จากวันหนึ่ง ซึ่งเคยอยู่ คู่เคียงข้าง
จวบวันร้าง จากไกล ให้ต้องห่าง
อุบัติเหตุ รักนั้น ทำฝันจาง
เมื่อสุดทาง จำเดิน เผชิญไป
ความสัมพันธ์ กลับสลาย กลายเป็นเพื่อน
จากวันเดือน ปีผ่าน นานเพียงไหน
ความรักเอย เลือนหาย ไร้เยื่อใย
ดั่งน้ำไหล ไม่อาจทวน หวนคืนวัน
เมื่อต้องเดิน ตามทาง อย่างที่เลือก
เหมือนปลายเชือก สุดสาย สุดปลายฝัน
เมื่อหนทาง ต่อแต่นี้ ไม่มีกัน
ความผูกพัน จึงเลือน เหมือนดั่งเงา
ในวันนี้ ไม่มีโทษ จะยกให้
จบสิ้นไป ไม่เก็บ ให้ใจเหงา
ต่อแต่นี้ ไม่มี เรื่องของ..เรา...
รักแสนเศร้า ปิดฉาก ด้วยจากกัน
ไม่มีคำ กล่าวใด ในใจนี้
จงโชคดี มีรัก ประจักษ์มั่น
สิ่งเคยพลาด อย่าซ้ำ จำคืนวัน
ให้สมรัก ดังฝัน นิรันดร
ความผูกพัน จากนี้ ที่มีให้
แค่ห่วงใย ฉันท์เพื่อน เหมือนวันก่อน
จากด้วยดี เถิดหนา อย่าอาวรณ์
อย่าให้เขา ร้าวรอน ด้วยเรื่องเรา
จากกันไป เถิดหนา อย่าอาวรณ์
เอ่ยคำว่า...ลาก่อน...ลารักเรา...
แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 50 13:43:30