บินร่อนลมบนพ้นเมฆขาว
เหินหาวยาวไกลไปสุดหล้า
ท้าทายทนทานกาลเวลา
หาญกล้าเหินไกลไม่หวั่นกลัว
เมฆสวยฟ้าใสบินไกลฝั่ง
บางครั้งฟ้าคลุ้มเมฆคลุมทั่ว
ฝ่าหมอกฝ่าเมฆสลัวมัว
พาตัวผ่านพ้นด้นไป
โบยบินถิ่นไกลใต้ฟ้ากว้าง
เคว้งคว้างหว่างวิถีที่ฝันไฝ่
เส้นทางจากรังสู่ฝั่งไกล
วกไหวในวิถีที่เวียนวน
ปีกร่อนอ่อนแรงแฝงแมกไม้
ลมไหวไกวกิ่งทิ้งใบหล่น
เหนื่อยหนักพักหน่อยค่อยฝืนตน
บินพ้นวนวงสู่พงไพร
ที่เห็นเป็นไปใต้ฟ้ากว้าง
เคว้งคว้างหว่างหวังสู่รังใหม่
แก่งแย่งแข่งขันทุกวันไป
สิ้นไร้ไมตรีมีต่อกัน
โบยบินถิ่นไกลใจหดหู่
โลกดูแห้งแล้งขาดแรงฝัน
มุ่งหน้าหากินไปวันวัน
หดสั้นหั่นสิ้นจินตการ
โบกปีกบินถาสู่ฟ้ากว้าง
เวิ้งว้างวกบินสิ้นฝันหวาน
สิ้นหวังสิ้นฝันเมื่อวันวาน
โลกผ่านกาลนั้นมานานแล้ว
โลกนี้ที่เห็นและเป็นอยู่
หดหู่หายใจไปเพียงแผ่ว
สิ้นฝันบรรเจิดเพริศแพร้ว
บินแน่วกลับหลังสู่รังเดิม
จากคุณ :
คมเย็น 
- [
วันเนา (14) 11:31:30
]
กลับรัง
