PANTIP.COM : W5316752 ++ ห น้ า ร้ า น ห นั ง สื อ ++ [เรื่องสั้น]

++ ห น้ า ร้ า น ห นั ง สื อ ++

มีร้านหนังสืออยู่ร้านหนึ่งที่ฉันเคยแวะเวียนเข้าไปเป็นประจำ...
ไปเกือบทุกวันก็ว่าได้ ทั้งที่จริงๆ แล้วบางวันฉันก็ไม่ได้เข้าไป
ซื้อหนังสือ หรือยืนอ่านฟรีแบบที่คนทั่วไปเขาทำกัน

เหตุผลที่ฉันชอบร้านหนังสือแห่งนี้เพราะบรรยากาศภายในร้าน
ต่างหาก

ทั้งที่เป็นร้านหนังสือ แต่บรรยากาศกลับไม่เหมือนร้านหนังสือ
เลยสักนิด เพราะไม่ว่าจะมีคนมายืนอ่านหนังสือที่ร้านนี้แบบฟรีๆ
ทุกวัน หรือบางทีก็เป็นแหล่งนัดพบพูดคุยสำหรับคนบางคน
รวมไปถึงนักเขียนบางคนที่มาหาแหล่งข้อมูล หรือกระทั่งเช็ค
เรตติ้งของหนังสือตัวเองก็มี

และหลายต่อหลายครั้ง ฉันก็เห็นนักเขียนบางคนนั่งฟังผู้อ่านที่
กำลังวิจารณ์ผลงานตัวเองอย่างตั้งอกตั้งใจ

ภาพที่ผ่านตาเหล่านี้ทำให้ฉันยิ้มได้ทุกครั้ง และถึงขั้นอาการ
'เสพติด' ร้านหนังสือแห่งนี้ขึ้นมาดื้อๆ

แต่แล้ววันหนึ่ง ร้านหนังสือของฉันก็เปลี่ยนไป ผู้คนที่ฉันคุ้นเคย
บางคนไม่ค่อยเข้ามาในร้านนี้อีก หน้าตาของหนังสือที่อยู่ในร้าน
ก็เปลี่ยนไป และพลอยให้บรรยากาศในร้านหนังสือของฉัน
เปลี่ยนแปลงไปด้วย

เมื่อบรรยากาศที่ฉันเคยชอบหายไป มันก็ทำให้ความอยากที่จะ
เข้าไปในร้านนี้ทุกๆ วัน ลดน้อยลงไป

จากทุกวัน กลายเป็นวันเว้นวัน

จากวันเว้นวัน กลายเป็นสัปดาห์ละวัน

จากสัปดาห์ละวัน กลายเป็นเดือนละครั้ง

และสุดท้าย... ฉันก็จำไม่ได้แล้วว่าล่าสุดที่เข้ามาร้านนี้คือเมื่อไหร่

และวันนี้ก็เช่นกัน ฉันเดินผ่านร้านหนังสือแห่งนี้ และหยุดชะงัก
อยู่หน้าร้านเหมือนเคย

ฉันถามตัวเองในใจหลายครั้งหลายคนว่าจะเข้าไป หรือไม่เข้าไปดี

ใจหนึ่งก็กลัวที่จะได้รับรู้บรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไป
แต่อีกใจหนึ่งก็อยากที่จะเข้าไปอ่านหนังสือที่ฉันยังคงอ่าน
ค้างไว้กว่าครึ่งเล่มเสียเหลือเกิน

แต่ฉันคงขี้ขลาดเหลือเกินที่เลิกไม่เข้าไปในร้านนั้น

"ทำไมไม่เข้าไปล่ะ" คนข้างกายของฉันถาม

"ฉันไม่อยากมองเห็นบรรยากาศของร้านที่ไม่เหมือนเดิม"

คนข้างกายของฉันถอนใจด้วยความเหนื่อยหน่าย
"ก็เป็นแบบนี้ซะทุกที"

ฉันตวัดตามอง "หมายความว่ายังไง"

"หนีปัญหาแบบนี้ทุกที ทั้งที่สิ่งที่อยู่ข้างหน้ามันอาจจะไม่เลว
ร้ายอย่างที่คิดก็ได้"

"แล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้นล่ะ" ฉันย้อน

"แล้วมันเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่าล่ะ ยืนยันได้มั้ย" เขาย้อนกลับ
และเมื่อเห็นฉันเถียงไม่ออก เขาก็ชี้มือให้ฉันมองลอดผ่านกระจก
ใสไปข้างในร้าน

"ลูกค้าหน้าเดิมๆ ก็ยังอยู่ เพียงแต่ลูกค้ากลุ่มใหม่ๆ ก็เพิ่มขึ้นเท่า
นั้นเอง ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นมันก็แค่เล็กน้อย แต่สิ่งที่
เปลี่ยนแปลงจริงๆ คือตัวเธอต่างหาก"

แล้วเขาก็พูดต่อเมื่อฉันกำลังอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน

"ที่เธอเลือกไม่เข้าไปในร้านนี้ก็เป็นเพราะตัวเธอเอง
ไม่ใช่บรรยากาศในร้านหรือลูกค้าคนอื่น ความรู้สึกของเธอต่อ
ร้านหนังสือนี้ต่างหากที่มันเปลี่ยนไป ดูอย่างผู้ชายคนนั้นสิ
เขายังคงช่วยพนักงานในร้านจัดเรียงหนังสือให้เป็นระเบียบ
เหมือนอย่างที่เคย ฉันไม่เห็นเขาจะเปลี่ยนแปลงตรงไหนเลย"

ฉันคุ้นเคยกับชายคนนั้นเป็นอย่างดี บางครั้งลูกค้าที่เลือกหนังสือ
ในร้านบางคนชอบมักง่าย หยิบหนังสือมาจากชั้นหนึ่ง
แต่กลับเอาไปสอดไว้ในอีกชั้นหนึ่ง และเขาก็จะเป็นคน
คอยบอกพนักงานว่าหนังสือวางผิดชั้น จนพักหลังๆ มานี่
เขาคอยช่วยนำมันกลับไปไว้ที่เดิมเองเสียด้วยซ้ำ

ฉันรู้สึกผิดในใจขึ้นมาทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน
และส่งยิ้มอย่างยินดีที่ไม่ได้พบหน้าฉันมานาน

คนที่อยู่ข้างกายฉันยิ้มอย่างพึงพอใจที่ทำให้ฉันรู้สึกได้
ก่อนจะหันมาพูดต่อ
"เห็นไหมว่ายังมีคนรอเธออยู่ในร้านนั้น"

ฉันพยักหน้า

"แล้วตกลงจะเข้าไปหรือเปล่า"

ฉันมองชายคนนั้นที่ยังคงโบกมือทักทายฉัน ก่อนจะหันมาทาง
เขาพร้อมกับรอยยิ้ม

"ทำไมจะไม่ล่ะ"

==================================

ไม่ได้เจอกันบนถนนซะนานเลยนะคะ

แวะมาบอกว่า 'คิดถึง' ค่ะ

รัก คนอ่าน และ สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ :)

[คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง]

จากคุณ : ตัว(Z) - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 18:18:23 ]