ค่ำนี้ อาจจะมืดไปสักนิดสำหรับคืนเดือนหงาย เมฆฝนลอยเอื่อยอยู่ใต้

พระจันทร์ดวงโต เชิญชวนให้นึกไปถึงอะไรหลายอย่างที่ล้วนแต่เป็นเรื่อง

เศร้า

    เกาะกลางทะเล อย่างนี้ อากาศเปลี่ยนแปลงรวดเร็ว ไม่ต่างจากใจคน

โดยเฉพาะผู้หญิง สุพจน์คิด และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องมาที่นี่ใน

ยามนี้ ชายหนุ่มร่างเล็ก ค่อนข้างผอม นั่งทอดอาลัยอยู่บนโขดหินตั้งแต่หัวค่ำ

หลังจากที่เดินทางมาถึงเกาะในช่วงเย็น การมาเพียงลำพังช่วยได้มากเพื่อจะ

มีเวลาทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนที่จะ ฆ่า ตัว ตาย

   เสียงคลื่นกระทบฝั่งคือเสียงปลอบประโลมจากเพื่อนแท้ยามยากที่อยากจะ

ฟังมากที่สุด ในฐานะที่เป็นเสียงเดียวกันกับเสียงสนับสนุน ให้ความรักของเขา

และเธอได้เริ่มต้นขึ้นเมื่อครั้งยังเป็นนักศึกษา กาลเวลาได้นำพาช่วงที่ดีที่สุด

ของชีวิตจากไปแล้ว


   อีกฟากหนึ่งของโลก ภายในห้องทดลองของศูนย์บัญชาการรบ ทีมนัก

วิทยาศาสตร์ 6 คน ตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขัน ภายใต้ความตึงเครียด นัก

วิทยาศาสตร์ คนที่ 7 วิ่งเข้ามาพร้อมกับบอกว่า บัดนี้ ทหารได้เข้ามาถึงหน้า

อาคารแล้ว เราต้องเร่งตัดสินใจ ทุกคนต่างมองหน้ากัน เหมือนจะบอกอยู่เป็น

นัยว่า หมดเวลาที่จะรออีกแล้ว แต่ละคนได้นำอุปกรณ์โลหะ 6 ชิ้น มา

ประกอบรวมกันจนเป็นทรงกลม ขนาดเท่าลูกแตงโม และนำชิ้นที่ 7 เล็ก ๆ

คล้ายลิ่มดันลงไปในช่องว่างที่เหลืออยู่ด้านบนเป็นชิ้นสุดท้าย ทันทีที่แนบ

สนิทมีเสียงดังคลิก ชั่วเสี้ยววินาที ลูกโลหะทรงกลมก็หายวับไปกับตา ก่อนที่

ทหารหลายนายจะกรูกันเข้ามาถึงพร้อมอาวุธครบมือ นักวิทยาศาสตร์ต่าง

ชำเลืองมองกันเหมือนจะบอกลา และในที่สุดชายสูงวัยผู้เป็นหัวหน้าทีมก็กด

รีโมตระเบิดในมือ เกิดการระเบิดสนั่นหวั่นไหวขึ้นพร้อมกันจากมุมห้องทั้ง 4

อันเป็น สิ่งสุดท้ายในชีวิต ที่ทุกคนในห้องทดลอง ได้รับรู้.


   ลมทะเล พัดเอาเมฆบนฟ้าหายไปหมดแล้ว สุพจน์เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อ

ไร่ไม่รู้ตัว โชคดีที่บริเวณนี้ ถ้าไม่นับตัวเองก็ไม่มีอันตรายอันใดที่น่ากลัว

เขารู้สึกตัวตื่นเพราะแสงจ้าแวบหนึ่งเข้ามาในดวงตาที่หลับอยู่ ภาพแรกที่เห็น

คือดวงจันทร์ดวงโตบนท้องฟ้า สุพจน์อดคิดเล่น ๆ ไม่ได้ นี่ถ้าหากดวงจันทร์

อยู่ใกล้แค่เอื้อม เราจะคว้าเอาไว้หรือไม่หนอ ช่างชัดเจนเหลือเกิน แต่เอ

ทำไมดวงจันทร์ไม่สว่างเหมือนที่เคยเห็น และทำไมดูเหมือนอยู่ใกล้เข้ามา

โดยอัตโนมัติเขายื่นมือขึ้นไป และต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อสัมผัสได้ถึงผิวเย็น

