ความคิดเห็นที่ 1 บทของปิศาจ ( The Devil ) " สวัสดีค่ะน้อง " เสียงใสรื่นหูปลุกให้นักเรียนสาวผู้เป็นหมอทำนายสะดุ้งจากการตั้งสมาธิทำการบ้านคณิตศาสตร์ที่หอบหิ้วมาทำยามที่ว่างจากลูกค้า "  ค่ะ ... สวัสดีค่ะ " เด็กสาวในชุดดำปิดสมุดและรีบทำท่าทางให้ดูน่าเชื่อถือ เหมือนกับนักโหราศาสตร์ที่เคยเห็นตามโทรทัศน์ แต่ด้วยอารามที่รีบร้อนเกินไปทำให้สมุดการบ้านร่วงลงกับพื้นใกล้ๆกับเท้าของผู้มาเยือน "  เดี๋ยวพี่เก็บให้จ้ะ "  หญิงสาวที่น่าจะเป็นลูกค้าก้มตัวลงไปเก็บสมุด หมอดูไพ่ยิปซีสังเกตเห็นว่าพี่สาวที่อยู่ตรงหน้ามีใบหน้าที่ค่อนข้างสวยเก๋ทีเดียว ถึงแม้ผมจะซอยสั้นแต่ก็ดูโฉบเฉี่ยวไม่ตกยุค อีกทั้งความสูงเพรียวทว่าแข็งแรงนั้นก็ดูราวกับนักกีฬาที่ออกกำลังอยู่อย่างสม่ำเสมอ "  โอ้โห ! ... น้องชื่อเพราะจังค่ะ ชื่อ ' ธเรษตรี ' หรือคะ ... แปลว่าอะไรเอ่ย " พี่สาวคนสวยเอียงคอถามพร้อมๆกับที่ยื่นสมุดให้เจ้าของ "  แปลว่าโลกหรือแผ่นดินก็ได้ค่ะ " เด็กสาวตอบอายๆที่อยู่ๆคนแปลกหน้ามาถามความหมายของชื่อเธอ "  อุ๊ย ! เพราะจังนะคะ แต่เรียกยาก ... น้องมีชื่อเล่นไหมล่ะ จะได้สะดวกหน่อยเวลาคุยกันน่ะค่ะ " นักพยากรณ์นิ่งไปนิด แต่เธอคิดว่าถึงบอกไปก็คงไม่เสียหายเพราะท่าทางพี่สาวคนนี้ก็ดูไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร อีกอย่างตอนนี้ก็แค่เวลาสองทุ่มเท่านั้น แยกประตูน้ำที่กำลังนั่งอยู่นี่ มีคนผ่านไปมาเยอะยังกับมด คงยากที่พวกต้มตุ๋นจะมาทำอะไรเธอได้ " ชื่อ ... ชื่อฝน ค่ะ " สาวน้อยบอกชื่อเล่นด้วยน้ำเสียงที่ยังประหม่า "  โห ... เพราะทั้งชื่อเล่นชื่อจริงเลยนะคะ แถมหน้าตายังน่ารักอีกด้วยส" ผู้มาเยือนยังชมไม่หยุด " พี่ก็สวยค่ะ แต่เอ ... หนูคุ้นๆหน้าพี่จังค่ะ เหมือนเห็นที่ไหน " สาวชุดดำกอดอกทำหน้ายุ่งเหมือนจะพยายามเค้นความทรงจำออกมาให้ได้ "  อ๋อ ... คงเคยเห็นในหนังสือพิมพ์หรือไม่ก็โทรทัศน์น่ะค่ะ พอดีพี่เป็นนักกีฬาวอลเล่ย์บอลทีมชาติน่ะค่ะ ' เป็นคำอธิบายของพี่สาว " ว้าย ! ใช่ๆ ใช่จริงๆด้วย "  ธเรษตรีนักทำนายร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น "  ฮ่ะๆๆ แต่ก็เป็นแค่ตัวสำรองน่ะค่ะ ไม่เคยได้ลงเป็นตัวจริงกับเขาสักที " หญิงสาวเอ่ยถ่อมตัว แต่ในชั่ววินาทีนั้นธเรษตรีสังเกตเห็นความรู้สึกบางอย่างที่พาดผ่านในแววตา "  นี่แหละค่ะ ที่พี่อยากให้น้องช่วยทำนาย ... ถ้าพี่พยายามทำสิ่งที่พี่ตั้งใจไว้ พี่จะประสบผลสำเร็จหรือเปล่า " นักกีฬาทีมชาติอธิบายถึงสาเหตุที่เข้ามาทักทาย " อ๋อ ... ได้ค่ะ " ฝนในชุดสีนิลสลับไพ่พร้อมกับคลี่กระจายไพ่อย่างสวยงามในลักษณะคว่ำหน้า ในใจของเธอรู้สึกดีที่ปัญหาของลูกค้ารายนี้ไม่ซับซ้อนจนต้องเล่ายาวเหยียด "  พี่สาวตั้งใจให้ดี แล้วใช้มือซ้ายเลือกมาเพียงหนึ่งใบเท่านั้น "  ธเรษตรีกล่าวน้ำเสียงทุ้มต่ำ บรรยากาศรอบโต๊ะดูประหนึ่งจะมืดมนลง มือซ้ายของนักกีฬาวอลเล่ย์หยิบไพ่ทาโรต์ออกมาหนึ่งใบก่อนที่จะส่งให้นักพยากรณ์ที่อยู่ตรงข้าม ธเรษตรีรับไพ่มาไว้ในมือ เมื่อเห็นหน้าไพ่เด็กสาวนิ่งไปอึดใจใหญ่ แววตานั้นมีสีดำสนิทราวกับลูกแก้วประหลาดที่ไม่สะท้อนแสง นัยน์ตาดำที่เบิกโพลงค่อยๆเงยหน้ามามองนักกีฬาที่เป็นลูกค้า "  พี่สาวเลือกใบนี้ขึ้นมา ... " น้ำเสียงทุ้มต่ำฟังแล้วเย็นเยือกหัวใจ "  ได้ใบอะไรคะ " นักกีฬาทีมชาติคว้าไพ่จากมือนักทำนายไปดู หน้าไพ่นั้นถูกวาดโดยจิตรกรที่มีฝีมือยอดเยี่ยม มันถูกบรรจงวาดเป็นรูปของปิศาจที่ศีรษะมีเขาสองข้างโง้งยาวเหมือนแพะ ปีกสีดำสยายกว้างราวกับค้างคาวยักษ์ ส่วนทางด้านหน้าของปิศาจตนนั้นปรากฏมีชายหญิงร่างเปล่าเปลือยคู่หนึ่ง ... และที่น่าสังเกต ที่ศีรษะของชายหญิงคู่นั้นมีเขาแหลมสั้นๆโผล่ขึ้นมา ด้านล่างนั้นสลักชื่อของไพ่ทำนายไว้ The Devil ... ไพ่ปิศาจ !! "  นี่ ... นี่มันหมายถึงอะไร พี่จะโชคร้ายงั้นหรือ ? " สาวสวยนักกีฬาร้องขึ้นมา ธเรษตรีผู้มีหน้าที่พยากรณ์ส่ายหน้าช้าๆ แววตายังคงส่องประกายลี้ลับ "  ความหมายของไพ่ใบนี้ ... คือความริษยา !! " "  ความอิจฉาของปิศาจร้ายที่สิงสู่ใจคน ทั้งเรื่องการงานและเรื่องความรัก ... ที่สำคัญพี่สาวจงดูเขาแหลมที่ศีรษะหญิงชายทั้งคู่ " นักกีฬาทีมชาติก้มลงมองที่หน้าไพ่ "  เขานั่น ! ...  แสดงถึงความยินยอมพร้อมใจที่จะเป็นสาวกของปิศาจ ยินยอมที่จะริษยาอาฆาต ... แม้จะรู้ว่ามันผิดก็ตาม !! " "  แล้ว ... แล้วไงล่ะ !? "  ผู้เป็นนักกีฬาตัวสำรองยืนพรวดขึ้น ปากคอสั่นระริก "  สิ่งที่พี่ตั้งใจจะทำ ... เลิกเสียเถิดค่ะ ! มิฉะนั้นอาจจะต้องกลายเป็นปิศาจ " "  และต้องรับผลกรรมที่เลวร้าย !! " แววตาเสมือนลูกแก้วสีดำทะมึนจ้องหน้าลูกค้าผู้เป็นนักกีฬาทีมชาติประหนึ่งว่าจะสามารถลงไปล่วงรู้ถึงความลับภายในใจได้ " บ้าแล้ว ! "  พี่สาวทีมชาติตวาดออกมา ดูแทบไม่เหลือซึ่งความใจดีในทีแรก "  อีบ้า ! ทำนายมั่ว !! ทุเรศๆๆ อย่างนี้ชั้นไม่จ่ายเงินให้หรอก เดี๋ยวเถอะ ... ชั้นจะฟ้องหมิ่นประมาทแก "  คำผรุสวาทมากมายพรั่งพรูจากปากสวย ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินลงส้นปึงปังจากไป ทิ้งให้นักทำนายชุดดำนั่งส่ายหัวด้วยความระอา แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 50 01:26:50 จากคุณ : Luckard - [ 16 มี.