Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    หัวขโมย..แห่ง..แจ่มใส

    เปิดมาก็ต้องอ่านตรงนี้ก่อน...
    จำเอาไว้..ให้ขึ้นใจทีเดียว

    บทนี้สำหรับ...บัวใต้น้ำ
    ที่คลั่งจตุคามรามเทพ...

    ๐ เพลงซอ..ที่รอสี ๐
    วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

    ๐ ศัพท์แสงแสดงทิฐิวิกฤต
    ระบุมิจฉะมากมาย
    ลูบคลำพระธรรมะอภิปราย
    ระบุหมายเสมือนเห็น

    ๐ กาลามะสูตระประการ
    ธ ประทานเสมอเป็น
    หลัดยึดประพฤติทศะประเด็น
    ฤจะเร้นจะเลือนสูญ

    ๐ เขาว่า..เพาะสาวกะสภาพ
    ประลุคาบทวีคูณ
    เหนี่ยวรั้งพลังฐิติวิทูร
    กละกูณฑะมอดเชื้อ

    ๐ เกรงว่าจะหายนะพระศาสน์
    เพราะประภาษะคลุมเครือ
    ลุ่มหลงพะวงภพะอะเคื้อ
    อรรถะเพรื่อสิพร่ำเผย

    ๐ ไพศาลประการอริยะวาท
    จะปลาตะล่วงเลย
    เกรงเขลาคละเคล้าบทะเฉลย
    นยะเปรยจะปลอมปน

    ๐ ยากเย็นประเด็นอริยะสัจจ์
    ภวะวัฏฏะเวียนวน
    เสกสรรคะคันถะอนุสน-
    ธิวิกลวิการเขียน

    ๐ กำจายสยายบุพะลิขิต
    สุตะนิจะจำเนียร
    เก่ากรรมะนำผลเสถียร
    บ่จะเปลี่ยนจะปัดหาย

    ๐ เห็นไกลกระไรนัยนะทิพย์
    กระแดะหยิบมุบรรยาย
    เกรงว่าจะพาขยะขจาย
    มรรคะปลายจะเปล่าเปลือง

    ๐ เหตุต้นเพาะผลกรรมะกระทบ
    ถิระภพะรองเรือง
    สัมผัสกระหวัดรสะเมลือง
    ทะนุเนื่องเขษมสันต์

    ๐ การณ์เหตุและเจตนะผจง
    อุปสงคะร่วมกัน
    ก่อกรรมะนำทุกระทัณ-
    ฑะผชันเผชิญชนม์

    ๐ กรรมเหตุและเดชะจะสลาย
    ก็เพราะคลายระดับ..ตน..
    รู้วัตรขจัดอดุระผล
    ละกมละพ้นหมอง

    ๐ เพียงคุมผชุมจิตะสมา-
    ธิสภาวะตามตรอง
    ใคร่ครวญชนวนมุหะละออง
    เฉพาะต้องจะตัดเตียน

    ๐ ติดหล่มเพราะสมมุติพิการ
    วิญญาณะจำเนียร
    สิ้นร่างบ่ร้างภวะเสถียร
    จะผละเปลี่ยนและเวียนไป

    ๐ ดวงเดียวจะเหนี่ยวอมระภาค
    กระแหนะพากย์เพราะอำไพ
    ลอยลิบกระพริบบทะไสว
    ภพะใหม่ตะบึงมอง

    ๐ แห่ตามเพราะพราหมณะประสิทธิ์
    นิรมิตะรับรอง
    อวลอรรถเพาะปรัชญะสนอง
    ผิวะต้องก็เป็นตาย

    ๐ กาลล่วงก็ห่วงธรรมะพิสุทธิ์
    ทิฐิพุทธจะเปล่าดาย
    แผกผันเพาะคันถะอภิปราย
    อธิบายะเบี่ยงเบน

    ๐ หลงมุขะยุคอุปนิษัท
    พิเคราะห์อรรถะโอนเอน
    หลงรสประพจน์อุตริเถร
    ดละเวระแฝงไว้

    ๐ แยบคายอุบายมุสะประโยค
    ระบุโลกะครรไล
    พรางปมเพาะสมมุติพิสัย
    ระบุให้พิกลเห็น

    ๐ แปลกตอนสะท้อนรหัสะวา-
    กยะพาหะแผกเพ็ญ
    ข้ามภพบ่จบประทุษะเข็ญ
    ตละ"เป็น"เพราะกรรมปรุง

