ความคิดเห็นที่ 1 บทคู่รัก ( The Lovers ) : บทบาทของฝ่ายหญิง กริ๊งงงงงงงงงง !! เสียงออดดังยาวบอกเวลาเลิกเรียน บรรดานักเรียนหญิงของโรงเรียนสตรีชื่อดังย่านราชดำเนินต่างพากันเก็บของออกและจากห้อง บ้างก็ตรงไปทำกิจกรรมชมรม บ้างก็ออกกำลังกายในช่วงเย็น และไม่น้อยที่ตรงกลับบ้านในทันที ธเรษตรีก็เช่นกัน เธอกำลังเก็บของเข้าใส่กระเป๋าหนังสือเพื่อตั้งใจที่จะรีบกลับ ด้วยหากกลับถึงห้องเช่าช้าเท่าไร ช่วงเวลาที่จะได้ทำงานพิเศษตรวจทำนายดวงชะตาก็ย่อมลดลงน้อยเท่านั้น และนั่นคงทำให้ค่าขนมลดลงเป็นเงาตามตัว " ฝน ... ฝนจ๊ะ "  ใครคนหนึ่งเรียก เมื่อเด็กสาวหันไปก็พบกับสาวสวยที่รวบผมยาวไว้ในลักษณะของทรงหางม้า ธเรษตรีจำได้ว่าเธอผู้นี้เป็นเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่ง ... ดูเหมือนจะมีชื่อเล่นว่า ' กิ๊ฟ ' " ฝนจะรีบกลับแล้วเหรอจ๊ะ " กิ๊ฟถาม " จ้ะ กิ๊ฟมีอะไรให้ฝนช่วยหรือเปล่า "  ธเรษตรีตอบด้วยคำถาม เด็กสาวผมยาวพยักหน้า แก้มนวลแดงซ่านเมื่อถูกถามถึงสิ่งที่จะขอให้ช่วย ทว่าแววตานั้นกลับส่องประกายวิตก " คือ ... คือกิ๊ฟเคยเห็นฝนไปนั่งเป็นหมอดูไพ่ยิปซีแถวประตูน้ำ " เป็นประโยคที่ทำเอาหมอพยากรณ์สะดุ้งเฮือก ' ตายละ นี่คนอื่นรู้แล้ว ? ถ้าอาจารย์รู้เข้าล่ะก็มีหวังโดนห้ามไม่ให้ไปอีกแน่ ' นักทำนายเริ่มกังวลเพราะหากอาจารย์ที่โรงเรียนทราบเธออาจถูกสั่งห้ามไม่ให้ทำงานประเภทนี้อีก หรือหากโชคร้ายอาจถึงขั้นต้องโดนทำทัณฑ์บน "  ฝนไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ กิ๊ฟไม่บอกใครหรอก " เพื่อนร่วมห้องรีบบอกเมื่อสังเกตเห็นสีหน้ายุ่งยากของคู่สนทนา "  จริงๆนะ ขอบคุณมากๆเลย ว่าแต่นี่กิ๊ฟจะให้เราดูหมอให้เหรอ " ธเรษตรีพูดอย่างโล่งใจ พร้อมเปลี่ยนเรื่องไปยังสาเหตุที่เพื่อนเข้ามาหาในตอนเย็นเช่นน ี้ "  จ้ะ ... คือกิ๊ฟมีเรื่องกังวลนิดหน่อยน่ะ ไม่รู้จะไปพึ่งใคร " เสียงอ่อยๆจากสาวสวยประจำชั้น "  เรายินดีช่วยนะ แต่ว่าไพ่ยิปซี ... " ใจของนักดูไพ่นั้นอยากจะช่วยเพื่อนอยู่เหมือนกัน ติดแต่ว่ากล่องไพ่นั้นเธอไม่ได้นำติดตัวมาด้วยน่ะสิ ธเรษตรีถ่วงเวลาด้วยการทำทีเป็นเก็บของลงกระเป๋าพร้อมทั้งพยายามนึกวิธีปฏิเสธอย่างนุ่มนวลไม่ให้เพื่อนต้องเสียใจ ... จนอาจเอาเรื่องที่เธอเป็นหมอดูไปฟ้องอาจารย์ กึก ! สัมผัสบางอย่างกระทบมือที่ล้วงลงในกระเป๋าเพื่อจัดของ นักทำนายก้มลงมองวัตถุที่อยู่ในกระเป๋าใส่หนังสือ ... มันเป็นวัตถุแข็งๆ กล่องสี่เหลี่ยมที่ถูกห่อด้วยผ้ากำมะหยี่สีดำ !! ธเรษตรีขนลุกซู่ ... ไม่น่าเชื่อ เธอไม่เคยหยิบไพ่กล่องนี้มาโรงเรียนสักครั้ง ... แน่นอนเช้านี้ก็เช่นกัน !? แล้ว ... แล้วทำไมกล่องสำหรับใส่สำรับไพ่ยิปซี กล่องที่ห่อไว้ด้วยผ้าสีดำตามแบบฉบับธรรมเนียมโบราณ ทำไมจึงมาอยู่ในกระเป๋าได้ !? เธอหยิบใส่กระเป๋ามาโดยที่ไม่รู้ตัวงั้นหรือ ? หรือ ... หรือเพราะไพ่นี้สามารถทำนายอนาคตได้อย่างแม่นยำ ดังนั้นมันอาจรู้ว่าวันนี้เธอจะต้องใช้มันก่อนเวลาปกติ !! ทว่าหากมองอีกมุมหนึ่ง ... มุมที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ? คนที่ต้องการดูไพ่เพื่อเตรียมรับอนาคตที่จะมาถึง ... ผู้คนมากมายที่ได้ทำนายไปก่อนหน้า บางครั้งเขาอาจจะไม่ใช่ผู้เลือกที่จะดูดวง แต่เป็นไพ่ในกล่องนี้ ไพ่ลึกลับนี้ต่างหากที่เป็นผู้เลือกเขาเหล่านั้น !? " ฝน ... ฝนจ๊ะ ฝนเป็นอะไร ?? " เด็กสาวผู้ต้องการทำนายดวงชะตาเรียกชื่อคู่สนทนาเมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นนิ่งเงียบไป "  อ ... อ๋อ เปล่าจ้ะ ฝนเจอไพ่แล้วล่ะ บังเอิญเอาติดกระเป๋ามาด้วย " นักพยากรณ์รีบกลบเกลื่อนความตื่นตระหนกในใจ " เหรอจ๊ะ ดีจัง ... งั้นช่วยทำนายให้กิ๊ฟหน่อยนะ " เพื่อนคนสวยดีใจจนแทบตัวลอย "  ก็ได้จ้ะ แต่การทำนายของฝนน่ะ กิ๊ฟต้องเล่าเหตุของความกังวลด้วยนะ ไม่งั้นดูไม่ได้นะจ๊ะ " ธเรษตรีอธิบาย เหลือบตาดูในห้องก็ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่แล้วซึ่งก็เป็นโอกาสเหมาะที่จะทำนายด้วยไพ่พยากรณ์ " หา ! ... ต้องเล่าด้วยเหรอจ๊ะ " เด็กสาวผมทรงหางม้าตกใจเมื่อทราบเงื่อนไขที่ต้องบอกความลับในหัวใจ "  จ้ะ เป็นวิธีการทำนายอย่างหนึ่งน่ะ รับรองฝนไม่ไปบอกใครแน่นอน " นักทำนายให้คำมั่น "  ก .. ก็ได้จ้ะ "  จากนั้นจึงเริ่มเล่าเรื่องที่เด็กสาวกังวลใจอยู่ " คือ ... คือว่า " ใบหน้าสวยเรื่อแดงมากขึ้นอีกเมื่อเริ่มประโยคแรกของการเล่า สาวน้อยผู้ขวยอายเหลือบตามองเพื่อนนักพยากรณ์ ทว่าไม่เห็นสีหน้าท่าทางที่ผิดปกติแต่อย่างใด มีเพียงมือทั้งสองที่สลับไพ่ช้าๆพร้อมกับแววตาสีดำที่เลื่อนลอยเท่านั้น เมื่อเห็นเช่นนั้นสาวกิ๊ฟจึงเริ่มมีความกล้าที่จะเล่าเรื่องต่อ "  คือว่ากิ๊ฟ ... เอ่อ ... กิ๊ฟมีแฟนแล้วน่ะจ้ะ " คำพูดที่ยากลำบากหลุดจากปากจนได้ อันที่จริงการที่เด็กสาวชั้นมัธยมปลายจะมีแฟนนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่การที่เธออยู่โรงเรียนหญิงล้วนนี่น่ะสิอาจทำให้ดูน่าแปลกอยู่บ้างโดยเฉพาะเด็กที่เรียบร้อยเช่นเธอ ไม่มีคำพูดอื่นใดจากนักพยากรณ์ แววตาสีดำนั้นยังคงเลื่อนลอยไร้จุดหมาย "  กิ๊ฟเจออ๊าทที่เรียนพิเศษน่ะ พอได้คุยกันก็รู้สึกสนุกดีเลยลองคบกันน่ะจ้ะ ได้สักเกือบครึ่งปีแล้วล่ะ "  สาวสวยตัดสินใจเล่าต่อเมื่อเห็นคู่สนทนาไม่ได้ว่ากระไร "  แต่ที่กิ๊ฟกลุ้มใจก็คือเดี๋ยวนี้อ๊าทไม่รู้เป็นอะไร ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีเวลาให้เลย กิ๊ฟกลัวน่ะ ... กิ๊ฟกลัวว่าเราอาจจะไปกันไม่ได้ !? " ไพ่ทาโรต์ที่สลับอยู่ในมือทั้งสองของนักทำนายถูกคว่ำหน้าลงบนโต๊ะเรียนที่บัดนี้ปูทับด้วยผ้าดำที่ใช้ห่อสำรับไพ่ จากนั้นไพ่ทุกใบถูกคลี่เรียงกระจายออกเป็นรูปพัดขนาดใหญ่เพื่อความสะดวกในการหยิบเลือกของผู้รับการทำนาย "  เลือกใบหนึ่งด้วยมือซ้าย "  เป็นคำบอกของนักพยากรณ์ คนฟังที่มีผมทรงหางม้ารู้สึกแปลกผิดปกติเล็กน้อย น้ำเสียงและวิธีการพูดดูเหมือนจะไม่ใช่ฝนผู้เป็นเพื่อนของเธอ !? แต่กระนั้นสาวน้อยก็ยังเอื้อมมือซ้ายไปหยิบไพ่ออกมาใบหนึ่งจนได้ และเมื่อเธอหงายหน้าไพ่ขึ้นดู The Lovers ... ไพ่คู่รัก ! ลักษณะหน้าไพ่นั้นถูกวาดด้วยสีสันที่งดงาม มันถูกวาดเป็นรูปชายและหญิงคู่หนึ่งในร่างเปลือย ทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน ฝ่ายชายนั้นกำลังมองฝ่ายหญิง ทว่าฝ่ายหญิงนั้นกลับเงยหน้ามองท้องฟ้าด้านบน " หมายความว่าอย่างไรจ๊ะ ไพ่ใบนี้ดีหรือเปล่า ? " คำถามจากผู้รับการทำนาย " ดีแน่นอน ไพ่ใบนี้หมายถึงความรักที่สมปรารถนา เพียงแต่ว่าบางครั้ง ... " ธเรษตรีที่ตอนนี้รับหน้าที่เป็นหมอดูเริ่มอธิบายความหมาย เพื่อนสาวคนสวยตั้งอกตั้งใจฟังพร้อมกับก้มมองไพ่จนลืมเหลือบดูใบหน้าของผู้พยากรณ์ แววตานั้นมืดดำและไร้แวว ... ประหนึ่งว่าร่างนั้นไร้ซึ่งเงาแห่งชีวิต !? " บางครั้ง ? บางครั้งทำไมหรือจ๊ะ ? " กิ๊ฟทวนคำ "  รูปที่แสดงบนไพ่ ... ฝ่ายชายที่มองฝ่ายหญิง แต่ผู้หญิงกลับมองขึ้นไปบนฟ้านั้นมีความหมายโดยนัยซ่อนอยู่ ... บางครั้งผู้ชายอาจจะไม่สามารถหยั่งรู้จิตใจของฝ่ายผู้หญิงได้หมดทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องความรักนั้นฝ่ายผู้หญิงอาจต้องรอด้วยความเข้าใจบ้าง " นั่นคือคำอธิบาย "  จ้ะ ... แล้วไงต่ออีก " คราวนี้ผู้รับทำนายเงยหน้ามองนักพยากรณ์ ริ้วแห่งความกังวลนั้นลดลงไป ด้วยเพราะอย่างน้อยไพ่นี้ก็เป็นไพ่ที่ดีและสมหวัง " จบแล้วจ้ะ " ธเรษตรีบอกเพื่อน ผู้รับการทำนายที่พึ่งจะเงยหน้าขึ้นมาไม่ทันเห็นการเปลี่ยนแปลงของแววตาเพื่อนร่วมห้องที่บัดนี้สีหน้าและนัยน์ตากลับสู่ภาวะปกติแล้ว " งั้นกิ๊ฟขอบคุณฝนมากเลย กิ๊ฟจะทำตามที่ฝนบอกนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้จ้ะ " คนที่ได้ไพ่ดีลุกขึ้นไปจับมือขอบคุณเพื่อนที่อุตส่าห์สละเวลาทำนายโชคชะตา ก่อนที่จะกล่าวลาอีกครั้งด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 21:38:58 จากคุณ : Luckard - [ 31 มี.ค. 50 21:32:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ' ชุลีพร ' หรือว่า '  กิ๊ฟ '  หากจะเรียกเป็นชื่อเล่น ตอนนี้เธอยืนอยู่บริเวณประตูทางเข้าสถาบันกวดวิชาชื่อดังที่อยู่ไม่ห่างจากโรงเรียนนัก และด้วยเวลาตอนเย็นเช่นนี้เป็นช่วงโรงเรียนเลิก นักเรียนจากโรงเรียนต่างๆพากันเริ่มทยอยเพื่อเข้าฟังการบรรยายจากอาจารย์ชื่อดังของสถาบันนี้ "  เฮ้ยๆ สาวที่ไหนวะสวยชะมัด " เสียงหนุ่มคนหนึ่งที่พึ่งเดินผ่านไปพูดกับเพื่อน เล่นเอาเธอก้มหน้างุดด้วยความอาย "  เฮ้ ... เห็นน้องคนนั้นไหมวะ " เสียงใครสักคนในกลุ่มใหม่ที่กำลังจะเดินเข้ามาใกล้ " คนไหนๆ " อีกคนในกลุ่มถาม "  ก็คนสวยๆเด็กสตรีวิทย์นั่นไงวะ ผมยาวๆยืนอยู่หน้าประตูไง "  คนเดิมตอบ "  เออว่ะ เฮ้ย ! เข้าไปทักเลย " สิ้นประโยคก็มีใครคนหนึ่งในกลุ่มถูกผลักออกมายืนข้างหน้าเธอ "  สวัสดีครับ รอใครอยู่เหรอครับ " คำทักทายจากคนแปลกหน้าทำเอาคนสวยผมยาวกลัวหนักขึ้นไปอีก "  กิ๊ฟ ! รอผมอยู่เหรอครับ " เสียงทักทายดังมาแต่ไกลทำให้เด็กสาวใจชื้นมากขึ้น ด้วยเพราะเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยและรอคอย ชายหนุ่มร่างโย่งผมเกรียนจากการที่ต้องเข้ารับการเรียนรักษาดินแดน หรือ ร.ด. เดินหัวเขียวมาแต่ไกล " อ๊าท ! มาแล้วเหรอ "  ชุลีพรผมยาวรีบก้าวเท้าไปหาทันที เธอรู้สึกกลัวมากที่มีกลุ่มคนแปลกหน้าเข้ามาทัก นี่ถ้าหาก ' อ๊าท ' ยังมาไม่ถึงเธอก็ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไง " เอ้า ! มีแฟนแล้วก็ไม่บอก บ๊ะ ! เด็กสวนฯกับเด็กสตรีวิทย์ซะด้วย ! " เป็นคำพูดเคืองๆจากเด็กกลุ่มที่เข้ามาทักก่อนที่จะผลักประตูเข้าไปด้านในที่เรียนพิเศษ " ทำไมพึ่งมาล่ะอ๊าท "  ชุลีพรตัดพ้อเนื่องเพราะต้องยืนรออยู่นาน " ขอโทษที พอดีซ้อมบาสฯอยู่น่ะ " ชายหนุ่มบอกคนรัก ตัวเขานั้นต้องอยู่ซ้อมบาสเกตบอลตอนช่วงเย็นเพราะเขาเองก็เป็นถึงนักกีฬาตัวแทนโรงเรียนสวนกุหลาบฯ และนี่ก็ใกล้ถึงวันแข่งเต็มที "  งั้นเหรอจ๊ะ " สาวน้อยเด็กสตรีวิทย์ฝืนยิ้มด้วยเพราะหลายต่อหลายครั้งที่แฟนหนุ่มมักจะมาสายหรือปฏิเสธนัดโดยอ้างว่าต้องซ้อมกีฬา "  งั้นพวกเราเข้าไปเรียนกันเถอะ "  ชายหนุ่มชวน ... ดูสิไม่มีแม้แต่คำว่าขอโทษ หลังเลิกเรียนพิเศษ ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วชีวิตราตรีของเมืองกรุงกำลังพึ่งจะตื่น ชายหญิงวัยรุ่นจำนวนมากเดินออกจากสถาบันกวดวิชา บ้างก็ตรงกลับบ้านในขณะที่อีกส่วนพากันไปกินข้าวหรือเดินเที่ยวต่อตามประสาวัยรุ่นของเมืองกรุง "  อ๊าท เดี๋ยวเราไปกินข้าวที่สยามฯด้วยกันนะ "  กิ๊ฟชวน ในใจนึกถึงไพ่เดอะเลิฟเวอร์ที่ได้เลือก และภาวนาให้เพื่อนชายของเธอตอบตกลงด้วยเถิด อ๊าทยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาที่ผูกไว้ " อืม ... ก็ได้ " เป็นคำตอบที่ทำให้สาวน้อยดีใจมาก แต่กระนั้นก็ยังดีใจไม่ถึงที่สุดเพราะก่อนจะตอบดันมีการคิดอยู่ชั่วอึดใจ แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 21:41:09 จากคุณ : Luckard - [ 31 มี.ค. 50 21:33:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในห้างอันแสนหรูหรา คู่แฟนชายหญิงเดินออกมาจากร้านอาหารประเภทฟาสต์ฟู้ด ตอนนี้ทั้งสองกำลังเดินทะลุตัวห้างอันจะนำทั้งสองลัดเลาะไปสู่ป้ายรถเมล์ที่ใกล้ที่สุด ทั้งคู่ไม่ได้เดินสวีทจี๋จ๋าจูงมือเกาะแขนอะไรด้วยรู้ว่ามันไม่เป็นการเหมาะสมสำหรับสังคมและธรรมเนียมประเพณี โดยเฉพาะตอนนี้ทั้งคู่ใส่ชุดนักเรียนอยู่ " เดี๋ยวๆ อ๊าท กิ๊ฟแวะตรงนี้นิดหนึ่ง " สาวผมยาวร้องบอกแฟนหนุ่มก่อนที่จะเดินเข้าไปยังตู้โชว์สินค้าประเภทเครื่องประดับ "  ว้าย ! เจ้าหนูยังอยู่ด้วยล่ะ "  กิ๊ฟร้องเบาๆด้วยเสียงร่าเริง จี้แสนสวยในตู้โชว์ห้อยรอเวลาคนที่จะมาซื้อ มันถูกออกแบบอย่างงดงามร่วมสมัย อีกทั้งยังประดับด้วยเพชรและพลอยสีชมพูเม็ดเล็กๆ ส่วนสายที่ใช้คล้องกับลำคอนั้นเป็นเงินสลับทองคำขาวส่องประกายงามเงา "  ชอบมาดูสร้อยเส้นนี้จังนะ "  ชายหนุ่มที่เดินตามมาร้องทัก หลายครั้งแล้วที่แฟนของเขาชอบแวะมาดูสร้อยเส้นนี้เวลาที่เดินผ่าน "  แหม ... ก็มันน่ารักนี่ แต่ทำไมไม่ยักกะมีใครซื้อไปนะ " เด็กสาวบอก สายตาจ้องที่เครื่องประดับนั้นด้วยตาเป็นประกาย ชายหนุ่มเหลือบมองป้ายราคาแล้วถอนใจ เขารู้ดีว่าทำไมถึงไม่มีใครซื้อไป นั่นเพราะเลขศูนย์ที่ต่อท้ายราคาแสดงบนป้ายนั้นมีหลายตัวเกินกว่าที่จะนับไหว ยิ่งคิดถึงธนบัตรที่อยู่ในกระเป๋าสตางค์แล้วไม่ต้องพูดถึง อีกอย่างตัวเขาและคนรักนั้นเป็นเพียงเด็กนักเรียนมัธยมเท่านั้น การจะซื้อของขวัญราคาแพงเรือนหมื่นเรือนแสนนั้นคงเป็นไปไม่ได้ ที่สุดแล้วชายหนุ่มจึงต้องยืนคอยให้แฟนสาวยืนดูจี้ที่ว่าจนพอใจ โชคของเขายังดีที่กิ๊ฟเป็นคนน่ารัก เธอเข้าใจและไม่เคยที่จะขอของขวัญใดๆจากเขาสักครั้ง ************************** " สวัสดีครับ วันนี้ก็มายืนรอแฟนเหรอครับ "  เสียงทักของเด็กหนุ่ม ชุลีพรจำได้ว่าเป็นเด็กชายต่างโรงเรียนที่เคยเข้ามาทักทายในวันก่อน เพียงแต่วันนี้ไม่มีพวกเพื่อนผู้ชายมาคอยยืนลุ้น " ค่ะ " หญิงสาวตอบสั้นๆ เธอยืนรอหนุ่มอ๊าทมาเกือบชั่วโมงแล้วก็ยังไม่มีวี่แววที่พ่อคนชอบมาสายจะปรากฏตัว และนี่ก็ใกล้เวลาที่โรงเรียนพิเศษจะเริ่มบรรยายเต็มที บางทีอ๊าทอาจจะติดซ้อมบาสฯอยู่ก็เป็นได้ ? "  ถ้าไม่รีบเข้าห้องเดี๋ยวจะไม่ทันอาจารย์นะครับ " หนุ่มที่เข้ามาทักเตือนอีกครั้งพร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูประกอบท่าทาง "  ค่ะ แล้วจะรีบเข้าไปค่ะ " สาวน้อยตอบด้วยมารยาทขณะที่สายตาชะเง้อมองหาร่างของชายคนรัก " งั้นผมเข้าไปก่อนนะ " เด็กหนุ่มจึงขอปลีกตัวเข้าในห้องเรียน จนแล้วจนรอดก็ไม่ปรากฏร่างของอ๊าทแม้แต่เงา แม้จะถึงเวลาเริ่มเรียนแล้วก็ตาม สุดท้ายเด็กสาวชาวสตรีวิทยาจึงจำต้องเดินหงอยๆเข้าในห้องเรียนแต่เพียงผู้เดียว " ว้าย ! คนเต็มเลย " เบื้องหน้าของชุลีพรเต็มไปด้วยนักเรียนในชุดเครื่องแบบที่แตกต่างกันตามสถาบัน ทั้งหมดนั่งกันอย่างแน่นขนัดราวกับว่าจะมีมหกรรมอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่การเรียนหนังสือ เด็กสาวพยายามชะเง้อคอมองหาที่ว่างที่บัดนี้เก้าอี้แทบทุกตัวถูกแทนที่ด้วยก้นของเด็กนักเรียนมัธยม "  คุณครับ ! ตรงนี้ว่างนะครับ "  เสียงเรียกเธอดังมาจากข้างๆ เมื่อหันไปก็พบว่าเป็นหนุ่มคนที่เข้ามาทักเธอตรงทางเข้าเมื่อครู่ เก้าอี้ข้างๆนั้นถูกวางไว้ด้วยกระเป๋า คล้ายๆกับประกาศให้คนอื่นรับรู้ว่า ที่ตรงนี้มีคนนั่ง ... หรือที่ตรงนี้ถูกจองไว้แล้ว " ไม่เป็นไรค่ะ "  กิ๊ฟกล่าวด้วยความเกรงใจ ที่นั่งนั้นคงเก็บไว้ให้เพื่อนของเขามากกว่า "  พอดีเพื่อนผมโทรมาว่าไม่มาแล้วครับ ถ้าไม่รังเกียจตรงนี้รับรองว่าว่างร้อยเปอร์เซ็นต์ครับผม "  คำบอกเล่าพร้อมกับยิ้มยิงฟันอย่างเป็นมิตร ท้ายที่สุดแล้วเด็กผมยาวสาวสตรีวิทย์จึงจำต้องนั่งตรงที่ว่างนั้น ด้วยไม่มีที่นั่งที่อื่นเหลือ อีกทั้งชายหนุ่มผู้ที่จองที่ไว้ก็ดูท่าทางไม่ใช่คนเลวร้ายที่ต้องระมัดระวังตัวแต่อย่างใด แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 21:42:56 จากคุณ : Luckard - [ 31 มี.ค. 50 21:33:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 " อ๊าทเหรอ นี่กิ๊ฟเองนะ " ชุลีพรกรอกเสียงลงไปยังโทรศัพท์มือถือ เธอโทรหาเพื่อนชายที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไร "  อ้าว ... ว่าไงกิ๊ฟ มีอะไรหรือเปล่า " เสียงตอบจากฝั่งตรงข้าม ฟังแล้วสำหรับคนที่เป็นแฟนกันคงน่าน้อยใจพิลึก "  ก็ ... ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่ทำไมช่วงนี้อ๊าทไม่เห็นไปเรียนพิเศษเลยล่ะ " หญิงสาวถาม ทั้งนี้ก็เพราะอ๊าทนั้นไม่ได้ไปเรียนช่วงเย็นหลายวันมาแล้ว ตัวเธอก็ได้เพื่อนใหม่ที่คอยจองที่ไว้ให้ทุกครั้งจึงพอมีที่ให้นั่งอยู่เสมอ "  เอ่อ ... พอดีอ๊าทต้องซ้อมแข่งบาสฯนักเรียนน่ะ ขอโทษทีที่ไม่ได้บอกนะ " น้ำเสียงอึกอักเจ้าตัวคงรู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน หญิงสาวลอบถอนหายใจ ... นี่แฟนเธอหรือนี่ จะไปไหนมาไหน จะขาดเรียนก็ไม่บอกกันสักนิด ต้องคอยโทรมาถามอยู่ตลอด " ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ว่าแต่อ๊าทว่างไหมเสาร์นี้ เราไปดูหนังกันไหม ที่โรง ... " ชุลีพรชักชวน อย่างน้อยเธอและแฟนก็น่าจะมีกิจกรรมอะไรที่ได้ทำด้วยกันบ้าง ความสัมพันธ์จะได้ยืนยาวและมั่นคงมากขึ้น " ที่โรง ... " เสียงชายหนุ่มจากปลายทางทวนชื่อโรงหนังที่ตั้งอยู่แถวสยาม โรงภาพยนตร์ดังกล่าวเป็นโรงภาพยนตร์ที่ไม่ได้อยู่ในห้างและไม่ได้อยู่ในเครือจักรภพของโรงหนังค่ายต่างๆ " ขอโทษทีนะกิ๊ฟ พอดีเสาร์นี้อ๊าทก็ติดซ้อมน่ะ แล้วจะหาเวลาใช้ให้นะ " เสียงอ่อยอีกครั้ง " งั้น ... ไม่เป็นไร ไว้โอกาสหน้าก็ได้ แค่นี้นะ " สาวกิ๊ฟบอกกับชายหนุ่มก่อนจะกดวางปุ่มวางหูโทรศัพท์ เธอค่อนข้างผิดหวังทีเดียว " แฟนไม่มาเหรอครับ "  เสียงจากที่นั่งข้างๆ เธอพยักหน้าแทนคำตอบ ชายหนุ่มที่เป็นเพื่อนใหม่กำลังมองดูเธอ สายตาแสดงถึงความรู้สึกที่ห่วงใย " ถ้าคุณกิ๊ฟอยากดูหนังจริงๆ เอ่อ ... ผมไปเป็นเพื่อนให้นะครับ " คนพูดมีอาการประหม่าเล็กน้อย ชุลีพรหันไปมองเพื่อนใหม่ข้างๆ นี่เขาจะจีบเธออย่างนั้นหรือ ?... คงไม่ใช่ เพราะเขาเองก็รู้ดีอยู่ว่าเธอนั้นมีแฟนแล้ว และที่สำคัญเธอเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกินไปกว่าเพื่อนอีกด้วย "  อ๋อ ... ไม่เป็นไรค่ะ กิ๊ฟเปลี่ยนใจรอตอนมันออกเป็นวีซีดีดีกว่า " เด็กสาวคิดว่านั่นคงจะเป็นการดีกว่าที่จะไปดูหนังกันสองต่อสองเป็นแน่แท้ ยิ่งช่วงหลังเพื่อนใหม่คนนี้ก็คอยเดินไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์เสมอ บางครั้งหลังเลิกเรียนก็ชวนไปรับประทานอาหารในห้าง ... ก็ห้างที่เธอเคยไปกับอ๊าทนั่นแหละ ซึ่งตัวชุลีพรเองนั้นก็ยากที่จะปฎิเสธเพราะถ้าไม่ได้เพื่อนใหม่คนนี้ บางครั้งเธอเองอาจจะไม่ได้ที่นั่งเรียนดีๆก็เป็นได้ ************************** วันเสาร์วันนี้ แม้ว่าเด็กสาวชุลีพรจะไม่ได้ดูหนังกับแฟนหนุ่ม แต่สุดท้ายเธอก็ต้องออกมาแถวสยามจนได้ ทั้งนี้ก็เพราะเธอมีธุระที่จะต้องมาซื้อของแถวนั้น "  รีบไปรีบกลับดีกว่า "  สาวน้อยผมหางม้าที่อยู่ในชุดกระโปรงสั้น เสื้อแขนกุด ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะเดินไปทางไหนล้วนแล้วแต่เป็นเป้าสายตาของหนุ่มๆแถวนั้นให้เหลียวหลังกันคอเคล็ด ทว่าหญิงสาวก็หาได้สนใจไม่ เธอเดินจ้ำบึ๊ดๆเพื่อประหยัดเวลาอันมีค่า หลังจากเสร็จธุระจะได้รีบกลับบ้านกลับช่อง และทางที่สาวน้อยเดินนั้น ก็ต้องผ่านโรงภาพยนตร์ ... โรงที่ถ้าหากอ๊าทว่างล่ะก็ ป่านนี้คงได้นั่งดูหนังกันอยู่ข้างในแล้ว " เอ๊ะ ? " สายตาเหลือบไปเห็นร่างหนึ่ง ท่าทางคุ้นเหลือเกิน " นั่นอ๊าทนี่ ? "  ชุลีพรขยี้ตาอย่างงงๆ ร่างชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านในพื้นที่หน้าโรงภาพยนตร์ ... นั่นเป็นเด็กหนุ่มที่เป็นแฟนของเธออย่างแน่นอน " อ้าว ? ... ไหนว่ามีซ้อมไง ? "  ชุลีพรครางออกมาด้วยความฉงนสงสัย "  เอ๊ะนั่น ! อ๊าทกำลังคุยอยู่กับใครน่ะ ? " สายตาเหลือบมองไปเห็นคู่สนทนาที่ยืนอยู่ข้างเด็กหนุ่ม ผู้หญิง !? ... สวยเสียด้วย ! ทว่าไม่ทันที่ชุลีพรคนสวยจะทำเช่นไร คนทั้งสองต่างก็พากันเดินเข้าไปในโรงซะแล้ว ทิ้งความสงสัยและลมเพชรแรงหึงให้ฟุ้งกระจายอยู่ในใจของเด็กสาว นี่มันอะไรกันแน่ ? สาวกิ๊ฟที่ตอนนี้ไม่สนใจธุระอะไรแล้ว คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาแฟนหนุ่ม ก็ปรากฏว่าปิดโทรศัพท์เสียอีก ... ซึ่งนั่นก็เป็นธรรมดาสำหรับคนที่เข้าไปดูหนังนี่นะ เมื่อติดต่อไม่ได้ ชุลีพรจึงรีบเดินทางกลับบ้าน ด้วยไม่มีอารมณ์ที่จะซื้อของหรือทำอย่างอื่นอีกต่อไป และเมื่อถึงบ้านเด็กสาวรีบตรงไปยังคอมพิวเตอร์ทันที เธอเปิดเวบไซต์กูเกิลเพื่อเซิร์ชหาอะไรบางอย่าง และในที่สุดเธอก็เจอสิ่งที่ต้องการ สวนกุหลาบฯพ่ายตกรอบรองชนะเลิศบาสเกตบอลระดับมัธยมปลาย ! วันที่เวลาของข่าวที่กำลังเปิดอยู่นั้นตรงกับสัปดาห์ที่แล้ว !? นั่นแปลความหมายง่ายๆและตรงตัวแบบไม่ต้องคิดทีเดียว อ๊าทกำลังหลอกเธอ ! ที่แท้แล้วอ๊าทไม่ต้องไปซ้อมกีฬา ... และวันนี้ที่นัดไปดูหนังก็ปฏิเสธอย่างหน้าตาเฉย จริงๆแล้วเพราะมีนัดดูหนังเรื่องเดียวกัน ... ที่แห่งเดียวกันกับสาวอื่นไม่ใช่หรือ ? น้ำตาของความเศร้าและผิดหวังจากความไว้เนื้อเชื่อใจหลั่งรินอาบแก้มสวยของเด็กสาว เธอร้อง ... ร้องและร้องจนไม่มีแม้น้ำตาที่จะหลั่งรินอีกต่อไป อ๊าท ? อ๊าทจะรู้ไหม ... วันจันทร์ที่จะถึงนี้คือวันเกิดของกิ๊ฟ อ๊าทจะจำได้หรือ ? ในเมื่อหัวใจของอ๊าทไม่มีเธออีกต่อไปแล้ว แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 21:45:17 จากคุณ : Luckard - [ 31 มี.ค. 50 21:34:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เย็นวันจันทร์ วันนี้อ๊าทยังคงไม่มาเรียนพิเศษเช่นเคย แม้แต่โทรศัพท์อวยพรวันเกิดก็ไม่มีสักนิด ชุลีพรที่อายุครบสิบเจ็ดนั่งเรียนอย่างใจลอย แม้ตาจะมองที่วิทยากรบรรยายแต่สมองนั้นไพล่ไปคิดเรื่องอื่น "  คุณกิ๊ฟครับ ตอนเย็นนี้ผมขอเวลาสักนิดนะครับ " เสียงกระซิบจากเพื่อนใหม่ข้างๆ เด็กสาวพยักหน้าทั้งที่ใจยังลอยอยู่ในอากาศ จบชั่วโมงเรียนแล้ว วันนี้เด็กสาวเรียนไม่รู้เรื่องเลยแม้สักนิด นี่หรือคือวันคล้ายวันเกิด นี่หรือคือวันที่เธอควรจะมีความสุข แต่ในความเป็นจริงแล้ว ... เพียงกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลมันก็ยากเย็นแทบจะเกินทน " คุณกิ๊ฟครับ "  เสียงเรียกปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์ ตอนนี้เด็กสาวกำลังยืนอยู่กับเพื่อนใหม่ที่ทำหน้าที่จองที่นั่งให้ทุกครั้งที่มาเรียน "  คะ ? "  เด็กสาวสะดุ้ง ชุลีพรรู้ตัวว่าไม่ควรเสียมารยาทโดยการใจลอยเช่นเมื่อครู่อีก " คือว่า ... " เด็กหนุ่มตรงหน้าเอ่ยด้วยเสียงสั่นๆ ล้วงมือไปในกระเป๋าสะพาย "  สุขสันต์วันเกิดครับ " เป็นคำอวยพรแรกจากผู้ที่ไม่ได้เป็นครอบครัวเดียวกัน เพื่อนใหม่พูดพร้อมกับยื่นบางสิ่งออกมา จี้เส้นนั้น ? จี้เส้นแสนสวยที่เธอเรียกมันว่า ' เจ้าหนู ' ตอนนี้มันอยู่ในมือของชายที่อยู่ตรงหน้า ที่สำคัญเขากำลังยื่นให้เธอ !! " ขอบ ... ขอบคุณค่ะ แต่กิ๊ฟคงรับมันไม่ได้หรอก "  ชุลีพรรีบขอบคุณ ทว่าเด็กสาวไม่อยากได้เนื่องจากเธอจำราคาอันแสนมหาโหดได้ " ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมตั้งใจซื้อมาให้น่ะครับ " "  แล้วคุณรู้ได้ยังไงคะว่ากิ๊ฟเกิดวันนี้และชอบสร้อยเส้นนี้ " หญิงสาวเริ่มระแวง หรือว่าเพื่อนใหม่เธอเป็นพวกชอบสะกดรอย ?? " เรื่องวันเกิดน่ะผมถามจากเพื่อนของผมที่เรียนอยู่สตรีวิทย์น่ะ ส่วนเรื่องสร้อยน่ะเป็นใครก็รู้ครับ ก็เวลาที่ผมไปส่งคุณกิ๊ฟขึ้นรถเมล์น่ะ คุณกิ๊ฟแทบจะเอาหน้าไปชิดกระจกที่ตั้งโชว์อยู่แล้ว " นั่นเป็นคำอธิบายที่น่าอายสำหรับเด็กสาว " อย่างไรก็รับไว้เถอะครับ "  ชายหนุ่มยื่นจี้ส่งให้หญิงสาว "  กิ๊ฟ ! กิ๊ฟ ผมมาแล้ว !! " เสียงตะโกนดังมาก่อน ตามด้วยร่างที่ชุลีพรคุ้นเคยวิ่งกระหืดกระหอบมา " สุขสันต์วันเกิดจ้ะ "  อ๊าทเอ่ยเป็นประโยคแรกทันทีที่วิ่งมาถึงตรงหน้าหญิงคนรัก "  มาทำไม !? " น้ำเสียงของสาวน้อยช่างแข็งกระด้างเสียเหลือเกินต่างกับใบหน้านวลนั้นเป็นอย่างยิ่ง "  ขอโทษที พอดีมีปัญหานิดหน่อยน่ะ " นักบาสเกตบอลล้วงมือขยุกขยิกในกระเป๋ากางเกงคล้ายกับจะหยิบอะไรบางอย่าง "  ทีหลังอ๊าทไม่ต้องมาแล้วนะ ! " กิ๊ฟพูดด้วยน้ำเสียงโมโห เธอหงุดหงิดสะสมมาตั้งแต่วันก่อนแล้ว ไหนจะเรื่องที่โกหกต่างๆนานา ไหนจะเรื่องที่แอบไปเที่ยวกับแม่คนสวยนั่น แล้วยังเกือบจะลืมวันเกิดอีก ถ้าจะแตกหักกันก็เอามันวันนี้ล่ะ !? "  ทำไมดุจังล่ะกิ๊ฟ " น้ำเสียงอ่อยๆของชายผู้ยังไม่รู้ตัวว่าอาจจะต้องหลุดจากสภาพของแฟนแล้วเปลี่ยนไปเป็นเพียงแค่ '  คนรู้จัก ' " อ้าว ! " อ๊าทร้องขึ้นมาหนึ่งครั้งพร้อมๆกับมือที่ขยุกขยิกอยู่ในกระเป๋าก็พลอยหยุดไปด้วย เด็กหนุ่มหยุดการกระทำทุกอย่างเมื่อมองเลยผ่านแฟนสาวไปยังร่างของนักเรียนชายอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง สายตาของนักบาสฯหยุดอยู่ที่จี้แสนสวย "  อ๋อ ... ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง "  นักกีฬาร้องออกมา แววตานั้นส่อประกายน้อยใจ " ผมคงไม่มีโอกาสอีกแล้วสินะ ผมคงเป็นได้แค่ของปลอมเท่านั้น " " ของปลอมเหมือนกับสร้อยเส้นนี้ " พร้อมกับคำพูด มือที่ขยุกขยิกเมื่อครู่นั้นก็หยิบสิ่งหนึ่งออกจากกระเป๋าแล้ววางมันลงในมือของเด็กสาว จี้เส้นนั้น ? สร้อยเส้นที่เธอเรียกว่าเจ้าหนู ? แต่เมื่อพินิจดูดีๆแล้ว จี้ที่อ๊าทให้นั้นแม้จะส่องประกายสวยงาม ทว่าเพชรที่ประดับนั้นไม่ใช่ของจริง ส่วนคุณภาพของพลอยที่ประดับก็ดูจะเป็นเกรดรองลงมา มันเป็นของปลอม ... ทว่าเป็นของปลอมที่สวยงามไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าของจริง ดูเหมือนสร้อยเส้นนี้จะถูกทำขึ้นโดยช่างฝีมือดี " ถึงสร้อยเส้นนี้จะเป็นของปลอมแต่ความรักที่ผมมีให้กับกิ๊ฟนั้นเป็นของจริง " เป็นคำพูดของอ๊าทที่ตอนนี้หันหลังกลับเตรียมที่จะเดินออกไป ชุลีพรกำจี้เส้นปลอมที่อ๊าทให้ไว้แน่น ราวกับไม่อยากให้สร้อยอันเป็นของขวัญอันล้ำค่านี้หลุดหายไปไหน หรือเปรียบราวกับว่าไม่อยากให้เจ้าของที่ล้ำค่ายิ่งกว่าสร้อยจี้ใดๆได้หลุดลอยไป ใช่ ... แม้จี้สร้อยจะเป็นของปลอม แต่ความรักที่ผ่านมานั่นต่างหากที่เป็นของจริง ! ที่สงสัยอ๊าท ... มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ !! สาวน้อยคนสวยหันไปขอโทษเพื่อนใหม่ที่ยืนทำหน้างงอยู่ " ขอโทษนะคะ กิ๊ฟคงรับสร้อยของคุณไว้ไม่ได้ อย่างที่เห็นแหละค่ะ กิ๊ฟมีแฟนที่รักที่สุดอยู่แล้ว " เด็กสาวยิ้มด้วยความสดใสที่กลับคืนสู่ดวงหน้าอีกครั้ง เธอรีบวิ่งไปทางอ๊าทที่กำลังจะเดินห่างออกไป "  ตาบ้า ! จะไปไหนน่ะ " ชุลีพรตะโกนก้อง ตอนนี้เด็กสาวไม่อายใครอีกต่อไป ได้ผล ! ชายหนุ่มนักบาสฯหยุดฝีเท้าเดินพร้อมกับค่อยๆหันกลับมาช้าๆ น้ำตานองท่วมใบหน้าอันคมสัน "  อ๊าท ! กิ๊ฟรักอ๊าท ! " เด็กสาวตะโกนพร้อมกับวิ่งเข้าไปหา อย่างน้อยตอนนี้ขอเราทั้งสองได้เข้าใจกัน ... ได้อยู่ด้วยกัน ปัญหาที่คาใจเดี๋ยวเอาไว้ค่อยๆถามทีหลังก็ได้ ชุลีพรผมหางม้ากระโจนเข้าใส่เด็กหนุ่มที่เป็นแฟน หูนั้นแว่วเสียงของธเรษตรีที่เคยทำนายและตักเตือนไว้ ไพ่ใบนี้หมายถึงความรักที่สมปรารถนา เพียงแต่ว่าบางครั้ง ... บางครั้งผู้ชายอาจจะไม่สามารถหยั่งรู้จิตใจของฝ่ายผู้หญิงได้หมดทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องความรักนั้นฝ่ายผู้หญิงอาจต้องรอด้วยความเข้าใจบ้าง ... ใช่แล้วความรักนั้นไม่ใช่ต้องอยู่กันด้วยความระแวงสงสัย ความรักนั้นไม่ใช่ต้องอยู่กันด้วยความอดทน หากแต่ความรักนั้น ... ต้องอาศัยความเข้าใจ เข้าใจทั้งความรู้สึกของตนเอง ... และความรู้สึกคนที่เรารัก แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 50 21:48:31 จากคุณ : Luckard - [ 31 มี.ค. 50 21:35:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าว่างค่อยมาอัพบทของฝ่ายชายนะครับ ตอนนี้เหนื่อยจัง จากคุณ : Luckard - [ 31 มี.ค. 50 21:49:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตามมาอ่านค่ะ กำลังสนุกเลย อัพเร็วๆนะคะ จากคุณ : kooching (kooching) - [ 1 เม.ย. 50 00:32:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โห เพิ่งอยู่ม.ปลาย ตะโกนบอกรักกันกลางสาธารณชนอะ จากคุณ : scottie - [ 1 เม.ย. 50 11:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฮาตรงนี้ ... จ้ำบึ๊ดๆ เห็นด้วยกะคุณสก๊อตตี้นะคะ ออกจะดูเหมือนมากมายไปสักนิดสำหรับความรักของเด็กม.ปลาย อ่านอยู่ทุกตอนอยู่แล้วค่ะ เพียงแต่อาจจะลืมคอมเมนท์บางอัน จากคุณ : The SoVo - [ 1 เม.ย. 50 12:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยกะคุณสก๊อตตี้เหมือนกัน.... เอ...หรือเรามันแกเกิน..แล้วล่ะ อิอิ จากคุณ : keroobob - [ 1 เม.ย. 50 13:32:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านครบทุกตอนแล้วค่ะ ว่าแต่ blog ของคุณ Luckard เป็นอะไรหรือเปล่าเอ่ย ทำไมเข้าไปดูไม่ได้ล่ะคะ อยากจะ add ไว้น่ะค่ะ จากคุณ : หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก - [ 2 เม.ย. 50 07:11:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ได้อ่านละครับ แต่มาตอบช้าไปหน่อย - - มาพร้อมกับรูปไพ่เช่นเคย สำหรับคุณ scottie ผมว่านะ บอกรักยังไม่เท่าไหร่ ...แต่เรื่องลงทุนซื้อจี้มาให้เป็นของขวัญ มันเว่อร์กว่าอีกนา 5555 จากคุณ : QuaOs - [ 2 เม.ย. 50 21:19:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 วันศ.เอาสำรับไปด้วยเน้อ ไปเปิดท้ายกลางงานสัปดาห์หนังสือเลย กร๊ากๆๆๆ มู๋ไปด้วยน้า ไปดูหน้าพี่หมอตัวเป็นๆ จากคุณ : i_tua_yung - [ 3 เม.ย. 50 13:17:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อัพเดตจ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5287331/W5287331.html จากคุณ : Luckard - [ 3 เม.ย. 50 20:24:57 ]