ที่สิบสี่ ตุลามาส กลางราชดำเนิน
พระนายเดิน โบกธงชาติ ประกาศเฟื่อง
นำพวกพ้อง น้องพี่ไซร้ ใจรองเรือง
เพื่อบ้านเมือง เพื่อได้มา ซึ่ง ประชาธิปไตย
แต่พอถึง ครึ่งทาง กลางวิถี
ลูกกระสุน ประดามี ประดังใส่
จิตสำนึก ที่ใกล้ตาย คิดถึงสายใจ
ไว้พบกัน อีกชาติใหม่ นะที่รัก
มีแต่เสียง ปืนระรัว ทั่วทุกหน
มีผู้คน ล้มตาย มากมายหนัก
สายใจฝ่า กระสุนไป ห่วงใยคนรัก
กลางซากปรัก หักพัง ทั้งเส้นทาง
จนพบหน้า พระนาย ใกล้สิ้นลม
สายใจจม เกลือกเลือดคาว เจ้ามิห่าง
พระนายจับ มือสายใจ รักไม่จาง
อย่าอ้างว้าง พี่อยู่ใกล้ สายใจเธอ
พอขาดคำ ก็ขาดใจ หทัยขาด
ทิ้งให้หยาด น้ำตา มาล้นเอ่อ
แม่สายใจ ร้องไห้ คล้ายละเมอ
หัวใจเธอ แทบขาด ณ ราชดำเนิน.
แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 50 03:56:10
แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 50 14:59:02
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
4 เม.ย. 50 14:24:29
]