    ๐ เหตุนำเพราะคัมภิระกถา
    อรรถะราชะอำรุง
    ภาษปวงพระร่วงลิขิตะฟุ้ง
    กละรุ้งจรัสเหลือ

    ๐ ต้นเงื่อนเสมือน….วิสุทธิ์มรรค
    เพราะประจักษะจุนเจือ
    คลี่คลายสยายภพะอะเคื้อ
    ตละเหยื่อก็พร้อมยิน

    ๐ เหตุร้อนณก่อนมรณะกาล
    ฤจะผ่านทลายภินท์
    ย้อนสางมล้างภวะอจิน-
    ตยะสิ้นจะได้หรือ

    ๐ เมื่อเหตุเภทดละประภพ
    ฤจะกลบซะด้วยมือ
    รูปนามฤข้ามภพะกระพือ
    ประลุรื้ออดีตกรรม

    ๐ การณ์ใดกระไรดละเพราะเหตุ
    บริเฉทะเนื่องนำ
    ส่งผลทุรนอดุระล้ำ
    ฤจะห้ำปหัตหาย

    ๐ ความดับระงับฤจะประสพ
    ผิวะภพะวอดวาย
    หนทางจะล้างทุระสลาย
    ฤจะหมายจะมองไหน

    ๐ เหตุ-ผล ณ บนระยะระหว่าง
    ภพะต่างจะอย่างไร
    หรือเพียงเผดียงทิฐิพิสัย
    ระบุไว้เพราะสับสน

    ๐ มืดมัวสลัวรัฐะไผท
    มติไหนก็จำนน
    แซ่ศัพท์สดับจิตะฉงน
    เสนาะพ้นวิหคไพร

    ๐ แม้นห้วงอรรณพนั้น...........ไพศาล
    ใช่กักทุกข์ทรมาน................หมดสิ้น
    แต่อบายจดพรหมสถาน.........ถ้วนหมู่
    จิตที่พ้นเดือดดิ้น..................ดั่งน้อยหนักหนา

    +++++++++++++++++++++++++++++++++

    ๐ มิจฉาสมาคม ๐
    วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

    ๑. คนเอย..เพราะเผยคติลิขิต
    ทุจริตะรับรอง
    เกลือกฉลระคนมุสะผยอง
    ผิวะพ้องก็ควรผลาญ

    ๒. คนเอย...เพราะเผยอัตะจริต
    ตละคิดก็คืบคลาน
    ไขว่ขวายตะกายกิติพิศาล
    จะตระการจะเกริกเกรียง

    ๓. ร่ำร้องคระลองอุดมกา-
    รณะภาพะเพียบเพียง
    กังวานประสารชนะเผดียง
    ตละเสียงจะสรรเสริญ

    ๔. อิ่มเอมเขษมะบริษัท
    กิจะวัตระดำเนิน
    วิญญาณะปานจะเหาะจะเหิน
    ขณะเพลินเพราะเยินยอ

    ๕. ร้องร่ำกระหน่ำวุฒิพิศาล
    ธิระฐานะทอดทอ
    ร้อยคำเพราะคัมภิระพะนอ
    พรรคะคลอวิภาษขรม

    ๖. ภิญโญสโมสระกวินทร์
    กละตฤณะแนบตม
    วิญญูเพราะรู้จะเสาะผสม
    มุสะห่ม ฤ อาจเห็น

    ๗. เสกแสร้งแสดงสุขุมะพจน์
    ทุรยศะเยียบเย็น
    เขียนทรามประณามประทุษะเข็ญ
    นยะเค้นก็อักโข

    ๘. เขียน..เขื่องกระเดื่องคติพิจิตร
    ขณะมิตระเพียบโม-
    หันต์กรรมะทำประดุจะโส-
    ธกะโอ่..บ่เอียงอาย

    ๙. แปลกปลอม..ประนอมพละประนัง
    ฤจะยั้งเพราะบรรยาย
    หัวหู..บ่รู้ผิวะสหาย
    กุธะผายจะแผดเผา

    ๑๐. ล้วนหล่มและสมมุติพิการ
    ฤจะทานจะบรรเทา
    โถมทาบกระหนาบประดุจะเถา-
    วัลย์เร้ากระหวัดพรรณ

    ๑๑. ทางเธียระเพียรจะอภิปราย
    และละม้ายจะเมามัน
    ทางธรรมะพร่ำพิริยะสรร
    อัศจรรยะบรรจง

    ๑๒. โอ้..ลวงทะลวงนิกระโสต
    ขณะโกรธะหยั่งลง
    โอ้..กา ฤว่าผิวะจะหงส์
    พิศะรงคะย่อมรู้.


