ความคิดเห็นที่ 1 “ถ้าไปหา แล้วกลายเป็นคังดิงดอง ไม่ใช่คังดองวอนอย่างที่แกโฆษณาละก็ ฉันจะมาเฉ่งแก” พูดจบ ก็เดินหน้าบูดออกไป เพื่อไปหาคังดองวอนของวิริยา เมื่อได้พบ อิศราก็อ้าปาก ตาค้าง โอ้ คังดองวอนจริงๆด้วย หญิงสาวตะลึง พูดไม่ออก เพราะชายหนุ่มตรงหน้า ดูดีเสียเธอหมดความมั่นใจ เขาเป็นผู้ชายร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสะอาด ดวงตาเรียวเล็กบ่งบอกว่าเป็นคนเชื้อสายใด แต่นั่นก็รับกับจมูกโด่ง ริมฝีปากบาง สีเข้มได้เป็นอย่างดี เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มกางเกงสแลคสีดำนั้น ยิ่งขับให้ผิวเขาดูผ่องขึ้น ชายคนนั้นยิ้มกว้างให้หล่อน นั่น รอยยิ้มนั่น ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงอีกแล้ว “มิ้นท์ พี่แพทเองนะครับ นี่พี่แพท” สิ้นคำพูด อิศราก็ออกอาการเหวอทันที หา พ่อคังดองวอนนี่เหรอ พี่แพท เด็กผู้ชายตาตี่ อ้วนขาวคนนั้นน่ะนะ พี่แพทคนนี้ เหอ ไม่อยากจะเชื่อ ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างดีใจและสมใจลึกๆ เขาเฝ้าเพียรรอคอยหล่อนมาหลายปีแล้ว เด็กผู้หญิงน่ารักคนนั้น แอบมาหาหล่อน แอบมาดูหล่อนทุกครั้งที่มีโอกาส “พะ ..... พี่แพท พี่แพทจริงๆเหรอ” อิศราเดินเข้าหาร่างสูงนั้นอย่างลืมตัว ไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่านี่คือพี่แพทของเธอจริงๆ “จริงสิครับ นี่ มิ้นท์จำพี่ไม่ได้จริงๆเหรอนี่” น้ำเสียงของชายหนุ่ม บ่งบอกว่ากำลังงอนนิดๆ แต่แววตาที่อมยิ้มนั่น ยังไม่เปลี่ยนแปลง แถมยังเดินเข้ามาใกล้จนเกือบจะชิดตัวหญิงสาวอย่างกับจะบอกหล่อนว่า เอ้า ดูซะให้พอ หล่อนฉีกยิ้มยิ้มกว้างให้ชายหนุ่มตรงหน้า ใช่แล้ว นี่คือพี่แพทของเธอจริงๆด้วย พี่แพทที่เดินตามหล่อนต้อยๆทุกฝีก้าวที่มีโอกาส พี่แพทที่นั่งรอหล่อนได้ที่ละหลายๆ ชั่วโมง พี่แพทที่มีแต่รอยยิ้ม ทั้งคู่มาหยุดอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง อิศราถามชายหนุ่มด้วยใบหน้าแดงนิดๆ “พี่แพท เอ่อ ให้ป้าพามาสู่ขอมิ้นท์หรือคะ” ชายหนุ่มอมยิ้มแบบเดิม ก่อนจะมองหล่อนด้วยแววตาเป็นประกายแล้วตอบว่า “ใช่จ้ะ พี่ พี่ชอบมิ้นท์นะ แล้วทำไม มิ้นท์ถึงปฏิเสธพี่” หญิงสาวขยับตัวอย่างอึดอัดขัดเขิน ตายละหวา อิศราเอ๋ย ในชีวิต ถูกผู้ชายบอกชอบ(ก่อนจะเจ็บตัว)มาก็เยอะ แต่ยังไม่เคยรู้สึกวูบวาบใจเต้นแรงเหมือนจะแล่นออกมานอกอกขนาดนี้เลย “เรา เอ่อ เรายังรู้จักกันน้อยไปนะคะ พี่แพท” “สำหรับพี่ มันไม่น้อย” พิทยาเสียงเข้มขึ้นเมื่อถูกขัด “หลายปี พี่เฝ้ามองมิ้นท์อยู่ห่างๆ ตลอดเวลา จนถึงวันนี้ พี่ว่า มันถึงเวลาแล้ว มิ้นท์ จะยอมรับพี่ได้ไหม ยอมให้พี่ได้อยู่ข้างๆ มิ้นท์ตลอดไป” น้ำเสียงของพิทยา ทำเอาหัวใจหญิงสาวอ่อนยวบ “แต่ พี่แพทอาจจะเจอกับเรื่องร้ายๆ อาจจะต้องเจ็บตัว ถ้ามายุ่งกับมิ้นท์” หญิงสาวตัดสินใจบอกความจริงกับชายหนุ่ม ด้วยเป็นห่วง และบางที การบอกความจริง อาจจะทำให้เขาล่าถอย แต่คำตอบที่หล่อนได้รับ กลับกลายเป็น “พี่ไม่กลัว พี่ไม่สนใจเรื่องดวง พี่ไม่แคร์ เรื่องนั้น อาอิศร์เล่าให้พี่ฟังแล้ว พี่ไม่เคยกลัว” น้ำเสียงจริงๆจังของเขา ทำเอาหญิงสาวต้องคิดหนัก “ถ้ามิ้นท์ยังไม่มั่นใจว่าพี่พูดจริงหรือเปล่า พี่จะพิสูจน์ให้มิ้นท์เห็น  หลังจากนี้ เราเดทกันนะ ขอให้พี่ เป็นคนพิเศษของมิ้นท์ แม้เป็นช่วงเวลาหนึ่งก็ยังดี” พิทยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลพลางมองหน้าหญิงสาวในดวงใจเป็นเชิงร้องขอ  และชายหนุ่มก็ได้รอยยิ้มเขินๆของอิศรา