กิจวัตรประจำวันของ เนตร สาวออฟฟิศในวันที่ 24   มกราคม 2550
05.30  ตื่นนอน และลุกขึ้นมาปิดนาฬิกาปลุกด้วยมือขวา  อาบน้ำ-แต่งตัว-แต่งหน้าทาปาก-ยืนมองตัวเองหน้ากระจก-ทาคิ้ว-ยืนมองตัวเองหน้ากระจก ออกจากบ้าน


6.30    มาถึงป้ายรถเมล์   ยืนรอรถเมล์  หยิบกระจกขึ้นมาเติมแป้ง   โบกรถเมล์ด้วยมือขวา    รถเมล์จอด ขึ้นรถ เบียดกับผู้คน มองหาที่นั่ง  เห็นที่นั่งว่าง   เดินไปหาที่นั่งว่าง  มีคนมานั่งแล้ว  ยืนต่อไป  

7.30 ก่อนเข้าที่ทำงาน เข้าห้องน้ำไปส่องกระจก   ออกมายิ้มทักทายกับสุดาคนทำความสะอาด  วางกระเป๋าที่โต๊ะทำงาน นั่งพักสักครู่ เดินไปคุยกับสมจิตเรื่องงาน กลับโต๊ะทำงาน เปิดดูแฟ้มงาน เปิดคอมพิวเตอร์  ทำงาน หาข้อมูล พิมพ์งาน ออนไลน์เอ็มเอสเอ็น  แชทกับหนุ่ม ทำงาน แชทกับหนุ่ม พิมพ์งาน แชทกับหนุ่ม   หาข้อมูล   ดูเวลาถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว    

12.00 เพื่อนร่วมงานชวนไปทานข้าวที่ร้านอาหาร บอกปฏิเสธ  อยากลดน้ำหนัก  เพื่อนชวนอีกครั้ง ยืนกรานไม่ไป  นั่งอยู่ที่ทำงานคนเดียว แชทกับหนุ่ม พิมพ์งาน แชทกับหนุ่ม  กินน้ำ  แชทกับหนุ่มเข้าเวปดูสถาบันลดน้ำหนัก ดูราคา  แชทกับหนุ่ม  ดูปฏิทินวันนี้เงินเดือนออก ดูราคาอีกที ดูรูปโฆษณา ภาพหญิงสาวอ้วนพุงพลุ้ย เปลี่ยนสภาพเป็นสาวหุ่นนางแบบ พร้อมเขียนคำโปรยใต้ภาพ “ เมื่อก่อนอ้วนมากเลยคะ จะไปไหนมาไหนก็ไม่มั่นใจ แต่พอมาที่นี่ ชีวิตเปลี่ยนเลย จะทำอะไรก็คล่องตัว ใช้ชีวิตสนุกขึ้น  สามีก็รักเรามากขึ้น ลองมาที่นี่ดูสิคะ”    

13.00 เพื่อนร่วมงานกลับเข้ามาทำงาน  นั่งทำงาน พิมพ์งาน โทรศัพท์คุยกับลูกค้า  ดูเวปลดน้ำหนักอีกรอบ ทำงาน ดูรูปหญิงสาวหุ่นดีอีกรอบ  เข้าห้องน้ำมองกระจกเงาดูรูปร่างตัวเอง เลิกเสื้อขึ้นดูหน้าท้อง บีบหน้าท้องเขย่าเล่น 2 ที แล้วคิดในใจ “ วันนี้แล้ว”      

14.00  นั่งเอ้อระเหยอยู่ที่โต๊ะ เพื่อนร่วมงานชวนไปเที่ยวคืนนี้ บอกปฏิเสธ   บอกมีนัดทานข้าวกับยาย  นั่งดูเวลาเมื่อไหร่จะถึง 15.30 นั่งดูเวปอีกครั้ง แชทกับหนุ่ม รับโทรศัพท์คุยกับลูกค้า แชทกับหนุ่ม ทำงาน   มองดูเวลา เมื่อไหร่จะถึง 15.30 วะ  ทำงาน คิดถึงคำโปรยใต้ภาพ “พอมาที่นี่ ชีวิตเปลี่ยนเลยคะ”  นั่งยิ้มคนเดียว  มองดูเวลา ได้เวลาแล้ว      