    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++


    ราคาหนังสือในปัจจุบันเมื่อเปรียบเทียบกับ
    รายได้ของคนไทย...นับได้ว่าไม่ถูกเลย

    ยิ่งโดยเฉพาะหนังสือนิยายวัยรุ่น....ที่มีเป้าหมายอยู่ที่
    ลูกค้ากลุ่มที่ยังเรียนหนังสือและยังไม่มีรายได้
    เป็นของตัวเอง

    การหมุนเวียนกันอ่าน..แลกกันอ่าน..จึงน่าจะเป็น
    ทางหนึ่งของเด็กๆ ที่จะช่วยผู้ปกครองลดภาระค่า
    ใช้จ่ายเรื่องหนังสือได้.....นี่จะพูดถึงแต่เฉพาะหนังสือ
    เริงรมย์ของเด็กวัยรุ่นเท่านั้น...จำพวก นิยายและ
    การตูนมีรูปภาพ

    เด็กกลุ่มหนึ่งที่มีสัก 5 คน ต้องการอ่านนิยาย
    ก็คงต้องมี 5 รูปแบบที่แตกต่าง....หรืออาจ
    3 หรือ 4...หากบางคนชอบเหมือนกัน

    1. การซื้อกันคนละเล่มตามที่ตัวเองชอบแล้วมา
    แลกกันอ่าน...น่าจะเป็นวิธีประหยัดเงินที่ดี
    จ่ายเงินเล่มเดียว...อ่านได้ห้าเล่ม...แม้ว่าอาจไม่ใช่
    รูปแบบเรื่องราวที่ตัวเองชอบทั้งหมด....แต่การได้อ่าน
    ฟรี โดยไม่เสียเงิน....ก็นับว่าไม่มีอะไรเสีย

    2. อ่านแล้วเอาไปขายลดราคาที่แหล่งรับซื้อ
    หนังสือเก่าแถวจตุจักร  หรือ  บอกขายกันตามเวป
    คนแรกจ่าย 200 เมื่ออ่านจบเอาไปขาย...อาจได้ราคา
    70% ของราคาปก ได้เงินมา 140 แปลว่า จ่ายค่าอ่าน
    และค่าครอบครองความใหม่ไปแค่ 60 บาท...
    แล้วเอาเงินที่ได้ไปซื้อเล่มใหม่โดยเพิ่มเงินอีกนิดเดียว

    ร้านรับซื้อก็เอาไปขายต่อสัก...160 เขามีกำไร 20

    เด็กคนที่สองมาซื้อ...160 อ่านแล้ว เอามาขายต่ออีก
    ถ้าสภาพยังดี ปกยังไม่ยับ อ่านแล้วไม่พับกระดาษ
    แต่ใช้ที่คั่นทุกครั้ง....ราคาก็จะได้ตามสภาพ...อาจขายได้
    สัก 100 หรือ 80 ....ทำแบบนี้กันไปเรื่อยๆ

    หนังสือเล่มนั้นก็จะถูกอ่านด้วยคนอย่างน้อย 3-4-5 คน
    ดีกว่าซื้ออ่านแล้วเก็บไว้คนเดียว...ซึ่งไม่ใช่ของ
    มีค่าอะไร...ปลวกกินเปล่าๆ

    สำนักพิมพ์ก็จะกินเงินเด็กได้ ครั้งเดียว ต่อเด็ก 3-4-5 คนนั้น

    ด้วยวิธีนี้...หากสำนักพิมพ์ ขายได้สัก 1000เล่ม จะมีเด็กๆ
    ได้อ่านกันไม่น้อยกว่า 3-5000 คน....ช่วยพ่อแม่ประหยัดเงิน
    ช่วยชาติประหยัดกระดาษ...หมึกพิมพ์สารพัด...ที่ไม่ได้เป็นไปเพื่อ
    พัฒนาคุณภาพประชากร....เพราะไม่ต้องพิมพ์มากเกินไป

    3. ข้อนี้...ประหยัดสุด....
    เกือบลืมไปไหมล่ะ....วิธีนี้เห็นใช้กันเยอะ
    ลองไปยืน...สำรวจเนื้อหาก่อนซื้อ...อิๆๆ...
    ในร้านใหญ่ๆ...เช่น B2S หรือ ซีเอ็ด...
    หรือใครใกล้เซ็นทรัลลาดพร้าว...ก็มีแพร่พิทยา
    บางที่มีที่นั่งให้...สำรวจเนื้อหาก่อนซื้อ...ด้วย

