ความคิดเห็นที่ 1 "ไงมิง มาเมื่อไหร่" เข้เดินมานั่งข้าง ๆ มองเพื่อนหัวจรดเท้าแล้วพูดขึ้นอีกว่า "ขาวฉิบหายอยู่กรุงเทพฯ กูเลี้ยงวัวตัวดำเหมือนเดิม เงินเดือน กี่หมื่นแล้วมิง"    "กี่หมื่น:-)ไรละ เลี้ยงวัวแบบมิงได้เงินเยอะกว่าน่า แต่ไม่ต้องร้อนแล้วก็ไม่ต้องนอนเฝ้าเวลาออกลูกแค่นั้นแหละ อีกอย่างเงินเดือนไม่เท่าไหร่ แต่กูซื้อเหล้ามาเลี้ยงมิงได้ รอมิงหาเครื่องเคียง" ชัยบอกเพื่อนพร้อมคว้าถุงที่แขวนอยู่กับมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง    "โหย เงินเดือนน้อยแต่คอหอยสูง เลี้ยงเหล้าแพงกูด้วย" เข้เห็นเหล้าแล้วโพลงขึ้น    "แดกมั้ย"    "แดกซิวะ.....น้อย! น้อย! ลงมานี่หน่อย" เข้หันหน้าขึ้นตะโกนไปบนบ้านของเขา สิ้นเสียงครู่หนึ่ง หญิงสาวผิวขาวหน้าตาดีอายุไม่น่าถึง 20 เดินลงมาเธอใส่ผ้าถุง เสื้อยืดธรรมดาสีขาวดูสะอาดผมรวบมัดไว้ มองหน้าชัยแวปหนึ่ง ก่อนหันไปถามเข้    "เอาไรพี่" เข้ยังไม่ตอบคำถามเธอ บุ้ยหน้ามาทางชัยแล้วหันกลับไปพูดกับหญิงคนดังกล่าว "นี่ไอ้ชัยเพื่อนซี้พี่" แล้วหันมาทางชัยอีกที "นี่ น้อย เมียกูเอง"    "หวัดดีคะ" เธอก้มหน้าทัก "สวัดดีคับ" ชัยมองหน้าเพื่อนทำหน้างงเล็กน้อย    "ไปซื้อโซดากับน้ำแข็งให้หน่อย โซดา 4 ขวดน้ำแข็ง 2 ถุง.. 3 ถุงเลยดีกว่า ซื้อถั่วซื้อขนมติดมาด้วย" น้อยเดินกลับขึ้นไป "เอาอะไรอีกป่าววะ หรือจะเอาเป็นพวกกับแกล้มเลย" เข้ถามชัยแต่ชัยส่ายหัว    น้อยลงจากบนบ้านก่อนลงมา ไปสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ของเข้ที่จอดอยู่ด้านหลังของบ้าน ชัยมองไปที่น้อยแล้วมองหน้าเพื่อนแบบมีคำถาม จนเข้อ่านสีหน้าออก จึงหัวเราะแล้วพูดขึ้น    "กูไม่ได้จัดงานโว้ย เลยไม่ได้บอกมิง ผูกข้อไม้ข้อมือกันธรรมดา ไปเจอกันงานวัด เด็กอีกหมู่บ้านหนึ่ง สวยมั้ยเมียกู" เข้พูดยิ้ม ๆ    "มิงฉุดมาแหง ไอ้เข้" ชัยแซวเพื่อน    "ฮ่า ๆ ๆ :-)เห็นกูไม่หล่อไม่มีปัญญารึไง" มันพูดหัวเราะก่อนจะเงียบลง ทำหน้าขรึมแล้วพูดขึ้นต่อ "จริง ๆ แล้วเพื่อนกูที่อยู่หมู่บ้านเดียวกับมัน เปรย ๆ เหมือนกันว่ามันทำตัวไม่ค่อยดีมาก่อน เค้ารู้กันทั้งหมู่บ้านนู้น กูก็พอรู้ คนในหมู่บ้านเราก็รู้เป็นบางคน แต่กูไม่สนใจวะ ตอนนี้มันอยู่กับกู อย่าไปทำ[^_^]อีกก็แล้วกัน" ชัยฟังเพื่อนพูดจบตบไหล่เพื่อนเบา