ความคิดเห็นที่ 1 “มิ้นท์อยากทานข้าวต้มค่ะ ที่มีผักบุ้งลอยฟ้า มิ้นท์ชอบ” หญิงสาวบอกเขาเสียงตื่นเต้น หล่อนชอบอะไรที่โยนๆ แล้วรับได้มานานแล้ว (นิสัยหมาชัดๆ ) “ได้เลย พี่จะพาไปเดี๋ยวนี้” หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็มาหยุดอยู่ที่ร้านขายข้าวต้มผักบุ้งลอยฟ้า หญิงสาวเงยหน้ามองดูเขาโยนรับ โยนรับกันอย่างสนุกสนาน และที่นี่ เขามีการให้ลูกค้ารับเองด้วย ถ้าอยากจะมีส่วนร่วม “น้องมิ้นท์อยากเล่นบ้างมั้ยครับ” หญิงสาวตาโตมองหน้าเขา “อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวพลาด อายเขาเปล่าๆ “ “อายอะไรกันครับ สนุกๆ น่า” พิทยาไม่ฟังเสียง หันไปแจ้งความจำนงกับเจ้าของร้าน ไม่นานนัก อิศราก็ยืนนิ่งๆถือจานมือไม้สั่น เสียงพ่อครัวตะโกนถามหล่อนเพื่อความแน่ใจ “ไม่ต้องกลัวนะครับ คุณผู้หญิง พวกเราไม่เคยพลาด ถือไว้นิ่งๆนะครับ อย่าขยับจาน” ยิ่งถูกเตือน อิศราก็ยิ่งสั่น จนพิทยาที่นั่งข้างๆแอบขำกับอาการสั่นพั่บๆของจานที่หล่อนถือในมือ เตรียมนะครับ ไม่ต้องกลัวครับ ร้านเราไม่เคยพลาด” สิ้นเสียงพ่อครัว ผักบุ้งก็ลอยหวือมาหาอิศราทันที หญิงสาวร้องวี๊ด หลับหูหลับตายื่นจานออกไปรับ และอันเนื่องมาจากการที่หล่อนขยับ ทำให้ทิศทางของผักบุ้งแทนที่จะอยู่ในจานอย่างสวยงามเรียบร้อย กลับกลายเป็นอยู่บนศีรษะของพิทยาแทน “ว๊าย พี่แพท ตายแล้ว” หญิงสาวร้องอย่างตกใจ เมื่อเห็นศีรษะชายหนุ่มข้างๆ กลายเป็นจานรับผัดผักบุ้งลอยฟ้า พิทยายังคงหลับตานิ่งๆ ความร้อนของผัดผัก ทำให้รู้สึกเหมือนควันมันจะพวยพุ่งออกมา เหตุการณ์นี้ เรียกความตกใจตะลึงงันให้แก่ทุกคนในร้าน โดนเฉพาะพ่อครัว หลังจากนั้นแล้ว รีบเข้ามาขอโทษขอโพยปากคอสั่น พิทยาไม่ว่าอะไร เขาขอเพียงเข้าไปสระผม และเปลี่ยนชุดใหม่ที่เขามีติดรถด้วยเสมอ อิศรามองเขาด้วยใบหน้าจืดสนิท นั่นไง ความซวยเริ่มมาเยือนพี่แพทแล้ว ใช่แล้ว เพียงวันแรกของการเดท หล่อนก็เป็นต้นเหตุให้เขาโดนผัดผักลอยใส่หัว ชายหนุ่มเหลือบมองอิศราแล้วก็ถอนหายใจ เขารู้ว่าหล่อนกำลังคิดโทษตัวเอง “มิ้นท์ อย่าคิดมากสิครับ มันแค่อุบัติเหตุ” “ไม่ใช่หรอกค่ะ พี่แพท เพราะมิ้นท์มันตัวซวย” หญิงสาวบอกเสียงหงอยๆ เบนสายตาออกไปนอกหน้าต่างรถ “ทำไมน้องมิ้นท์ชอบคิดอะไรที่มันไร้สาระครับ พี่บอกแล้วไง ว่ามันแค่อุบัติเหตุ เราก็แค่ไปหาที่ทานอาหารใหม่ เพื่อน้องมิ้นท์ ไม่ว่ามันจะร้ายแรงมากกว่านี้อีกกี่เท่า พี่แพทก็ทนได้ครับ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงมุ่งมั่น จริงจัง “พี่แพท....” อิศรหันกลับมามองเขา ด้วยสีหน้าปลาบปลื้มสุดฤทธิ์ “วันนี้ฤกษ์ไม่ได้แล้ว พามิ้นท์กลับเถอะนะคะ วันหลังเราค่อยมาทานกันใหม่” พิทยาตาละห้อย กล่าวกับหล่อนเสียงอ่อย “โธ่ น้องมิ้นท์ครับ ยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ กว่าจะถึงเวลานัดที่พี่จะไปส่ง งั้น เอาเป็นว่า เราไปนั่งคุยกันก่อนดีกว่านะ นะครับ” อิศราเอง ก็ไม่อยากจะปฏิเสธหัวใจจึงยอมไปกับเขา หลังจากนั้น ทั้งคู่ ก็มาหยุดอยู่ที่สวนสาธารณะ ชายหนุ่มจอดรถไว้ และพาอิศราเดินเอื่อยๆไปตามทางที่ทอดยาว ท้องฟ้ามืดมิดยามราตรี ดวงดาวกระจายเต็มท้องฟ้า ชายหนุ่มชี้ชวนให้เธอเงยหน้าขึ้นมอง พลางถามหล่อนว่า “น้องมิ้นท์ทราบมั้ยครับ ว่าคนเราทุกคนเนี่ย มีดาวประจำตัวอยู่หนึ่งดวง” อิศราเงยหน้าขึ้นมองตามมือของชายหนุ่ม