    แต่ต้องรับผิดชอบทรัพย์สินของผู้อื่นด้วย....
    จับยกอ่านเบาๆอย่าให้หนังสือเขายับ
    อย่าให้ปกงอ....ยืน...สำรวจเนื้อหาก่อนซื้อ
    จนเมื่อยแล้วจำหน้าไว้...
    แล้วกลับมา...สำรวจเนื้อหาก่อนซื้อ...ใหม่....

    วน...สำรวจเนื้อหาก่อนซื้อ...ต่อๆกันสักสามสี่เที่ยว...
    หากไม่หนาเกินไป...
    เดี๋ยวก็สำรวจหมดเล่ม...แล้วค่อยเปลี่ยนไป...
    สำรวจเนื้อหาก่อนซื้อ....เรื่องใหม่ๆบ้าง...

    แต่ไม่ควรไปฉีกเปิดแบบที่เขาห่อพลาสติกไว้แน่นหนา
    เพราะนั่นหมายถึงอาจต้อง...จ่ายค่า...
    สำรวจเนื้อหาก่อนซื้อ....อิๆๆ

    วิธีทั้งสาม...ประหยัด....เอาเงินไปกินข้าวได้หลายมื้อ
    เด็กๆ..ร่างกายต้องการอาหารมากกว่านิยายรักนะ

    ดีรึเปล่า...ตัวเล็กตัวน้อยทั้งหลาย...อิๆๆ


    เราสงสัยเสมอมาว่าทำไม..การ์ตูนสืบสวนสอบสวนอย่าง
    โคนัน...ที่เป็นของญี่ปุ่น....อันเป็นชนชาติที่ค่าแรงแพงมาก
    เมื่อเทียบกับคนไทย....
    (วิศวกรญี่ปุ่นจบใหม่เริ่มต้นรายได้กันที่
    ประมาณ 120000 บาท ขณะที่ของไทย...12000-20000 บาท
    แล้วแต่สาขาและสถาบันที่จบมา....)
    สินค้าจากญี่ปุ่นจึงควรมีราคาแพงกว่าของไทย

    แต่การ์ตูน  โคนัน  กลับขายได้เพียงเล่มละ 45 บาท
    โดยมีรูปภาพอันควรจะยากกว่า...การเขียนแค่ตัวหนังสือ
    เหมือนนิยายวัยรุ่น....ที่ขายกัน 200 บวก+ลบ-

    เนื้อหาของเขาก็ดีกว่า  ทำให้รู้จักคิดหาเหตุผล สืบสวน
    ความเป็นไปได้ของเรื่องราว…และรู้จักเล่ห์กลของพวก
    มิจฉาชีพ

    อันนี้ขอสนับสนุนให้เด็กอ่าน

    ขนาดและความหนาของเล่มอาจจะมีส่วนที่สร้างความแตกต่าง
    ของต้นทุน....แต่ก็ไม่ควรมากขนาด 4-5 เท่า…มั๊ง

    สำนักพิมพ์บ้านเรา....เอากำไรเกินควรรึเปล่า...?


    +++++++++++++++++++++++++++

    สำหรับคนชอบเขียน…

    หากทางบ้านไม่อัตคัตขัดสนจนเกินไป....
    ไม่คิด..ลองเขียนให้เด็กๆเขาอ่านฟรีกันทางเนตบ้างเหรอ...?

    อีกหน่อยจบหมอ....ก็หาเงินได้เยอะจากผู้ใหญ่อยู่แล้ว
    กินเงินเด็กมากๆ.....ไม่สงสารเด็กๆตาดำๆ...มั่งเหรอ….ตัวเอง

    ฮิๆๆ



    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    ส่วนนี้ของเก่า.....

    โอ๊ะ...โอ....
    นึกไม่ถึงว่ากระทู้ข้าพเจ้าจะได้รับความนิยม
    อย่างล้นหลาม....ฉะนี้....ฮาๆๆ

    แต่เนื่องจาก....มีหมูหมากาไก่...เข้ามาขี้เยี่ยวกันจน
    กระทู้นี้เหม็นหึ่ง....