เป็นคำตอบที่ชัดเจนแล้วว่า เธอยอมให้ในสิ่งที่เขาร้องขอ หลังจากแยกกับพิทยา อิศราก็เดินตาลอยยิ้มหวานเข้ามาในออฟฟิศ จนวิริยาที่แอบเห็นว่าหญิงสาวออกไปกับพ่อคังดองวอนอดรนทนไม่ได้ แถเข้ามาแซวเพื่อนเสียงไม่เบาเลย “แหมๆ ๆ ๆ ตาลอยเข้ามาเลยนะแก เป็นไงยะ คังดองวอน หรือคังดิงดอง” อิศราหันมายิ้มหวานให้เพื่อนสาว ก่อนจะตาลอยๆตอบเพื่อนไปว่า “ฉันอยากเป็นนางเอกเกาหลี” หญิงสาวกลับมาถึงบ้าน ก็พบว่า ผู้เป็นพ่อที่กำลังทำกับข้าวอยู่อย่างขมักเขม่นอยู่หน้าเตา อมยิ้มมองหล่อนอย่างรู้ทัน แต่ก็แกล้งทำเป็นถามให้หล่อนเขินเล่นๆซะยังงั้น “ไง มิ้นท์ วันนี้ได้เจอพระเอกเกาหลีหรือเปล่า” คำแซวลุ่นๆ นั้น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าพ่อตั้งใจจะแซวหล่อนเรื่องพิทยา “พ่ออ่ะ นี่พ่อต้องเป็นบอกพี่แพทแน่ๆเลยใช่ไหม เรื่องที่ทำงานหนูเนี่ย สารภาพมานะ” หญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ผู้เป็นบิดา ก่อนจะคาดคั้นเสียงเข้ม “ไม่รู้ไม่ชี้โว้ย ไอ้แพทมันถาม พ่อก็บอกมันไป แค่นั้น” อิศร์ทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “พี่แพทเอาไรมาเป็นค่าบอกล่ะ” หญิงสาวเดินเข้ามากอดเอวพ่อแน่น ถ้าคำตอบไม่ถูกใจละก็ จะรัดให้หายใจไม่ออกเลยเชียว “พ่อถามหนูดีกว่า ว่า พี่แพทเขาเป็นยังไงบ้าง แล้วตกลง หนูยอมแต่งกับเขาหรือเปล่า” “ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอกพ่อ เราก็แค่ลองคบกันดูเฉยๆ” ลูกสาวตอบพลางเอนศีรษะซบไหล่ผู้เป็นบิดา “อืม ก็ดีแล้วลูก ลองดู ไม่เสียหาย ดีกว่าหนูรีบไปตัดรอนพี่เขาเสียอีก” หญิงสาวถอนหายใจพลางรำพึงรำพันกับผู้เป็นบิดาว่า“เฮ้อ คิดแล้วหนูก็หนักใจนะพ่อ ไม่รู้ว่าพี่แพทจะเจอกับอะไรบ้าง หนูเป็นห่วงเขาจัง” หัวถึงหมอนยังไม่ทันหลับ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อิศราหยิบขึ้นมาดูและเมื่อเห็นเบอร์ หน้าก็แดงขึ้นมาโดยอัตโนมัติ “ฮัลโหล พี่แพทมีอะไรหรือคะ” อิศราม้วนผมตัวเองเล่นแก้เขิน เมื่อกรอกเสียงตัวเองลงในโทรศัพท์ “พี่จะโทรมาบอกว่า พรุ่งนี้อย่าลืมนัดทานข้าวมื้อเย็นของเรานะครับ” ปลายสายส่งเสียงหวานมาออดอ้อน “ไม่ลืมหรอกค่ะ” “งั้นวันนี้ ฝันดีนะครับ แล้วถ้าพี่ไม่ขอมากจนเกินไป ในฝันของมิ้นท์ มีพี่บ้างก็ได้นะครับ” ตายแล้ว มุกจีบหญิงของพี่แพท เห่ยมาก เชยสุดๆ ตาบ้า สมัยนี้เขาไม่ใช้กันแล้ว อิศราคิดอย่างเขินๆ ก่อนที่จะกลิ้งไปมาบนเตียงแก้เขินแต่ว่า หล่อนคงจะกะระยะผิด เพราะวิถีกลิ้งของหล่อนพลาดจนตกลงมาบนพื้นดังตุ้บแหกปากอุทานเสียงลั่นจนปลายสายได้มีอาการเยื่อแก้วหูสั่นเป็นกลองเพลกันบ้างล่ะ “โอ้ย! แม่ร่วง” ****************************** หวัดดีจ้า เพื่อนๆชาวถนน อิอิ คิดถึงกันบ้างมั้ยน้อ แต่แสนดีคิดถึงเพื่อนๆอ่ะ เลยหอบเรื่องสั้นบวมๆเรื่องนึงมาให้อ่านกัน สามตอนก็จบแล้วล่ะ อิอิ หนุกหนานจ้า แสนดีคนเดิม จากคุณ : superverynice - [ 9 เม.ย. 50 18:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านแล้วฮาดี จากคุณ : กริชครับผม - [ 9 เม.ย. 50 19:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขำ ๆๆ ฮะ เหอ ๆๆๆ ก๊าก ๆๆๆๆๆ จากคุณ : tanuki (one_tanuki) - [ 10 เม.ย. 50 08:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 10 เม.ย. 50 09:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขำดีค่ะ อิอิ จากคุณ : scottie - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 17:16:41 ]