ค. 50 01:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นับตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าในโรงยิมฝึกซ้อมวอลเลย์บอลของทีมชาติ หญิงสาวผมซอยสั้นทว่าสวยโฉบเฉี่ยวที่มีนามว่า ' ดุจเดือน ' รู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจเป็นอย่างมาก ทั้งนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะเธออารมณ์เสียค้างคามาตั้งแต่เมื่อคืนที่ถูกนักพยากรณ์แปลกๆทำนายว่าร้าย และยิ่งเมื่อเดินเข้าในโรงฝึกซ้อมก็ต้องมาพบกับภาพที่ไม่อยากเห็นอีก '  สุวิทย์ ' โค้ชหนุ่มที่ดุจเดือนแอบปลื้มตั้งแต่แรกเห็น ตอนนี้กำลังทำท่าสนิทสนมอยู่กับ '  พรกมล '  ผู้เป็นเอซของทีมชาติ ใครๆก็รู้ว่าความสัมพันธ์ของคนทั้งสองนั้นเป็นยิ่งกว่านักกีฬากับโค้ช ทว่าหาได้มีใครคัดค้าน ด้วยทุกคนเห็นพ้องว่าทั้งสองเป็นคู่ที่เหมาะสมและอีกอย่างทั้งคู่ก็ไม่เคยทำอะไรผิดหรือเกินเลยมากไปกว่าคนรัก แต่สำหรับดุจเดือนแล้ว พรกมลผู้นี้นับเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งที่จะต้องเอาชนะให้ได้ หญิงสาวเพียรที่จะฝึกปรือฝีมือตัวเองให้ดีขึ้นด้วยหวังว่าจะได้ตำแหน่งตัวจริงของทีม และแน่นอนหากเธอได้บทเด่นเมื่อไรคุณสุวิทย์ต้องหันมามองอย่างแน่นอน แต่อย่างไร ... จนแล้วจนรอดดุจเดือนก็ตามพรกมลไม่ทัน หญิงสาวรับรู้ในใจหลังจากพยายามซ้ำแล้วซ้ำเล่า ... พรกมลเป็นอัจฉริยะที่พากเพียร !? ดังนั้นไม่มีทางที่เธอหรือใครจะตามได้ทัน ไม่ว่าจะเป็นด้านไหนก็ตาม ทั้งความสามารถทางกีฬาในระดับเอซของทีมชาติ หรือแม้แต่ด้านของความรัก !? "  อ้าว ! เดือน เข้ามาซ้อมด้วยกันสิ " พรกมลตะโกนเรียกเมื่อเห็นหญิงสาวไม่เข้าไปร่วมซ้อมเสียที "  จ้ะๆ เดี๋ยวขอเปลี่ยนเสื้อแป๊บหนึ่งนะ " ผู้เป็นตัวสำรองของทีมตีหน้ายิ้มแย้มเสมือนไม่มีอะไรอยู่ในใจ ระหว่างที่หญิงสาวกำลังเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อกีฬา จิตใจนั้นร้อนรุ่มด้วยไฟริษยา ไม่มีทางใดที่เธอจะเข้าไปแทนที่ที่พรกมลกำลังยืนอยู่ได้ ทั้งตำแหน่งของทีม ... ทั้งตำแหน่งของหัวใจ ไม่สิ ! ตราบเท่าที่พรกมลยังยืนอยู่ ณ ที่ตรงนั้นต่างหากเล่า !? ดุจเดือนเดินยิ้มออกมาเพื่อเข้าร่วมซ้อมกับทีม แม้ท่าทางจะจริงจังกับการซ้อม