    ข้าพเจ้าทนกลิ่นไม่ไหว....จึงขอยกกระทู้นี้ให้
    บรรดาหน้าม้า...และลิ่วล้อที่เตรียมไว้...
    ของสำนักพิมพ์....ม่วนกันเองตามสบาย

    โฮ่ๆๆ.....

    ผู้มีใจเป็นกลางๆ...และมิใช่คู่กรณี....อ่านแล้วโปรด
    ใช้วิจารณญาณ...นะขอรับ

    ขอยกเอา คคห ๑๒๐ ที่สรุปเรื่องราว...เพื่อให้รวบรัด
    มาวางไว้ที่นี่แทนข้อความเดิม

    เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา....และขี้เกียจอ่าน
    เข้าเรื่องเลยละกัน....

    สรุป
    ๑. สดายุ...กวิสรา...รอยคำ....ถูกขโมยงาน
    ๒. หัวขโมยชื่อ...-.zyntrady.-
    ๓. หัวขโมยเอาไปโพสต์ในเวปของ...สนพ แจ่มใส
    ๔. สดายุ...รู้เรื่องสักประมาณ ๖.๓๐ ของวันที่ ๒ เมษายน
    ๕. จะเข้าไปถามในหน้าที่โพสต์ไว้...ทำไม่ได้ เพราะไม่ได้เป็นสมาชิก
    ๖. แจ้งลบ...ผ่านไปทางปุ่มที่มีไว้..
    ๗. ไม่แน่ใจว่าจะมีใครมาอ่านเมล์ที่แจ้งลบไป
    ๘. มาโพสต์ ประจานใน พันทิป
    ๙. คนของ แจ่มใส มาชี้แจง ๒ ครั้ง
    ๑๐. มีคนมา vote ให้เป็นกระทู้แนะนำ
    ๑๑. ประมาณ ๖.๓๐ ของวันที่๓ ตั้งข้อสังเกตถึงบทกลอน
    ที่ยังคงอยู่กับที่เดิม กับทางสำนักพิมพ์
    เพราะจัดการเรื่องสมาชิกภาพของขโมย...ที่คนเขาเช็คไม่ได้ ...อันนี้ทำได้รวดเร็ว...แต่แค่ลบกลอนออก
    กลับใช้เวลามากมาย
    ๑๒. เริ่มมีคนมา...เปลี่ยนประเด็น...เป็นการแสดงความข้องใจ ผิดหวัง ใหญ่โต กับการตั้งข้อสังเกต ในข้อ ๑๑.
    อย่างน่าแปลกใจ เพราะไม่ใช่คู่กรณี...และไม่ได้ประณาม
    หัวขโมยแม้แต่คำเดียว
    ๑๓. แจ่มใส ลบ กลอน ของสดายุ...ออก จึงบอกจบ

    กับสำนักพิมพ์...เขาทำให้เรียบร้อย
    เข้าใจว่าของกวิสรา กับ รอยคำ...คงจัดการเรียบร้อยแล้ว
    เช่นกัน....

    ก็ขอขอบคุณ..สนพ แจ่มใสที่จัดการจนทุกอย่างเรียบร้อย

    +++++++++++++++++++++++++++++++++


    ที่เหลือ...

    บ้างคงโกรธที่ไปเหน็บแนม.....นิยายหลอกเอาเงินเด็ก.....
    วัยรุ่น...ของแจ่มใส....ที่ขายแพงด้วย....

    ขอแถลงดังนี้....

    สดายุ...เหน็บแนมจริงแท้แน่นอน...เด็ดขาด


    และไม่เฉพาะแต่ สนพ แจ่มใส...หรรษา...หรือ
    อะไรก็แล้วแต่ที่ตีพิมพ์หนังสือที่เข้าข่ายลักษณะนี้
    รวมหมด....ไม่ยกเว้น

    คำเหน็บแนมมีไว้สำหรับนักเขียนพวกนี้...พวกนี้เท่านั้น
    ที่หากินกับเด็กๆ...พวกงานเขียน...หลอกกินเงินเด็กที่
    ยังต้องขอเงินพ่อแม่...มาซื้อหนังสือไร้สาระ
    เล่มละ...๑๒๐....ถึง...๒๕๐ บาท....แพงมาก...ขอบอก

    กรรมกรทำงานวันหนึ่งได้ค่าแรงแค่....๑๘๐ บาทเอง
    กินกันทั้งครอบครัว....คิดเอาเอง...