แล้วหันมาสั่นหน้าให้เขา “แล้ว เราจะรู้ได้ยังไงละคะ ว่าดวงไหนเป็นดาวประจำตัวของเรา ดาวออกเยอะแยะเต็มท้องฟ้าแบบนี้” ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ก่อนจะตอบหล่อนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนว่า “มีสิครับ ก็เวลาที่เรามองดวงดาวเนี่ย ให้เรากระพริบตาหนึ่งที ถ้าดาวดวงไหนกระพริบกลับตอบเรา ก็แสดงว่า เป็นดวงนั้นแหละ ดวงดาวประจำตัวของเรา” อิศราตาโตอย่างตื่นเต้นกับเรื่องเล่าของชายหนุ่ม “โห จริงหรือคะ พี่แพท งั้น มิ้นท์จะลองทำมั่ง จะได้รู้ว่าดวงไหน เป็นดาวประจำตัวของมิ้นท์” พูดจบ หญิงสาวก็เงยหน้ากระพริบตาใส่ดวงดาวอย่างเอาเป็นเอาตาย กิริยานั้น ทำเอาพิทยาถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างเอ็นดู อิศราได้ยิน ก็หันกลับมามองชายหนุ่มเขินๆ ตายแล้ว นางสาวอิศรา ทำอะไรต๊องๆ ออกไปอีกแล้ว เฮ้อ “พี่มีความสุขจัง ไม่อยากให้เวลามันผ่านไปเลย” ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อนโยนพลางหันมามองเสี้ยวหน้าหวานๆของผู้หญิงที่เดินตาลอยข้างๆ “น้องมิ้นท์รู้สึกเหมือนกับพี่หรือเปล่าครับ” เขาถามพร้อมกับหยุดเดิน คล้ายกับจะคาดคั้นหล่อนกลายๆ “มิ้นท์ รู้สึก...เอ่อ รู้สึก...ง่า” อิศราติดอ่างขึ้นมาเฉียบพลัน บ้า ใครจะพูดออกมาได้ “ยังไงครับ รู้สึก เหมือนที่พี่รู้สึกรู้เปล่า” สายตาเข้มๆนั่น ยังมองหล่อนไม่วางตา หญิงสาวเขินจนพูดไม่ออก เลยเสถามเขาอีกเรื่อง “มิ้นท์รู้สึกว่า พี่แพท ผอมได้ยังไง” น่าน เขาถาม ดันถามเขากลับซะนี่ “ก็ ไม่เห็นแปลกนี่ครับ ตอนเด็กๆ พี่อ้วนก็จริง แต่พอเป็นหนุ่ม มันก็ยืด พี่ออกกำลังกายบ่อยด้วย เลยหุ่นดี” เขาพูดพลางหันมายิ้มละลายหัวใจให้หล่อน เย็นไว้ อิศรา เย็นไว้ อย่างเพิ่งตกหลุมรักเขา “น้องมิ้นท์จะจำสมัยเรายังเป็นเด็กได้หรือเปล่านะ หรือว่าลืมแล้ว พี่น่ะ จำได้เสมอ” จู่ๆ เขาก็พุดถึงเรื่องสมัยเด็ก “จำได้สิ มิ้นท์จำได้เสมอแหละ พี่แพทอ้วนเป็นหมู อิอิ ขาว ซีด เดินตามมิ้นท์ตลอด ไม่รู้จักบ่นเลย เวลามิ้นท์เล่นกับเพื่อน พี่แพทก็จะมานั่งใกล้ๆ ไม่ยอมไปไหน มิ้นท์กินข้าว พี่ก็จะมานั่งข้างๆ มิ้นท์กลับบ้าน พี่ก็จะรอเดินกลับด้วยกัน ตอนเช้ามาโรงเรียน พี่ก็จะมารอมิ้นท์ที่หน้าบ้าน” หญิงสาวพูดไปเดินไป ไม่ได้ทันสังเกตว่า ทำไมพิทยาเงียบไป “ตอนนั้น จำได้ว่า พี่แพทชกคนที่มาแกล้งมิ้นท์ซะคว่ำ เฮ้อ เห็นไม่ค่อยพูดอย่างพี่แพท บทจะโหดขึ้นมา ก็น่ากลัวเหมือนกันนะคะเนี่ย พี่แพ...ท อ้าว ไปไหนล่ะ” อิศราเหวอรับประทาน เมื่อหันไปมองข้างๆ พี่แพทหายไป ไม่ได้เดินอยู่ข้างๆอีก หญิงสาวหันรีหันขวางจนเหลือบไปเห็นอะไรอย่างหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากท่อที่ไม่มีอะไรปิดทางด้านหลัง “พี่แพท!!! ตายแล้ว!!! พี่แพทตกท่อ!!!” ***************************************************** หวัดดีค่า ตอนหน้าเป้นตอนจบค่า อย่าลืมติดตามนะคะ แสนดีคนเดิม จากคุณ : superverynice - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 19:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฮ่าๆ ขนาดเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีท่อเปิดแล้ว ยังไม่วายตก ซวยแท้ จากคุณ : scottie - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 21:03:15 ]