ตอนที่แล้ว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5222973/W5222973.html
ความตกใจ หวาดกลัว ไม่เข้าใจ และสับสนปนเปกันไปหมด เขาน่าจะลุกขึ้นแหกปากโวยวายแต่นั่นหมายถึงอาการสติแตกที่จะปฏิเสธความรับผิดชอบไม่ได้ ตอนนี้เขาใจสั่นตัวสั่นเหมือนคนจับไข้ พยายายามสุดแสนในการประคองสติเป็นที่ตั้ง
ไม่ใช่....ไม่ใช่.... เด็กหนุ่มคร่ำครวญในใจ มันเป็นไปไม่ได้ นี่บางทีอาจเป็นฝาแฝด หรือไม่ก็แต่คนที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกัน มันเป็นความบังเอิญเท่านั้น ถึงจะมีโอกาสเป็นไปได้น้อยแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางเป็นไปได้เอาเสียเลย มันต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ
แต่ความหวังน้อยนิดที่เพิ่งก่อตัวขึ้นมาก็ดับวูบลงเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูแผ่วเบาพอได้ยิน
ตัวแสบ.....ไม่ได้เจอกันหลายปีเลยนะเพื่อน....
ผวาแทบตกโต๊ะ ...ชัดเลย.....มีแต่ไอ้เจ้าแว่นคนนี้เท่านั้นที่ชอบเรียกเขาว่า ตัวแสบ อันเนื่องมาจากวีรกรรมเชิงลบในสมัยเด็ก หันไปมองอย่างไม่ตั้งใจก็เห็นสีหน้าท่าทางสงบราบเรียบแต่แฝงไปด้วยการเย้ยหยันอยู่ในที
แกตายไปแล้ว....
เสียงของเขาแหบพร่าจนแทบจำเสียงตนเองไม่ได้ ประสาทและความรู้สึกมึนชาไปหมด นี่มันต้องเป็นฝันร้าย...สมองเริ่มหาทางออกให้กับสถานการณ์วิปริตเลวร้าย นี่มันแค่ความฝัน เดี๋ยวเราก็จะตื่นขึ้นมาแล้วพบว่ากำลังอยู่ในห้องนอน แต่การสอบนี่ล่ะ
ถ้าเป็นความฝันทำไมมันชัดเจนและตื่นยากขนาดนี้
ตายแล้วเป็นไงล่ะ.....
เสียงของเจ้าแว่นย้อนถามเหมือนแว่วมาจากที่ไกลแสนไกล
แกค้องการอะไร...
ก็แค่มาสอบแข่งกับแกอีกที ตัวแสบ
.ดูสิว่าวันนี้แกจะโกงข้อสอบได้อีกไหม
เด็กหนุ่มรู้สึกว่าสติของตัวเองกำลังจะขาดผึงลงไม่ช้าไม่นานนี้ เขาเอามือกุมหัว พยายามไม่หันไปมองร่างคนซึ่งตายไปแล้วและมานั่งข้างๆ ไอ้แว่นคนนี้เป็นคนเดียวที่รู้ความลับในการโกงข้อสอบของเขา เพราะการสอบครั้งสุดท้ายของมัน เจ้าแว่นก็บังเอิญมานั่งข้างๆ เขาเหมือนวันนี้ไม่มีผิด มันเห็นเขาหยิบกระดาษข้อมูลมาดู แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่มองด้วยสายคาผิดหวังเย็นชา บางทีความเป็นเพื่อนทำไห้มันไม่โวยวายอะไรออกมา
หันไปมองคนคุมสอบตอนนี้ยืนนิ่งอยู่หลังห้อง ไอ้บ้านั่นแทนที่จะมาเกรี้ยวกราดโวยวายตามแบบฉบับ กลับยืนนิ่งด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก เอากับพี่แกสิ... ทำไมไม่มาดูว่าตอนนี้มีคนที่ตายไปแล้วมานั่งสอบอยู่ในห้อง ...แบบนี้มันบ้าชัดๆ หันมองอีกครั้งให้แน่ใจ ทำไมมันยืนนิ่งแบบนั้น สายตาจ้องมองไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่าเหมือนไม่มีชีวิตจิตใจ หรือจะว่าไปก็เหมือนใบหน้าของคนยืนตายตาไม่หลับ ความรู้สึกที่ทำให้ขนลุกเกรียวโดยไม่มีเหตุผล ร่างแข็งทื่อแบบนั้นควรจะนอนอยู่ในโลงศพท่ามกลางกลิ่นธูปควันเทียนมากกว่า
บรรยากาศในห้องตอนนี้ดูหม่นมัวหนักอึ้งอึมครึม ตอนนี้เวลาผ่านไปเท่าไรแล้ว จะเหลือเวลานรกในห้องสอบนี่เท่าไรกัน เขายกข้อมือขึ้นมาดูเวลาจากนาฬิกา ปรากฏว่ามันตายสนิท หันไปดูนาฬิกาแขวนผนังห้องด้านหน้า เข็มนาฬิกานั่นก็หยุดนิ่งกับที่
อากาศในห้องเย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศ แต่เด็กหนุ่มกับรู้สึกว่าใบหน้าและแผ่นหลังชุ่มไปด้วยเหงื่อ มองคนข้างๆ ด้วยหางตา เจ้าแว่นตอนนี้นั่งทำข้อสอบอย่างตกตกตั้งใจ แต่เหมือนรู้ว่าเขากำลังชำเลืองมอง มันก็หันมาแสยะยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แผงแววมุ่งร้าย
เขารีบหันหน้าไปอีกทางหนึ่ง เด็กสาวคนนั่งข้างๆ เหมือนไม่รับรู้ความผิดปรกติอะไรในห้อง เธอคงนั่งทำข้อสอบเงียบๆ และเงียบจนน่ากลัว หรือเธอนั่งหลับไปแล้ว เขาเริ่มมองอย่างสังเกต ทำไมนั่งตัวแข็งทื่อแบบนั้น !
