ความคิดเห็นที่ 1 มาตอบตามความเคยชิน เริ่มด้วยนิทานก่อนก็แล้วกันค่ะ ความหมายของนิทานมีนักวิชาการหลายท่านได้ให้ความหมายไว้ดังต่อไปนี้ค่ะ ฉวีวรรณ  กินนาวงศ์  (2524  :  124)  ได้ให้ความหมายว่า  นิทานหมายถึง  นิทานที่เล่าต่อ ๆ  กันมาเป็นเวลานานแล้ว  แต่ไม่ทราบชัดว่าเริ่มมีตั้งแต่เมื่อไร  การเล่านิทานก็เพื่อความสนุกสนานเพลิดเพลิน  และให้ความรู้เพื่อเป็นคนดีอยู่ในสังคม รัชนี  ศรีไพรวรรณ  (2516  :  37  -  41)  ได้ให้ความหมายว่า  นิทาน  คือ  เรื่องราวที่เล่าสู่กันมาหรือมีผู้แต่งขึ้น  เพื่อความสนุกสนาน  และเนื้อเรื่องในนิทานอาจเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ  และเป็นเรื่องที่แสดงอิทธิฤทธิ์  ปาฏิหารย์ต่าง ๆ  ทั้งนี้เพราะนิทานเป็นเรื่องที่มุ่งให้ความเพลิดเพลินเป็นส่วนใหญ่ จารุณห์  เพชรมุนี  (2523  :  51)  ได้กล่าวถึงนิทานว่า  “นิทาน  คือ  เรื่องที่แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการสร้างสรรค์ของมนุษย์  และสะท้อนสภาพของสังคม” วลัย  วลิตธำรง  (2515  :  22  -  26)  ได้ให้ความหมายของนิทานว่า  นิทาน  คือ  เรื่องราวที่เล่าสืบต่อเนื่องกันมาเป็นทอด ๆ  จนกระทั่งถึงปัจจุบัน  นิทานเหล่านี้อาจจะเป็นเรื่องที่อิงความจริง  หรือมีการเล่าเสริมต่อให้สนุกสนาน  หรือเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เล่าเองก็ได้ ณัฐมา  อาษารัฐ  (2521  :  169)  ได้ให้ความหมายของนิทานว่า  นิทาน  คือ  เรื่องราวที่เล่าสืบต่อกันมาที่มิได้เจาะจงแสดงประวัติความเป็นมาของเรื่อง  จุดใหญ่ก็เล่าเพื่อนความสนุกสนาน  และความพอใจทั้งของผู้เล่าเรื่องและผู้ฟังมุ่งมที่จะสนองความต้องการทางด้านจิตใจของผู้ฟัง  ในบางครั้งก็สอดแทรกคติสอนใจเอาไว้ด้วย ศิราพร  ฐิตะฐาน  (2523  :  ก)  ได้กล่าวถึงนิทานว่า  นิพานเป็นผลทางปัญญา  และจินตนาการของมนุษย์ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อรับใช้มนุษย์ทางด้าน  “จิตใจ”  มนุษย์ใช้ปัญญาและจินตนาการผูกเรื่องนิทานขึ้นบางครั้งเพื่ออธิบายปรากฏการณืต่าง ๆ  ที่เกิดขึ้นในโลก  และเพื่อความบันเทิงใจ ขวัญฟ้า  รังสิยานนท์  (2532  :  47)  ได้กล่าวถึงนิทานว่า  นิทานคือ  เรื่องราวที่เล่าต่อเนื่องกันมาหรือมีผู้แต่งขึ้นเพื่อที่จะให้ผุ้ฟังสนุกสนานและได้รับความรู้จากนิทาน โดยสรุปแล้ว นิทาน  หมายถึง  เรื่องที่เล่ากันมา นอกจากจะมีจุดมุ่งหมายเพื่อความสนุกสนานแล้ว ยังมุ่งให้ผู้ฟังได้รับแนวคิดที่สามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ในชีวิตประจำวันได้ด้วย