เมื่อถึงบ้าน พระนาย ถอนใจพรู
ก็วันนี้ มีไอ้หนู มาป่วนฉัน
ด้วยศักดิ์ศรี ประธานคณะ ต้องฉะกัน
แล้วค่อยปลอบ หลังจากนั้น ฉันท์พี่น้อง
ข้าง สายใจ น้ำตาไหล แล้วเหือดแห้ง
เหมือนเกิดแรง พลังใจ ไม่หม่นหมอง
กลับไปบ้าน ร้องไห้ต่อ คลอนัยน์นอง
แต่ก็ต้อง ยิ้มบ้าง ทั้งน้ำตา
ถึงตอนนี้ น้องรู้ดี พี่ น่ารัก
ถึงหาญหัก ในน้ำใจ ไม่กังขา
คำออดอ้อน พี่ขอโทษ อย่าโกรธนา
เพียงบอกว่า คือหน้าที่ พี่มิได้พาล
พอเงยหน้า สบตา พี่พระนาย
คนอะไร ใจร้าย แต่ตาหวาน
พอพี่ยื่น มือมาให้ ใจละลาน
พอก้อยประสาน...ก็หายโกรธ...ยกโทษเธอ
ข้างพระนาย ประธานใหญ่ ใจยังมั่น
หลับแล้วพลัน ยังรำฦก ตรึกเสมอ
แตะนิ้วก้อย ข้างขวา ว่าละเมอ
ฝันถึงเธอ นะ...สายใจ...ได้ไหมคะ.
จบ # นี้ ดีกว่า
แต่งไม่ไหว เจ้าค่ะ
ฅนเขียน กำลังจะระทวย แล้ว...
ดังนี้ ขอรับ.
แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 50 02:38:38
แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 50 04:04:15
แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 50 04:03:33
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
22 มี.ค. 50 03:43:32
]
มิติแห่งรัก # ๖
