สวัสดีครับ ผ่านไปแล้ว 5 ตอน ซึ่งผ่านไปแล้ว มากกว่าครึ่งเรื่องแล้วครับ คราวนี้ลองมาดูกันต่อไปเลยครับว่าพารนจะกลับขั้วลบเป็นขั้วบวกได้ยังไง

ลิงค์เริ่มต้นครับ
ตอนที่ 1 เส้นทางที่ต้องเดิน
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5176951/W5176951.html
ตอนที่ 2 เส้นทางลงเหว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5181570/W5181570.html
ตอนที่ 3 พบจุดจบ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5184461/W5184461.html
ตอนที่ 4 ผู้นำพาครับ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5187060/W5187060.html
ตอนที่ 5 ฝันซ้อนฝัน
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5209624/W5209624.html

ตอนที่ 6 สองเส้นทางในเวลาเดียวกัน

        พารนค่อยๆลืมตาขึ้น ในขณะที่ตนกำลังคิดว่าจะลุกขึ้นเพื่อเดินทางต่อ หลังจากที่หลับไปไม่รู้นานเท่าไรซึ่งทำให้เขามีเรี่ยวแรงมากขึ้นและพร้อมที่จะฟันฝ่าอุปสรรค์ต่อไปเพื่อหาทางออก  กลับไปยังที่มีทุกคนอยู่พร้อมหน้า ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่ง มองไปรอบๆตัว

       “เกิดอะไรขึ้นกับเราเนี่ย” เขารู้สึกตกใจและมึนงงชั่วครู่
       เพราะเขาอยู่ในห้องนอนของเขาเอง เขาอยู่บนเตียงนอน ตัวเขาพยายามเรียกความจำกลับคืนมา ก่อนหน้านี้เขาล้มตัวนอนและหลับไป เขาคงหลับฝันไป เป็นฝันที่แปลกมากมันเหมือนความจริงที่เกิดขึ้นกับเขาจริงๆ

        “ทำไมเราฝันแปลกแบบนี้นะ” เขากำลังไล่เรียงลำดับเหตุการณ์ในความฝัน
        ซึ่งเขาจำได้เกือบตลอดทั้งเรื่องที่เขาฝันไป หากเขารู้จักศึกษาความฝันให้ดีแล้ว จะรู้ว่าที่ฝันไปนั้น คือสิ่งที่กำลังประสบอยู่

        เส้นทางความฝันที่ผจญภัยนั้นเป็นเส้นทางที่ต้องต่อสู้เพื่อหาทางออกให้ได้ แต่มองลึกลงไปดีๆแล้ว
เริ่มตั้งแต่ ความเงียบที่ทำให้ได้สติ  
มีเรื่องปลาในลำธารที่มันไม่ยอมไปทางอื่นอีกเลย  
เรื่องเกือบตกหน้าผาเพราะพุ่มไม้บังสายตา  
เรื่องการมองย้อนกลับเข้าไปในป่า หลังจากอยู่ที่ชายหาดแล้ว  ล้วนแล้วแต่เป็นแง่คิดให้กับเขาเองในตอนนี้ทั้งสิ้น

        ในขณะที่อีกเส้นทางกำลังแย่ลง การที่ตัวเขาประสบเหตุการณ์เลวร้าย ตกงาน แม่เสีย แฟนทิ้ง ไม่มีกำลังใจที่จะต่อสู้ต่อไป ยอมแพ้ต่อทุกสิ่งทุกอย่าง  มันช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ในขณะที่เขากำลังยอมแพ้ในชีวิต แต่แล้วในความฝัน เขากลับไม่ยอมแพ้ เขาต่อสู้เอาชนะตัวเองเพื่อหาทางออกจนสำเร็จ โดยพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อหาทางออกจากทะเลอีกครั้ง
 
        สิ่งได้คิด คงมีใครสักคน หรืออาจเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เขาไปไหว้ขอพรท่านมา จึงมาดลใจเขาให้ฝันไปเพื่อให้แง่คิดกับเขาแน่ เขานึกขอบคุณความฝันของเขาเสียจริง  ณ บัดนี้เขามีความคิดที่กระจ่างขึ้นแล้ว  ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดในทางเลวร้าย  ทุกอย่างย่อมต้องมีหนทางของมันเอง และมีทางออกให้กับตัวมันเองแน่นอน ตอนนี้จึงเริ่มเข้าใจแล้ว
 
         ขอปาฎิหารย์อีกสักครั้งให้พารนกลับไปที่จุดเริ่มต้น ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลงอย่างที่เป็นอยู่   ถึงแม้จะไม่สามารถเปลี่ยนอดีตได้จากการย้อนกลับไป  ทุกอย่างต้องดำเนินไปตามทางของมันเอง  แต่เขาก็ยินดีที่จะกลับไปเพื่อเปลี่ยนตัวเองใหม่  ขอเปลี่ยนจากขั้วลบให้กลายเป็นขั้วบวก  สำหรับตัวเขาเองแล้วย่อมรู้ดีว่าตอนนี้เขามีความหวังมากกว่าแต่ก่อน
 
         ขอโอกาสอีกสักครั้ง ที่จะลองไปใช้เส้นทางอีกเส้น ที่เป็นคู่ขนานกับเส้นทางที่เป็นอยู่ อยากข้ามไปอีกฟากของเส้นขนาน อยากรู้ว่าหากเขาใช้ชีวิตด้านบวกแล้วจะเป็นเช่นไร หากแม้เขาต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่เลวร้ายอย่างเช่นที่เขาได้รับ แต่สถานการณ์อาจผิดกันอย่างแน่นอน

         พารนโทรหาเพื่อนทันทีแต่เช้า เพื่อเล่าความฝันของตัวเองให้เพื่อนฟัง  เขาอยากไปที่โบสถ์ต้นไม้อีกครั้ง แต่เพื่อนเขายังไม่ว่าง พารนเลยขอที่อยู่ของโบสถ์ และให้เพื่อนเขาอธิบายเส้นทางไปยังที่นั้น เขาตัดสินใจไปในทันทีที่เพื่อนบอกทางให้  เขาขับรถไปถึงสถานที่นั้นเร็วกว่าที่เพื่อนเขาพาไปเสียอีก
 
          หนุ่มที่มุ่งมั่นเดินลงจากรถ มองโบสถ์ภายนอกดูสงบ  เวลานี้เป็นตอนเช้า ยังไม่มีใครเลยในบริเวณนี้ เขาเดินเข้าไปในโบสถ์ ภายในยังมืดๆอยู่ มีแสงเทียนมาจากเชิงเทียนที่ยาวเป้นแถวอยู่ 4-5 ดอก พอสว่างทำให้เห็นพระพักตร์ของพระพุทธรูปงดงามภายใต้แสงเทียนนั้น มีกลิ่นหอมจากดอกไม้เข้ามาตามช่องของโพรงไม้ที่เหมือนหน้าต่างของโบสถ์ อมอวลหอมอย่างบอกไม่ถูก เขารู้สึกตัวว่ามีความสุขมากที่สุดในเวลานี้หลังจากเสียแม่ไป มีจิตที่สงบและมีความสุข

           เขานั่งลงหน้าพระประธาน มองท่านแล้วพนมมือ ตั้งจิตอย่างแน่วแน่ ขอพรอีกครั้ง ในครั้งที่มากับเพื่อนเขาไม่มีใจในการไหว้พระขอพร แต่ก็ขอพรท่านขอให้ท่านช่วยชี้แนะด้วยเท่านั้น แต่มาครั้งนี้จะมาขอให้ท่านช่วยลบล้างจิตใจที่ยังค้างอยู่ในใจให้หมดไป

         ถ้าเป็นไปได้อยากกลับไปเริ่มต้นอีกครั้งก่อนแม่จากไป เขายังมีความปรารถนาอยากอยู่กับแม่อีกสักครั้ง ในครั้งนี้น้ำตาของชายหนุ่มคนนี้รินไหลลงมา ด้วยความรักแม่และคิดถึงแม่ของเขา ทุกวันนี้เขาอยู่อย่างไม่มีความสุขเพราะเขาเอง เขาเริ่มโทษตัวเองอีกแล้ว

          เขานั่งอยู่ที่ในโบสถ์ นานจนแสงเริ่มส่องเข้ามาจากช่องหน้าต่างของโบสถ์แล้ว เริ่มมีเสียงของคนเดินไปมา และเริ่มมีคนเข้ามาไหว้พระประธาน  เขาจึงไหว้ลาท่าน และลุกเดินออกมาจากโบสถ์

          เขาเดินไปที่ท่าน้ำของวัด แม่น้ำกว้างมาก เขามองไปที่แม่น้ำและคิดว่าถ้าต้องว่ายน้ำข้ามไป คงว่ายไม่ไหวแน่ น้ำดูไหลเชียว เห็นข้างบนไหลเชียวแบบนี้ข้างล่างของผิวน้ำคงไหลเชียวกว่านี้อย่างน้อยเท่าตัวแน่

          เขาเพ่งมองเห็นปลาที่ว่ายทวนน้ำ เขามองและคิดถึงความฝันที่เขาเพิ่งฝันไปเมื่อคืน ปลาที่ติดอยู่กับหินก้อนนั้น มันคงฉลาดพอหากมันพลิกตัวก็พ้นจากก้อนหินนั้นแล้วอย่างแน่นอน แต่นี่ปลาที่อยู่ต่อหน้าเขาตอนนี้ไม่ได้ติดหินสักก้อน แต่มันว่ายทวนน้ำไปเรื่อยๆพยายามว่ายไปเรื่อยๆทั้งที่น้ำก็ไหลแรง ถึงมันพยายามว่ายทวนน้ำอยู่ข้างริมฝั่งเพื่อลดกระแสน้ำที่ไหลแรงและว่ายทวนน้ำได้ดีขึ้น สามารถว่ายไปได้ก็เถอะ

          “ปลามันช่างมีความพยายามดีจริง” เขาบ่นออกมา
ในใจของเขาคิดว่าถ้าเป็นเขาคงไม่ว่ายทวนน้ำให้เหนื่อยหรอก ป่านนี้คงว่ายตามน้ำไปเรื่อยๆสบายกว่ากันเยอะเลย และคงไปจนออกปากอ่าวแน่นอน

          “แต่ปลามันเป็นปลาน้ำจืดหากออกทะเลก็มีแต่ตายน่ะสินะ” ในใจพารนเริ่มเถียงตัวเอง และแน่นอนคงเหมือนเขาตอนนี้ที่ยอมปล่อยตัวเองไปตามกระแสน้ำ อาจออกปากอ่าวโดยไม่ทันรู้ตัว และเมื่อนั้นเขาก็จบชีวิตลงอย่างไม่ต้องสงสัย

          เขาเริ่มได้แง่คิดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ยังไม่กระจ่างชัด เขาเดินทางกลับบ้าน และปฏิบัติภาระกิจต่างๆของที่บ้านและตัวเขาจนหมดวันในวันนั้น

         เริ่มมีความรู้สึกที่ดีขึ้นแล้ว หลังจากกลับมาจากโบสถ์ต้นไม้  เพื่อนของเขาโทรมาตอนกลางคืน และถามความคืบหน้าว่าไปมาเป็นอย่างไร เขาเล่าเรื่องที่ไปไหว้พระและกลับมาอย่างสบายใจขึ้น ก่อนเพื่อนเขาวางหูได้ให้กำลังใจกับเขาอีกครั้ง

          เขาคิดถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านมา มีทั้งสุขและทุกข์ ในตอนนี้เขาเริ่มสับสนในใจของเขาเอง ระลึกถึงพระประธานที่เขาไปไหว้มาในวันนี้ นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในสถานที่นั้น เขาเริ่มมีความสงบในใจมากขึ้น และสิ่งที่เขาขอพรท่านคือการได้ลบล้างสิ่งที่เขายังค้างคาอยู่ในใจนั่นเอง  
พารนคงจะเป็นอย่างนี้ต่อไปอีกนานเท่าไรไม่รู้      

          ถ้าหากเขาไม่ยอมเปลี่ยนแปลงใจของเขา เขาย่อมรู้ดีว่าทุกอย่างตอนนี้มันอยู่ที่จิตใจของเขาแต่เขาไม่มีพลังจะฉุดมันขึ้นมา และไม่มีใครที่ช่วยเขาได้เลยที่ผ่านมาพารนนอนคิดไปเรื่อยๆ  และจิตของเขาเข้าสู่ภวังค์ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้