ๆ    "มิงคิดถูกคนอื่นไม่ได้มาอยู่กับมิงด้วย อีกอย่างกูอาจหาสวยกว่ามิงไม่ได้ด้วยซ้ำ ฮ่า ๆ" ชัยพยายามเปลี่ยนบรรยากาศทั้งคู่หัวเราะ    "กลับเมื่อไหร่มิง" เข้ถาม    "อีก 2 วันต้องทำงานน่ะมิงก็รู้ ทำงานบริษัทวันหยุดจำกัดเดี๋ยวโดนไล่ออกกันพอดี"    "เห้ย กลัว:-)อะไรวะก็กลับมาทำนาเลี้ยงไก่ชนกะพ่อมิงดิ" เข้บอกชัย    "ไม่เอาหรอกกูก็ต้องมาเบียดเบียนพ่อกูอีก เอาไว้เค้าทำกันไม่ไหวก่อนกูอาจมารับช่วง เบื่อ ๆ กรุงเทพฯเหมือนกัน"    "เออ เดี๋ยวไม่แน่อีกเดือน 2 เดือนกูอาจพาน้อยไปเที่ยวกรุงเทพ ฯ มิงรับรองกูด้วยนะ กูรอให้ลูกกะแอแข็งแรงก่อน"    "จริงสิวะ ดีเลยกูพาเที่ยวเต็มที่ พาเมียไปฮันนีมูนเหรอวะ" ชัยกระเซ้าเพื่อน    "ส้งตีงแน่ะไปเที่ยวกันธรรมดาโว้ย" ตอนนั้นน้อยขี่มอเตอร์ไซค์กลับมา น้อยจัดเตรียมแก้ว น้ำแข็งของอื่น ๆ ให้เรียบร้อย เธอจึงกลับขึ้นบ้านไป    "เมียมิงก็ดีนี่หว่า ไม่หือไม่อือ ซักคำ" ชัยพูดกับเพื่อนหลังจากน้อยลับหลังไป    "ก็ลองหือกับกูดูสิ" เข้พูดเสียงดุ    "เห้ยกูไม่ได้หมายความอย่างงั้น แค่ว่าดูเรียบร้อยดี" เข้ไม่พูดอะไรกระดกเหล้าแล้วจุดบุหรี่สูบ ชัยกระดกตามแล้วควักบุหรี่ขึ้นมาจุดเหมือนกัน    "ไหนเลิกแล้ววะ" เข้ถามเพื่อนเรื่องบุหรี่    "ยังหมอห้าม" ชัยตอบห้วน ๆเข้ทำหน้างง ๆ เมื่อได้ยินคำตอบ ชัยยิ้มแล้วพูดต่อ "กูล้อเล่น"แล้วชัยก็หัวเราะ    "กูก็ว่า หมอ:-)ไรวะห้ามหยุดสูบบุหรี่" ทั้งคู่หัวเราะ    "แล้วตอนนี้มิงอยู่กันสองคนเรอะ พ่อกับแม่มิงไปไหน" ชัยถาม    "ไปอยู่กับพี่สาวกูแล้ว ที่นี่เป็นของกู" เข้ยิ้ม    "เออ มิงเก่งนี่หว่า รับผิดชอบตัวเองเต็มที่แล้วสินะ มีเงินเก็บเท่าไหร่แล้ววะ ให้กูยืมหน่อยสิ" ชัยแซวเพื่อนยิ้ม ๆ    "ขายวัวคอกนี้ได้อีกหลายอยู่ แต่ห้ามยืมโว้ยเผื่อกูจะมีลูก"    "มิงรวยกว่ากูอีกนะเนี่ย"    "งั้นมิงก็มาเป็นลูกน้องกูมั้ยละชัย ค่าจ้างเดือนละ30วัน" เข้พูด ทั้งคู่ก็หัวเราะกัน น้อยลงมาจากบนบ้าน ทั้งคู่มองไปทางน้อย    "ไปบ้านอีบัวแป๊บนะพี่" น้อยบอกเข้    "จะไปทำไม ไม่ต้องไป!" เข้ดุเมีย "แป๊บเดียว" น้อยพ้อ เข้ไม่พูดหันหน้ากลับมาเห็นหน้าชัยไม่ดีจึงถามเพื่อน "กี่โมงแล้ววะ" ชัยมองนาฬิกา ข้อมือ "6โมงครึ่ง" เข้หันไปบอกกับน้อยที่ยังยืนหน้างอข้างมอเตอร์ไซค์    "อย่าเกินทุ่มครึ่งนะ ไม่งั้นมิงรู้ว่ามิงจะโดนอะไร เปิดไฟใต้ถุนให้ก่อนด้วย" น้อยไม่ตอบเดินไปเปิดไฟแล้ว ไปที่รถมอเตอร์ไซค์แล้วขี่ออกไป    "โดนอะไรวะ มิงตีเมียด้วยเหรอวะ ไอ้เข้" ชัยพูดแล้วทิ้งบุหรี่ในมือลงพื้น เข้อัดบุหรี่เข้าปอดแล้วทิ้งก้นบุหรี่ ปล่อยควันช้า ๆ    "เออ มันต้องโดนบ้าง พูดไม่รู้เรื่อง" เข้ตอบไม่มองหน้าเพื่อน    "พูดกันดี ๆ ซิวะ อีกอย่างต่อหน้ากูมิงไม่น่าตะคอกให้เมียมิงอาย" ชัยพูดจบ เข้มองหน้าเพื่อน    "อย่างมันไม่ต้องอายหรอก มีคนมาบอกกูมันไปเล่นหูเล่นตากับพี่อีบัวอยู่ อีนี้สันดา-นมันแก้ยังไม่หาย" เข้ถอนหายใจ    "อ้าว เขาไม่รักมิงรึไง แล้วมิงคิดว่ามิงตีเมียมิงอย่างนี้มันจะอยู่กับมิงเรอะ เดี๋ยวมันก็หนีมิงไปหรอก"    "มันก็พูดว่ารักกูบ่อย ๆ แต่มันก็ยังทำตัว..เฮ้อ.. มันไม่กล้าหนีหรอก มันกลัว มันรู้กูเอามันตายแน่" เข้ย้ำเสียงท้ายประโยค    "เห้ย ถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ ทำไมมิงไม่บอกไม่สอนเขาดี ๆ วะ ดูน้องเค้ายังเด็ก.."    "สอน.. บอก.. แต่มันไม่เข้าใจหรอก มิงน่ะไม่รู้อะไร ถ้ามันคิด:-)อะไรได้ที่ผ่านมามันจะทำตัวยังงั้นเรอะ นี่ถ้ากูไม่กำหลาบไว้ ด้วยแข้ง ป่านนี้:-)ได้อีกกี่ผัวแล้ว"    "อ้าว ก็ถ้าเป็นงั้นเขาอาจไม่รักมิงแล้วก็ได้ เขาอาจจะไปรักคนใหม่ ๆ ของเขา เปล่าประโยชน์ นะที่มิงทำอย่างงั้นน่ะ"    "รัก:-)ไรล่ะ กูไม่เข้าใจหรอกว่ามันคิด:-)ไรอยู่ แต่กูรู้ว่าพวกผู้ชาย ที่ติด ๆ มันน่ะ จะล่อมันอย่างเดียวเดี๋ยวก็ทิ้งมัน เพราะประวัติมันเป็นงี้เขารู้กันทั้งหมู่บ้านใครเขาจะจริงจังกับมัน" เข้พูดแค่นี้แล้วก้มมองพื้น ตาดูเศร้าลงแล้วพูดขึ้นอีกว่า "กูรักมันนะชัย กูถึงทำอย่างงี้ มันยังคิด:-)อะไรเองไม่ค่อยได้ กูต้องกำหลาบมันไว้จนกว่ามันจะคิดได้ แล้วมันจะได้หยุด ได้หันมามองซักทีว่าใครรักมันจริง" ชัยไม่พูดอะไรยกแก้วกระดกเหล้าจนหมด หันไปหยิบน้ำแข็งใส่แก้ว เข้พูดขึ้นอีก    "กูรู้ว่าเป็นวิธีที่ไม่ดีนัก แต่มิงก็เห็น ตอนนี้กูอยู่กับมันแค่สองคน กูทำอะไร ๆ ก็เพื่อมัน เงินทอง:-)ไรไม่จำเป็น บ้านกูก็มีอยู่ นาก็มีข้าวกิน กูทำงานของกูก็หวังหาเงินไว้ให้มันทั้งนั้นแหละ เหลืออย่างเดียวที่กูต้องทำ คือให้มันอยู่กับกูตลอดไป.. ไม่งั้นกูไม่เหลือใคร ไม่รู้จะอยู่ทำไมว่ะ"    ชัยเริ่มรู้สึกอึดอัดถึงความจริงจังและบางสิ่งบางอย่างของเพื่อน จนรู้สึกแปลกๆ กับความคิดของเพื่อนซึ่งไม่แน่ใจว่า เหตุผลมันเป็นเหตุผลหรือไม่    "แต่..