ตีหนึ่งยี่สิบสาม
นั่งเปิดหนังสือเพลงที่หยิบมาจากห้องน้องชายมาเปิดอ่านเล่นๆ
คุ้นหูกับชื่อคนเขียน "ตรัย ภูมิรัตน"
ไม่เคยเห็นหนังสือเพลงที่รวมเฉพาะเพลงของนักเขียนคนเดียวไว้ในเล่มแบบนี้มาก่อน..จึงหยิบมาดู
รู้จักอยู่ไม่กี่เพลงเองนะ
เปิดไปดูหน้าดัชนีทางด้านหลัง แล้วก็ไล่เปิดย้อนขึ้นมาเรื่อยๆ
สะดุดกับชื่อเพลง พิจิกา
เพลงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
แต่ชื่อเพลงที่เป็นเดือนเกิดของฉัน
เป็นตัวตนของฉัน
ทำให้ลองอ่านถึงแรงบันดาลใจที่เขาเขียนเพลงนี้

เขาบอกว่า..
"พิจิกา ในเพลงนี้คือความหลัง
พี่คนหนึ่งเคยบอกผมว่า
ความหลังก็เหมือนกับผี
มันเป็นสิ่งที่เรากลัว
ยิ่งกลัว มันก็ยิ่งตามมาหลอกหลอน
หลับตา...ภาพก็ยังไม่หายไป
ได้ยินเสียงแว่วอะไร ก็พาให้นึกถึงอยู่เรื่อย"

หลับตา...ภาพก็ยังไม่หายไป
มีแต่จะชัดเจนมากขึ้น
คมชัดมากขึ้น
ฉันมีความสุข..กับห้วงคำนึงที่มีคุณอยู่ในนั้น
ฉันอมยิ้ม..เมื่อนึกถึงวันเวลาต่างๆที่เรามีร่วมกัน
ฉันคิดถึงคุณ..เมื่อผ่านไปบนถนนที่เราเคยเดินด้วยกัน
ฉันเจ็บปวด..เมื่อนึกถึงวันที่เราต้องบอกลา..และฉันบอกตัวเองให้ตัดใจ

แอบคิดหวัง..เงียบๆ..ลึกๆ..ว่า..จะมีวันคืนเหล่านั้น..อีกครั้ง
ว่า..อ้อมกอดของคุณจะโอบกระชับฉันไว้..
ให้เราได้ถ่ายทอดความรัก..ความคิดถึงทั้งมวล..ให้กันและกัน..อีกสักครา..
พิจิกา คือความหลัง
ตัวฉัน คือความหลัง
ฉันมีชีวิตอยู่ได้ด้วยความหลังเหล่านั้น
ความหลัง..ที่มีคุณอยู่
ใจฉันที่มีคุณอยู่
เหมือนเป็นความสุขอันแสนเศร้า กับฝันหวานที่ไม่อยากตื่น
บอกตัวเอง ว่าต้องก้าวต่อไป ต้องเริ่มต้นใหม่ กับใครสักคน
แต่ฉันเอง กลับไม่สามารถปลุกตัวเอง ให้ตื่นจากฝันนั้นได้

"แล้วทำไมถึงตั้งชื่อว่าพิจิกา
ว่ากันว่าชาวราศีพิจิกเป็นคนประเภทที่ลืมยาก
ช่างจดช่างจำฝังใจ
ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า
แต่ผมก็เกิดราศีนี้นะ"

------------------------------------
พิจิกา
ศิลปิน: ตรัย ภูมิรัตน
อัลบั้ม: บุคคลที่สาม

ฉันได้ยินใครพูดถึงเธอขึ้นมา
เวลาก็เหมือนจะถูกหยุดไว้
และดึงตัวฉันย้อนกลับไป
ไม่มีสักครั้งที่ใจของฉันจะลืมเรื่องเธอ
ไม่เคยสักครั้ง หลับตาหรือฝันก็ยังต้องเจอ
ต่อให้นานจะนานเพียงใด แต่ยังชัดทุกอย่าง
มันยังฝัง มันยังเป็นรอยเจ็บ จนลึกอย่างนี้
โอ..ไม่รู้ต้องทำอย่างไร
ฉันต้องการจะลืมมันไปสักที
ไม่ได้อยากกลับไปคิดถึงอดีต
ใครถูกหรือผิดไม่อยากใส่ใจ
แต่บอกตัวเองสักแค่ไหน

ไม่มีสักครั้งที่ใจของฉันจะลืมเรื่องเธอ
ไม่เคยสักครั้ง หลับตาหรือฝันก็ยังต้องเจอ
ต่อให้นานจะนานเพียงใด แต่ยังชัดทุกอย่าง
มันยังฝัง มันยังเป็นรอยเจ็บ จนลึกอย่างนี้
โอ..ไม่รู้ต้องทำอย่างไร
ฉันต้องการจะลืมมันไปสักที

-------------------------------------------
อย่างหนึ่งที่เพลงนี้ผิด...คือ...
ไม่มีสักวัน..ที่ฉันอยากลืมคุณ..ที่รัก

ตีสอง หนึ่งนาที
อาทิตย์...สิบแปด มีนา สองห้าห้าศูนย์
คืนที่ใจยังไม่ลืม