แม้สีหน้าจะดูยิ้มแย้มและเป็นมิตร แต่ในใจนั้น ... กลจักรฟันเฟืองแห่งความริษยากำลังหมุนทำงานอย่างเต็มที่ สมาธิของดุจเดือนแทบไม่ได้อยู่กับเกมการฝึกซ้อม ด้วยภายในสมองกำลังคิดหาวิธีที่จะทำให้พรกมลพ้นจากตำแหน่งที่ขวางทางอยู่ กำจัด ! มีทางเดียวคือ ... ต้องกำจัด !! ดุจเดือนผู้ผิดหวังในเกมกีฬาและเกมแห่งรักไม่ได้คิดถึงขั้นฆ่าแกงอะไร หญิงสาวพยายามคิดหาทางที่จะทำให้คู่แข่งอัจฉริยะต้องพลาดจาตำแหน่งเอซของทีม ซึ่งนั่นจะเปิดโอกาสให้เธออย่างเต็มที่ ลูกวอลเลย์ลอยโด่งจากอีกฝั่งข้ามเนตมาทางเธอ มันลอยละลิ่วเข้าตรงกลาง ... ระหว่างเธอกับพรกมล ใช่ ! ตำแหน่งนี้ ถ้าพูดเป็นภาษานักพากย์กีฬา ... มันเป็นตำแหน่งที่เรียกว่า จุดเกรงใจ ! วาบความคิดและเสี้ยวตัดสินใจ ดุจเดือนผู้เปี่ยมด้วยความริษยาเสต็ปเท้าเข้าไปทางตำแหน่งที่ลูกวอลเลย์จะตก นั่นเป็นจังหวะเดียวกับที่พรกมลก็เคลื่อนตัวเข้ามาเช่นกัน มันเป็นวินาทีที่สายตาของทุกคน ทั้งโค้ช ทั้งนักกีฬา ... ทั้งพรกมล วินาทีที่ทุกคู่สายตาจับจ้องยังลูกบอลที่ลอยอยู่กลางอากาศ มีเพียงสายตาของคนเดียวที่มองพื้น ... ดุจเดือน !? พลั่ก ! เสียงคนสองคนวิ่งชนกันอย่างแรง " โอ๊ย !! " เสียงร้องลั่นของพรกมลดังลั่นพร้อมกับทรุดตัวลงไปนอนกุมข้อเท้า ทุกคนที่อยู่ในโรงยิมรีบปรี่เข้าไปดูอาการเอซประจำทีม ข้อเท้าที่ถูกเหยียบจากอุบัติเหตุเมื่อสักครู่บวมเป่งจนทุกคนต้องบอกให้คุณสุวิทย์รีบพาพรกมลไปส่งโรงพยาบาลเป็นการด่วน " ฮือ ๆๆๆๆๆ ... เพราะเดือนแท้ๆ เพราะเดือนคนเดียว คุณพรกมลถึงต้องมาเจ็บอย่างนี้ "  ตัวสำรองทีมชาตินั่งร้องไห้เอาหน้าซบกับฝ่ามือทั้งสอง " มันเป็นอุบัติเหตุ อย่าคิดมากน่า " ใครสักคนในทีมพูดปลอบใจ "  เดือน ... เดือนไม่ได้ตั้งใจ !! " เสียงพูดทั้งน้ำตา " ไม่มีใครโทษเดือนหรอก ทุกคนรู้ว่ามันเป็นเหตุสุดวิสัย เดี๋ยวพรกมลก็หาย คงจะไม่ถึงกับขาหักหรอกน่ะ "  คนเดิมปลอบพลางใช้มือตบไหล่หญิงสาว รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากของดุจเดือน แต่ก็เพียงชั่วครู่เท่านั้นเนื่องจากเธอรีบเอาฝ่ามือปิดไว้ทำทีเป็นสะกดกลั้นไม่ให้ร้องไห้เสียใจ แต่แท้จริง ... เธอกำลังกลั้นหัวเราะต่างหาก ! '  ต้องขาหักสิยะ ชั้นตั้งใจเหยียบเข้าไปเต็มแรงอย่างนั้น ... ไม่หักให้มันรู้ไปสิ ฮิๆๆ ' นั่นคือความคิดของนักกีฬาที่ต้องการตำแหน่งตัวจริง หลังจากนั้นดุจเดือนก็แสร้งทำเป็นนั่งซึมเพื่อให้สมบทบาทปล่อยให้เพื่อนร่วมทีมคนอื่นซ้อมกันไปก่อน