“ กริ้งงงงง.............งงงงง ”


เสียงออดของกริ่งที่ดังขึ้นหลังหมดคาบเรียนสุดท้าย กำลังถูกกลบด้วยเสียงของเหล่านักเรียนม.ปลายที่กำลังมั่งหน้าออกจากห้องเรียน

มีหลายคนยืนจับกลุ่มคุยกันเพื่อนัดแนะกันว่าเสาร์-อาทิตย์นี้จะไปเที่ยวไหน มีหลายคู่รักยืนจูบกัน กำลังส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้คนที่เดินแถวๆนั้นชำเลืองมอง

ผมยืนนิ่งอยู่ข้างๆคู่หนุ่มสาวที่กำลังกอดจูบกันอยู่ตรงหน้าล็อคเกอร์ แต่สายตาของผมกำลังเหม่อมองไปยังพื้นสีเหลืองมันวับที่ทอดยาวอยู่หน้าประตูโรงเรียนซึ่งเป็นทางออกของเหล่านักเรียนส่วนใหญ่ที่กำลังมุ่งหน้ากลับบ้าน

เสียงฝีเท้าของนักเรียนที่เริ่มเดินออกไปค่อยๆเบาลง แต่ยังมีเสียงคนยืนคุยกันอยู่ข้างๆล็อคเกอร์ ซึ่งไม่ห่างจากผมมากนัก

สายตาผมมองไปยังคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งกำลังยืนคุยอยู่กับเพื่อนของเขาอีกประมาณสามสี่คน

เขาหันมามองผมเหมือนจับได้ว่าผมแอบมองอยู่ ผมรีบหันหน้าไปทางอื่นทันที ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไม่ช้าเสียงพูดคุยกันก็หยุดลงพวกเขาต่างแยกย้ายกันเดินออกไป ทิ้งไว้แต่คนที่ผมแอบมองเมื่อครู่ เขาหันมามองที่ผมและพูดว่า “ ไปกันได้ยัง สายมากแล้วนะ  ”    
ผมเดินตามเขาไป...



ผมบอกคุณไปยังว่าเขาชื่อเบน...





                                                                            ...Dare ‘กล้า’ลิขิตรัก





ปึ้ง...เสียงเปิดสวิตช์ของหลอดไฟสปอร์ตไลท์ดวงใหญ่ดังขึ้น

ในไม่ช้าแสงขาวอ่อนๆเริ่มเห็นชัดเป็นลำแสงส่องตรงไปยังเวทีเบื้องล่าง ห้องขนาดประชุมขนาดใหญ่นี้บรรจุคนได้ทั้งโรงเรียน มีเก้าอี้เรียงรายเป็นชั้นๆและลดระดับต่ำลงเมื่อเข้าใกล้เวที

ผมโยกสปอรต์ไลท์ไปกลางเวที
“ ที่รักคุณจะไปไหน ” เบนพูดขึ้น ซึ่งกำลังสวมบทเป็นพระเอกของเรื่อง  “ คุณไม่รักผมแล้วหรอ”

เสียงที่ดูสมจริงของอลิสาเบธว่า “  อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ” เธอหยิบขวดแก้วปลอมที่ตั้งอยู่บนโต๊ะอาหารข้างหลังเธอขึ้นมาขู่ “ คุณมันตัวอันตราย ”

“  หรอ... งั้นผมจะแสดงให้ดูว่าผมอันตรายยังไง ” เมื่อพูดจบเบนยกมือขึ้นมาจับแขนของนางเอกที่เธอกำลังถือขวดแก้วอยู่ เขาค่อยๆยื่นหน้าเข้าหาเธอเพื่อจะจุมพิต เสียงริมฝีปากที่ประกบกันระหว่างคนทั้งสองดังเป็นระยะ  

สักพักเบนค่อยๆถอนริมฝีปากที่ประกบแน่นกับปากของอลิสาเบธแล้วพูดออกมาว่า “ เอ่อ...เอ่อ...” เขาพูดได้แค่นั้นเหมือนมีหลุมอากาศขนาดใหญ่อัดแน่นอยู่ที่ท้องของเขา มันทำให้ผมหัวเราะ คงจะดังพอควรแต่ดูถ้าจะไม่มีใครได้ยิน