15.30  เก็บของบนโต๊ะทำงาน  เดินเข้าไปในห้อง รับเงิน 35.000บาท  บอกลาเพื่อนร่วมงานอย่างเป็นพิธี เข้าห้องน้ำ ล้างหน้า ดูกระจก คิดถึงคำโปรยในเว็บ “ชีวิตเปลี่ยนเลยคะ”  เดินออกจากสำนักงาน   เดินไปป้ายรถเมล์  รอรถเมล์  ขึ้นรถเมล์  ไม่มีที่นั่ง มีคนลุก รีบเดินอย่างเร็วไปนั่ง นั่งสักพัก มีเด็กขึ้นมาบนรถ  ขี้เกียจลุกเพราะเหนื่อยจากงาน แกล้งทำเป็นไม่เห็น  นั่งต่อไป คิดถึงวันพรุ่งนี้  พรุ่งนี้ที่เปลี่ยนไป      

16.30 ลงรถ ยืนมองอาคารหลังหนึ่ง  เป็นตึกเก่าๆ หยิบกระดาษที่จดมาจากเว็บเมื่อตอนบ่าย “ อยู่ด้านหลังตึกธนาคาร  เดินไปจะเจออาคารสีฟ้า”   เดินไปตามนั้น  เจออาคารสีฟ้า  เข้าไปในอาคาร  เจอหญิงสาวหน้าสวยกล่าวสวัสดี  เอ่ยปากถามถึง คอรส์ “ดูดไขมัน”  หญิงสาวยิ้มรับ และเชิญขึ้นชั้นบน      

17.00   พบหญิงใส่ชุดสีขาว ยืนข้างเตียงสีเขียว หญิงชุดขาวเชิญให้นอนเตียงสีเขียว นอนสักพักหญิงชุดขาวใส่ผ้าปิดปากฉีดยาให้หนึ่งเข็ม รู้สึกมึนๆ หญิงชุดขาวสอดท่อเล็กเข้าไปที่บริเวณสะโพกข้างซ้าย  เริ่มมึนๆอีกครั้งและสลบไป        

18.15   ตื่นขึ้นมา เห็นหญิงชุดขาวนั่งที่เก้าอี้ หญิงชุดขาวพูดว่า “เรียบร้อยแล้วค่ะ”  มองดูตัวเองในกระจก  ดีใจสุดขีด “ฉันผอมแล้ว ฉันผอมแล้ว”  พูดคุยกับหญิงชุดขาวอย่างยิ้มแย้ม เดินลงไปชั้นล่าง   รับยามาทาน     หญิงสาวเรียกเก็บเงิน 50.000บาท ตกใจในเว็ปบอก 25.000  หญิงสาวบอกค่าเครื่องมือมันแพง ดูเงินในกระเป๋า มีแค่ 40.000 บาท ถ้าใช้หมดคงไม่มีเงินแน่เดือนนี้ ขอตัวไปโทรหาแม่      พูดกับแม่  ให้แม่โอนเงินมาให้ โกหกแม่บอกมาหาหมอป่วยเป็นโรคหอบ    บอกหญิงสาวรอสักครู่ ขอตัวไปกดเงิน หญิงสาวบอกให้ทิ้งบัตรประชาชนไว้ กันหนี  ทิ้งบัตรไว้กับหญิงสาว เดินออกไปกดเงินจาก atm  เดินกลับมาจ่ายเงิน หญิงสาวกล่าวขอบคุณ
       

18.42  ยืนคอยรถที่ป้ายรถเมล์ มองดูรูปร่างที่เปลี่ยนไปของตัวเองในกระจกเงาร้านอาหาร สังเกตสายตาของหนุ่มๆที่เดินผ่าน ดีใจมีหนุ่มแอบมอง ขึ้นรถเมล์อย่างมั่นใจ


19.30 กลับถึงบ้าน ชื่นชมตัวเองหน้ากระจก เปิดคอม แชทกับหนุ่ม ขอนัดเจอพรุ่งนี้ แลกเบอร์โทรศัพท์กัน ชายตกลง   เปิดทีวี ดูละคร ดูรูปร่างนางเอก คิดเปรียบเทียบกับตัวเอง คิดในใจ “ หุ่นเราเหมือน อั้ม เลย”    


22.30  แปรงฟัน มองตัวเองในกระจก  และเข้านอน  ในหัวคิดถึงพรุ่งนี้ “ คนที่ทำงานต้องตกใจแน่ คงมีแต่คนบอก หุ่นเราเหมือนอั้มเลย”  ยิ้มคนเดียว และนอนหลับ   หลับฝันดี    




