“เอิงไปซื้อเหล้าให้พี่หน่อย”

เสียงตะโกนจากนอกบ้าน ดังเข้ามาถึงห้องนั่งเล่นที่เจ้าของชื่อกำลังนั่งเล่นเกมคอมพิวเตอร์อยู่ เด็กสาวนิ่วหน้าลงเล็กน้อยที่เสียงของพี่ชายขัดความสำราญของเธอ และยังคงเล่มเกมต่อไป โดยไม่สนใจเจ้าของเสียงที่เดินเข้ามาในบ้านเมื่อไม่เห็นน้องสาวโผล่หน้าออกไป

“เฮ้ย! เลิกได้แล้ว เล่นมันได้ทั้งวันทั้งคืนนะ ไม่มีอะไรทำแล้วหรือไง” จ้อนขยี้เรือนผมของน้องสาวจนยุ่งหัวฟู และได้รับเสียงร้องปนฉิวตอบกลับมา

“อะไรกันเฮีย ถ้าอยากกินก็ไปซื้อเองสิ เพื่อนเฮียมาทีไรต้องใช้เค้าไปซื้อเหล้าทุกที”

“หนอย! อีหนู เดี๋ยวนี้กล้าย้อนพี่ชายบังเกิดเกล้าหรือ” ชายหนุ่มเอื้อมแขนเข้าไปล็อคคอน้องสาวที่ทำท่าฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์

จ้อนเป็นหนุ่มจบใหม่ที่ไปได้ดีในอาชีพวิศวกรงานระบบ ตอนนี้เขาทำงานกับบริษัทผู้ควบคุมงานก่อสร้างเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งกำลังมีโปรเจคสร้างคอนโดมิเนียมสูง 27 ชั้นย่านถนนสุขุมวิท และเขามักจะกลับบ้านดึกทุกวัน จนน้องสาวอย่างเอิงหาเวลาพบหน้าพี่ชายยาก จะมีวันอาทิตย์เท่านั้นที่ชายหนุ่มนอนแผ่อยู่กับบ้าน ไม่ออกไปไหนถ้าไม่มีทำโอที แต่บางอาทิตย์ที่เพื่อนเรียนมหาวิทยาลัยรุ่นเดียวกันจะมาหา และแน่นอนว่าจบท้ายด้วยการก๊งเหล้าตามประสาผู้ชาย

“บังเกิดเกล้าบ้านเฮียสิ มีพี่ชายที่ไหนบ้างอะใช้แรงงานเด็ก”

“อย่างหล่อนเนี่ยนะเด็ก คำนำหน้าเป็นนางสาวแล้วไม่ใช่หรือไง ยายตัวแสบ” คำพูดของน้องสาวยิ่งทำให้จ้อนหมั่นไส้ขึ้นไปอีก ชายหนุ่มยกร่างเล็กออกมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ แล้วอุ้มพาดบ่าออกไปนอกบ้าน โดยไม่สนใจเสียงร้องโวยวายของคนถูกหิ้ว

“อ๊าย! ปล่อยนะ พี่ชายโรคจิต ทำอย่างนี้กับผู้หญิงได้ยังไง”

“บังเอิญว่าเฮียไม่เห็นหล่อนเป็นผู้หญิงสักนิด เลิกเล่นคอมได้แล้ว เสียสายตาหมด เอาเวลาว่างไปอ่านหนังสือสิ จะสอบอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง” จ้อนพูดด้วยความเป็นห่วง เพราะดูท่าน้องสาวของเขาจะไม่ค่อยสนใจเรียนเท่าไรในช่วงนี้

“นั่นมันเรื่องของเขานะ” เอิงร้องปนฉิวที่พี่ชายมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว พลางทุบหลังพี่ชายดังปักจนคนตัวสูงกว่าต้องทิ้งร่างเล็กบนบ่า ก่อนที่หลังตัวเองจะระบมเพราะน้องสาวพลังช้าง