“ โอเคพอกันแค่นี้แหละ เบนกลับไปฝึกซ้อมให้ดีกว่านี้ อลิสาเบธเธอทำดีมาก แต่ฉันขอเตือนพวกเธอทั้งสองคนว่าการแสดงใกล้เข้ามาทุกทีแล้วนะ ทุกคนต้องซ้อมให้หนัก พรุ่งนี้เวลาเดิมเจอกัน ” ครูมอลลี่ตะโกนและเดินออกไป ผ้าคลุมไหล่เธอพลิ้วสะบัดขึ้นลงเวลาเธอก้าวออกจากห้อง

อลิสาเบธเดินกระแทกเท้าลงจากเวที ท่าทางไม่พอใจในตัวเบน
“ ผมขอโทษ ” เบนตะโกน แต่ดูจะไม่สำเร็จ เธอก้าวไวๆออกจากประตูห้องประชุมใหญ่ ทิ้งเบนไว้ใต้ลำแสงสปอร์ตไลท์ที่ยังคงอาบไร่ทั่วตัวเขา เบนยกมือมาบังแสงแล้วมองมาทางผม สายตาเราผสานกันชั่วอึดใจนึง

ผมรีบปิดสวิตช์ดังปึง แสงสีขาวค่อยๆจางลงเหลือเพียงหลอดไฟดวงใหญ่ที่อยู่ในสปอรต์ไลท์ ผมเดินลงบันไดไป...


..............................



ผมกับอลิสาเบธยืนอยู่บนทางเดินที่ทอดยาวนำไปสู่ประตูใหญ่ของโรงเรียน บรรยากาศอึมครึมตอนกลางคืนและเสียงหวีดหวิวของสายลมที่ผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดอ้าอยู่ยิ่งเพิ่มความน่าขนลุกให้โรงเรียนมากขึ้น

“ ละครห่วยแตก ” เธอพูดขึ้น
แต่ผมไม่เห็นด้วย “ ไม่หรอกน่า ”

มีเสียงคนที่เดินมาจากข้างหลังผมเข้ามาทำลายความเงียบชั่วขณะ “ คุณยังโกรธผมอีกหรอ ” เสียงเบนดังขึ้น

อลิสาเบธทำเหมือนไม่ได้ยิน “ แล้วโทรมานะ ” เธอพูดพลางกอดลาผม ไม่ช้าเธอก็เดินออกไป

“ เดี๋ยวก่อน คุณทำอย่างนี้กับผมไม่ได้นะ คืนนี้เรานัดกันว่าจะไปเที่ยวด้วยกันไม่ใช่หรอ ” เบนตะโกนเพื่อให้เธอได้ยิน “แล้วผมจะกลับกับใครละ ” เขารีบวิ่งตาม

เธอไปจนเกือบจะชนผมเสียด้วยซ้ำ แต่เบนก็ต้องผิดหวัง เพราะอลิสาเบธเดินออกไปแล้ว “ บ้าชิป ” เขาพูด

ผมรวมความกล้าวิ่งตามเขาไป  “ ถ้าไม่มีรถกลับกับผมก็ได้ ” ผมบอกกลับเขาแต่พอพูดจบก็สำลักควันบุหรี่ที่พ่นออกมาจากรูจมูกทั้งสองข้างของเบน

“ งั้นก็ได้ รถอยู่ไหนละ ” เขาถาม
ผมหันซ้ายหันขวาสองสามทีเพื่อมองหารถตัวเองมันทำให้เขาขำ
 
“ อยู่นั้น ” ผมนำเขาไป



..............................



ไม่ช้าเราก็ถึงบ้านเบน บ้านหลังใหญ่สีขาว เราเดินตัดเข้าทางหลังบ้าน ผ่านสนามหญ้ากับต้นสนขนาดใหญ่ ผมหยุดมองสระว่ายน้ำสีฟ้าสะดุดตา มีควันอุ่นๆสีขาวล่องลอยอยู่เหนือคลื่นเล็กๆทั่วผิวน้ำ

ผมเผลอเดินชนโต๊ะสีขาวเพราะไม่ทันสังเกต ข้างใต้มีกล่องกระดาษที่ใส่เศษขยะไว้เต็ม สายตาผมมองเข้าไปเมื่อเห็นอะไรบางอย่างมันวาวเมื่อสะท้อนแสงของหลอดไฟที่อยู่ตรงสวนดอกไม้ ผมหยิบขึ้นมาดูและก็แปลกใจเพราะมันคือขวดเบียร์ราคาแพงที่บรรจุของเหลวข้างในอยู่ครึ่งขวด ผมหันไปถามเบนว่าจะเก็บไว้ที่ไหน