    ทีนี้ถ้าใครไม่อยู่ใน ๓ ข้อ ที่เขียนมา....ก็ไม่ต้องเต้นเป็น
    ไส้เดือนโดนขี้เถ้า....ให้คนเขาสงสัยว่า....นี่มันโกรธอะไร
    ใครมา.....ถึงเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้....

    โปรดสังเกตุ ....ชื่อ...ที่มีปฏิกิริยา....รุนแรง...มากๆ
    ทั้งๆที่ไม่ใช่คู่กรณี....

    (จึงต้องสันณิษฐานว่า...เป็นคนของแจ่มใส...มาในนาม
    ต่างๆกัน..และโกรธที่...ใช้ชื่อแจ่มใส...ขึ้นกระทู้...เป็นการ
    กระทบกับภาพลักษณ์ของสำนักพิมพ์...ที่ทางหนึ่งมีลอกอิน
    ในพันทิปอยู่แล้วก่อนกรณีนี้จะเกิดขึ้น...โดยใช้ชื่อ
    ....สนพ แจ่มใส พับลิชชิง...เหมือนเป็นตัวแทน
    อย่างเป็นทางการ....เพราะฉะนั้นคำชี้แจงอะไรต่างๆ...จะ
    ต้องสุภาพงดงาม....อันนี้ขอชื่นชม....คำชี้แจงที่กระทำในนาม
    ของ....สนพ แจ่มใส พับลิชชิง....

    ส่วนชื่อ....อะไรต่างๆ...ที่มีผรุสวาท....ต่างๆ...นาๆ....เหมือนเป็น
    คนทั่วไปที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น....ส่วนหนึ่งเป็นไปได้ที่จะเป็นพวก
    ชอบประเด็นที่ขึ้นแนะนำ..อ่านแล้วมีความเห็นไปตามความคิดตัวเอง

    แต่หลายชื่อ....คงเป็นลิ่วล้อ...หน้าม้า...ที่สำนักพิมพ์สร้างไว้
    โดยเฉพาะ...เพื่อสำแดงวิวาทะใหญ่โต...โดยไม่ทำให้ภาพลักษณ์
    อย่างเป็นทางการของสำนักพิมพ์เสียหาย....

    อันนี้....เป็นแค่การคาดการณ์....ตามหลัก...
    ใครได้หรือเสียประโยชน์
    จากกรณีนี้...ผู้อ่านต้องคิดเอาเอง)

    ๑...สร้างเรื่องรักๆใคร่ของเด็กวัยเยาว์เกินเหตุ..
    สมัยก่อนเขาเขียนกันนางเอก...เด็กผู้หญิง
    อย่างน้อยควรมีวัยสัก ๑๘ เข้ามหาวิทยาลัย
    ซะก่อน...แล้วค่อยมีแฟน

    แต่เดี๋ยวนี้ลากวัยลงมาแค่มัธยมต้นเอง
    และอีกหน่อยคงประถมปลาย...
    เป็นการสร้างค่านิยมให้เด็กวัยรุ่น...หมกมุ่นกับ
    เพศตรงข้ามก่อนวัยอันควร....

    เมื่อเราเห็นเด็กวัย ๑๑..๑๒...๑๓...๑๔...มีแฟนเดินคลอเคลีย
    กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันตามถนน...มันน่าดูที่ไหน
    ใครที่สร้างเรื่องราวทำนองนี้...จึงเหมือนสนับสนุน
    พฤติกรรมที่ว่า...จะเอาเงินเด็กกันท่าเดียว

    สมควรต้องประณาม

    ๒...ใช้ชื่อเรื่อง...และคำที่ทำให้ภาษาวิบัติ
    ยัย...คืออะไร...เห็นใช้กันนัก...เอาขึ้นชื่อเรื่องด้วย
    เจ๊..ระเบียบรัตน์...หรือกระทรวงวัฒนธรรม
    น่าเรียก พวก สนพ ต่างๆมาตักเตือนหน่อยนะ...อิๆๆ

    เนื่องจากตัวข้าพเจ้านี้..รักภาษาไทยยิ่งนัก
    จึงรังเกียจ..และเกลียดภาษาเหล่านี้เป็นที่ยิ่ง

    สมควรต้องประณาม

    ๓....นิยายบางเรื่องที่เขียน
    อย่างกรณีของ....ปลายตะวัน....ที่เป็นกรณีลอกกัน
    อยู่...และมีการยกมาเปรียบเทียบ....ในตอนที่
    เป็น...บทอัศจรรย์...นี่ภาษากวีนะ...