ฉะนั้นทุกชาติจึงมีเรื่องเล่ากันมาสืบต่อเป็นมรดกของชาติ และมีการถ่ายโยงกันในระหว่างชาติ เช่น ประเทศไทยได้รับอิทธิพลของ นิทานอีสป มาใช้เล่าเพื่อแทรกสอดคติธรรม  เพราะนิทานอีสปทุกเรื่องเมื่อเล่าจบแล้วจะสรุปลงเป็นภาษิตว่า “นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ” จากคุณ : ปโยนิธิ - [ 7 เม.ย. 50 10:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาถึงประเภทของนิทานบ้างค่ะ 1.นิทานปรัมปรา หมายถึง  นิทานประเภทเพ้อฝัน  เป็นนิทานขนาดยาว  สมมุติว่า   เรื่องเกิดขึ้นที่แห่งใดแห่งหนึ่ง  ไม่ระบุสถานที่แน่นอน  มักขึ้นต้นว่า  “กาลครั้งหนึ่ง”  หรือ  “นานมาแล้ว”  เนื้อเรื่องมักจะมีตัวละครที่กล้าหาญ  มีอิทธิฤทธิ์  และมักจะจบลงด้วยความสุข  นิทานแบบนี้มีทั่วไปในโลกตัวละครมีทั้งคนดีและคนเลว  รวมทั้งเทพยาดา  นางฟ้า  และภูตผีปีศาจ  นิทานประเภทนี้มักมีเรื่องเกี่ยวกับข้อห้าม  หรือคำสั่งที่หากผู้ใดขัดขืน  จะต้องเกิดเหตุเภทร้าย  เช่น  เรื่องเด็กเลี้ยงแกะ  หนูน้อยหมวกแดง  เป็นต้น  โครงเรื่องของนิทานปรัมปรา  มีลักษณะคล้ายคลึงกันแทบทุกเรื่อง  ไม่สลับซับซ้อน  ตัวละครมักจะต้องเผชิญกับปัญหา  เช่น  ผจญภัย  เมื่อแก้ปัญหาลุล่วงไปแล้ว  เรื่องจะจบลงอย่างมีความสุข 2. ตำนานหรือนิทานท้องถิ่น  มีลักษณะสั้นกว่านิทานปรัมปรา  มักเป็นเรื่องเหตุการณ์เดียว  และเกี่ยวกับความเชื่อ  ขนบธรรมเนียมประเพณี  ตำนาน  โชคลาง  ความเชื่อในผีสางเทวดาของคนในแต่ละท้องถิ่น  แม้จะเป็นเรื่องแปลกพิสดาร  หรือ  เกินความจริงบ้างก็ตาม  แต่ก็ยังเชื่อกันว่าเป็นเรื่องจริง  หรือมีเค้าเรื่องจริง  มีบุคคลจริง  และมีสถานที่จริง 3. เทพนิยาย  เป็นนิทานที่มีเทวดา  นางฟ้า  หรือกึ่งเทพเป็นตัวละครในเรื่อง   เทพนิยายมักมีส่วนสัมพันธ์กับความเชื่อทางศาสนา  และพิธีกรรมต่าง ๆ  ที่มนุษย์ปฏิบัติในทางศาสนา  ทั้งนี้อาจเป็นเพราะคนโบราณมีข้อสงสัยเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมรอบตัว  แต่ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดเป็นเช่นนั้น  เป็นต้นว่า  ทำไมพระอาทิตย์จึงขึ้นตอนเช้า  และตกตอนเย็น  เขาจึงคิดสร้างคำตอบให้ตัวเอง  โดยผูกเป็นเรื่องสนุกสนานเหลือเชื่อ  ฉะนั้น  ปรากฏการณ์ตามธรรมชาติต่าง ๆ  จึงมักมีเรื่องเล่าผูกเป็นเรื่องนิทานแทบทั้งสิ้น  เช่น  กำเนิดมนุษย์  กำเนิดจักรวาล  กำหนดโลก  ฯลฯ 4. นิทานเกี่ยวกับสัตว์  เป็นนิทานที่มีตัวเอกเป็นสัตว์  