“เออ เรื่องของเธอ แต่ถ้าสอบตกขึ้นมา จะหัวเราะให้กรามค้าง” ชายหนุ่มตบศีรษะน้องสาวจนหน้าคะมำ ร่างเล็กหันกลับมาจ้องพี่ชายตาเขียว พลางแยกเขี้ยวเตรียมตัวกระโจนเข้าใส่ แต่ต้องชะงักเมื่ออีกฝ่ายยื่นธนบัตรฉบับละหนึ่งพันบาท พร้อมข้อเสนอที่ทำให้ต้องชั่งใจ

“เดี๋ยวให้เงินไปซื้อของกินด้วยน่า ร้อยนึงเชียวนา ไม่สนเหรอ”

“จะเอาอะไรล่ะ” สุดท้ายคนเห็นแก่กินก็หลวมตัวให้พี่ชายที่รู้นิสัยน้องสาวดีจนได้ จ้อนฉีกยิ้มกว้างก่อนร่ายรายการของกินทันที

“เอาเรดกับโซดาสิบสองขวด แล้วกับแกล้มก็เอาเป็นไส้กรอกรมควัน แหนม ปีกไก่หน้าเซเว่น แล้วอะไรอีกดีวะ” พูดพลางหันไปถามความเห็นของเพื่อนที่ร่ายรายการกับแกล้มมายาวเหยียด จนคนรับหน้าที่ไปซื้อเหล้าเบ้ปาก แล้วนึกนินทาในใจว่าพี่ชายกับเพื่อนต้องมีหลุมดำอยู่ในท้องแน่

“เยอะขนาดนี้ จะให้ผู้หญิงตัวคนเดียวถือหมดเลยหรือไง” เอิงร้องโอดครวญ และแน่นอนว่าไม่มีความปราณีสำหรับพี่ชาย

“หรือจะไม่กิน”

“กิน!” เด็กสาวลงเสียงหนักแน่น ก่อนพี่ชายจะเปลี่ยนใจ เพราะยามพี่ชายกินเหล้ากับเพื่อนทีไร เธอมักจะได้กินกับแกล้มพวกนี้ บางครั้งก็มีเหล้าแถมให้ด้วยทุกที

จ้อนกลั้วหัวเราะในลำคอ ก่อนดีดหน้าผากน้องสาวดังป๊อกให้คนตัวเล็กกว่าถลึงตาใส่ “ถ้าอยากกินก็ต้องแบกมาให้หมด ไม่งั้นอด”

“อะไรว้า...ผู้ชายอะไรใจร้ายชะมัด ไม่เห็นใจผู้หญิงตัวเล็กบอบบางอย่างเราบ้าง” เอิงตีหน้ายุ่ง ก่อนเดินบ่นพึมพำให้กลุ่มของพี่ชายได้ยิน เรียกเสียงเฮฮาและคำโต้กลับให้คนตัวเล็กหันมาค้อนหน้าคว่ำ

“อย่างหล่อนน่ะนะบอบบาง เป็นสาวพลังช้าง กินทีอย่างกับพายุ ไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว”

“ไอ้เฮียบ้า!!”

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ครึ่งชั่วโมงให้หลัง เอิงกลับมาพร้อมกับถุงน้ำแข็ง เหล้า โซดาและกับแกล้มมากมายจนจ้อนตาถลน  แม่น้องสาวตัวดีซื้อน้ำแข็งโซดาตามจำนวนที่เขาว่าไว้ แต่กับแกล้มกินเล่น คุณเธอเล่นซื้อมาอย่างกับจะเก็บไว้กินข้ามวัน แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่าของแค่นี้ไม่คณามือเจ้าหล่อนแน่

“ซื้อของกินมาดองไว้หรือไงน่ะ”

