รถกงเต๊กหลากสี ทั้งรถเก๋งและรถมอร์เตอร์ไซล์ หลายรุ่น บรรทุกอยู่บนรถกระบะ แล่นผ่านหน้าร้านตอนหัวค่ำ ฉันได้แต่คิดในใจว่า ล่วงเลยมาจะสงกานต์อยู่รอมร่อแล้ว เศรษฐีร้านไหนหนอ ยังไม่ได้ไปเชียงเม้งอีกหรือนี่....
    เอะ หรือจะไม่ใช่เศรษฐีธรรมดา  เพราะมีขบวนรถตำรวจติดตามมาอีกหลายคัน...  
    อ้าว!แล้วทำไมต้องมาจอดที่หน้าร้านฉัน ด้วยละ??      เอ๋.. แล้วนั่น รถอีกคัน ขน ลำโพง กลองชุด แคน ตามมาอีก??      
    จะมีพิธีกรรมอะไรกัน เกิดมาฉันยังไม่เคยเจอ รถกงเต๊ก คณะหมอลำ กับตำรวจ มาด้วยกันแบบนี้ มาก่อน...
    ตำรวจหลายนายลงมากำกับ จัดระเบียบพื้นที่ รถตำรวจจอดกั้นบริเวณ รถกงเต๊ก ถูกนำมาเรียงรายเต็มถนน กลองชุด ลำโพง และแคน มีนักดนตรีในชุดหมอลำพร้อมป้ายเล็ก ๆ บอกชื่อวง “กลองซิ่ง” เริ่มบรรเลงเพลงโป๊ง ชึ่ง โป๊ง ชึ่ง
ภาพรถตู้คันสุดท้าย แล่นมาจอดพรึ๊ด ประตูสไลด์ เลื่อนไปอย่างรวดเร็ว กลุ่มคนที่ทยอยลงมาจากรถตู้ (อย่างเชื่องช้า ไม่กระฉับกระเฉง)  ดึงความสนใจฉันไปจากวงหมอลำ ..      
    คนกลุ่มนี้ ถูกจับแต่งตัว ให้เป็น ยมฑูต ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกระเบนสีแดงสด วาวระยับ สวมเขาสีแดง ถือไม้ 3 ง่ามสีแดง  ที่เหลือถูกแต่งตัวเป็นคนเจ็บ พันผ้าพันแผลที่ศรีษะ บ้างใส่เฝือกที่แขน บ้างใส่เฝือกที่ขา  บ้างเป็นคนไทย บ้างเป็นฝรั่ง ทั้งหญิงและชายปน ๆ กันนับสิบคน      ตำรวจต้อน คนกลุ่มนั้น ราวเชลยศึก พวกเขาแสดงทีท่าขัดเขินและอ้อยอิ่งเล็กน้อย ดูก็รู้ว่าไม่เต็มใจ...
จัดแถวเรียบร้อยเข้าที่  หลายคนโดนสวม รถกงเต๊ก ไว้ที่เอว (ขออภัยไม่มีภาพประกอบ  บางคนดูเหมือนกำลังขี่มอร์เตอร์ไซล์กระดาษ บางคนตัวโผล่มาจากหลังคารถเก๋ง)
    สัญญาณ ไม้กลอง ตี นับจังหวะ เก๊าะ เก๊าะ เก๊าะ ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง ๆ เสียงดนตรี จังหวะ หมอลำซิ่ง ดังสนั่น ตำรวจ ตบมือ ส่งเสียงเชียร์ กลุ่มเชลยศึก เซิ้ง ท่าที เมามัน มือถือขวดเหล้า ขวดเบียร์ ยกแขนตั้งวงเหนือศรีษะ หมุนไป หมุนมา แต่สีหน้าไม่มันไปด้วย ฝูงชน เริ่มมุงดูจากไม่กี่คน เพิ่มเป็น กลุ่มไทยมุง ฝรั่งมุง วงใหญ่
ผู้คนดูไป มองไป แต่แปลกที่ในกลุ่มคนดู นอกจากตำรวจแล้ว ไม่มีใคร แสดงท่าที มีอารมณ์ร่วมไปด้วย ฉันได้แต่มอง นึกเห็นใจ กลุ่มเชลยศึกที่ต้องมาเซิ้ง มาเต้น กลางถนนให้คนดูหน้าไร้ความรู้สึกแบบนี้ (เดาว่าคนดูส่วนใหญ่คงแปลกใจว่าทำอะไรกัน)
    แม้แต่เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นอยู่แถวนั้น มาหยุดดูก็ส่ายหน้า แล้วจากไปวิ่งเล่นกันเองยังสนุกกว่า
    ไม่มีอะไรน่าสนใจ นอกจากจะน่าอายมากกว่า  
    เหลือก็เพียงเด็กแขกผมจุกลูกหลานนายห้างร้านตัดเสื้อเท่านั้น ที่คงไม่เคยเห็นรถกงเต๊ก จับกลุ่มกันวิ่งเข้าไป จับ ดึง ทึ้ง รถกระดาษหลากสี
ตั้งขบวนเรียบร้อย เซิ้งกันพอได้ที่ ตำรวจก็เริ่มนำขบวนออกเดินทางแห่ เซิ้ง หมอลำซิ่ง ไปตามท้องถนน....
    ตำรวจคนหนึ่งเดินผ่านมา...ฉันถามได้ความว่า เป็นการรณรงค์ กิจกรรม เมาไม่ขับ รับเทศกาลสงกานต์  
    พวกที่ไปเต้น ๆ อยู่นั่น บางส่วนเป็นอาสาสมัคร ร่วมกับกลุ่มคนที่เคยโดนจับคดี “เมาแล้วขับ” จึงต้องมาทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์เพื่อสังคม
    ฉันได้แต่ส่ายหน้า เวทนา ปนอนาถใจ ถูกจับ ปรับเป็นเงินยังสิ้นเรื่องสิ้นราว จบ ๆ กันไป
    แต่โดนเกณฑ์ให้มาเต้นเซิ้ง หมอลำซิ่งแห่รอบเมืองแบบนี้ ยังไม่รู้ว่าจะโดนอีกกี่งาน กี่เทศกาล...      
    กิจกรรมหมอลำซิ่งคณะคนเคยเมานี้อาจจะดูแปลก ๆ น่าเบื่อ...
แต่ก็ได้ผลเหมือนกันนะ เพราะแม้แต่ฉันเองยังไม่กล้า..
    สัญญากับตัวเองทันทีอย่างแน่นหนักว่า ฉันจะไม่ยอมถูกจับ ข้อหา เมาแล้วขับ แน่ ๆ
    ดื่มนิด ๆ หน่อย ๆ เมื่อก่อนอาจคิดว่าขำ ๆ ยังไงก็คงไม่ถึงขั้นบาดเจ็บหรือทำคนอื่นตาย แต่หากถูกจับ แล้วต้องมาร่วมขบวนแห่ เซิ้ง หมอลำซิ่งแบบนี้
โอยแค่คิดก็สยอง.........ยึ๋ย! น่าอายที่สุด!!!

สนใจงานเขียน ตามหาอ่านกันได้คะ http://weblog.manager.co.th/publichome/morningstar/