ๆ ของวัตถุทรงกลมที่ลอยอยู่กลางอากาศตรงหน้า


    หลังจากตั้งสติได้แล้ว เขาเองกลับไม่แน่ใจว่าจะเอาอย่างไรดี วัตถุโลหะ

ทรงกลมสีซีด ขนาดเท่าลูกฟุตบอล ซึ่งสุพจน์รู้แล้วว่าไม่ใช่ดวงจันทร์อย่าง

แน่นอน ยังลอยอยู่ที่เดิมเหนือโขดหินที่เขานอนสัก 2 ฟุตได้ เขาลุกขึ้นมา

สำรวจห่าง ๆ อักษรภาพที่อยู่บนลูกบอลโลหะ เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลย

นอกจากข้อมูลของตัวมันเอง ชายหนุ่มอ่านรายละเอียดเรื่องราวของภาพ

หมุนวนจากด้านบนจนจบลงด้านล่างก็ค้นพบคำตอบของอุปกรณ์ล้ำสมัยชิ้นนี้

ตลอดจนวิธีใช้งาน เขาตื่นเต้นจนระงับใจไว้ไม่ได้


ในที่สุดสุพจน์ก็ตัดสินใจไม่ฆ่าตัวตาย เขาได้ค้นพบสุดยอดเทคโนโลยี ไม่ว่า

ลูกบอลลูกนี้มาจากไหน และจะพาเขาไปที่ไหนไม่ช้าชื่อของเขาจะกลายเป็น

ชื่อที่ทั่วโลกต้องจดจำ เขาตัดสินใจดันลิ่มเข้าไปในลูกบอลโลหะตามที่อักษร

ภาพบอก และจับลูกบอลไว้มั่น ทันทีที่แนบสนิทมีเสียงดังคลิก ชั่วเสี้ยววินาที

วัตถุทรงกลมพร้อมด้วยสุพจน์ก็หายวับไปกับตา และมาปรากฏตัวอีกครั้งที่อีก

ฟากหนึ่งของโลก ภาพแรกที่เห็นเมื่อลืมตาคือวัตถุทรงแปลก ที่ลอยอยู่บนฟ้า

แน่ ๆ คราวนี้สุพจน์รู้แล้วว่าไม่ควรจะตื่นตระหนก

สิ่งที่ลอยอยู่เหนืออากาศใกล้เข้ามา ไม่ทันที่สุพจน์จะเอื้อมมือไปจับเอาสิ่งนั้น

มันก็ปะทะเข้ากับร่างของสุพจน์อย่างรุนแรงพร้อมเสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหว

หากสุพจน์จะยังมีอำนาจนึกรู้ เขาคงรู้แล้วว่าเจ้าสิ่งที่เห็นก่อนตายคือ

ระเบิดที่ถูกทิ้งลงมาจากเครื่องบินรบ และที่ที่เขาพึ่งจะมาถึงด้วยลูกบอลนำพา

คือ แดนดินที่มีชื่อตามแผนที่โลกว่า อิรัก.





*** หมายเหตุ ลูกบอลนำพา เป็นสิ่งประดิษฐ์ เพื่อเป็นยานพาหนะถูกคิดค้น

ขึ้นเพื่อช่วยเหลือ xxxx กลับประเทศซึ่งยังไม่สมบูรณ์เรื่องพิกัดเป้า

หมาย บัดนี้ ได้แหลกละเอียดไปพร้อมร่างของสุพจน์แล้ว