สวัสดีครับ
ติดตามห้องถนนนักเขียนมานานแล้ว
ถึงเวลา..ขอโพสต์ของตัวเองสักที
พอดีว่างๆอยู่ ใจเลยเกิดลอยกลับไปในอดีตวันวานในวันที่ผมเคยไขว่คว้าหาสิ่งต่างๆที่อยู่ไกลตัวมาครอบครอง...แต่พอผมได้สิ่งนั้นมาแล้ว..กลับเป็นว่ายิ่งเหนื่อยกว่าเดิม...เพราะหน้าที่ที่ตามมาก็คือ..การพยายามรักษาสิ่งเหล่านั้นไว้...
คิดอยากมี อยากเป็น และอยากได้
ทะยานไป จนได้มา ดังใจหวัง
ยิ่งได้ครอง ยิ่งผยอง พองขนพลัน
ตัวฉันนั้น ช่างประเสริฐ เลิศกว่าใคร
พอได้มา กลับเป็น ดาบสองคม
อยากเดินลง สู่ที่เดิม ทำไม่ได้
ยิ่งสูง ยิ่งหนาว เพิ่งเข้าใจ
ไม่มีหวาน คำไหน ไร้ขมปน
เคยอยากเป็น เจ้าของใจ ใครคนหนึ่ง
ก็ดันดึง ทุ่มใจไป อย่างถาโถม
หวังมากไป กลับมี แต่อกตรม
จำใจข่ม เลิกรา ล้าอ่อนแรง
เฝ้าถาม ตัวฉัน ต้องการอะไร
ยังคงมี ทุกข์ร้อนไหน ที่แอบแฝง
หากยังหายใจ อยู่ดี มีเรี่ยวแรง
แล้วจะแสวง หาเพิ่มเรื่อย ให้เหนื่อยทำไม
สุขหรือไม่ อยู่ที่ใจ ให้นิยาม
จะวิ่งตาม ยึดติด ไปถึงไหน
เดินสายกลาง ธรรมดา ไม่หรูอะไร
ก็พอใจ สุขได้ ไร้กังวล :)
เป็นคนธรรมดา ยึดทางสายกลาง ไม่ต้องคาดหวังอะไรไกลเกินเอื้อมนี่แหละครับ สุขใจที่สุดแล้ว
ปล.ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆทุกคนที่นี่ครับ
แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 50 04:58:16
จากคุณ :
แว่นตาเคมี 
- [
23 มี.ค. 50 04:57:42
]
สุขหรือไม่ อยู่ที่ใจ ให้นิยาม