    ถ้าภาษาวัยรุ่น...ก็บทร่วมเพศ...

    ช่างบรรยายละเอียดลออ...ขนาด
    ผู้หญิงคนหนึ่งช่องคลอดฉ่ำแฉะไปหมด..
    เพราะอารมณ์เพศลุกโพลงจนสุดระงับ.....
    หากเทียบกับหนัง
    ต้องบอกว่าเป็นหนัง X...
    สังคมปราบปรามหนังX หนักแรงพอแล้ว...
    ก็มาโผล่ออกทางนิยาย
    แถมคนเขียนเป็นผู้หญิงซะด้วย

    เมื่อเด็กวัยรุ่นอายุไม่เกิน ๑๕ มาอ่าน...
    จะได้เสพสุนทรีย์ความงดงามทางวรรกรรมงั้นสิ

    อันนี้ขอรับประกันว่า...
    ทั้งเสียดสี...ประชดประชัน....เหยียดหยาม...
    ครบครัน

    สมควรต้องประณาม


    คำแสดงความไม่พอใจ
    โกรธ  เกลียด  และรับไม่ได้...ขนลุกขนพอง
    สยองเกล้า.....ทั้งหลายข้างบนที่มีมา

    ข้าพเจ้าขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียว...
    สำแดงออกมาให้เต็มที่เถิด....

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    และเนื่องจาก....สดายุ...ไม่ใช่นักเขียนเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ
    เพราะมีอาชีพที่ตัวเองภาคภูมิใจอยู่แล้ว

    จึงไม่มีความสัมพันธ์กับสำนักพิมพ์ใดๆทั้งสิ้น
    จึงไม่จำเป็นต้องสำแดงวาทะวาทีเอาใจสำนักพิมพ์ใด
    แต่อย่างใด....

    อีกทั้ง...ไม่ได้เป็นศัตรูอะไรกับสำนักพิมพ์ใดๆด้วย...
    อ่านดูกันดีๆ

    งานที่เขียนจึงไม่เป็นเพื่อการค้า....ผลประโยชน์...ใดๆ
    และไม่เคยคิดตีพิมพ์....เพื่อขาย

    แต่มี...ความเป็นเจ้าของงานที่เขียนโดยชอบ...
    เท่านั้นเอง

    ใครที่เอาไปใช้....โดย...บอกชื่อผู้แต่ง...และไม่ทำเพื่อการค้า
    ย่อมไม่เป็นปัญหา...เอาไปได้...แต่ต้องขออนุญาตก่อน...
    ขอบอกไว้เลย ณ ที่นี้

    แต่หากอยู่นอกเหนือเงื่อนไข.....ที่ว่ามา

    สู....ที่คิด...ที่ทำ...จะสงบใจอยู่ได้เพียงชั่วเวลาที่เรา
    ยังไม่เห็นเท่านั้น....หลังจากนั้น....ก็จะถูกลากมาประจาน

    สนพ.แจ่มใส....หรือนักเขียนในสังกัด.....
    ทำได้อย่างเราไหม..?....
    ให้อ่านฟรีๆ....ไม่คิดตังค์....
    เขียนนิยาย..ให้อ่านฟรีทุกเรื่อง....ในเวปนี่....

    คงยากนะ
    ทุกคนต้องทำมาหากิน....ฮาๆๆ

    จึงเมื่อกระทบผลประโยชน์ของตน....
    จึงต้องออกมาปกป้อง
    อันนี้ธรรมดา....เข้าใจได้....โฮ่ๆๆ


    เราไม่เอาเรื่อง...กรณีนี้....เพราะ

    ๑. มันไม่เป็นเพื่อการค้า....
    แต่ถ้าหากว่ากลอนเราบทใด
    ไปปรากฎในหนังสือของใคร หรือ สนพ ไหน...ที่พิมพ์
    จำหน่าย.....เมื่อนั้นจะเป็นเรื่อง

    ๒. สัณนิษฐานว่าคนทำ...เป็นเด็ก...เพราะความ
    ไม่ประสีประสา...ต่อวิธีการ....ที่ยังอุตส่าห์ลากเอา
    ชื่อคนแต่งจริงติดไปด้วย....เซ่อ จริงๆ
    เมื่อเป็นเด็ก...ก็พออภัยได้

    ๓. การประจานให้เสียชื่อและอับอาย...
    น่าจะเพียงพอต่อกรณีของเรา....
    เพราะคนที่มีจิตใจขโมยงานผู้อื่น...ย่อมขาดความเคารพ
    ตนเองอย่างรุนแรง...และต้องการการยอมรับอย่างรุนแรง
    ไม่แพ้กัน...

