ฉันรู้ว่า ฉันไม่เคยให้นิยามรูปแบบความสัมพันธ์ของเรา ไม่พูดถึงและไม่มีเราไม่ว่าแง่ไหน มีแค่
ฉัน-เขา
ไม่มีวันข้างหน้า ไม่มีสัญญาถึงวันหลัง ฉันบอกเขาแค่ ไม่มีครั้งต่อไปที่นั่นอีกแล้ว..ได้ยินเสียงเขาพร่ำเพรียกขอให้กลับไปบ่อยหน ฉันทำเฉยเสีย เขาว่าฉันกำลังเล่นเกมกับเขาอยู่
"อย่างนั้นหรือที่เธอรู้สึก?"
ก็แค่ไม่มีภาพเขาอีกต่อไป ฉันพยายามแล้วที่จะนึกให้ออกแต่จู่ๆมันก็ไม่มีภาพนั้นแล้ว ภาพเขาหายไปแล้วจริงๆ เขาเป็นใครฉันไม่สนใจอยากจะรู้จักให้มากขึ้นอีก ตอนนี้เราไม่รู้จักกัน !
......เมื่อกลางวันวันนี้ฉันไล่กอดหมาในบ้าน กอดลูกสาว ยิ้มหวานกับใครๆไปทั่ว ดูอารมณ์ดี เหมือนคนมีความรัก
ใช่ แค่เขาโทรมาเท่านั้น
.........................
ก็ไม่เห็นว่าจะจำเป็นอะไรที่ต้องรีบโทรมาบอกว่าขับรถผ่านมาถึงหน้าบ้านฉัน และถึงเขาจะตัดผมใหม่ฉันก็ไม่ได้อยากดูหรอกนะ เขาเป็นใครกันสำหรับฉัน มีสิทธิ์อะไรมาอ้างหรือเฝ้าถามว่าฉันทำอะไรอยู่กับใครที่ไหนหรือว่าทำไมฉันทำเหมือนไม่อยากคุยเมื่อเขาโทรมา เขาจะประชดประชันงอแงไปทำไม นี่ไงที่น่าเบื่อ เหมือนฉันรู้สึกว่าสักวันมันต้องเกิดขึ้น
ฉันเงียบจนเขาว่า หากไม่อยากจะคุยกับคนที่อุตส่าห์โทรมาหา ก็จะไม่คุยด้วยก็ได้ แล้วก็วางสายไป เขาวางสายไปแล้ว...
ฉันยิ้มหลังจากนั้นแต่น้ำตาก็ไหล ฉันรู้ว่ามีความคิดถึงเจือในน้ำเสียงนั้นมากเพียงไหน
แล้วฉันล่ะ? ต้องทำน้ำเสียงแบบไหนตอบกลับไปกัน ฉันไม่อยากให้เธอรู้ว่าฉันกำลังร้องไห้นี่นะ ถึงแม้จะคิดแค่ความต้องการของตัวเองเธอก็ไม่ควรรู้ว่าฉันร้องไห้ จะรู้ไปเพื่ออะไร
ในเวลาสี่อาทิตย์ที่ฉันไม่ให้เธอได้เห็นหน้า-ได้ยินเสียง ไม่มีทางไหนที่จะติดต่อฉันได้ตามที่ฉันพูดเอาไว้ ห่างๆกันก็อาจจะสบายใจไม่อึดอัด แล้วทำไมต้องพยายามติดต่อถึงฉันเป็นสิ่งแรกของอาทิตย์ที่ห้านี้?
......ดึกแล้ว ฉันยังคงนอนคว่ำหน้าให้น้ำตาซึมลงไปกับหมอน
แผ่นหลังเหมือนถูกเปิดให้เปล่าเปลือยท้าความเย็นยามเที่ยงคืนอยู่
ฝ่ามือที่อบอุ่นลูบเล่นคงทำให้พริ้มตาอุ่นอบเข้าไปถึงในใจ
ฉันฝันถึงความรัก ทั้งที่น้ำตายังไม่แห้งอีกแล้วสินะ.
จากคุณ :
podduang-pk
- [
8 เม.ย. 50 20:40:12
]