แต่สมมุติให้มีความคิดและการกระทำตลอดจนพูดได้อย่างมนุษย์  บางเรื่องอาจมีคนเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย  ทั้งคนและสัตว์จะพูดจาโต้ตอบ  และปฏิบัติต่อกันเหมือนมนุษย์ธรรมดา  นิทานชนิดนี้ได้รับความนิยมอย่าง             กว้างขวาง  สามารถแยกออกได้เป็น  2  ประเภท  คือ     4.1นิทานประเภทสอนคติธรรม  (Fable)  เป็นนิทานที่มีตัวเอกเป็นสัตว์เสมอ  เป็นนิทานที่สร้างขึ้นเพื่อสอนใจคน  เช่น นิทานอีสป       4.2 นิทานประเภทเล่าซ้ำซากหรือเล่าไม่รู้จบ  (Cumulative  Tale)  นิทานแบบนี้ มีเนื้อเรื่องและวิธีเล่าเป็นแบบเฉพาะ  บางทีเรียกว่า  นิทานเข้าแบบ  (Formula  Tale)   5.   นิทานตลกขบขัน มักเป็นนิทานสั้น ๆ  จุดสำคัญของเรื่องอยู่ที่ว่า  เกิดเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ต่าง ๆ  เพื่อสร้างอารมณ์ขันให้แก่ผู้ฟังหรือผู้อ่าน  อาจเป็นเรื่องเกี่ยวกับความโง่  การแก้เผ็ด  แก้ลำ  การแสดงปฏิภาณไหวพริบ  การพนันขันต่อ  การเดินทางและการผจญภัย  ที่ก่อให้เกิดเรื่องผิดปกติในแง่ขบขันต่าง ๆ  ตัวเอกของเรื่องบางทีก็เป็นคนโง่  ความฉลาด  นิทานประเภทตลกขบขันนี้  ผู้อ่านหรือผู้ฟังจะพอใจ  ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ จากคุณ : ปโยนิธิ - [ 7 เม.ย. 50 10:10:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วก็มาถึงนิยาย บางคนก็เรียก นวนิยาย แต่สองอย่างนี้แตกต่างกันนะค่ะ นวนิยาย (Novel) เป็นรูปแบบการเขียนบันเทิงคดีร้อยแก้วแนวใหม่ ที่เรารับมาจากตะวันตก อ.วิภา กงกะนันท์ สันนิษฐานว่า “คณะสุภาพบุรุษ” ซึ่งมีศรีบูรพา เป็นแกนนำ น่าจะเป็นกลุ่มแรกที่บัญญัติคำว่า นวนิยาย ขึ้นใช้แทนคำว่า Novel โดยเติมคำว่า “นว” ที่แปลว่า “ใหม่” หน้าคำว่า “นิยาย” นิยาย หมายถึง เรื่องสมมติเพื่อความบันเทิง ซึ่งไม่จำกัดวิธีนำเสนอ จะเป็นร้อยแก้วอย่างนิทานชาดกหรือนิทานพื้นบ้านก็ได้ ตัวอย่างนิยายร้อยแก้วที่เราคุ้นเคยกันก็เช่น ราชาธิราช สามก๊ก ส่วนร้อยกรองก็เช่น พระอภัยมณี ขุนช้างขุนแผนเป็นต้น สิ่งที่แยกความแตกต่างระหว่าง นวนิยาย กับ นิยาย ประการหนึ่งก็คือความสมจริงในการใช้บทเจรจาของตัวละคร ในนวนิยายบทเจรจาจะแสดงลักษณะเฉพาะของตัวละครแต่ละตัว โดยผู้แต่งพยายามทำให้สมจริง ใกล้เคียงกับชีวิตจริง อย่างที่คนจริงๆ ในฐานะ เพศ วัย ฯลฯ นั้นๆจะพูดกัน ขณะที่บทเจรจาในนิยายตัวละครกี่ตัวก็เจรจาด้วยสำนวนผู้แต่งเหมือนกันหมด ม.ล.