    จึงต้องเอางานที่ตัวเองคิดว่าดี(ไม่คิดว่าดี...จะเอาไปทำไม)...
    มาทำเป็นว่า...เป็นของของตัว....
    คนจะได้ยอมรับตัวเอง...ว่า...เก่ง...ว่าเยี่ยม...
    แบบ....เยี่ยมจังเลยค่า...แต่งเก่งจังเลยค่า....หุหุ

    การประจานย่อมทำลายการยอมรับจากผู้อื่นเสียสิ้น...
    ดังนี้...จิตใจขโมย...ที่ต้องการการยอมรับ...ย่อมผิดหวัง
    ไม่สมหวัง....

    และเป็นการเตือนผู้อื่นว่า
    หากคิดขโมย...ต้องคิดใหม่...

    ๔. ชื่อที่ขโมยใช้....มันเป็นชื่อสากกระเบือที่ใครก็สามารถ....
    หลับตาแล้วจิ้มคีย์บอร์ดสัก ๗ ๘ ครั้ง ก็จะได้ชื่ออะไรมาสักชื่อ
    ที่ไม่มีใครเขาสนใจและจำได้....

    โดยชื่อ....โนเนม
    โดยพฤติกรรม....หัวขโมย
    โดยความสามารถทางร้อยกรอง.....เศษสวะทางร้อยกรอง
    โดยเวปที่เป็นสมาชิก....no body...สมาชิกมีเป็นพัน..หลายพัน
    ใครจะไปสนใจใคร....

    เราไม่เคยเกี่ยวข้องกับ...สนพ..แจ่มใส...มาก่อนไม่ว่าทางใด
    และไม่เคยคิดว่าจะเสียเงินสักสตางค์เดียวเพื่ออ่านงานของ
    แจ่มใส.....เพราะไม่ใช่แนวที่เราชอบ

    ถ้าไม่เกิดกรณีการขโมยเอากลอนของเรา
    ไปแปะในเวปแจ่มใส....

    นี้คือข้อเท็จจริง....

    อ้อ...ไม่ได้อ่านหลังจาก คคห ๑๒๐ เลย...
    ต้องขออภัยทุกท่านที่มีความเข้าใจ....และแสดงความเห็นไว้

    และเสียใจกับ....
    คนที่โกรธเคือง รุนแรง ด่าทอ...ต่างๆนาๆ....
    ที่บ้างก็อุตส่าห์เสียเวลา....ขี้ เยี่ยว...รดกระทู้จนเหม็นหึ่ง
    ฮิๆๆ...ต้องเอานิ้วบีบจมูกไป...เขียนไปนะนี่...

    อุตสาหะร้อยกรอง...มาให้ความสำคัญกับ...
    เราถึงขนาดนี้

    เฮ้อ...ท่าจะดังใหญ่...ตูนี้


    เราไม่มีเลาอ่านจริงๆ...เสียใจด้วยนะ....
    เรากำลังอ่าน..เพชรพระอุมา...

    ของสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม

    อยู่น่ะ...เขาลดเหลือเล่มละ ๑๕๐ เอง
    ภาคแรก ๒๔ เล่ม สนุกจนวางไม่ลง....
    เขากำลังลด...อยู่ในงานหนังสือ.....

    ช้าอาจหมด...

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    เพิ่มเติมอีกหน่อย.....
    ล่าสุด...มีโอกาสพูดคุยกับเด็กๆ....
    อายุ..๑๒ ถึง ๑๔ กลุ่มหนึ่ง ถึงความนิยม
    ในนิยายวัยรุ่น...ได้ข้อมูลมาว่า...

    ค่ายที่มีนิยาย...อีโรติค...erotic....
    ออกมาให้พวกเขาซื้ออ่านกันคือ...
    ค่ายสีม่วงอ่อน...ผ่าน
    สำนักพิมพ์..come on ในเครือ


    แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 50 12:28:39

    แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 50 19:01:12

    แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 50 19:58:27

    แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 50 14:35:42

    แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 50 18:30:36

    แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 50 11:37:50

    แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 50 20:29:25

    แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 50 10:23:57

    แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 50 09:01:06

    แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 50 12:23:34

    จากคุณ : สดายุ... - [ 2 เม.ย. 50 12:22:30 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom