เจ้าตากเดิน ขึ้นลาน บ้านพระนาย
ทหารทั้งหลาย เชิญเครื่องยศ ทั้งหมดให้
แสนสะดุ้ง อกผวา นะกระไร
แต่สายใจ ก็รับท่าน บนชานเรือน
เจ้าตากรับ กราบกราน เจ้าบ้านนี้
มิเปนไร ดอกแม่ศรี เรานี้เพื่อน
แล้วหันหา ทหารหน้า สายตาเตือน
ทหารเชิญ เครื่องเคลื่อน ในทันใด
ประกอบด้วย เสื้อยศ ประคตปัก
อีกพานหมาก กล่องกลัก ล้วนทองไถ้
ฅนสุดท้าย เชิญพานดาบ ปราบประลัย
กับหมวกหนัง พระนายใส่ ไปรบนั้น
แม่สายใจ ร้องไห้ ใจจะขาด
เพียงมองปราด ก็รู้ดี ที่ไหวหวั่น
ท่านเจ้าคะ พี่พระนาย ไปจากกัน
นี้ อิฉัน จักอยู่ได้ กระไรนา
เจ้าตากปลอบ สายใจ ให้คลายละเหี่ย
เกิดเปนเมีย ทหารหาญ มั่นคงหวา
ข้าขอเฉลิม นามพระนาย ไว้ศักดา
ตั้งยศว่า พระยา พิทักษ์เทพนคร
แม่สายใจ พนมมือ ถือโองการ
ด้วยใจหาญ น้ำตาแห้ง แข็งแรงเหมือนก่อน
อิฉันขอ เปนข้าท่าน มิสั่นคลอน
จักช่วยรบ แลราญรอน เพื่อกู้เมือง.
แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 50 08:22:33
แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 50 07:55:09
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
4 เม.ย. 50 04:20:41
]
มิติแห่งรัก # ๑๓