บุญเหลือ เทพยสุวรรณ เห็นว่าหากนักเขียนรุ่นใหม่ใช้วิธีบรรยายบทเจรจาแบบนิยายดั้งเดิม เราก็ไม่ควรเรียกเรื่องแต่งเรื่องนั้นว่านวนิยาย ควรเรียกว่านิยายตามความหมายเดิม โดยได้ยกเรื่อง ผู้ชนะสิบทิศ ของ ยาขอบ และ ซูสีไทเฮา ของ คึกฤทธิ์ ปราโมช เป็นตัวอย่าง สนใจเรื่องนวนิยายมากกว่านี้ควรอ่านหนังสือ กำเนิดนวนิยายในประเทศไทย ของ วิภา กงกะนันท์ เพิ่มเติมได้ค่ะ (สนพ.ดอกหญ้า จัดพิมพ์) จากคุณ : ปโยนิธิ - [ 7 เม.ย. 50 10:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ประเภทของนวนิยายมีหลายแนวทางในการแบ่งประเภทมาก แต่โดยส่วนใหญ่แล้วมักนิยมแบ่งประเภทตามเนื้อเรื่องค่ะ 1. นวนิยายรัก หมายถึง นวนิยายที่มีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับความรักระหว่างชายกับหญิง ซึ่งอาจแยกย่อยออกเป็น     - นวนิยายรักเบาสมอง     - นวนิยายรักสุข       - นวนิยายรักโศก 2. นวนิยายครอบครัว คือ นวนิยายที่แสดงความเป็นอยู่ของชีวิตในครอบครัวเป็นส่วนมาก ตัวละครมักเป็นผู้มีบทบาทอยู่ในบ้าน เช่น พ่อตา แม่ยาย ลูกสะใภ้ เมียน้อย เมียหลวง คนรับใช้ เป็นต้น เนื้อเรื่องอยู่ในวงจำกัด เช่นเกี่ยวกับเรื่องมรดก  ความอิจฉาริษยา ความหึงหวง การกีดกันระหว่างคนรวยกับคนจน ซึ่งโดยทั่วไปแล้วนักประพันธ์สตรีมักจะเขียนนวนิยายแนวนี้มากกว่านักประพันธ์ชาย 3. นวนิยายเชิงชีวประวัติ  คือ นวนิยายที่มุ่งเสนอพฤติกรรมของตัวละครเอกเป็นสำคัญ โดยผู้แต่งอาจบันทึกเรื่องราวเกี่ยวข้องกับประวัติชีวิตของตัวเองไว้ในรูปแบบของนวนิยาย หรือในบางครั้งผู้ประพันธ์อาจได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวของบุคคลที่มีตัวตนจริง แล้วปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้เหมาะสม 4.  นวนิยายอิงประวัติศาสตร์ หมายถึงนวนิยายที่นำเหตุการณ์หรือตัวละครที่เกี่ยวเนื่องกับประวัติศาสตร์สมัยใดสมัยหนึ่ง มาผูกเป็นเรื่องราวในเชิงนวนิยายขึ้น โดยอาจใช้บุคคลที่เคยมีชีวิตจริงมาเป็นตัวละคร แต่กำหนดบทบาทขึ้นมาใหม่  หรืออาจอาศัยฉากและเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์มาเป็นภูมิหลัง แล้วกำหนดเรื่องราวและตัวละครขึ้นใหม่ก็ได้ 5. นวนิยายผจญภัย หมายถึง นวนิยายที่มีเนื้อเรื่องประกอบด้วยเหตุการณ์ที่มีอันตราย มีการต่อสู้ ตัวเอกของเรื่องมักเป็นคนกล้าหาญ  ชอบใช้ชีวิตที่โลดโผนเสี่ยงอันตรายเสมอ นวนิยายประเภทนี้จึงสนุกสนานตื่นเต้นชวนให้ติดตามอยู่เสมอ 6. นวนิยายลูกทุ่ง หรือนวนิยายที่เกี่ยวกับท้องถิ่น  คือ นวนิยายที่กล่าวถึงชีวิตการต่อสู้ของคนในชนบท  หรือในท้องถิ่นที่ห่างไกลความเจริญออกไป อาจจะเป็นการต่อสู้กับความอดอยากแห้งแล้ง  การต่อสู้กับภัยธรรมชาติ หรือการต่อสู้ระหว่างบุคคลในท้องถิ่นด้วยกันเอง 7.  