คนธรรมดาไม่น่าจะนั่งตัวแข็งเป็นหุ่นปั้นขนาดนี้ มันผิดปกติ เด็กหนุ่มเริ่มรู้สึกว่าความไม่ชอบมาพากลมันทวีมากขึ้นทุกที มองจากด้านข้างเห็นแค่เสี้ยวใบหน้าซึ่งมีผมปรกประระหน้าที่ไม่เคลื่อนไหวเลยส้กนิด
ขณะที่กำลังมองด้วยความส้บสนปนหวาดกลัว เธอก็สะบัดศีรษะหันมามองอย่างรวดเร็วเหมือนตุ๊กตาถูกคนจับหัวบิดหมุนมามองชะงักค้างแน่นิ่ง ตอนนี้มองเห็นใบหน้าขาวซีดเป็นซากศพ นัยน์ตาดำกลอกกลับขึ้นด้านบนเห็นแต่ตาขาว เด็กชายนั่งตัวแข็งความหวาดกลัวตกใจทะลักล้นขึ้นมาจนตัวแข็งทื่อกลายเป็นหุ่นปั้นไปชั่วขณะ
และแล้วริมฝีปากแข็งค้างของเธอก็ขยับไหว พูดออกมาอย่างช้าๆทีละคำ
ฉัน รู้ ว่า แก โกง ข้อ สอบ..!!
ทุกพยางค์ที่พูด ริมฝีปากนั่นบิดเบี้ยวปริแตกหักออกเหมือนรูปปั้นพยายามพูด เพียงแต่สิ่งที่ร่วงหล่นลงเป็นเศษชิ้นเนื้อแข็งชุ่มเลือด ผิวใบหน้านั่นก็แตกปริลงบนพื้นเหมือนปูนปลาสเตอร์ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อใบหน้าสีแดงอาบเลือดก่อนศีรษะของเธอจะบิดหมุนอย่างรุนแรงอีกครั้ง จนหลุดกระเด็นลอยขึ้นไปในอากาศ พร้อมกับเลือดพุ่งออกมาเป็นน้ำพุ
โอ้ย....ไม่ไหวแล้วโว๊ย.....!!!
เขาผวาออกมาโต๊ะ หลบศรีษะสยองขวัญซึ่งหมุนคว้างทำท่าจะหล่นลงมาใส่ เสียหลักล้มลงกับพื้น ดีที่มีมือใครบางคนคว้าแขนเอาไว้อย่างหวุดหวิด
เจ้าแว่นนั่นเองที่คว้าเขาเอาไว้ มันก้มหน้าลงมามองพลางเอานิ้วชี้แตะริมฝีปากเป็นเชิงบอกว่าให้เงียบๆ ก่อนบอกด้วยเสียงเย็นเฉียบพอๆ กับมือของมัน
อย่าเสียงดังในห้องสอบ มันรบกวนคนอื่น
ถ้าไม่แขนของเจ้าแว่นมันเปราะบางเกินไปก็เป็นเพราะเขาหนักมากเกินไป เพราะแขนของเจ้าแว่นหลุดขาดออกมาจากลำตัว จับติดต้นแขนของเด็กหนุ่มมาด้วย สีแดงฉานของเลือดสาดเข้ามาเต็มหน้าจนแดงไปหมดทั้งโลก ไม่เห็นอะไรอีกนอกจากสีแดงและกลิ่นคาวเลือด สิ่งสุดท้ายที่กระแทกผ่านม่านเลือดมาปรากฏให้เห็นเต็มหน้าคือใบหน้าสยดสยองของเด็กผู้หญิงคนนั้นซึ่งหล่นลงมาพอดี
โลกทั้งโลกถล่มครืนแผ่นดินหมุนคว้างความรู้สึกแตกประทุสะท้านสะเทือนเกินอัตราแห่งความทานทน
เขานั่งอยู่ในห้องสอบ
ความรู้สึกที่พลิกฟื้นขึ้นมาอย่างช้าๆ บอกว่าเขากำลังนั่งอยู่ในห้องสอบ ใช่แล้ว.... เขาเริ่มจำได้ เขากำลังสอบอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจและคงเผลอหลับไปจนจมปลักอยู่กับความฝันนรกร้ายนั้น
เด็กหนุ่มถอนใจอย่างโล่งอก มันก็แค่ความฝัน ฝันร้ายที่ทำเอาเหงื่อไหลชุ่มโชก แต่ยังไงตอนนี้ก็กลับมาสู่โลกแห่งความจริงอันอบอุ่นแล้ว
มองดูเวลาจากนาฬิกาแขวนผนัง เข็มของมันหยุดนิ่ง เอาเข้าไป..ทำไมต้องมาพ้องกับความฝันนรกแตกนั่นขนาดนั้น
อาจารย์ครับ....