ส่วนตัวเธอก็นั่งคิดหาวิธีที่จะพิชิตหัวใจโค้ชหนุ่มในช่วงเวลาที่พรกมลไม่สามารถมาซ้อมกับทีมได้ " เฮ้ ! ทุกคน ผมกลับมาแล้ว ! " เสียงชายหนุ่มดังขึ้นที่ประตูโรงยิม สีหน้ายิ้มแย้ม " โค้ชสุวิทย์ทำไมกลับมาเร็วจัง แล้วพรกมลเป็นยังไงบ้าง ? " ลูกทีมวอลเลย์บอลร้องถามชายหนุ่ม ดุจเดือนเองก็งงเพราะเขาไปโรงพยาบาลยังไม่ถึงสองชั่วโมงก็กลับมาแล้ว " อ๋อ ... หมอดูเอกซเรย์แล้วกระดูกไม่หัก แต่ยังไงหมอก็ให้นอนพักที่โรงพยาบาลสักคืนน่ะ เผื่อว่ามันจะบวมอักเสบทีหลัง " โค้ชหนุ่มอธิบาย นั่นทำให้มีเสียงถอนใจโล่งกังวลที่นึกว่าจะต้องเสียมือดีประจำทีมไปซะแล้ว "  แล้วพักอยู่ที่โรงพยาบาลไหนล่ะคะ "  ใครสักคนถาม ดุจเดือนเงี่ยหูฟัง "  อยู่ที่โรงพยาบาล ... " ผู้เป็นโค้ชประจำหัวใจของพรกมลบอกชื่อโรงพยาบาลและหมายเลขห้องที่คนรักได้เข้าพัก "  แล้วเดือนล่ะกลับไปแล้วเหรอ " ชายหนุ่มมองหาหญิงสาวที่บัดนี้ไม่ได้อยู่ตรงนั้นเสียแล้ว เขาอยากจะปลอบไม่ให้เธอกังวลใจมากเกินไป และพรกมลเองก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรร้ายแรง "  เอ๊ะ ! สงสัยกลับไปแล้วค่ะ ดูท่าเดือนเขาจะกังวลมากเหมือนกัน เมื่อกี้เห็นร้องไห้ตลอดเลย "  เพื่อนร่วมทีมอธิบายในสิ่งที่ตัวเองเห็น แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 50 01:29:49 จากคุณ : Luckard - [ 16 มี.ค. 50 01:27:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ดุจเดือน หญิงสาวผู้เต็มเปี่ยมด้วยเพลิงแห่งความริษยา เปลวไฟที่ร้อนรุ่มจากนรกอันเป็นที่อยู่ของปิศาจร้าย ... บัดนี้เปลวแห่งเพลิงดำนั้นแผดเผาอยู่หัวใจแห่งมนุษย์ของเธอจนมอดไหม้ บัดนี้สถานที่เบื้องหน้าของดุจเดือนก็คือ ... โรงพยาบาล โรงพยาบาลที่พรกมลเข้ารับการรักษาตัวอยู่ !? หญิงสาวที่สวมวิญญาณปิศาจริษยาค่อยๆก้าวเดินเข้าในตัวตึก ใบหน้าของเธอนั้นเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มและกิริยาที่สุภาพเรียบร้อย เธอจึงไม่เป็นที่ผิดสังเกตของใครต่อใคร ประตูห้องพิเศษค่อยๆเปิดแง้มออก ดุจเดือนชะโงกหน้าเข้าไปช้าๆ ภายในห้องนั้นเธอเห็นศัตรูหัวใจกำลังยืนอยู่ที่ระเบียงด้านนอก ระเบียงนั้นมีกำแพงกั้นเพียงระดับเอว ... ขณะที่ความสูงในชั้นนี้ ชั้นที่ 8 ! ดุจเดือนย่างเท้าแทรกตัวเข้าทางช่องประตูที่เปิดแง้มไว้ ฝีเท้าเงียบกริบราวกับแมวที่ล่าเหยื่อในยามค่ำคืน หญิงสาวผู้ริษยาย่องไปทางด้านหลังของพรกมล เธอชำเลืองเห็นข้อเท้าที่บาดเจ็บถูกพันไว้เพียงผ้ายืด ดูเหมือนเป้าหมายจะไม่รับรู้ว่ามีอาคันตุกะเข้ามาเยือนจากทางด้านหลัง พรกมลเอซของทีมชาติยังคงยืนปล่อยอารมณ์ไปกับวิวทิวทัศน์ของชั้นแปด นักกีฬาผู้เปี่ยมด้วยความอิจฉาลังเลอยู่เพียงเสี้ยวอึดใจ " เขานั่น ! ...  