นวนิยายอิงศาสนา คือนวนิยายที่มีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับศาสนา หรืออาศัยหลักคำสอนในศาสนาเป็นโครงเรื่อง 8. นวนิยายเชิงจิตวิทยา  คือ นวนิยายที่ผู้แต่งมุ่งอธิบายพฤติกรรมของตัวละครด้วยวิธีวิเคราะห์สภาพจิตใจ  ซึ่งเป็นผลจากเหตุการณ์ต่างๆ ที่ประสบและจากสภาพชีวิตในด้านต่างๆ 9. นวนิยายวิทยาศาสตร์ คือ นวนิยายที่อาศัยเค้าความจริง หรือความคิดฝันทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งอาจเป็นไปได้ในอนาคตมาเขียนในรูปของนวนิยาย โดยพยายามสร้างสรรค์ให้ผู้อ่านเกิดความคิดต่อเนื่องในทางวิทยาศาสตร์ แม้ผู้จะชักนำผู้อ่านให้ออกจากโลกความจริงไปสู่โลกแห่งจิตนตาการ แต่ต้องพยายามสร้างรายละเอียดและให้ข้อมูลต่างๆ อย่างสมจริงที่สุด ผู้อ่านจะอยู่ในสภาวะถูกชักนำให้รู้สึกว่า เหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่องนั้น อาจจะเกิดขึ้นจริง หรือ น่าจะเป็นไปได้ ดังนั้น ผู้เขียนนวนิยายประเภทนี้ต้องมีความรู้ทางวิทยาศาสตร์เป็นอย่างดี 10. นวนิยายการเมือง คือ นวนิยายที่มีเนื้อเรื่องอิงไปในทางชี้นำหรือการแก้ปัญหาทางการเมือง หรือรวมไปถึงปัญหาทางเศรษฐกิจและสังคมด้วย  ซึ่งในเนื้อเรื่องอาจจะกล่าวถึงสถาบันการเมืองสถาบันใดสถาบันหนึ่ง เป็นเนื้อเรื่องที่เสนอการต่อสู้ทางการเมืองของตัวละครเอก หรือเสนอเรื่องในรูปการถกเถียงเกี่ยวกับปรัชญาการเมืองและลัทธิความเชื่อต่างๆ ซึ่งมีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิตของตัวละครในเรื่อง 11. นวนิยายต่างแดน นวนิยายประเภทนี้มาจากคำว่า Exotic Novel ของตะวันตก และเข้าใจกันในวรรณกรรมไทยว่า หมายถึงนวนิยายที่ใช้ฉากและเหตุการณ์ของเรื่องในต่างประเทศ โดยอาจจะมีบางส่วนหรือทั้งเรื่องก็ได้ 12. นวนิยายสะท้อนสังคม คือ นวนิยายที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับสังคมส่วนใดส่วนหนึ่ง สมัยใดสมัยหนึ่ง โดยผู้ประพันธ์อาจแสดงภาพความเป็นไปโดยทั่วๆ ไป หรือมุ่งที่จะชี้ให้เห็นปัญหาความเป็นอยู่ในสังคมของมนุษย์ด้านใดด้านหนึ่งก็ได้ และในบางครั้งนักเขียนอาจสอดแทรกแนวความคิดของตนเกี่ยวกับทางออกหรือข้อยุติปัญหานั้นลงไปในนวนิยายด้วย  ดังนั้น นวนิยายแนวนี้ นอกจากจะสะท้อนให้เห็นสภาพสังคมโดยทั่วไปแล้ว บางเรื่องก็อาจมีส่วนสำคัญในการปฏิรูปสังคมได้เหมือนกัน 