เขาชี้ไปยังกล่องกระดาษซึ่งวางอยู่ข้างกระจกที่กั้นระหว่างระเบียงด้านนอกกับขอบสระว่ายน้ำ เบนกำลังเปิดดูซองจดหมายสามสี่ฉบับที่เขาพึ่งไปหยิบมาเมื่อสักครู่

ผมก้มลงไปดูกล่องที่เขาว่า มันอยู่ใต้เก้าอี้สีขาว มีขวดเบียร์มากมายอยู่ในนั้น “ เลือกมาอันนึงสิ ” เขาพูดและกำลังนอนอยู่บนเก้าอี้นอนยาวสีขาวที่หันหน้าไปทางสวน


ป็อก... เสียงจุกขวดเบียร์หลุดออกมา ผมยื่นให้เขา “ นายดื่มก่อน ” เขาพูด
ผมทำตาม แล้วค่อยๆยกขวดเบียร์ขึ้นมาจดปาก รสชาติขมๆแปลกๆผ่านลงคอ แล้วยื่นให้เบนดื่มต่อ ผมเดินมานั่งบนเก้าอี้นอนยาวอีกอันข้างๆเบน

“ พ่อแม่นายละ ” ผมถาม เขาตอบว่า “ วันนี้ไม่อยู่ ...ไปงาน ” ดูถ้าเบนจะไม่ชอบเมื่อเอ่ยถึงพ่อแม่เขา มีเสียงลูกบอลที่โยนขึ้นจากมือเบน มันตกลงมากระทบมือเขาอีกครั้ง แล้วเขาก็โยนขึ้นอีกครั้ง สลับกับพูดว่า

“ ทำทุกอย่างทั้งเล่นฟุตบอลโรงเรียน ว่ายน้ำ แสดงละคร แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง ” ผมไม่ได้พูดอะไร  “ ทุกอย่างมันแย่ไปหมด ให้ตายสิ ” แล้วเบนก็เดินผ่านกระจกไปที่สระว่ายน้ำ เขาถอดเสื้อออกและกระโจนลงสระ...

ตูม เสียงของน้ำในสระที่กำลังแหวกออก เกิดคลื่นเหนือผิวน้ำขนาดใหญ่ หยดน้ำเม็ดเล็กกระเซ็นไปทั่ว ผมเดินไปยืนเหนือขอบสระ ยกเบียร์ขึ้นมาจดปากอีกครั้ง เบนดำดิ่งลงไปก้นสระ ว่ายไปเรื่อยจนถึงขอบสระอีกฝั่ง เขาหยุดว่ายและยืนขึ้น ตั้งแต่ลำตัวถึงคอเขาจมอยู่ในน้ำ

“ ลงมาสิ ” เขาว่า แต่ผมยืนนิ่งอยู่ที่ขอบสระ “ ไม่ต้องกลัวหรอกน่า...รับรองว่าเมื่อนายขึ้นจากสระจะครบสามสิบสองประการเหมือนเดิม ” ผมทำท่าลังเล และถอดเสื้อออก ค่อยๆหย่อนตัวลงในสระ น้ำอุ่นมาก อุ่นกว่าอากาศรอบตัวผม  ผมดำลงไปสักพัก พอโผล่ขึ้นมาก็เห็นเบนเอามือเกาะอยู่ขอบสระ กำลังดื่มเบียร์ที่ผมวางไว้ก่อนลงสระเมื่อครู่ ผมโพล่งขึ้นมาว่า “ ห้องน้ำอยู่ไหน ”

“ ไม่มี...ถ้าจะฉี่ละก็...ตรงนู้น ” เขาชี้ไปยังระเบียงด้านนอกที่ผมยืนอยู่ก่อนหน้าเมื่อครู่
“ มีปัญหาหรอ ” เขาเสริม เมื่อเห็นสีหน้าผม

ผมเดินขึ้นสระผ่านบันไดที่ตั้งอยู่ขอบสระอีกข้าง เมื่อขึ้นมารู้สึกว่าอากาศหนาวกว่าตอนก่อนลงสระอีก ผมเดินไปที่ๆเบนชี้

พอเสร็จธุระผมค่อยๆเดินไปที่สระอีกครั้ง เบนกำลังนั่งอยู่ที่ขอบสระ
“ บุหรี่มั้ย ” เบนยื่นซองบุหรี่มาทางผม
ผมนั่งลงข้างเขาแล้วตอบว่า “ ไม่ ขอบใจ ”
แต่เบนทำเหมือนไม่ได้ยิน เขาจุดบุหรี่ด้วยไฟแช็กและยื่นให้ผม “ เอาหน่อยน่า ” ผมคว้ามาจับใส่ปากควันบุหรี่ทำให้ผมสำลัก ผมยื่นให้เบนทันที “ นายคิดว่ามันเจ๋งหรอ ” ผมพูด

“ นายกับอลิสาเบธเป็นแฟนกันหรอ ” เขาถาม

“ ไม่รู้สิ ” ผมตอบ “ เราแค่เพื่อนกัน ”

ผมถามบ้าง “ แล้วทำไมนายเลิกกับอมีเลียละ เธอสวยนะ ” ดูเหมือนคำถามผมจะทำให้เบนหงุดหงิดอีกรอบ “ หุบปากเหอะเพื่อน ” เขาพูด “ นายไม่รู้จักเรา ” ผมเสริม “ นายไม่รู้จักเราเหมือนกัน ”

“ เบน นายมีทุกอย่างดีพร้อม บ้านหลัง มีสระส่วนตัว ได้เป็นคนดังในโรงเรียน เราแทบจะมีไม่ถึงครึ่งของนาย เบน-นายต้องการอะไรอีกละ”
ผมพูดบ้าง เบนหัวเราะ ผมไม่รู้ว่าเขาหัวเราะทำไม แต่มันทำให้ผมหัวเราะตามเขา แล้วเขาก็บอกว่า “ คิดว่านายพูดยังงี้จะทำให้เราเห็นใจนายหรอ ”เบนหันมามองผม

เงียบกันครู่นึง “ นายต้องการอะไร ” เขาพูด

“ แล้วนายละต้องการอะไร ” ผมถามกลับ  
เบนหันมามองผมอีกครั้ง “ เราถามก่อน ” ผมลังเลพักนึงจึงตอบกลับไปว่า “ ไม่รู้สิ เรามีแค่นี้ก็พอใจแล้ว นายละ ”

“ หือ ” ผมย้ำ ดูเหมือนเบนจะลังเล เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะตอบว่า “ ไม่... ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ” เขาหย่อนตัวลงสระอีกครั้งนึง พอเขาว่ายไปถึงครึ่งสระ

“ ตั้งแต่...ตั้งแต่เข้ามาเรียนไฮล์สคูล ยังไม่เคยจูบใครสักคนเลย ” ผมพูดขึ้น
เบนหยุดกึกยังคงหันหลังให้ผม น้ำกระเพื่อมเป็นวงรอบตัวเขา เกิดความเงียบแผ่ซ่านทั่วสระ “ นายซีเรียสหรอ ” เขาหันมา และแปลกใจที่เห็นผมหันหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าผมเศร้าแค่ไหน

“ ไม่เอาน่า ยังไงนายก็โชคดีที่ไม่มีใครจูบก้นนาย ” ผมหัวเราะ เขาพูดต่อ “ พอดีเรื่องแบบนี้เราถนัด...”

สายลมพัดเข้ามาอีกระลอก ต้นไม้น้อยใหญ่เริงระบำอย่างสนุกสนาน เหล่าใบไม้ร้องผสานเป็นทำนองพลิ้วไหวตามเสียงหวีดหวิวของสายลม

“ ไม่เคยจูบใครหรอ หะหะ ” เขายิ้มและหัวเราะ  “ มาสิ ”

ไม่ใช่เพราะความหนาวจากสายลมที่ทำให้คอผมเสียววาบ แต่มาจากประโยคเมื่อครู่ที่ผมได้ยิน ผมลังเลแต่ก็ตัดสินใจค่อยๆหย่อนตัวลงไปในสระ
เวลาเริ่มค่อยๆช้าลงเมื่อผมก้าวช้าๆไปหาเบน รอยยิ้มของเขาทำให้ผมอบอุ่นอย่างประหลาด ผมสามารถได้ยินเสียงหัวใจตัวเองที่กำลังเต้นอย่างรัวเร็ว แต่ช้าทุกจังหวะที่ผมก้าวเดิน น้ำในสระค่อยแหวกออก ตัวผมเริ่มสั่นเมื่อมาหยุดตรงหน้าเบน
ดวงตาสีฟ้าของเบนผสานกับนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของผม เขาเอื้อมมาจับคอผมช้าๆ หัวใจผมเต้นเร็วขึ้น... เร็วขึ้น

