ความคิดเห็นที่ 1 แต่งได้ดีมากคะ...เข้าใจที่จะนำเอาการวิ่งเข้ามาเปรียบเทียบ..เราก็เคยเขียนบทความแนวนี้เหมือนกัน...แต่มันก็ไม่ดีซักเท่าไร.. PS.กำลังท้ออยู่พอดีเลย...พอดีต้องรอผลสอบเอ็นคะ...เลยจะขอนำบทความนี้ไปปรับใช้กับชีวิตในแต่ละวัน..คงไม่ว่ากันนะคะ PS.รออ่านบทความชิ้นต่อไปอยุ่คะ จากคุณ : bible (bible_za) - [ 24 มี.ค. 50 03:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณบทความดี ๆ ครับ นึกถึงเรียงความสมัยเด็ก ๆ เวลาครูตรวจแล้วก็จะแอบยิ้มในใจ เป็นกำลังใจให้เราได้เขียนเรียงความต่อไป ชีวิตก็เหมือนการเดินและวิ่งมาราธอน ที่จะต้องไปให้ถึงจุดหมายให้ได้ แม้ว่าจะช้าหรือเร็วก็ตาม จากคุณ : คนเดินดินฯ - [ 24 มี.ค. 50 14:44:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าไม่ก้าว เราจะไม่มีทางรู้ว่าข้างหน้ามีอะไร แค่ก้าวเพียงก้าวเดียวก็มีความเป็นไปได้เกิดขึ้นมากมายเชิงตรรกศาสตร์   ยิ่งก้าวหลายก้าวในการเดินทางคงมีเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย กว่าจะถึงจุดหมาย เหมือนเป็นรสชาติของการเดินทางเลยคะ จากคุณ : pla_kok - [ 24 มี.ค. 50 21:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 k.bible ขอบคุณสำหรับคำชม และยินดีมากครับที่บทความนี้ เป็นประโยชน์ต่อผู้อ่าน ขอให้มีกำลังใจเข็มแข็งสำหรับฤดูกาลเอ็นฯนะครับ k.คนเดินดินฯ ตอนนี้ผมก็กำลังแอบยิ้มในใจแล้วละครับ k.pla_kok ใช่ครับ ชอบรูปภาพจัง ผมรู้สึกว่าเหมาะกับบทความจริงๆ จากคุณ : ใบไม้ในทางช้างเผือก (ใบไม้ในทางช้างเผือก) - [ 24 มี.ค. 50 22:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เอากำลังใจมาฝาก บางครั้ง แค่การตัดสินใจว่าจะอยู่ต่อ ก็นับว่าชนะแล้ว จากคุณ : scottie - [ 25 มี.ค. 50 23:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คงเป็นการร่วมสานคิดต่อนะครับ.................................................................... คุณเปรียบเทียบการแข่งวิ่งมาราธอนเหมือนการแข่งหรือเดินทางในชีวิตจริง   ที่ประกอบด้วย  การวางแผนวิ่ง  เป้าหมาย  จุดเติมกำลังใจ  อารมณ์ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงไประหว่างหนทางที่ต้องผ่านความเหน็ดเหนือย  ท้อทด  การบาดเจ็บ  ความอ่อนแรง และการให้กำลังใจตนเองไว้เสมอให้ก้าวเดินต่อไปให้ถึงจุดหมาย   อย่าหยุด......... ผมเองก็เป็นผู้ที่นิยมการวิ่งหรือออกกำลังกายด้วยร่างกายที่เคลื่อนไหวไปข้างหน้าเช่นนี้  แต่ไม่เคยไปแข่งกับใครที่ไหน       อย่างไรก็ตามก็เห็นว่า  ด้วยการก้าวเดินหรือวิ่งเหยาะเช่นนี้   มันมีความหมายอะไรดีๆหลายอย่างสะท้อนภาวะชีวิตที่เราดำเนินอยู่ทุกเมือเชื่อวันได้ด้วย......... จริงซิ   ที่ชีวิตเราต้องก้าวไปเสมออย่าได้หยุด  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  ขอให้เราก้าวไปข้างหน้าไว้เสมอ ช้าเร็วไม่เป็นไร   ขอให้ก้าวเดินต่อไป   อย่าได้หยุด ตราบเท่าที่เรามีลมหายใจ  ชีวิตจักต้องก้าวเดินต่อไปเสมอ   มันจึงเป็นดุจปฏิธานที่ฝังลึกในใจช่วยกระตุ้นหรือปลุกเร้าไม่ให้เราเกียจคร้านหรือท้อถอยเวลาเกิดปัญหาใดๆขึ้น    เราเหนื่อยเราก็พัก  พรุ่งนี้ก็จักดีขึ้น  แต่เราคงต้องก้าวต่อไป........... บางทีเป้าหมายเราอาจลดระดับลงได้  เพราะวัย  สภาพร่างกาย  ความเข้าใจที่มากขึ้น  อันนี้ไม่เป็นไร   แต่เราต้องไม่ท้อถอย  ก็แค่ช้าลงเท่านั้น   เพื่อให้ชีวิตได้สร้างภูมิต้านทานขึ้นมาใหม่ในวันพรุ่ง   คนเราแตกต่างกันในวิถีของการวิ่ง   เราหรือเขาก็ควรรู้จักตัวเองว่า  ชีวิตต้องการอะไร  ข้อจำกัดแค่ไหนอย่างไร    คนเราไม่เห็นต้องเร็ว--ช้าเหมือนกันเลย   เรารับรู้สนามวิ่งแห่งชีวิตที่มีความแตกต่างกันของผู้คน  ก็ให้ชื่นชมและยอมรับในความแตกต่างนั้นมิดีกว่าหรือ   จะอิจฉาหรือพยายามโหมตัวเองได้หรือไม่อย่างไร......มันสมควรแค่ไหน   เราเองเป็นผู้ให้น้ำหนักเท้าแห่งการกระทำของเราเองทั้งนั้น   ไม่มีใครมาวิ่งหรือเดินแทนเราได้     เพราะ   ชีวิต คือ การก้าวไปข้างหน้า  เพียงเพราะมันคือ ความไม่อาจหยุดนิ่งได้   และเราต่างก็คาดหวังและรอคอยให้ถึงจุดเติมน้ำใจที่อยู่ข้างหน้าเป็นระยะ ๆ   มิใช่หรือ......... จากคุณ : dicky5 - [ 26 มี.ค. 50 20:25:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 K.scottie  ขอบคุณครับ  มีใครสักคนบอกผมไว้ว่า  ชีวิตคือการตัดสินใจครั้งแล้วครั้งเล่า   เราเลือกได้ว่าจะเดินตามผลที่ส่งชีวิตไปข้างหน้า หรือถอยหลัง หรือเลือกไม่ตัดสินใจ ก็ยังเป็นการตัดสินใจ...เอ้อ(เสียงถอนหายใจคนข้างๆเธอบอกขี้เกียจตัดสินใจ K.dicky5  ขอบคุณสำหรับการต่อยอดทางความคิด เป็นยอดที่ผลิใบสวยงามจริงๆ   รู้สึกดีเหมือนนั่งคุยกับเพื่อนอยู่รอบๆกองไฟ ได้ความอบอุ่นไปถึงข้างใน จิตใจและความคิด...เชียวละ เคยอ่านเจอบทความหนึ่งของคุณวินทร์ เขียนไว้ว่า ...แม้เดินถอยหลังยังต้องออกแรง... เคยมีคำถาม...เกิดมาแล้วหยุดเดินได้ไหม  เดินมาพอแล้วหยุดได้ไหม เราหยุด...แต่โลกก็ยังหมุนไป เราจะเรียกว่าการหยุดได้ไหม   ได้ความคิดเขียนบทความต่อไปแล้วละครับ ขอบคุณทุกท่าน แล้วแวะมานั่งล้อมกองไฟกันอีกนะครับ จากคุณ : ใบไม้ในทางช้างเผือก - [ 27 มี.ค. 50 01:16:19 ]