ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1. ปลา  1  คู่  .....  ที่ถอนหญ้าในสนามฟุตบอล        ต้นหญ้าสีเขียวอยู่กลางสนามฟุตบอล  ขึ้นอยู่ข้างๆรั้วลวดเหล็กที่สานกันอย่างขัดแย้งเป็นรูปกากาบาท  มีหญ้าขึ้นอยู่ทุกหย่อมหญ้า   ต้นหญ้ามันยาวเกินขีดจำกัดความอดทนของมนุษย์ คนที่นิสิตเรียกท่านว่า อาจารย์สอนวิชาเวลเนส  (วิชาเกี่ยวกับการออกกำลังกายและคุณภาพชีวิต)  ท่านจึงสั่งให้นิสิตช่วยกันถอนมัน.....  ถอนสิ่งมีชีวิตสีเขียวนี้ออกไป   ชิ้วๆ         แรงงานเด็กอายุ  18  ปี ถูกนำมาใช้อย่างถูกกฎหมาย  ใช้แรงงานคนแทนเครื่องจักร “ถือว่าออกกำลังกายกลางแจ้งก็แล้วกัน”   OUTDOOR   เรียนในที่ร่มมาหลายครั้งแล้ว  เปลี่ยนออกสู่โลกภายนอกอย่างสนามฟุตบอลซะบ้างนะนิสิต        ขอขอบคุณต้นหญ้า      ที่ขึ้นรกที่ยาวเกินความต้องการของมนุษย์   ที่ขึ้นในสนามฟุตบอลของม.บูรพา   ที่สังเคราะห์แสงเองได้  ที่ปกคลุมหน้าดินทำให้สนามมีสีเขียว  ...............  ที่ทำให้เรา 2 คนต้องถอนหญ้า  และ ที่ทำให้เราได้เจอะกัน        (ต้นหญ้าบอกว่าไม่ต้องขอบคุณหรอกย่ะ !  แค่คราวหน้าเอากรรไกรมาตัดก็พอ  นี่เล่นใช้มือถอน  จะกำจัด  ถอนราก  ถอนโคนกันเลยหรือยังไง)     ///     เราตอบกลับไปว่า  ช่วยไม่ได้อาจารย์สั่งมา ..... เสี่ยสั่งลุย  //  เวลาใช้มือถอนก็เจ็บมือเหมือนกันแหละ  บ่นกันทั้งต้นหญ้าแล้วต้นคน     ขอบริมรั้วลวดเหล็กลายตาข่ายมีรู   มีนิสิตชายคนหนึ่ง  ตัวขาว  หน้าขาว  ใส่เสื้อสีขาว แต่ผมดำ  นั่งยองๆ อยู่บนกองหญ้า  (ทำให้นึกภาพออกว่ากลับบ้านไปคงไปนั่งยองๆอยู่บนคอห่านล่ะซิ)  ผมเผ้าเรียบร้อย มันวาวเขาใช้ออด๊าซและน้ำมันโรตีแต่งทรงผมมา  ทรงผมจึงไม่เหมือนคนใช้แรงงานชั้นนำทั่วไป           เขาเป็น..... โคแก่ ผอมอยู่ปี  2 ใส่แว่นดูหน้าตาเรียบร้อย เขาถูกคนมาผูกไว้กับต้นไม้ ปล่อยให้เล็มหญ้าเพียงตามลำพัง  2  กีบมือกำหญ้าแน่นและถอนดึง   อย่าขยันขันแข็ง   เขาเป็นรุ่นพี่ที่ถูกอาจารย์ใช้งานมาเหมือนกับเรา  ทำงานอย่างตั้งใจอย่างกับจะได้ค่าแรงขั้นต่ำมาอย่างนั้นแหละ ในใจคงแอบหวังจะรับโบนัสสิ้นปี  เพื่อเอาไปซื้อมาม่าตุนไว้กินทั้งปี  ได้รสชาติเดิมๆ ทั้งกะปี         ถ้ามองถึงอนาคตของผู้ชายคนนี้ไปอีก 12 ปีข้างหน้า  (นับจากปี 2538 – 2549) ท่าทางจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี  ขยันทำมาหากิน สามารถเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของครอบครัวได้  หาเช้าไม่กินค่ำ  (ตื่นเช้าไม่กินเช้า  ตื่นค่ำไม่กินค่ำ)   เพราะเขาทำงานที่ได้รับมอบหมายมาอย่างดี   ต่างจากเราที่แอบอู้งาน ไม่ชอบใช้แรงงาน อยากเป็นแรงงานมีฝีมือมากกว่า   จึงถอนหญ้าแบบใจลอย  คิดสงสารต้นหญ้า คิดลามปามไปจนถึงต้นข้าว  นึกถึงข้าวสวยร้อนๆ  1 จาน และสงสารผิวชั้นนอกและผิวชั้นในของตัวเองด้วย  ....... ร้อนนะเด็กโง่        ต้นหญ้าคงอยากจะมีชีวิตอยู่และเติบโตไปเรื่อยๆ สังเคราะห์แสงบ้าง   สร้างคลอโรฟิลล์บ้าง  รับน้ำ - คายน้ำบ้าง  มันต้องการอยู่ไปวันๆ บวกกับอยากมีชิวิตอยู่ทุกวี่ทุกวัน  แต่มันมาโตผิดที่ ผิดทาง ดันมาโตที่สนามฟุตบอล ไม่ถูกกาลเทศะ ไม่ดูตาม้าตาเรือ   จึงต้องโดนถอนราก ถอนโคน ทางใครทางมัน  (ฟังดูโหดร้ายจัง)            ถ้าอยากจะมีประโยชน์ต้องไปเกิดเป็นต้นข้าวน่าจะดีกว่า  ....... ต้นข้าวบอกมา  แล้วยังช่วยเรียงลำดับความเป็นไปของข้าวให้ฟัง  เริ่มจาก ดำนา   แล้วมีต้นกล้า   แล้วมีต้นข้าว  แล้วมีร่วงข้าว  แล้วมีข้าวเปลือก  แล้วมีข้าวสาร   เอาไปซาวน้ำ หุงข้าวแล้วกลายเป็น ข้าวสวยร้อนๆ   1  จาน  (จากการรวมตัวกันหลายๆ เม็ดข้าว)  ส่วนต้นหญ้าเรียงลำดับได้อย่างนี้   มีต้นหญ้าสั้น (สวยดี)   ต้นหญ้ายาว  (ต้องถอน)   ต้นหญ้ามิดหัว  (สูง 160 ซม.) ให้ปล่อยมันไป          ทำไมแต่ต้นข้าวถึงชอบสีดำและสีเขียว แต่ไม่ชอบสีทอง  แล้วปลาอะไรคนชอบแต่ปลาไม่ชอบ (นอกเรื่อง กำลังคุยเรื่องต้นข้าวอยู่ไม่ใช่เรื่องปลาย่ะ)  ..... ต่อนะ ...... เพราะก่อนต้นข้าวจะเกิดจะมีการดำนา    อ๋อ ! เพราะมีคนดำนานี่เองหญ้าถึงได้ชอบสีดำ  เมื่อโตเป็นต้นกล้าจะมีสีเขียว (มองไกลๆคล้ายกับต้นหญ้า)  เมื่อไหร่ที่เปลี่ยนเป็นสีทอง   ต้นข้าวเริ่มจะเบื่อ  กินข้าวไม่ลง  อาหารไม่ย่อย  ไม่นานคงจะโดนเกี่ยวด้วยเคียวให้หวาดเสียว      ความรู้สึกของต้นหญ้าในตอนนี้ คงคล้ายกับต้นข้าวสีทอง  