13. นวนิยายสืบสวนสอบสวนและอาชญากรรม คือนวนิยายที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับการสืบสวนสอบสวนคดีต่างๆ ซึ่งประกอบด้วยความลึกลับ การเผชิญอัตราย และการต่อสู้ นักเป็นนวนิยายประเภทที่ได้รับความนิยมกันมากทั่วโลก 14. นวนิยายลึกลับเหนือธรรมชาติ คือ นวนิยายที่เกี่ยวกับเรื่องภูตผีปีศาจ เวทมนตร์คาถา อภินิหาร และเหตุการณ์ต่างๆ ที่พิสูจน์ไม่ได้ 15. นวนิยายแฟนตาซี หรือจินตนิยาย คือเรื่องที่ประกอบด้วยเหตุการณ์น่าตื่นเต้นสนุกสนาน อันเกิดจากจิตนาการของผู้ประพันธ์เป็นส่วนใหญ่ ฉาก เหตุการณ์ การดำเนินเรื่องอาจจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้หรือไม่สามารถมีอยู่จริงในชีวิตจริง 16.  นวนิยายขบขัน สนุกสนานหรือหัสนิยาย คือนวนิยายที่มุ่งให้ความสนุกสนานผ่อนคลายอารมณ์แก่ผู้อ่านเป็นสำคัญ บางเรื่องก็มีลักษณะประชดประชันเสียดสีบุคคลหรือสังคมไปพร้อมกันด้วย แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 50 10:17:23 จากคุณ : ปโยนิธิ - [ 7 เม.ย. 50 10:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คงพอเห็นความแตกต่างกันนะคะ ป.ล. ขอโทษด้วยค่ะที่ตอบมาเสียยาวเฟื้อย คงไม่เบื่อกันนะ จากคุณ : ปโยนิธิ - [ 7 เม.ย. 50 10:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง สำหรับผู้ที่ไม่ได้เรียนอย่างผม ขออนุญาตก็อปปี้ไปเก็บไว้เป็นตำราเฉพาะตน เพราะอยู่ในนี้ ไม่นานก็สูญหายไปหมด ขอบคุณอย่างยิ่ง  หมดเรื่องสงสัยแล้วครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 7 เม.ย. 50 12:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ จากคุณ : oreocream - [ 7 เม.ย. 50 20:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แล้วไม่ขอบคุณคนตั้งคำถามบ้างหรือครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 8 เม.ย. 50 12:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วโปรดทราบ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 8 เม.ย. 50 13:17:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณคุณเจียวต้ายก่อนค่ะ เสร็จแล้วก็ขอบคุณน้องปโยฯ ด้วยคนค่ะ อ่านแล้วนึกถึงตอนตัวเอง review literature เลย ตอน review หนุกหนาน แต่ตอน site reference แบบ van couver style ที่คณะเขากำหนดไว้ แหะ ๆ เกือบตาย ลดจำนวน reference ไปโดยพลัน เอาที่สำคัญ ๆ เป็น main ก็พอหนอเรา จากคุณ : หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก - [ 9 เม.ย. 50 19:32:35 ]