Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    พลอยในผืนทราย/The jewel

    ช่างไร้สาระสิ้น ต้องมาเสียเวลาแบบนี้ทำไมกันน๊า...

    สามทุ่มตรง.....

    กระป๋องน้ำอัดลมเปล่าถูกปาออกไปในความมืดดำที่คลุมครอบสนามกีฬา ยามค่ำคืนพักเดียวก็วูบตกหายไปในสีทะมึนของบรรยากาศ

    “เจ๋ง” เสียงนุ่มๆเจือด้วยเสียงหัวเราะดังข้างหลังผม

    “แน่นอน” ผมเชิดคางยิ้มทะนง

    “เฮ้อ เบื่อจัง” เสียงเดิมบ่น ผมหันกลับไป  เสียงนั้นหากใครได้ยินคงเห็นสาวสวยอยู่ในจินตนาการ แต่ผู้หญิงรูปร่างผอมแต่งกายด้วยเสื้อผ้าพื้นๆ กางเกงยีนส์ซีดจางกับเสื้อยืดกระทิงแดงตรงหน้าห่างไกลจากจินตนา การหวานๆนั้น   ผมมองเส้นผมรุ่มร่ามบังใบหน้าไร้สีสันแล้วแบบ...มันไม่เหมือนนิ ยายน่ะ แบบไม่แต่งแต้มอะไรก็ยังสวย สวยโดยธรรมชาติปั้นแต่ง สายลม แสงแดดเป็นบรัสออนหรือลิปติกให้เธอได้

    ยัยคนนี้เป็นผู้หญิงหน้าตาตลาด พูดง่ายเข้าคือเธอสิบห้าหลาบนถนนคุณก็เจอแล้วนั่นล่ะ  หน้าที่เห็นแล้วไม่สะดุด  งั้นๆ ไม่สวย ไม่ขี้เหร่ พื้น แต่งตัวยอดโทรมน่ะ เฮ้อถ้าไม่ใช่คนรู้จักกันมาเกือบสิบปีตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยผ มคงไม่มาเสียเวลาด้วยหรอก คำว่าคนคุ้นเคยค้ำคอจนพูดปฏิเสธไม่ออกตอนเธอโทรนัดมาพบ

    “ก่อนจะหล่นตุบตรงนั้น มันส่องประกายวูบวาบนิดนึงเห็นป่ะ” ผมเดินไปปัดฝุ่นแล้วทรุดนั่งใกล้ๆเธอ พวงกุญแจหมีแพนด้าที่เธอแขวนไว้ที่หูกางเกงยีนส์ คั่นกลางระหว่างเราสองคน มองเราสองคนแล้วผมเผลอถอนใจ ช่างเป็นภาพที่น่าเก็บไว้พิพิธภัณฑ์ลูฟส์จริงๆ หนุ่มหรูหราในสูทลำลองของอะมานี่นั่งทอดหุยกับสาวจืดในชุดเสื้อ กระทิงแดงกับยีนส์ไร้ยี่ห้อเก่าๆ

    “อืม เหมือนดวงดาวเลย” เธอพยักหน้า

    “คิดว่ามันดาวตกแล้วอธิฐานเลย”

    “ปัญญาอ่อนแล้ว พึมพัมฝากความหวังกับกระป๋อง” ภายใต้ม่านผมกระเซิงใบหน้าของเธอประดับด้วยรอยยิ้มไม่ชวนสะดุดใ จสำหรับคนมอง   ผมนึกหยันขณะมองเสื้อยืดพื้นเทามีวัวสีแดงเข้มหันหน้าชนกันของอ ีกฝ่าย ความหวังของเธอทำให้ผมลำบากใจที่จะเป็นที่ปรึกษา  ผู้ชายใส่สูทผูกไทด์หรือแม้แต่ลำลองด้วยเสื้อยืดยี่ห้อราคาสุดก ู่ประเภทเดียวกับผมคนไหนหรือที่อยากได้ผู้หญิงมาดเซอร์ด้วยไอ้เ สื้อกระทิงแดงมาเคียงข้างเข้าสังคม คำตอบง่ายๆก็คือ ไม่มี หรือหากมีเปอร์เซ็นก็คงน้อยพอกับหาพลอยในทรายทั้งหาดนั่นแหละ

    “อ้าว ก็มันวูบวาบวับๆเหมือนกันน่าจะแทนกันได้”ผมพลิกนาฬิกาข้อมือ นัดของผมตอนทุ่มครึ่งตอนนี้อีกสิบนาทีหนึ่งทุ่ม ความรักที่ผมไม่ได้มีส่วนด้วยมีเพียงแค่คำว่าคนสนิทสนมทำให้ผมต ้องมาเสียเวลาตรงนี้ไม่ยุติธรรมเลย   ผมกับความรักของผมก็มีชีวิตของผม เธอกับคนรัก็เช่นกัน แล้วทำไมผมต้องสูญเสียเวลามีค่าของผมไปกับเรื่องของคนอื่นด้วย  