แบบนี้มิงไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอะวะเพื่อน ถ้าเขาเกิดอยากไป.. ขึ้นมาจริง ๆ มิงจะ.." ชัยถามเพื่อนขึ้นมาอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันจบเข้ก็พูดสวน    "อย่าให้กูคิดเลยวะชัย.. เอาเข้าจริง ๆ กู.. ถ้ากูเห็นว่าถึงที่สุดแล้วก็ก็อาจจะเป็นคนที่ตายไม่ใช่มันหรอก" ชัยตกใจคำพูดเพื่อนอีกครั้ง    "เห้ย! คิด:-)อะไรอย่างงั้นวะ.."    "หึ..ไม่รู้สิวะ ถ้าไม่ได้ตายไปเลย ก็คงตายทั้งเป็นละวะ..."    "..อืม.." ชัยแปลกใจที่เพื่อนพูดแบบนี้ได้อย่างไม่อาย แต่ก็แปลกในใจกับความคิดเพื่อนไม่แพ้กัน    "เออ กูเข้าใจมิงหวังดีกับกู แต่ยังไงมันทดแทนกันไม่ได้หรอกวะ.. กูไม่ทำอะไรโง่ ๆ หรอกน่า" เข้ตัดบท    ทั้งสองเงียบ ชัยหยิบบุหรี่จุดแล้วส่งให้เพื่อน แล้วจุดให้ตัวเองอีกมวน ชัยมองไปทางอื่น พ่นควันขาวพวยพุ่ง    "เพราะมิงรักเขาสินะ" ชัยพูดขึ้นลอย ๆ ยังมองไปทางอื่น    "เออ เพราะกูรักมัน" ชัยเงียบไปครู่ก่อนหนึ่ง ถอนหายใจยาว    "มิงทำไรกูก็ไม่ห้ามหรอก กลับมาบอกหวยกูด้วยแล้วกันนะ 3 ตัวก็ยังดีเอาตรงๆ เลยนะ" ชัยพูดเปลี่ยนบรรยากาศอีกครั้ง    "เออ ไอ:-) ไม่ค่อยห่วงกูเลยนะมิง" เข้ประชดประชัน    หลังจากนั้นชัยเอามือตบขาดังลั่น แล้วหันหน้ามาพูดกับเพื่อน    "นอกจากเลี้ยงวัวแล้วมิงยังเลี้ยงยุงด้วยเหรอวะ" ชัยพูด เข้มองหน้าเพื่อนแล้วยิ้ม    "เออ ๆ ไอ้:-)เดี๋ยวกูเอายากันยุงมาจุดให้" เข้พูดพร้อมขยับลุก    "เร็วๆ เข้าละกัน เดี๋ยวแทนที่จะแดกเหล้าแล้วตับแข็งตาย นี่เสือกแดกเหล้าแล้วเป็นมาลาเรียตายอายเขาฉิบหาย" ชัยพูดจบ ทั้งคู่หัวเราะลั่น    เข้ขึ้นบ้านไป "น้อยจ๋าา หายากันยุงให้หน่อย" ชัยซึ่งนั่งข้างล่างอมยิ้ม แล้วกระดกเหล้าเข้าปาก.. จากคุณ : Untrue - [ 3 เม.ย. 50 11:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วิจารณ์ได้เต็มที่ครับ ------------------------ อ่านเรื่องสั้นอื่นๆ ได้ที่บล๊อก กลุ่มเรื่องสั้น ได้เลยครับ จากคุณ : Untrue - [ 3 เม.