ความคิดเห็นที่ 1 โลกนี้มีมากถิ่นถ้อย หลากร้อยเรียงคำกำหนด หากตรงหากใคร่คิดคด เกลือกจักโดนบดด้วยเท้า ........โลกนี้ไม่มีที่หนู จักร้องก้องกู่ดับเศร้า โลกนี้จักแบ่งสองเรา วิ่งเล่นจวบเช้า..ตามสบาย... มาแวะเขียนต่ออีกนิด เพื่อคลายข้องสักหน่อย แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 50 06:25:40 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 3 เม.ย. 50 06:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณ ทิกิ โลกใบน้อยคลอเคลียบนตักแม่ อบอุ่นแม้ ไร้ทรัพย์แสนขัดสน ประโลมใจแม่จ๋า ลูกอับจน แม่ลูบหลัง คลายหม่นในหัวใจ มีครั้งหนึ่งในชีวิต รู้สึกเครียดและอับจนหนทางสุดๆ...วันนั้นจำได้เดินเข้าไปหาแม่ กอดแม่ แล้วแม่ลูบหลังให้ เหมือนใครเอาน้ำเย็นๆมาลูบ อบอุ่นให้ใจมากๆ น้ำตาไหลเลย แม่ก้องง นะว่าวันนี้เป็นอะไร จากคุณ : นกรำพึง - [ 3 เม.ย. 50 15:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ๐ ดูโลกด้วยตาสองข้าง โลกช่างอ้างว้างเงียบเหงา ดูโลกด้วยตาสองเรา โลกช่างเร่าร้อนเสียจริง -------------------------- ช่วงนี้อากาศร้อนเนอะเจ้าค่ะ จากคุณ : sugarhut - [ 3 เม.ย. 50 15:40:02 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รู้สึกเหมือนอยากกลับไปเป็น เด็กตัวน้อยๆเลยคะ มีแม่คอยโอ๋... คิดถึงแม่อ่ะ จากคุณ : pla_kok - [ 3 เม.ย. 50 16:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โลกนี้หรือคือละครตอนวิโยค มีสุขโศกโลกนี้นี่น่าหน่าย ประเดี๋ยวร้อนประเดี๋ยวเย็นเห็นวุ่นวาย ประเดี๋ยวร้ายกลายไปไม่แน่นอน ชีวิตคนวนว่ายหน่ายสงสาร คืนวันผ่านผันไปไม่หยุดหย่อน ทุกข์ลำบากยากพ้นวนนิวรณ์ รอละครตอนจบฤาพบทาง สวัสดีคุณทิกิและทุกท่านครับ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 3 เม.ย. 50 17:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีคะ พี่ทิกิ แสนร่มรื่น ร่มเย็น ยามฟ้าสาง นกกระจิบ เดินทาง ร้องส่งเสียง ทุกเช้าเย็น ค่ำมืด ไม่บ่ายเบี่ยง ส่งสำเหนียง เสนาะหู สำเริญใจ ลมพัดโชย ว่อนวิว พัดใบหน้า ระเรี่ยมา ชุ่มชื่น รื่นสุกใส แดดกลางวัน ร้อนเกิน ระอุทัย มีแต่ใจ เคล้าเคลีย ในเสียงเพลง บ้านหลังน้อย ทรงหลังคา ดั่งศาลา อยู่ติดคลอง แว่วมา เสียงปู๊ดเครื่อง เสียงเรือยนต์ ผสานแผ่ว ไกด์เดินเรื่อง ผ่านจากเครื่อง ลำโพง โพ้นตะไกล ตอนเด็กเด็ก ชอบนั่ง อยู่ติดคลอง ทักทายพ้อง เดินทาง กันยกใหญ่ โบกมือโบย โบกไหว ส่งแต่ไกล หัวเราะใหญ่ ยามเขา ทักทายมา ********************* จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 3 เม.ย. 50 19:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฝากไว้ก่อนเจ้าค่ะ แล้วจะมาตอบนะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 4 เม.ย. 50 05:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โลกใบน้อย คอยอยู่ รู้ไหมว่า เพียงกายา ของเรา เท่านั้นแหละ เหมือนท่านเทศน์ อยู่ประจำ เลยแฮะ ลองแวะ ไปวัด แล้วฟังดู จริงมั้ยครับ ท่านทิกิ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 5 เม.ย. 50 00:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณยิ้มแย้ม อ่านแล้ว ตื่นเลยคะ ........................ โลกทั้งโลก คือสิ่งเดียว คือ "ความคิด" จักลิขิต พลิกผัน ชีวิตได้ หาก"คิดถูก" ย่อมทำถูก รอดปลอดภัย คิดมิได้ "ทางตัน" โลกพังครืน ......... แบบที่ทางพระท่านกล่าว "สังขารปรุงแต่ง" ใช่ไหมคะ (วันนี้ มาแนวธรรมะ :) จากคุณ : treehouse - [ 5 เม.ย. 50 03:54:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณๆทั้งหลายเจ้าคะ .......มาแล้ว ........โลกใบน้อยของฉันนั้น คือสิ่งสามัญข้างถนน คือการพบปะกับผู้คน มิต้องถือตัวตนปนทั่วไป .......เพราะสองข้างทางนั้นฉันนับญาติ ล้วนเมตตาอย่างประหลาดหากชิดใกล้ เห็นรอยยิ้มพริ้มมาประสาไทย อาจจางบ้างหากไกลไปเรื่องเงิน ........ฉันเพียงแต่รำลึกนึกวันเก่า ยามวัยเยาว์แสนเขลาและขัดเขิน คอยยึดมือแม่แน่นแม้นแม่เมิน ยามอยากเดิน..เถลไถล..ไกลสุดทาง ........เพราะโลกนี้มีมุมมืดและอับ หากเร้นลับโลกกลับหยาบกระด้าง แม่จึงรั้งสุดชีวิตปิดระวาง แม่จึงกางแขนกั้น..กันโลกลวง ......ความเป็นเด็กยามเล็กก็โง่นัก ไม่รู้จักความรักที่แม่หวง ครั้นเติบโตโลกเริ่มดูเปล่ากลวง นึกถึงทรวงอกแม่แท้รักจริง..... ขอบคุณทุกท่านที่เมตตามาอ่าน มาสังสันทน์กันหน้านี้นะเจ้าคะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 เม.ย. 50 22:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จะว่าน้อยก็ไม่ใช่ เพราะบางครั้งมันก็ใหญ่จนน่าใจหาย แต่ไม่ว่าจะอย่างไร โลกกลมกลมหนึ่งใบก็ยังคงอยู่กับเรา จากคุณ : ใส่พริกเม็ดเดียว - [ 9 เม.ย. 50 11:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 วันหนึ่งความเหงาเข้ามาหา ถามว่า ..เธอรู้จักตัวเราไหม ..? "เราชื่อเหงา แอบซ่อนตรงหัวใจ.." "หากเธอยิ้ม..เราจะไป.."แล้วกล่าวลา... หอบเอากลอนที่ตอบอีกกระทู้มาวางที่นี่ จึงได้เห็น คุณ ใส่พริกเม็ดเดียว(เคี้ยวคงเผ็ด) ยินดีที่ได้เห็นเพื่อนใหม่ค่ะ วันนั้น โลกมันยุ่งเหยิง วันนี้ โลกพอหายยุ่งบ้างค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 25 เม.ย. 50 02:30:42 ]