ไม่รู้...
ตั้งแต่เมื่อไร...ที่เผลอคิดไปถึงเธอ
อยากพบเจอทุกคืนวัน
ตั้งแต่เมื่อไร...ที่เฝ้าฝัน
เก็บไปเพ้อว่าเราได้คู่กัน
ตั้งแต่เมื่อไร...ที่หัวใจไหวหวั่น
อยากคุยกับเธอทุกวัน
แต่ใจมันไม่กล้าพอ
เฝ้าบอกตัวเองซ้ำ ๆ
ว่าเธอนั้นเป็นแค่เพื่อน
คอยเฝ้าคอยย้ำเตือน
ให้ใจเลือน...คิดถึงเธอ
ไม่รู้ว่าทำไม...
แต่ว่าใจมันไม่เชื่อ
ยังเฝ้าคิดถึงเธอ
อยากจะเจอจะพูดคุย
จึงรู้ว่าใจฉัน...มันเปลี่ยนผันจากวันเก่า
ลืมเลือนว่าเพื่อนเรา เพราะใจเฝ้าคิดถึงเธอ
อยากฝากผ่านสายลม ไปถึงใครที่แอบเพ้อ
มีคนเขาอยากเจอ
เพราะรักเธอจนหมดใจ
เข็นบทเก่า ๆ ที่เคยเขียนเมื่อนานมาแล้วมาลงใหม่ค่ะ เผื่อว่าหัวใจมันจะชุ่มชื่นขึ้นมาเหมือนตอนเขียน
แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 50 21:07:11
จากคุณ :
Argent
- [
19 มี.ค. 50 15:58:02
]