ย. 50 11:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น้อยกลับมาเมื่อไหร่ล่ะเนี้ยะ ปล จัดวรรคตอนอ่านยากจังครับ สงสัยก๊อบมาจากเวิร์ดแล้ววางเลยใช่ป่ะคับ จากคุณ : กริชครับผม - [ 3 เม.ย. 50 18:07:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บรรทัดสุดท้ายเพิ่งเพิ่มไป ไม่น่าเลยเรา ขอบคุณครับที่บอก ก๊อบจากบล๊อกครับทำลงบล๊อกก่อนแล้วมาโพส ขอโทษทีครับ อีกอย่างโดนเซนเซ่อเละจนขี้เกียจแก้แล้วด้วยครับ จากคุณ : Untrue - [ 3 เม.ย. 50 19:12:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดีคับ อ่านแล้วก็เข้าถึงชีวิตบ้าน ๆ ดีคับ จากคุณ : แบทแมนน้อย (X RoBiN) - [ 3 เม.ย. 50 22:01:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณครับ จากคุณ : Untrue - [ 4 เม.ย. 50 13:47:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นอีกบรรยากาศหนึ่งของความรัก ที่ดูสมจริงมากครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 4 เม.ย. 50 18:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สมจริง จนน่ากลัว เขียนได้ดี ลื่นไหลมากครับ สะท้อนสังคม ที่ผู้ชายเป็นใหญ่ อย่างสังคมไทย (โดยเฉพาะแถบบ้านนอก)ได้ดี น่าขนลุก เพราะมีแบบนี้จริงๆ ผัว : คิดว่าตัวเองมีบุญคุณ ที่รับของ(ที่คิดว่า)เหลือเดนมาอุปการะ และผูกมัดตัวผู้หญิงด้วยคำว่ารัก แต่ลึกๆก็รู้สึกดูถูก และไม่ม่มีความมั่นใจในตัวเอง จนต้องแสดงออกเป็นความก้าวร้าว เมีย : ความรู้สึกผิดในใจที่สังคมหยิบยื่นให้ จนกลายเป็นความรังเกียจในตัวเอง จึงยอมสยบให้ผู้ชายที่ยอมรับในตัวเธอ จนลืมไปว่า จริงๆเธอสามารถอยู่ได้โดยไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปผูกมัดกับใครโดยเงื่อนไขทางสังคม จริงๆผู้หญิงก็มีสิทธิ์ที่จะพึงพอใจในเรื่องทางเพศของตัวเองได้ หรือ อีกทีตัวสามีท่าจะลีลาเด็ดเอาการอยู่ คิดมากไปป่ะเนี่ย แค่คิดถึงเรื่องสิทธิในความเป็นคน การใช้อำนาจทางเพศเชิงการเมืองระหว่างคนในครอบครัว และความรุนแรง ก็แค่นั้นเอง (ซึ่งเอาเข้าจริงๆ อาจจะมีหลายคู่ที่พอใจและสมยอมกับความสัมพันธ์ในเงื่อนไข ผู้นำ-ผู้ตาม แบบนี้ในสังคมอยู่มากมายก็เป็นได้) จากคุณ : เบนนี่ทักกี้ - [ 5 เม.ย. 50 10:17:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณคุณเจียวต้าย และคุณเบนนี่ทักกี้มากครับ จากคุณ : Untrue - [ 5 เม.ย. 50 10:57:06 ]