..เหนื่อย ท้อ เบื่อ ระอา หน่าย แหนง...
..ทำไมชีวิตถึงแบ่งไม่ได้
นั่นคืองาน นี่คือชีวิต ช่างยากเย็นเกินไป
งานฮุบเอาชีวิตไป ทำไมชีวิตผูกวนติดบ่วงงาน..
..วิตกกังกล หวั่นกลัวการไม่ยอมรับ..
..ทำไมต้องพะวงกับความคิดของใครๆ
..เป็นทุกข์เป็นร้อนบ้าบอ เพราะกระวนกระวายใจ
..ถามหน่อย จะเกิดอะไร ถ้าไม่เป็นไปเท่าที่เขาต้องการ
..สุดท้าย ไม่เห็นมีอะไรเป็นที่สุด
เพียงบทบาทสมมติ เข้าฉากในวันทำงาน
เขาหรือเรา แค่ตัวละครมาพบปะตามบทบาท
ไม่เห็นต้องสุดฉลาด เป็นยอดมนุษย์กายสิทธิ์เลย..
เครียด เหนื่อย เบื่อ
จากคุณ :
เพลงสน บนยอดภู 
- [
1 เม.ย. 50 02:58:13
]
..แค่บทบาทสมมติไป..