เสียงใครคนหนึ่งร้องดังๆ ในห้อง เขาหันไปมองต้นเสียงข้างๆ ประสาทที่เพิ่งฟื้นตัวก็ลั่นครืนลงนรกอีกครั้ง ไอ้แว่นนั่นเอง มันยังคงอยู่ไม่ได้หายไปไหน แถมตอนนี้ลุกขึ้นชี้หน้าชี้ตาเขาด้วยสีหน้าท่าทางเอาเป็นเอาตาย
คนๆ นี้เขาโกงข้อสอบครับ
โกงข้อสอบบ้าอะไร ยังไม่ทันทำอะไรเลย แต่วินาทีต่อมาเขาก็ปากอ้าตาค้างเมื่อพบว่าตนเองกำลังถือกระดาษแผ่นสำคัญอยู่ในมือ กระดาษที่จะชี้นำไปสู่ชัยชนะและผู้นำแห่งการโกงข้อสอบ
นี่เขาหยิบออกมาตั้งแต่ตอนไหน
เงาทะมึนของคนคุมสอบถาโถมเข้าปกคลุมชีวิต ใบหน้าดุดันน่าเกลียดน่ากลัวเหมือนเอาหนังหน้ามนุษย์มาตัดแปะปุปะเอาไว้โผล่พรวดเข้ามาเต็มหน้า รอยยิ้มสยองนั่นยิ่งกว่าฝันร้าย หลักฐานตอนนี้ปรากฏชัดเจนเหลือเกิน
ฉันบอกเธอแล้วว่าอย่าโกงข้อสอบ....ไม่งั้น
เสียงคำรามของเลื่อยไฟฟ้ากระหึ่มกึกก้อง ใบเลื่อยหมุนจี๋วับวาวอยู่เบื้องหน้าดูใปเหมือนมีชีวิตและเป็นสิ่งมีชีวิตที่กระหายเลือดเนื้อ เด็กหนุ่มจอมทุจริตผวาจากโต๊ะ ด้วยท่าทางคนสติแตก สิ่งเดียวที่เลือนลางในหัวนอนนี้คือต้องหนีไปให้พ้นจากห้องสอบนรก ความเป็นผู้นำแห่งการโกงข้อสอบไม่ต้องคิดต้องฝันแล้ว
มือของคนนั่งสอบหลายมือไขว่คว้าปิดหนทางหนีพร้อมกับเสียงแหบโหยระงม คนพวกนี้เป็นคนตายทั้งนั้น มือของพวกมันเย็นเฉียบแข็งกระด้าง
จะไปไหน มานั่งโกงข้อสอบด้วยกันก่อนสิ
เด็กหนุ่มน้ำตาไหลพรากด้วยความสิ้นหวังและหวาดกลัวสุดขีด เขาไม่ได้ทำผิดอะไรมากมาย แค่โกงข้อสอบเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรผิดมากไปกว่านี้ ทีไอ้พวกโกงบ้านโกงเมืองทำไมยังคงอยู่ได้อย่างบรมสุข พวกนั้นควรจะถูกลงโทษมากกว่าเขาไม่ใช่หรือ เขาไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการเขื่ยเด็กเรียนดี แต่ไม่รู้จักโกงข้อสอบออกไปนอกเส้นทางชีวิตที่ควรจะเป็นไปเท่านั้น ถึงเขาจะโกงไปจนได้เป็นรัฐมนตรีมันก็ไม่แปลกอะไรมากมาย
อาการคร่ำครวญปริเวทนาการของเขาไร้ผล มือมรณะเหนี่ยวรั้งเขาไว้ในผืนม่านดำมืดแห่งความตาย
จากคุณ :
Psycho man 
- [
16 มี.ค. 50 11:15:28
]
สอบนรก ....(2 ตอนจบ)