โดนถอนกับโดนเกี่ยว      กำลังคิดถึงเรื่องต้นหญ้ากับต้นข้าว   นั่งใจลอยอยู่ดีๆ ได้ยินเสียง จากหูข้างขวาจนกระดูก  ค้อน  ตะปู  ในหูสั่นสะเทือนแปลสัญญาณ  0 1 0 11  011  เป็นคำว่า  “ อ๋องๆ ”  น่าจะเป็นเสียงเพื่อนๆของเขาเรียกชื่อรู้เลยว่าเป็นชื่อเล่นของโคแก่สีขาวใส่เสื้อสีขาวใส่แว่นกระจกใสสีขาว      ชื่ออะไรนะ  อ๋อง  ใช่มั้ย   (แอบคิดในใจ)  ชื่ออย่างนี้คงจะมีเชื้อแน่ๆ  โห ! มีเชื้อจ้าวด้วย  ชอบกินข้าวจ้าวเหมือนกับสามัญชนอย่างเราหรือเปล่า  หรือชอบกินหลวงจีนกระโดดกำแพงและขาหมูฮ่องเต้   แล้วท่านปกครองแคว้นไหนกันเพยะค่ะ  มีราชรถมาเกยหรือเปล่า  นั่งบนเกี้ยว สี่เหลี่ยมมี 8 ขา  (คน 4 คนแบก / 1คนมี 2 ขา ว้ายกับขวา)  ใต้เกี้ยวมีขาซ้าย 4 ขา  ขาขวา 4 ขา อย่างละเท่าๆกัน     ท่านจะเดินทางกลับมณฑลอีกตั้งหลายหมื่นลี้  เดินผ่านลำธารเจอะคนซักผ้าให้สะอาด   เอาไม้หน้าสาม ตีเสื้อผ้า .... ตี ๆๆ  “นี่แหนะ  ๆ  เจ้าสิ่งสกปรกจากเสื้อผ้า”   เดินผ่านโรงเตี๊ยมแวะกินหมั่นโถว  เรียกเสี่ยวเอ้อ    “เสี่ยวเอ้อ  ไปเอาเหล้ามา”    “ได้แล้วครับนายท่าน”    เมื่อจอมยุทธ์ดื่มไป 1 จอก  เหลือบมองเห็นศัตรูเหาะผ่านมา จึงชักดาบ  เช้งๆๆ .... เก้าอี้ล้ม  โต๊ะกระจาย   ......... เกิดการต่อสู้ในโรงเตี๊ยม   ........ สภาพร้านพังยับเยิน  .......... ต้องปิดกิจการ ปรับปรุงชั่วคราว     ลูกค้ากินแล้วไม่เคยจ่ายตัง ไม่รู้ว่าโรงเตี๊ยมจะทำธุรกิจ SME  ให้อยู่รอดได้ยังไง  (หนังจีนไม่เคยฉายฉากตอนท่าจอมยุทธ์จ่ายตังเสี่ยวเอ้อ)   แสดงว่าชอบกินแล้วชักดาบ   ดาบนี้ชื่อ ดาบกระบี่บะหมี่หยกมังกรทอง สายฟ้าแลบฟ้าร้องแล้วฟ้าผ่า ไร้กระเทียมทาน ปราบพญามารฆ่าศัตรูเชิดชูคุณธรรม  (ชื่อยาวขึ้นต้นด้วยของกิน จบท้ายด้วยความดี)  เพราะเหล่าจอมยุทธ์กำลังแช่งชิงกันอยู่  เช้ง ๆๆ  เพ้งๆๆ         โห !  !  คิดไปได้ยังไง แค่ได้ยินชื่อ อ๋อง นึกไปได้ไกลขนาดนี้ตั้ง 3 หมื่นลี้    มีญาติอยู่คนหนึ่งมีศักดิ์เป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง เฮียตี้เป็นรุ่นพี่ เราเป็นรุ่นน้องเพราะแม่เราเป็นน้องสาวของแม่เฮียตี้  เขาก็มีเชื่อจ้าวแบบไทยๆอยู่ เหมือนกัน  ไม่รู้ว่ารู้จักกันบ้างหรือเปล่า   อ๋องนี่คนจีนเขาเรียกกัน ส่วนคนไทยจะมีคำย่อ คำนำหน้าชื่อ เช่น  ม.ร.ว.  (แม่เรียกว่า)  แม่จะเรียกว่าอะไรแล้วแต่ว่าแม่จะตั้งชื่อให้ว่าอะไร  ป้าคนที่ 3 ตั้งชื่อว่า  ม.ร.ว. เอียตี้ เขาเคยมาเที่ยวเมืองไทยแล้วเราก็มีพี่ชายจากทางไกลเพิ่มมาอีก 1 คน คิดถึงเฮียตี้จังชาตินี้จะได้เจอะกันอีกหรือเปล่า เขาอยู่ไกลเหลือเกินต้องบินไปออสเตรเลียถึงจะได้เจอะกันแต่เราไม่เคยนั่งเครื่องบิน ถ้าจะไปหาเราคงได้แค่ไปเข้าฝันเขา ให้พี่ชายคิดถึงน้องสาวคนนี้บ้างต่ะ  แล้ววันเกิดของเราเฮียตี้ก็ส่งตุ๊กตาหมีสีขาวมาให้  ดีใจมากเลย ขอบคุณค่ะพี่ชาย      ทุกครั้งที่มองหน้าโคแก่ปี 2 ทำให้นึกถึงเอียตี้  เขาคล้ายๆกัน หน้าตากับบุคลิกแต่เขาเถียงมาตลอดว่า เขาหล่อกว่าเฮียตี้ตั้งเยอะจนเราต้องตอบยอมรับให้เขาสบายใจ (โคแก่อ๋องชอบหลงตัวเองก็อย่างนี้)  เพื่อนๆจะรู้กันว่าถ้าผู้ชายคนไหนเราบอกว่าหน้าเหมือนญาติคนไหนของเราหรือคนในครอบครัวเราจะเป็นข้อได้เปรียบในการยื่นใบสมัครมาสมัครจีบ จะพิจารณาเป็นอันดับแรก  นี่เป็นความได้เปรียบที่นำชัยไปครึ่งกว่าคู่แข่งทางความรัก  หรือเรียกได้ว่าเมื่อเห็นเขาครั้งแรกก็ชอบเขาเลยเหมือนมีแสงสว่างๆเป็นรังสีคอสโมแม้ว่าจะไม่ได้ใช้คอสเมติกใดๆเลยแต่เราดัน ปิ้งๆเขาก่อนเอง เจ้าโคแก่ถอนหญ้า  ปิ้งๆ ๆ     อาทิตย์หนึ่งจะเจอะเฉพาะวันศุกร์ที่เรียนวิชาเวลเนส เราไม่มีโอกาสเห็นเขาหรอกเพราะเรานั่งอยู่หน้าๆแถวที่ 2 นับจากหน้ากระดาน หน้าห้อง หน้าอาจารย์  พี่อ๋องนั่งอยู่หลังๆ เขาบอกว่าเขามองเรามาตลอดเวลานั่งเรียน  มองผมที่หยิกๆ ไปดัดแบบไม่ธรรมชาติ แต่ธรรมชาติก็ช่วยให้เขาสะดุดตาได้ อย่างนี้ไม่ได้เรียกว่า ธรรมชาติลงโทษหรอกแต่เรียกว่า  ธรรมชาติเป็นใจ jellynim จากคุณ : jellynim - [ 18 มี.ค. 50 20:16:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชื่อเรื่องได้แรงบันดาลใจมาจากพี่วินทร์ใช่มั้ยเนี่ย จากคุณ : bymnster - [ 18 มี.ค. 50 20:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ใช่แล้ว ลอกเลียนแบบให้คล้ายๆ กัน เพราะพี่วินทร์เป็นขวัญใจของเรา เฮ้ๆ จากคุณ : jellynim - [ 20 มี.ค. 50 19:39:42 ]