จะก้าวไปทางไหน...ดี

คำถามนี้ผุดขึ้นมาเหมือนบานประตูที่ขวางกั้นระหว่างตัวเรากับความเป็นไปได้
มากมายในโลกกว้าง   หลายครั้งไม่กล้าหยิบลูกกุญแจไขเปิดมันออกสู่โลกภาย
นอก   อีกหลายครั้งที่เกิดความลังเลว่าจะเปิดบานไหนดี  

หลายครั้ง...ลืมไปแล้วว่าวางกุญแจไว้ที่ไหน

ในวัยเด็ก   ตัวเรายังมีขนาดเล็ก   แต่ขนาดใจเราใหญ่กว่าหลายเท่านัก  
ขอเพียงมีผ้าเช็ดตัวสักผืนคุมกาย   เราก็พร้อมจะเป็นซุปเปอร์แมน   ปืนเด็กเล่น
ในมือก็พร้อมให้เราปฏิบัติหน้าที่ตำรวจ   เก้าอี้ใหญ่นุ่มสักตัวก็ทำให้เราฝันถึงตำ
แหน่งนายกรัฐมนตรีในอนาคต  

ความเป็นไปได้มากมายบนโลกกว้าง   วางเรียงรายให้เราหยิบฉวย  

แต่เมื่อขนาดตัวเราใหญ่โตขึ้น   ด้วยอาหาร ผัก ผลไม้ โปรตีน คาร์โบไฮเดรต
และไขมัน ขนาดใจเรากลับเล็กลง   ด้วยความกลัว ความกังวลใจ ความหวาด
ระแวง ความเจ็บปวด   ผิดหวัง   รุมกัดเซาะ

ความเป็นไปได้ลดน้อย   ความฝันลางเลือน   ไม่แน่ใจว่าจะมีฝันไหนที่เหมาะสม

เมื่อเติบโตขึ้น   เราไม่กล้าเปิดประตูสู่ความฝัน   เรารู้มากขึ้น   เรารับรู้ว่า  
หลังประตูบานนั้นมีความฝันที่เราอยากไปให้ถึง   แต่ก็มีหลายคนบอกกล่าวถึง
อุปสรรค ความล้มเหลว ความผิดหวัง   อันน่าสะพรึงกลัวที่คอยปกปิดซุกซ่อน
ความฝันไว้  

มีคนเคยเปิดประตูบานนั้น   แล้วกลับมาเล่าด้วยความเจ็บปวด

หลายคนที่รู้จัก   เดินกลับมาด้วยความเหนื่อยล้า   หมดพลัง   ตัดใจจากลาความฝัน  
ก้มหน้าเดินต่อไปบนเส้นทางที่คลาคล่ำด้วยผู้คน...เหมือนเดิม

โชคร้าย...
คนเรามักเก็บเอาความผิดพลาดของคนอื่น   เรื่องราวในแง่ลบ   ไว้ในกล่องความคิด  
ดึงมันออกมาดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า   เราเปิดโอกาสให้อุปสรรค ความล้มเหลว ความผิดหวัง  
ขยายตัวใหญ่โตอันน่าสะพรึงกลัวขึ้นปกคลุมความฝัน  

จนกระทั่งเราเชื่อว่า   ถ้าเปิดประตูออกไปก็จะพบความฝัน...ร้ายเหล่านั้น

เราเลือกชะลอความฝันออกไปก่อน   ด้วยเหตุผลที่น่าเชื่อถือและดูดี  
ยังเด็กไป ความรู้น้อย ประสบการณ์ไม่มากพอ ขอเก็บเงินทุนสักระยะ   รอให้มีเวลา
มากกว่านี้อีกสักหน่อย   เศรษฐกิจไม่เอื้ออำนวย   แฟนไม่เห็นด้วย...อา  

ลองคิดดูสิ   เรามีข้อความคุ้นเคยแบบนี้มากมายเพียงไร...
ซุกซ่อนอยู่ในซอกมุมของจิตใจ

ถึงเวลาเปิดประตูหรือยัง...

จะใช้ชีวิตเพียงแค่ที่เป็นอยู่   หรือจะสู้เพื่อความฝันที่เป็นไปได้            

ถ้าความฝันยังเหลือเชื้อ   ปล่อยควันบางๆลอยวกวนอยู่ในตัวคุณ  
ถ้าความฝันนี้มีคุณค่าเพียงพอ   ถ้าความฝันนี้มีความหมายสำหรับคุณ  
แม้ความฝันของคุณไม่ยิ่งใหญ่ถึงขั้นเปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบ  

ขอเพียงยอมรับ   ยอมค้นหา   ปลดปล่อยให้มันเติบโต...
ความฝันในตัวจะเปลี่ยนแปลงโลกของคุณได้

ในวันแห่งการเลือกบานประตูเพื่อก้าวเดิน   ตอกย้ำตัวเองว่ายังมีความฝันที่ต้อง
ไปให้ถึง   ผมเลือกเดินออกไปดูแบบอย่างของเหล่าผู้กล้าหาญ   เขาไม่ได้อยู่ไกล
เกินพูดคุย   ไม่ได้เป็นที่จดจำของคนทั่วโลก   พวกเขาไม่แตกต่างจากเราอย่าง
เอื้อมไม่ถึง   ไม่ได้ยิ่งใหญ่จนทำให้เราตัวเล็กลง

แต่พวกเขาต่างหากที่ตัวเล็กกว่าเรา

ผมชอบเดินไปที่ลานฟุตบอลหน้าหมู่บ้าน   มีเด็กๆแบ่งเป็นสองฝ่ายวิ่งไล่เตะลูก
ฟุตบอล   ฝ่ายสวมเสื้อกับฝ่ายไม่นิยมเสื้อ   ผมเห็นโรนัดโด   เวนรูนี่ย์  
สตีเว่น  เจอร์ราด   ตัวเป็นๆจากอังกฤษ    

ที่สนามเด็กเล่น   ผมเห็นตำรวจหลายคนวิ่งไล่จับผู้ร้ายอย่างสนุกสนาน  
มียอดมนุษย์หลายตัวมาช่วยอย่างเต็มใจ   ทั้งซุปเปอร์แมน   อุลตร้าแมน  
นินจานารูโตะ  โกคู  โกฮัง (ไม่เกี่ยวกับโกฮับขายก๋วยเตี๋ยว   แต่เป็นพวกดราก้อนบอล...
ข้อมูลดิบจากข้างสนาม)

ผมยืนซึมซับความกล้าหาญ   เติมใจให้พองโตอย่างพวกเขา

แล้วก็เลือกประตูที่ผมตอบตัวเองได้อย่างชัดเจนว่า   ทำไมผมต้องเปิดประตูความฝัน
บานนั้น   แล้วก้าวเดินไปหามัน   ฝ่าด่านอุปสรรค ความกลัว ความผิดหวัง ล้มเหลว  
ด้วยทุกอย่างที่ผมมีอยู่   ถ้าอาวุธ  เสบียงกรัง  ไม่เพียงพอผมจะหามาเพิ่มเติม  
จนกว่าจะถึงฝัน

ผมเชื่อที่มีบางคนบอกไว้ว่า…

“โลกมีทางเดินสำหรับคนที่รู้ว่ากำลังจะไปที่ไหนเท่านั้น”