันค่ะ^^ ตอนนี้รู้สึกสาววันเสาร์จะนำอยู่ เดี๋ยวมาดูกันค่ะว่ารักแรงเกลียดแรงจริงหรือเปล่า ปล. ถ้าติดตามกันมาตั้งแต่ดารกาฯ ต้องรู้แน่เลยใช่มั้ยคะว่าคนเขียนมาช้าขนาดไหน ฮี่ๆ จากคุณ : R^oy_kam - [ 19 มี.ค. 50 06:17:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ใช่ๆๆ คุณนักเขียนคนโปรดของพี่มาช้ามากๆ เอ แต่วันนี้มาตอบแต่เช้าเลยนะคะ ว่าแต่ต้องกลั้นใจ เขียนให้พี่นกกระเต็นได้สมหวังกับเชอร์รี่ด้วยหรือคะ มิน่า คนอ่านถึงกลั้นความฮาไม่ไหว   จากคุณ : ธาราฝัน - [ 20 มี.ค. 50 11:09:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มัวแต่ไปหลงอยู่ในกระทู้ฮอต เกือบพลาดเรื่องนี้ ^__^ ตอนจบมันตัดฉับไปหน่อยจริงๆด้วยค่ะ เพิ่มเติมอีกนิดจะสมบูรณ์แบบเน้อ ตอนต่อไป ขอเป็นวันอังคารหวานแหวว ได้ไหมจ๊ะ นะ นะ น้า..... จากคุณ : ใจจุลินทรีย์ - [ 23 มี.ค. 50 06:37:31 ]