แสดงถึงความยินยอมพร้อมใจที่จะเป็นสาวกของปิศาจ ยินยอมที่จะริษยาอาฆาต ... แม้จะรู้ว่ามันผิดก็ตาม !! " "  สิ่งที่พี่ตั้งใจจะทำ เลิกเสียเถิดค่ะ ... มิฉะนั้นพี่อาจจะต้องกลายเป็นปิศาจ " "  และอาจต้องรับผลที่เลวร้ายของมัน !! " เสียงคำทำนายของนักพยากรณ์แว่วมาเตือนสติ ไพ่ทาโรต์รูปปิศาจวาบเข้าในหัว "  บ้าแล้ว ... ใครจะไปเชื่อ ความสำเร็จรออยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ "  ดุจเดือนยิ้มเหี้ยมเกรียม ใบหน้าที่สละสลวยในทีแรกนั้น บัดนี้ดูน่าเกลียดน่ากลัว ดูราวกับว่าเป็นทาสแห่งปิศาจร้าย ! หญิงสาววิ่งเต็มที่ มือทั้งสองเหยียดออกไปข้างหน้าสุดเอื้อม เป้าหมายอยู่ที่แผ่นหลังของพรนถาผู้เป็นศัตรูหัวใจ วินาทีก่อนที่มือจะสัมผัสกับแผ่นหลัง เท้าทั้งสองเกิดขัดกันทำให้เธอพุ่งลิ่วไปข้างหน้า ทว่า ... ยังคงแม่นยำสู่เป้าหมาย พรกมลยืนปล่อยอารมณ์จนหายเบื่อ หญิงสาวไม่รู้สึกโกรธเพื่อนร่วมทีมแม้สักนิดด้วยเชื่อมั่นว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิด คิดได้เช่นนั้นแล้วเธอจึงเตรียมที่จะหันหลังกลับไปนั่งพักในห้อง แปล๊บ ! ความเจ็บเสียวที่ข้อเท้าทำให้เอซของทีมวอลเลย์ต้องทรุดตัวลงนั่งเอามือกุมข้อเท้า นั่นเป็นวินาทีและจังหวะเดียวกับที่ดุจเดือนพุ่งเข้ามา อนิจจา ... ดุจเดือนผู้เป็นทาสแห่งปิศาจร้ายพุ่งเลยข้ามหลังของพรกมลที่บังเอิญก้มลงเพราะความเจ็บปวดจากบาดแผล ... บาดแผลที่ดุจเดือนจงใจสร้างขึ้นเพื่อกำจัดคู่แข่งให้พ้นทาง และกำแพงกั้นที่ขอบระเบียงก็สูงเพียงเอวเท่านั้น ... มันช่วยอะไรไม่ได้สักน้อย "  กรี๊ดดดดดดดดดด !!! " เสียงร้องกรีดยาวดังลั่นก่อนจะตามด้วยเสียงของหนักๆกระแทกเข้ากับพื้นคอนกรีตเบื้องล่าง วันรุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์ทุกฉบับพาดหัวข่าวการตกตึกตายของนักกีฬาวอลเลย์บอลทีมชาติอย่างครึกโครม บางเล่มมีรูปประกอบที่เห็นอย่างชัดเจนโจ๋งครึ่มเล่นเอา ' ธเรษตรี ' ถึงกับเลิกรับประทานอาหารมื้อเช้าไปเลย หญิงสาวนักพยากรณ์ถอนหายใจแรงๆพลางส่ายศีรษะด้วยความสลดใจ ก่อนที่จะเปลี่ยนชุดเพื่อไปโรงเรียนยามเช้าเฉกเช่นทุกวัน แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 50 11:34:10 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 50 01:33:08 จากคุณ : Luckard - [ 16 มี.