เหมือนงานเลี้ยงไร้การเลิกรา
ผมยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงด้านนอกห้องโถง กลิ่นหอมชื้นของใบหญ้าตอนเที่ยงคืน เข้ากับกลิ่นควันบุหรี่ มีลมพัดเข้ามาเพียงแผ่วแต่เยียบเย็นจนขนลุกชัน ผมหยิบจอนนี่เรดที่วางบนขอบระเบียงดื่มแก้หนาว มองผ่านกระจกใสเข้าไปในห้องโถงที่ออฟฟิซของเราใช้จัดงานเลี้ยงส่งพนักงานดีเด่นประจำปีไปประจำตำแหน่งที่สาขานิวยอร์ก
จากประสบการณ์การทำงานหกปีในบริษัทแห่งนี้ ผมเข้าใจและเห็นด้วยกับบอร์ดบริหารว่าเธอคือคนที่เหมาะสมด้วยคุณสมบัติแทบทุกด้าน ผลงาน ความสามารถ นิสัยใจคอ หากมีข้อบกพร่องประการเดียวก็คงเป็นเรื่องความอาวุโสซึ่งไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่หากต้องไปทำงานในวัฒนธรรมตะวันตกที่ไม่ค่อยถือสาเรื่องวัยวุฒิ ในการลงมติคะแนนเกือบเป็นเอกฉันท์ มีเพียงเสียงเดียวที่คัดค้าน ตามกติกาของการออกเสียง เราไม่ให้ใส่ชื่อผู้ลงนาม แต่ผมรู้ดีว่าเป็นใคร
เหล้าหมดแก้วเสียแล้ว ผมไม่เข้าไปเติมอีก ล้วงบุหรี่สูบแทน แต่ไฟแช็กแก้สหมดเสียแล้ว พลางนึกขึ้นได้ถึงสัญญาที่คิดจะเลิกบุหรี่เมื่อหกเดือนก่อน ตอนนั้น เธอเพิ่งย้ายเข้ามาทำงานในแผนกของผม แล้วเป็นลูกน้องที่กล้าเตือนผมเรื่องการสูบบุหรี่ในที่ทำงาน ไม่ใช่ว่าปฏิบัติตามระเบียบของบริษัท แต่เป็นห่วงสุขภาพของผมจนถึงขนาดกวาดที่เขี่ยบุหรี่ทั้งแผนกของผมไปทิ้ง นึกแล้วยังขำ ผมไม่ได้ว่ากล่าวอะไรเธอ แล้วคิดว่าสมควรต้องเลิกสูบบุหรี่เสียที ผมปฏิบัตติตามความตั้งใจได้มาห้าเดือนกว่า จนกระทั่ง ผมตัดสินใจออกเสียงคัดค้านไม่ให้เธอไปประจำตำแหน่งใหม่ที่นิวยอร์ก
ทำไมผมถึงคัดค้าน ตอบไม่ยาก ผมวางความรู้สึกไว้เหนือเหตุผล ชายคนหนึ่งอยากให้ผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ใกล้ๆไม่ห่างกาย ไม่ใช่เรื่องที่อธิบายยากเย็น อาจเป็นความรัก กิเลส ตัณหา หรืออารมณ์ ผมไม่รู้ แต่ผมต้องสู้กับเหตุและผลอันสมควรอย่างหนัก ตำแหน่งใหม่หมายถึงอนาคตอันก้าวหน้า เธอควรจะไปได้ไกลกว่าการเป็นลูกน้องของหัวหน้าแผนกวางแผนที่ไม่เคยมีผลงานเป็นเรื่องเป็นราวมาสามปี
นาฬิกาแขวนทรงโบราณหลังห้องส่งเสียงกังวานเตือนเวลาเที่ยงคืน ดูท่าไม่มีใครในห้องให้ความสนใจหรือได้ยิน นอกจากผมที่อยู่นอกห้องเพียงผู้เดียว บุหรี่ที่ไม่ได้จุดคาบค้างไว้ แก้วเหล้าเปล่าๆวางอยู่ที่เดิม ในคืนที่ออกเสียงคัดคัดค้านอนาคตของเธอ ผมใช้เวลาหลังเลิกงานจนถึงเวลาเดียวกันนี้ เก็บตัวในห้องทำงานกับเหล้าที่เหลือจากงานเลี้ยงตอนปีใหม่ เหล้าเก่าครึ่งขวดบนโต๊ะทำงานที่ค่อนข้างรก โต๊ะตัวอื่นไม่มีใครนั่ง มีโต๊ะบางตัวที่ผมอยากให้มีใครสักคนนั่งอยู่ ไม่น่าเชื่อว่า เพียงแค่ไม่มีใครนั่งโต๊ะบางตัว จะทำให้รู้สักสับสนวุ่นวายใจขนาดนี้ ยิ่งพอคิดต่อว่าจะไม่มีเธออยู่ตรงนั้นอีกต่อไป ผมกรอกเหล้าเก่าที่เหลือครึ่งขวดรวดเดียวหมด อีกสองสามวินาทีต่อมาผมทรุดลงไปอาเจียนกับพื้น พอดีขึ้น ผมเดินขึ้นเดินลงจากชั้นหนึ่งถึงชั้นเจ็ดของตัวอาคารไม่รู้กี่สิบรอบ รอบสุดท้ายจบลงบนดาดฟ้า ท้องฟ้ายามค่ำคืนของตัวเมืองดูเวิ้งว้าง หากไร้ดาวบางดวงคงดูว่างเปล่า แสงไฟจากอาคารบ้านเรือนที่สาดส่องเบื้องล้างทำให้ท้องฟ้าหงอยเหงาแลดูอบอุ่นขึ้นเป็นกอง แต่ดาดฟ้าก็ไม่มีใครสักคน นอกจากตัวผม
ผมเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาดพื้นห้องทำงานแต่เช้า เอกสารที่มีรอยเปื้อนและไม่ค่อยสำคัญ ผมจัดแจงเก็บลงถังขยะ โต๊ะทำงานที่มีชื่อเล่นว่ารังหนู และห้ามใครแตะต้อง พอกวาดเอาเอกสารออกไปก็ดูเกลี้ยงจนผิดหูผิดตา เธอเข้ามาแซวผมเป็นคนแรก พอคิดว่าอีกหน่อยจะไม่มีวันคืนแบบนี้อีก ทำให้ผมขำกับการแซวของเธอไม่ออกนัก ทำได้เพียงปั้นหน้ายิ้มเจื่อนๆ แล้วบอกให้เธอไปทำงาน ผมทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ มองโต๊ะทำงานที่เมื่อคืนไม่มีใครนั่งอยู่ตรงนั้น มองเธอคุยกับพนักงานคนอื่นๆ ด้วยความสดใส ร่าเริง ความรู้สึกเดือดดาลที่พลุ่งพล่านภายใน ถูกข่มกลั้นเอาไว้เงียบๆ เมื่อเห็นเธอพูดคุยกับพนักงานชายคนอื่นๆ ผมไม่สามารถอยู่ตรงนั้นได้ ผมทำแบบนั้นไม่ได้ คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว แฟ้มเอกสารถูกเปิดผ่านตาไปเรื่อยๆ บางช่วง พอเหลือบมองไปทางตู้เก็บของด้านหลังที่ชั้นบนว่างเปล่า ผมอยากให้มีเหล้าเหลืออีกสักขวด
ข้างนอกหนาวนะครับ มายืนทำอะไรตรงนี้ เสียงห้าวแหบที่คุ้นเคย ลากผมกลับจากความหลัง เขาคือรองหัวหน้าแผนกที่อายุน้อยกว่าผมห้าปี มีชื่อเล่นตั้งใหม่เอาเองว่าจิโร่ ชายหนุ่มไฟแรง บุกคลิกทันสมัย ไม่ใช่แบบร่วมสมัยอย่างผม เขาชอบเที่ยวประเทศญี่ปุ่น มีผลงานดีแต่ปฏิเสธการเลื่อนตำแหน่งสองครั้ง ด้วยเหตุผลที่ว่าจะรอให้บริษัทเปิดสาขาที่ญี่ปุ่นแล้วค่อยตอบตกลง
มาสูดอากาศ ข้างในมันอึดอัด หายใจไม่คล่อง ..อายุมากแล้วก็แบบนี้แหละ ผมแก้ตัว
น่าใจหายนะครับ ที่จู่ๆเธอก็จะไปจากเรา เขาพูดถึงเธอ ผมเข้าใจดี ไม่มีใครในสำนักงานต้องการให้เธอจากเราไป
เธอไปดีน่า ยังไงๆเราก็ยังอยู่บริษัทเดียวกัน ทำผลงานดีๆสิ จะได้เจอกันตอนที่สำนักงานจัดทัวร์ให้พนักงานเข็มกลัดทองไปท่องเที่ยวต่างประเทศเป็นรางวัลประจำปี
ไปญี่ปุ่นรึเปล่าครับ ? เขาถาม ผมคิดว่าเขาชอบญี่ปุ่นจริงๆ
เปล่าหรอก ปีนี้ เราว่าจะไปนิวยอร์ก เป็นโอกาสดีที่จะได้ไปเยี่ยมเธอด้วย
อเมริกาก็ไม่เลวหรอกครับ เทพีเสรีภาพน่าสนไม่น้อย กราวน์ซีโร่ผมก็อยากไปเยือนสักครั้ง เอ่อ ซากุระหน้าทำเนียบขาวก็สวยดี .. แต่ผมชอบภูเขาไฟฟูจิกับหอคอยโตเกียว คาบาเร่ผับเมืองคาบุกิ และ เกอิชา
เฮ้ ..จิโร่ นายสนใจอย่างหลังมากที่สุดใช่ไหม .. ผมแซว
หัวหน้านี่รู้ทัน ผู้ชายกลางคืนอย่างผม ก็ย่อมสนใจความสำราญแบบนั้น ผมยังไม่รวมเด็กมัธยม และดาราหนังเอวีอีกนะ หัวหน้าเอาไว้ไปกับผมสิครับ หมายถึงถ้าได้ไปด้วยกันจริงๆนะ ผมจะพาหัวหน้าท่องเที่ยวให้เปรมจนไม่อยากกลับประเทศไทยเลยครับ
ก็น่าสนใจดีนะ...แต่ปีนี้ไปเที่ยวอเมริกาด้วยกันก่อนก็แล้วกัน ลาสเวกัสก็น่าสนใจไม่แพ้กันหรอก หรือไม่ก็สาวผมบลอนด์ในชุดว่ายน้ำริมฝั่งฮาวายก็ดูดีนะ ผมสวนเขากลับ แล้วหัวเราะ
หัวหน้านี่ก็ไม่เบานะครับ
ว่าแต่มีไฟไหมครับ เขาหยิบบุหรี่คาบในปาก ผมจุดไฟแช็กที่แก้สหมดแทนคำตอบ
จากคุณ :
กาแฟสอง 
- [
22 มี.ค. 50 17:04:48
]
<< ส่วนที่ว่างข้างๆกาย >>