“ก็เฮียบอกว่าซื้ออะไรก็ได้ไม่ใช่หรือไง” เอิงสะบัดเสียงตอบ พลางวางถุงน้ำแข็งและโซดาไว้บนโต๊ะหินที่พวกพี่ชายยกมาต่อกันเป็นแถวยาวตรงลานหน้าบ้าน

ลมเย็นตอนกลางคืนพัดผ่านมาเป็นระลอกให้คนที่ใส่เสื้อแขนกุดหดตัวลีบ เอิงมองดูอากาศยามดึกที่มีอากาศเย็นกว่าทุกวัน อีกทั้งคืนนี้ยังไร้เงาจันทร์ ชวนให้รู้สึกวังเวงอย่างไรพิกล แต่ดูเหมือนว่าบรรดาพี่ชายทั้งหลายจะไม่สนใจอะไรนอกจากเหล้าและกับแกล้มที่เริ่มเทใส่ลงจานที่เตรียมไว้

บ้านของเอิงกับจ้อนนั้นเป็นบ้านไม้สองชั้น ซึ่งแต่เดิมเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูง เพิ่งมาต่อเติมชั้นล่างด้วยคอนกรีตเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ส่วนหน้าบ้านเป็นลานกว้างที่มีทั้งชิงช้า ศาลาไม้และโต๊ะม้าหินตัวยาวสองชุดที่พวกเขาเอามาต่อนั่ง ด้านข้างเป็นเถาตำลึงปลูกติดกับรั้วไม้สูงขนาดอกตลอดแนวยาว

“เฮีย ทำไมวันนี้หมาข้างนอกมันมาอยู่หน้ารั้วบ้านเราเยอะจัง” เอิงสะกิดแขนพี่ชายที่เริ่มเปิดเหล้ารินใส่แก้วและผสมโซดาด้วยความผิดสังเกต

“มันก็มาอยู่บ้านเราทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง”

“ปกติมีแค่สองสามตัวเอง นี่สงสัยเล่นยกโขยงกันมาทั้งซอย” เด็กสาวต่อความกับพี่ชายอย่างไม่คลายความสงสัย

“ป้าพิณคงเอาเศษข้าววางไว้ข้างนอกมั้ง ปล่อยหมาพวกนั้นไปเถอะน่า พูดมากอยู่ได้จะกินหรือไม่กิน เดี๋ยวไล่เข้าบ้านเลยนี่” จ้อนทำเสียงทีเล่นทีจริง ทำเอาคนเห็นแก่กินต้องหุบปากเงียบ ก่อนที่จะอดกินของฟรีที่นานทีหนจะมี

จ้อนกับเพื่อนนั่งกินเหล้าผสมโซดาไป พลางคุยกันถึงเรื่องงานที่บริษัทที่ตัวเองทำ พวกเขาจบคณะวิศวกรรมศาสตร์มา ดังนั้นโดยส่วนใหญ่มักจะไม่พ้นเข้าบริษัทรับเหมาก่อสร้างหรือควบคุมงานก่อสร้าง บางคนโชคดีเจอเจ้านายที่มีหลักการในการทำงาน จึงทำงานได้อย่างสบายใจ แต่บางคนเจอเจ้านายที่มองข้ามหลักการก็ทำงานลำบาก จึงเอามาบ่นให้เพื่อนร่วมรุ่นฟัง และสลับกันเล่าประสบการณ์และเทคนิคการทำงานของแต่ละฝ่าย จนกระทั่งบทสนทนาขาดช่วงไป

“เฮ้ย! ไส้กรอกหายไปไหนหมดวะ” เก่งที่เริ่มมึนได้ที่เอื้อมมือจะไปหยิบไส้กรอกรมควันที่จำได้ว่ามีอยู่เต็มจาน แต่บัดนี้พร่องไปเกือบหมด แล้วสายตาทุกคู่ก็หันไปจับอยู่ที่ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่กำลังเคี้ยวของกลางอยู่เต็มปาก