ค. 50 01:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เฮ้ออออ ไม่น่าเนอะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 16 มี.ค. 50 09:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พี่หมอโหดร้าย ฆ่าคนตาย ประจำรพ. ไหน จาได้ไม่ไปรักษา (:P) รพ.ที่พี่หมอทำงานมีคนโดดตึกตายแหงม จากคุณ : i_tua_yung - [ 16 มี.ค. 50 18:35:51 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อนาจใจจริงๆ จากคุณ : keroobob - [ 16 มี.ค. 50 19:36:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นตอนที่ให้ข้อคิดได้ดี ...แต่สงสัยว่า หมอ+พยาบาล+เจ้าหน้าที่ รพ. ปล่อยให้มีคนเข้าไปหาผู้ป่วยห้องพิเศษตามลำพัง โดยไม่มีใครไปด้วย และไม่มีใครไปเรียกผู้ป่วยให้รู้ตัว (ว่ามีคนมาหา) เลยเหรอครับ? ปล. เอารูปไพ่มาโพสให้ดูประกอบ (แต่ไม่ใช่ชุดมาตรฐานนะ) จากคุณ : QuaOs - [ 16 มี.ค. 50 23:23:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เพิ่งเคย เข้ามาอ่าน สนุกมากๆเลยค่ะ^^ จากคุณ : Crimson Angel - [ 16 มี.ค. 50 23:43:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้าตำรา ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวรึเปล่า?? จากคุณ : ^_^ (^รตี) - [ 17 มี.ค. 50 06:36:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สุดท้าย กงล้อแห่งโชคชะตา ก็ต้องหมุนไป แม้จะมี สัญญาณเตือนล่วงหน้า แต่ก็ดูเหมือนกงล้อจะไม่เบี่ยงเส้นทางเลย น่าเศร้านะฮะ จะมีใครสักกี่คน ที่ เข้มแข็งพอ ที่สามารถเปลี่ยนกงล้อนี้ได้ล่ะ จากคุณ : tanuki (one_tanuki) - [ 17 มี.ค. 50 08:21:07 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โธ่... น้องเดือน ไม่น่าเลย... จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 17 มี.ค. 50 19:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อัพเดตจ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5246796/W5246796.html จากคุณ : Luckard - [ 22 มี.ค. 50 00:13:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 บางที ความหวังดีของคนเรา ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ยังไงๆ คนที่ตัดสินใจในบทสุดท้าย ก็คือตัวเราเองมากกว่า บทนี้เขียนได้ดี ชอบนะคะ จากคุณ : The SoVo - [ 24 มี.ค. 50 15:55:00 ]