  วันที่ 25 มกราคม 2550          

05.30 ลุกจากเตียง  เข้าห้องน้ำ ทานยา อาเจียน คลื่นไส้ คิดในใจ ผลข้างเคียง แน่ๆเลย เดี๋ยวก็หาย อาบน้ำ-แต่งตัว-ส่องกระจกมองดูตัวเอง-เวียนหัว –นั่งพัก    

6.30   ยืนรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์  มีคนแอบมองอีกแล้ว ดีใจจัง เวียนหัว คงเป็นเพราะอาการข้างเคียงเดี๋ยวก็หายละมั้ง ขึ้นรถ เบียดเสียดกับผู้คน เวียนหัว มองหาที่นั่ง แต่ไม่มี ทนยืนต่อไป      
   
7.24   มาถึงที่ทำงาน เหนื่อยจริงๆ เข้าห้องน้ำ มองดูรูปร่าง เอ๊ะทำไมตรงสะโพกบวมๆ แสบด้วย ผลข้างเคียงและน่า...  ปลอบใจตัวเอง หุ่นเราดีจะตาย เหมือนอั้มเลย คิดอย่างอารมณ์ดี วันนี้จะได้เจอเขาแล้ว เขาจะต้องชอบฉันแน่ๆ              

8.00-12.00   นั่งทำงาน แอบแชทกับหนุ่ม พิมพ์งาน คุยกับลูกค้า คุยกับสมจิตถึงนัดหมายวันนี้ตอนเย็น สมจิตชมหุ่นดีจัง  ปลื้ม! สุธี พนักงานส่งของ แอบมองเราด้วย  นั่งทำงานอย่างอารมณ์ดี เข้าห้องน้ำดูตัวเองในกระจก นั่งทำงานสักพัก มองดูเวลา พักเที่ยงแล้ว เพื่อนชวนออกไปทานข้าว      ตกลง      

12.15 มาถึงร้านอาหาร สั่งอาหารที่มีมีไขมันน้อย ทานข้าว-ทานยาที่ได้รับเมื่อวาน นั่งสนทนากับเพื่อน มีโทรศัพท์เข้ามา หนุ่มคนนั้นนั่นเอง! โทรมาบอกถึงนัดหมายเย็นวันนี้ –พูดคุยอย่างอารมณ์ดี เพื่อนแซว ยิ้มเขิน  บอกลาหนุ่ม เจอกันเย็นนี้นะคะ วางหู ออกไปเดินเล่นห้างสรรพสินค้ากับเพื่อน      

13.26  กลับเข้ามาทำงาน ทำงานอย่างอารมณ์ดี และ เรื่อยเปื่อย พิมพ์งาน แต่จิตใจตอนนี้รอคอยถึงเย็นวันนี้ เดินไปคุยกับสมจิต ตื่นเต้นจังจะได้เจอเขาแล้ว เข้าห้องน้ำไปดูรูปร่างตัวเอง  ทำงาน มองดูเวลา เวียนหัวอีกแล้ว สะโพกบวมมากขึ้น เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ยเรา!   ต้องโทรไปที่ร้านนั่น กดโทรศัพท์ สายไม่ว่าง กดโทรศัพท์ สายไม่ว่าง กลับไปทำงานต่อ  นั่งอยู่ที่โต๊ะ มึนหัวอีกแล้ว ครั้งนี้มึนมากกว่าเดิมอีก กดโทรศัพท์ สายไม่ว่าง กดโทรศัพท์ สายไม่ว่าง  มึนหัวมากๆ   มองดูเวลา เลิกงานแล้ว        

15.30   บอกลาเพื่อนที่ทำงาน กินยาอีกเม็ดหวังว่าคงช่วยได้ มึนหัว ชายหนุ่มโทรมา บอกว่าจะไปหาแล้ว รอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์ มึนหัวมากๆถึงมากที่สุด กินยาอีกเม็ด  รถเมล์มาถึงแล้ว ก้าวขึ้นรถเมล์ ขาอ่อนแรง สะดุดกับบันไดทางขึ้น จนเสียหลักหน้าฟาดกับบันไดเหล็ก  เลือดไหลเต็มหน้า นั่งร้องไห้อยู่ริมถนน คนมุงดู   คุณป้าที่ขายของอยู่มาช่วยพยุงให้ลุกขึ้น คุณป้าถาม ให้พาไปโรงพยาบาลไหม ปฏิเสธ กลับเข้าไปในที่ทำงาน เพื่อนๆตกใจ เข้าห้องน้ำไปดูกระจก        


           หน้ามีแผลเหวอวะ จมูกหัก  นั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ จนสลบไป