    “มีนัดหรือ”

    “ใช่ ”

    “สวยสาวข้างบ้านที่เคยเห็นทานอาหารเย็นด้วยกันวันนั้น” เธอหมายถึงเอ็มมี่สาวอีเอออฟฟิศข้างๆออฟฟิศผมน่ะ เธอกับไอ้หนุ่มไฮโซของเธอเคยเจอกับกับเอ็มมี่กำลังแหววกันที่ร้ านอาหารอิตาเลี่ยน เธอยังว่ารสนิยมวิไลอย่างผมเหมาะแล้วที่จะมีแฟนเฟอร์เพคแบบนั้น มองรสนิยมผมออกยัยนี่ใช้ได้เหมือนกัน

    “อืม”ผมรีบพยักหน้าแรงเผื่อเธอจะปล่อยผมสักที  

    “งั้นก็ไปเหอะ ขอบใจนะอุตส่าห์มาอยู่ฟังเรื่องไม่เป็นเรื่อง”

    “อยู่คนเดียวได้หรือ แต่อย่างเธอใครมันจะไปทำยา ทำซากเนอะ” มองเธอแล้วผมอดอมยิ้มเยาะขันไม่ได้ แต่อย่าเพิ่งตัดสินผมจากกระทำนะครับ ผมไม่ใช่ผู้ชายทุเรศประเภทชอบดูแคลนผู้หญิงหรอกนะหากแต่เราปฏิบ ัติต่อกันเช่นนี้เสมอ  เราเสแสร้งต่อกันไม่เป็น เราขอบการพูดตรง การกระทำแบบตรงมากันมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว  

    “เออ คนงี่เง่า ว่าฉันเข้าไป ผู้ชาย ห่ ว ยแตกสุดๆอย่างนายยังมองฉันแบบนี้ หน้าไหนก็มีสิทธิทั้งนั้น”

    “เออน่า สู้ตายดิ เธอกับไอ้หน้าหล่อไฮโซนั่นถ้าได้กันจริงๆ มันก็แค่ลิงได้พลอย ว่าแต่เธอหรือมันวะที่เป็นพลอย” ผมนี่มันหักโค้งไม่เป็นเลย เธอกำลังต้องการกำลังใจไม่ใช่หรือ

    “เออๆพอแล้ว สงสารยัยเกริ์ลเน็กท์ดอร์คนนั้นจริงๆที่ได้คนปากปีจออย่างนายเป็ นแฟน” เธอโบกมือหน่ายๆ  พฤติกรรมของเราเป็นที่ชินชาเสียแล้ว  เหน็บกันอย่างไม่รู้สึกรู้สมว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิง เป็นผู้ชาย

    “กับคนรักเป็นอีกแบบ กับเพื่อนก็อีกแบบ ผมหลายหน้าว่ะ” ผมยักคิ้วแล้วลุกขึ้น

    “เจอกัน see u”

    “คืนนี้ไม่ต้องโทรหานะ ไม่ว่าง” ผมหมายถึงกิจกรรมหลังเดท

    “คนเ ฮ  ง  ซ  ว  ย”

    “เออ ก็คนรักกัน” ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดขณะบ่ายหน้าเดินไปทางออกของสนามกีฬา

    “หวัดดีครับ ผมไปสายหน่อยนะ ขอโทษจ๊ะ จ๊ะเดี๋ยวเจอกัน” ผมพับฝาโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มกริ่ม ก็ไม่รู้สิว่าทำถูกหรือเปล่า มีความสุขขณะเพื่อนกำลังกลุ้มใจ แต่ช่วยไม่ได้ นั่นมันคนละเรื่องกัน

    “ยัยนั่นชอบนายตรงไหนวะ หล่อเหรอ” เธอตะโกนไล่ผม

    “เออ คนเรามันก็มีจุดเด่นที่ใบหน้ากันทั้งนั้นแหละ” ผมยกแขนโบกให้โดยไม่ได้หันกลับไปมองด้วยกลัวจะโดนกักตัวฟังเรื่ องน่าเบื่อต่อ  

                ร้านอาหารอิตาเลี่ยนดีที่สุดในกรุงเทพฯ กับคู่เดทสุดสวย นี่ซิถึงจะเข้ากับผม

    แต่ผมก็ไปถึงที่นัดช้านิดหน่อย เกริ์ลเน็กส์ดอร์ที่เธอพูดถึงโบกมือหยอยๆทันทีที่หันมาเห็นผม ผมรีบเดินไปหา นั่งลงตรงหน้าและมองหน้าที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้ม ยิ่งพิศผมยิ่งเคลิบเคลิ้ม สิ่งรอบตัวหยุดชะงัก ผมตกภวังค์จนได้ ทำไมนะเธอถึงมัดใจผมไว้ได้เสมอ

    เธอทำให้ผมคิดถึงแต่เรื่องของเธอได้อย่างไรกัน เคยเหมือนกันคิดว่าหากเธอกลายเป็นคนที่ไม่น่ามองกว่าที่เห็นผมจ ะทำอย่างไร  หัวใจของผมสวนทันควันราวกับจะกลัวปล่อยให้หายใจแค่นาทีผมจะเปลี ่ยนใจ  คำตอบนั้นคือ....จะรักเสมอ....  

    “สั่งอาหารให้แล้วนะคะ ฉันรู้จักของชอบของคุณ” เสียงของเกริ์ลเน็กส์ดอร์เรียกผมกลับมาสู่วันเวลาปัจจุบัน ปริบตามองก็เห็นคู่เดทเท้าคางมองยิ้มๆ

    “ขอบคุณ”

    “คุณหล่อเป็นบ้า”

    “ชมบ่อยๆระเบื่อนะ” ผมยิ้มเขิน

    “ผู้ชายเขินน่ารักไม่แพ้ผู้หญิงเลยนะ” คู่เดทเสียงหัวเราะกังวาน เสนาะเสียงเพราะพริ้งที่สะท้อนก้องในโสตของผม    โทนเสียงที่ทาบกันสนิทกับระฆังแห่งวาติกัน...

             กิจกรรมหลังมื้ออาหารมีที่บ้านของคู่เดทของผม เราอ่อนโยนซึ่งกันและกัน ผมเคลื่อนไหวเกิร์ลเน็กส์ดอร์สอดประสานสนองรับจังหวะรุกคืบของผ ม  ร่างกายเปล่าเปลือยของเรากวัดกอดกันอย่างแนบแน่นอยู่ภายใต้แสงด ิมอ่อนนุ่ม  เมื่อเพลงรักสุดเหนี่ยวรั้งผมก้มจูบเปลือกตาของเกิร์ลเน็กส์ดอร ์พร้อมกับคิดสงสัย ขณะเราสองคนร่วมรักกันเราต่างคิดถึงอะไร

    ผมถอยตัวเองออกจากคู่แล้วทิ้งตัวนอนมองเพดาน  คิดถึงหัวใจที่เจ็บปวดกับการรอคอย ผู้ชายคนนั้นแสนเพียบพร้อม ทั้งหน้าตาและรูปสมบัติ เขาเป็นสเป็คชั่วนิรันดร์ของเธอ แน่นอนเจ้านั่นเอาแต่หล่อผ่านเธอไปผ่านเธอมาโดยไม่เคยได้รู้ว่า มีใครอยากสบสายตาด้วยใจจะขาด  ผมหันไปมองเกิร์ลเน็กซ์ดอร์ที่เริ่มหายใจสม่ำเสมอด้วยความเหนื่ ออ่อน ผมเองพาลลุ้นไปด้วยหลังจากที่รู้เรื่องในใจของเธอ เราสองคนสนิทกันมากผมจึงอยากให้เธอมีประสบการณ์รักที่ดี ผมหมายความสุขที่ได้รับจากองค์ประกอบทั้งหมดของความรักในทางสร้ างสรรค์น่ะครับ ซึ่งแน่นอนไม่รวมถึงเซ็กส์อย่างที่ผมมีอยู่นี่หรอกนะครับ  จะอย่างไรเธอก็ผู้หญิง

    ผมมันผู้ชายหากจะรู้สึกว่ารักกับเซ็กส์เป็นเรื่องเดียวกันก็ไม่ แปลกหากแต่น่ากลัวสำหรับผู้หญิง ผมต้องตรวจสอบความเลวความดีของหมอนั่นอย่างเข้มงวดเนื่องด้วยเธ อมีท่าทีที่จะแสดงออกกับหมอเร็วๆนี้  

    “ฉันไม่อยากตายไปกับความลับอันนี้ ฉันรู้สึกดีกับเขาก็ไม่ควรเก็บงำมันไว้จนสาย”เธอเคยเปรยแบบนั้น ผมลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า เกริ์ลเน็กส์ดอร์ปรือตามองแล้วอ้อยส้อยลุกตาม

    จากคุณ : vannessia - [ 20 มี.ค. 50 17:29:39 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom