งานประเภทบทสัมภาษณ์  เป็นงานเขียนอีกประเภทหนึ่งที่ผมชอบอ่าน  

ทำให้เราใช้เวลาไม่นาน สัมผัสตัวตนบางส่วนของคนที่น่าสนใจ ( ซึ่งบางทีพออ่านจบอาจไม่น่าสนใจ )

ใช้เวลาไม่มาก เรียนรู้ความคิดเห็น ผ่านข้อคำถามของนักสัมภาษณ์

บางคำถามก็น่าสนใจ บ่อยครั้งที่ผมลองเอาคำถามตามบทสัมภาษณ์มาถามตัวเอง

เป็นกระบวนการฝึกแสดงความคิดเห็นง่ายๆ

ผมชอบบอกเด็กๆให้หัดแสดงความคิดเห็น ไม่ใช่เพื่อเอาไว้เสียดสีหรือทำร้ายใคร  แต่เป็นการลับสมอง

ให้รู้จักคิดเห็นเป็นเรื่องราว และแน่นอน ผมสั่งทิ้งท้ายไว้ว่า แต่ที่น่าหัดที่สุดคือการรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น

ยกเว้น ความคิดเห็นอันเป็นมลพิษที่พยายามโน้มน้าวให้เราทำเรื่องชั่วอย่างหน้าเป็น  

ความคิดเห็นที่ผมชอบมากๆ คือ  “ ความคิดเห็นบริสุทธิ์ ”  จากเด็กที่เพิ่งรู้ความ พอพูดได้

เคยถามหนูน้อยรายหนึ่งว่า

“ หนูคิดว่าพี่หล่อไหมครับ”

** “ หล่อ  ”

หนูน้อยตอบมาแค่นี้  นี่แหละครับ ผมถึงชอบความคิดเห็นบริสุทธิ์

นอกเรื่องมาไกล  ตอนนี้ ผมไม่ค่อยมีเวลาอ่านหนังสือมากเหมือนสมัยเรียน

บางที ก็ต้องหันไปพึ่งคอลัมน์  People talk ที่ยาวประมาณหนึ่งหน้ากระดาษ

แนวความคิดไม่มากคัดมาเฉพาะประเด็นสำคัญ  

นิตยสารหนึ่งฉบับ จะมี people talk ประมาณ 2-3 หน้า หรือมากกว่านั้น

วิธีอ่าน people talk ที่น่าสนใจ คือ ต้องอ่านให้ครบหน้าที่มีอยู่

แล้วลองจับความคิดคนเหล่านั้นที่พูดถึงเรื่องเดียวกัน

ซึ่งก็ไม่ยากนักเพราะมักเป็นหัวเรื่องหลักๆของนิตยสารฉบับนั้น   พิจารณาดูดีๆ

แน่นอน เป็นการลับสมองอีกแบบหนึ่ง สำหรับคนที่ไม่มีเวลา

“ ฉันรู้สึกว่าในหนังเรื่องนั้น ฉันไม่ได้ทำอะไรมากมายไปกว่าเอาแต่เดินทำน่ารักไปเรื่อย

ฉันก็เลยเลิกเล่นหนัง แล้วหันมาร้องเพลง ” ดาราคนหนึ่งพูดไว้ ในนิตยสารฉบับหนึ่ง

“ พอผมรู้สึกว่าตัวละครที่ผมเล่นออกไป รู้สึกลอยๆ ไม่มีน้ำหนัก  

หลังจากนั้นผมลองทำการบ้านอย่างหนักและสนุกกับมัน

ตอนนี้ จะให้ผมไปทำอาชีพอื่น ผมก็ไม่เอาอีกแล้ว ”  ดาราอีกคนพูดไว้ ในนิตยสารฉบับเดียวกัน


ดาราคนแรกเปลี่ยนไปร้องเพลง ซึ่งก็ทำให้พอมีชื่อเสียงบ้างในระดับที่ไม่น่าเกลียด

แต่ยอดขายเทปก็ไม่ได้ทะลุเพดาน  มีเพลงฮิตบ้างแต่ก็ไม่ได้ระดับเพลงในตำนาน

...ผมคิดว่า บางทีเธออาจลืมนึกไปว่า  

การเดินทำน่ารักไปเรื่อยก็เป็นการแสดงอย่างหนึ่ง

ทำอย่างไรล่ะ ให้เดินได้น่ารักจริงๆ น่าดูจริงๆ  

บางทีคนที่ดูหนังเรื่องนั้น อาจคิดว่าที่เธอกำลังเดินไปมาโดยที่คิดว่าตนเองน่ารักแล้ว

ดูไม่น่ารักเลยก็ได้

ในขณะเดียวกัน ดาราคนต่อมาคิดแตกต่างออกไป เขากลับมาดูตัวเอง

และคิดว่า จะทำให้ดีขึ้นได้อย่างไร

ผมเชื่อว่า ถ้าเขาไปร้องเพลง ก็คงทำได้ยอดเยี่ยมไม่แพ้เรื่องการแสดง

ทั้งสองคน ต่างพูดถึง งานแสดงเรื่องแรก มุมมองที่ต่างกัน ทำให้ชีวิตแตกต่างกัน

มันทำให้ผมรู้จักคนทั้งสอง ว่าคิดเห็นกันเช่นไร แล้วมันส่งผลให้ทั้งสองเป็นอย่างไร

แน่นอนว่า  มันไม่สามารถบอกทั้งหมดของคนทั้งสองได้ว่า ดีชั่วเป็นอย่างไร

แต่ก็พอทำให้เราฉุกคิดได้ว่า “ ในเรื่องเดียวกันกับพวกเขา ” เรามองอย่างไร

หากวางเราเข้าไปด้วย เราจัดอยู่ในอันดับที่เท่าไหร่ของเรื่องเดียวกัน

สั้นๆไม่ต้องมาก

เขียนคำพูดของตัวเอง ในกระดาษขนาดกว้างคูณยาวเท่ากับนิตยสารเล่มนั้น

ส่งเข้าไปแทรกระหว่างคอลัมน์แล้วพลิกอ่านดู

บางคนอ่านแล้วยิ้ม

บางคนอ่านแล้วเหมือนความว่างเปล่าจะมาเยือน

แต่นี่แหละครับ

People talk ของคุณ

เราชอบคุยกับคนอื่นๆด้วยวาจา แต่เรามักไม่ค่อยได้ฟังเขา

การอ่านบทสัมภาษน์ การอ่าน people talk ก็เหมือนการคุยกับคนอื่นๆเช่นกัน

แต่เป็นการคุยกันด้วยความเงียบ มีการสื่อสารทางความคิด  จิตวิญญาณ

การอ่านก็เป็นการฟังประการหนึ่ง บ่อยครั้งที่เราตั้งใจฟังมากกว่าการใช้หูฟัง

ถ้าเราตั้งใจฟังคนที่คุยด้วยเหมือนตอนที่อ่านหนังสือ

ความขัดแย้งในโลกคงลดลงไปมากโข


แต่เหนืออื่นใด  โปรดตั้งใจสัมภาษณ์และฟังความคิดเห็นของตนเองบ้าง

เพราะในสังคมปัจจุบันผมเชื่อว่า

คำถามที่น่าจะสัมภาษณ์ตนเองมากที่สุดก็คือ

คำถามในฉากสุดท้ายในภาพยนตร์เรื่อง all about love ที่หลิวเต๋อหัวเป็นพระเอก

“  ..เป็นไงบ้าง สบายดีรึเปล่า ...? ..”

ถามตัวเอง แล้วตั้งใจฟังความคิดเห็นของตัวเองกันบ้างก็ดี