มาจะกล่าวบทต่อมา
แม่สายใจ ยุดขา พระนายไว้
แล้ววันรุ่ง พรุ่งนี้ เปนอย่างไร
หากต้องวาย ปราณไป ในเมืองจันท์
จมื่นศรี ฯ ก้มกอดน้อง ที่ร้องไห้
บรรจงซับ น้ำตาไหล ไม่หวาดหวั่น
ค่อยค่อยปลอบ แก้วตา วิลาวรรณ
อย่าประหวั่น จักเก็บเจ้า เนาว์ใจตน
จูบน้ำตา ที่ร่วงไหล ไล้ร่องแก้ม
กระซิบแซม ข้างซอกใจ ให้คลายหม่น
เปนเมียทหาร ต้องกำหนด ใจอดทน
ความหนักแน่น จักช่วยดล ให้ตนงาม
ด้วยหน้าที่ ยิ่งชีวิต รับผิดชอบ
โดยรับมอบ ต้องสู้กัน ฝ่าฟันหนาม
ด้วยโองการ ราชการ งานสงคราม
หากพี่ขาม ศึกจักอยู่ ดูหน้าใคร
พระนายเอง ก็ใจสั่น หวั่นระทึก
แต่ด้วยตรึก สติข่ม หายตรมได้
ปลอบอีกซ้ำ จูบอีกซ้ำ กำลังใจ
จูบเผื่อไว้ จำกลิ่นกรุ่น ละมุนกมล
พี่ไม่ตาย ง่ายง่าย สายใจเอ๋ย
เพราะพี่เคย เดนสงคราม ข้ามห้วงหน
เมื่อกรุงแตก ที่น้องเจ้า เฝ้ากังวล
ก็เกือบตาย ไปหลายหน บนกำแพง
วันพรุ่งนี้ ชี้ชะตา สยามประเทส
ว่าจักรวม อาณาเขต ปึกแผ่นแผง
ฤๅจักแตก สามัคคี ที่แข็งแรง
พระยากำแพง ฯ ท่านจักนำ ไปกำชัย
อีกไม่นาน พี่จักกลับ รับขวัญประคอง
รอพี่หน่อย เถิดน้อง อย่าร้องไห้
อย่ากังวล พี่ไปเปล่า เจ้าสายใจ
กลับเมื่อไร จักจูบรับ...ซับน้ำตา.
ดังนี้ ขอรับ.
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
19 มี.ค. 50 16:02:54
]
มิติแห่งรัก # ๓