เขาจูบผมเบาๆที่แก้มเบาๆเหมือนจูบน้องชาย ไม่ถึงวินาทีต่อมา เขาผละมืออกจากต้นคอผมและค่อยๆเดินตรงไปยังขอบสระ เอามือยันขึ้นออกจากสระ แล้วค่อยๆนอนลง สายตาของเบนทอดยาวไกลไปบนฟ้าโปร่ง มีดวงดาวระยิบระยับกำลังกระพิบตาให้เขาอยู่

ผมยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น... ตรงกลางสระ... กำลังเรียกร้องหาความกล้าของตัวเอง...
ผมค่อยเดินไปยังขอบสระที่เบนนอนอยู่ หัวใจผมเต้นเร็วกว่าครั้งเมื่อกี้ น้ำในสระเป็นวงกระเพื่อมอย่างรวดเร็ว สายลมเย็นๆพัดมาอีกครั้ง นำเสียงโบกสะบัดของใบไม้หลายร้อยใบมาด้วยเพราะยิ่งกว่าวงออเคสตาหลายสิบวงเล่นพร้อมกัน


ผมค่อยๆขึ้นจากสระ น้ำในสระมากมายค่อยๆไหลออกจากกางเกง ผมค่อยๆคลานคล่อมบนตัวเบน เขาโยกหน้าขึ้นมามอง “ นายจะทำอะไรนะ เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อน ” เสียงของเบนค่อยๆเบาลงขณะที่ผมค่อยๆโน้มตัวลงจูบหน้าท้องของเบน ค่อยๆต่ำลงเรื่อยๆ...เรื่อยๆ... ดูเหมือนเขายอมจำนนในวินาทีนั้น



เบนเหลือบเห็นพุ่มไม้ตรงทางเดินโยกจนผิดสังเกต มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินลัดเลาะผ่านทางที่เบนกับผมเคยเดินเข้ามาเมื่อสักครึ่งชั่วโมงก่อน เบนรีบดึงกางเกงขึ้น เข่าของเขาชนจมูกเข้าเต็มๆ วินาทีนั้นผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...

ผมลืมตาขึ้นพยายามจำให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เข่าของเบนกระทบกับดั้งจมูกผม มีเสียงตูมและน้ำกระเซ็นเกิดขึ้นเพราะตัวผมตกลงไปในน้ำทันที ผมลืมตาขึ้นนึกว่าฝันไปแต่ยังคงเจ็บแปลบที่จมูก ผมรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ก้นสระว่ายน้ำ ผมพยายามใช้มือยันตัวเองขึ้นมา

เมื่อหัวของผมโผล่ขึ้นมาเหนือ ก็เห็นเบนกำลังคุยกันเพื่อนที่ระเบียงด้านนอก พวกเขาเดินขึ้นชั้นบนผ่านทางบันไดที่อยู่ติดกับผนังห้องสระว่ายน้ำ ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าผมอยู่ตรงนั้น

ยกเว้นอลิสาเบธ เธอเดินเข้าที่ขอบสระและก็ตกใจที่เห็นเลือดไหลออกมาจากจมูกผม

“ เกิดอะไรขึ้น ” เธอถาม แต่ผมกลับตอบว่า “ เปล่านี่ ”

“ เขาไม่ได้ทำร้ายเธอใช่มั้ย ” เธอลดเสียงลงและหันไปมองเบนที่ยืนอยู่ตรงระเบียง  ผมส่ายหน้า “ งั้นเดี๋ยวฉันมานะ ” เธอบอกและเดินขึ้นบันไดตามคนอื่นๆไป

สักพักผมเดินไปที่บันไดสระว่ายน้ำ เบนรอผมอยู่ก่อนแล้ว ผมหยุดกึกระหว่างบันไดขั้นที่สองกับสาม สีหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์อะไรของเบนค่อยๆเปลี่ยน...เขาทำให้ผมประหลาดใจ



เขายิ้มกว้างและหัวเราะ....







                                                                                        The End...

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 23:11:12

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 23:08:55

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 23:03:29