“ไอ้เอิง! นั่นกินหรือยัดวะ” จ้อนร้องปนฉิวเมื่อเห็นว่ากับแกล้มที่ซื้อมามากมายจนคิดว่าจะกินไม่หมดพร่องลงไปเพราะฝีมือของน้องสาว

“ก็พวกเฮียไม่กินเองนี่ เขาก็จัดการกินให้สิ” เอิงพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน โดยไม่สนใจอาการแยกเขี้ยวของพี่ชายที่อยากจะบีบคอน้องสาวเต็มแก่

“ใครว่าไม่กิน พวกเฮียไม่ได้กินอย่างกับว่าชาตินี้จะไม่ได้กินนาเว้ย ไปซื้อไส้กรอกให้เฮียใหม่เลยไป”

“นี่มันสี่ทุ่มแล้วนะเฮีย จะไปให้โดนฉุดหรือไง”

จ้อนพ่นลมหายใจดังพรืด ก่อนคว้าน้องสาวที่นั่งข้างตัวมาขยี้ผมด้วยความหมั่นไส้ “อย่างหล่อนน่ะมีหน้าตาเป็นอาวุธไม่ใช่หรือไง ใครมันจะกล้าฉุด”

“ไอ้เฮียจ้อน!” เอิงร้องเสียงแหลมที่ถูกพี่ชายแหย่ เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นผู้หญิงเสียด้วยซ้ำ นอกจากเด็กกะโปโลที่ชอบเดินตามพี่ชายต้อย ๆ ในสมัยเด็ก

“ถ้าไปซื้อไส้กรอกให้เฮีย จะให้ซื้ออะไรกลับเข้ามาอีกก็ได้นา สนหรือเปล่า” ชายหนุ่มเริ่มหาของกินมาล่อหลอก แต่คราวนี้คนเห็นแก่กินไม่สนใจข้อเสนอ

“ไม่ไป” เด็กสาวเชิดหน้าหันไปอีกทาง และพยายามดึงแขนพี่ชายที่กำลังล็อคคอออกไป

“อะไรว้า ไม่เห็นใจพี่ชายตาดำ ๆ เลยหรือไง”

“แล้วเฮียเคยเห็นใจเค้าบ้างไหมล่ะ ให้แบกของหนักงี้ หลอกเค้าให้ไปซื้อของงี้ อย่ามาพูดเลยดีกว่า” เอิงทำเสียงขึ้นจมูก โดยไม่วายหยิบของกินบนโต๊ะยัดใส่ปาก

“เฮ้ย! จะกินหรือจะพูด เอามันสักอย่างสิ” จ้อนพูดพลางกลั้วหัวเราะเมื่อแม่น้องสาวทำตัวน่าหยิก

“เค้าจะกิน แล้วก็ไม่ไปข้างนอกให้เฮียแล้ว” เด็กสาวเน้นคำหนัก และได้รับการบีบจมูกจากมือพี่ชายเป็นของตอบแทน

“ยัยอ้วน”

“เค้าไม่อ้วน แค่อวบ” คนอวบโต้กลับทันควัน

“อวบมันก็อาการแรกเริ่มของคนอ้วนแหละว้า”

“ไอ้เฮียจ้อน!!”

คำต่อล้อต่อเถียงของสองพี่น้อง เรียกเสียงหัวเราะจากคนดูกันครื้นเครง ส่วนใหญ่พวกเขามักมากินเหล้าที่บ้านของจ้อนก็เพราะต้องการดูตลกโรงเล็กของพี่น้องคู่นี้นี่ล่ะ แม้จ้อนจะทำตัวปากเสียชอบแหย่น้องเล็ก แต่ก็ทำเพราะความรักแกมหมั่นไส้ อีกทั้งยังมีอาการหวงเมื่อรู้ว่ามีผู้ชายมาติดพัน

และสุดท้ายเอิงก็ต้องออกไปซื้อของกินให้พี่ชายอีกจนได้

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -