Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เศษสังคม

    เย็นวันนี้ที่สนามกีฬา  คราคร่ำไปด้วยผู้คนขวักไขว่ทั้งเด็กเล็ก ผู้ใหญ่ ทยอยกันมาในเสื้อผ้าสีต่างกัน เด็กบางคนยังสวมใส่ชุดนักเรียนเดินจูงมือมากับผู้ปกครอง บางคนสวมชุดกีฬาเสื้อยืดกางเกงขายาวใส่รองเท้าผ้าใบ มือถืออุปกรณ์กีฬาที่ตัวเองชื่นชอบ บ้างลูกฟุตบอล บ้างไม้แบดมินตัน บางคนตั้งใจมานั่งพักผ่อนพร้อมครอบครัว หอบเสื่อ หิ้วสำรับกับข้าวขนมนมเนยมาตั้งวง บริเวณสนามหญ้าสีเขียวที่มีเงาไม้ร่มรื่น เด็กตัวเล็กกินข้าวไปพลางวิ่งเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
                         ตาสมแบกอุปกรณ์ทำมาหากินมาถึงด้วยท่าเดินที่ไม่ถนัดผิดแผกแตกต่างไปจากชาวบ้าน ขาข้างขวาแกขาดหายไปด้วยอุบัติเหตุ เมื่อราว 10 ปีก่อน ขณะเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัด รถเมล์โดยสารที่อัดแน่นเต็มไปด้วยผู้ใหญ่ลูกเล็กเด็กแดงได้เกิดอุบัติเหตุพลิกคว่ำ ราวเหล็กที่หลังคารถส่วนหนึ่งหักมาทับขาแกนานถึง 6 ช.ม กว่าจะมีคนมาช่วยผู้บาดเจ็บ  พลิกรถขึ้นและนำตัวส่งโรงพยาบาล ขาข้างขวาแกก็หมดความรู้สึกกลายเป็นเนื้อตายที่ลามร้ายขึ้นไปเรื่อยๆจนหมอต้องตัดสินใจตัดขาแกทิ้ง  แต่นั่นก็ไม่เลวร้ายเท่าเมียคู่ทุกข์คู่ยากต้องมาจบชีวิตไปในอุบัติเหตุคราวนั้น  ทิ้งแกให้อยู่เผชิญโลกตามลำพังในสภาพผู้พิการ
                       ตาสมมีลูกสาวคนหนึ่ง เธอแต่งงานก่อนที่แม่จะเสียชีวิต  ถึงแม้ ฐานะยากจน แต่มีน้ำใจกตัญญูมาดูแลพ่อ หลังเกิดอุบัตเหตุจึง ช่วยหาเงินมาทำขาเทียมให้พ่อเพื่อพยุงร่างกายให้รับน้ำหนักด้านขวาได้มากขึ้น ไม่ต้องเดินกระโดดกระย่องกระแย่งอย่างลำบาก เมื่อต้องกลายเป็นชายพิการแล้ว ตาสมไม่ได้ท้อแท้ต่อชีวิตหรือโทษโชคชะตาฟ้าดิน แม้ลูกสาวจะชวนไปอยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด แกก็ไม่คิดจะติดตามไปให้เป็นภาระแก่ลูกเขยและลูกสาว
                           แกใช้เส้นเชือกที่สอดอยู่ในสายยางเล็กๆทำเป็นหูคล้องคอผูกติดกับตะกร้าปลาหมึกปลาหวานเพื่อสะดวกในการเคลื่อนย้าย ในนั้นมีเตาถ่านใบเล็กๆ ที่มีถ่านแดงถูกกลบด้วยขี้เถ้าอยู่ด้วย ข้างขอบตะกร้าใกล้เตามีมอเตอร์พัดลมเล็กๆเอาไว้เป่าเร่งแรงไฟ  แกกางเก้าอี้ไม้พับออกเพื่อเป็นที่ตั้งตะกร้าอุปกรณ์ขายของ  แล้วกางอีกตัวหนึ่งออกเป็นเก้าอี้นั่งสำหรับตัวเอง  การทำมาหากินได้เริ่มขึ้นตอนแดดร่มลมตก แม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ  หลังเลิกงานที่คนมาออกกำลังกายเล่นกีฬา แต่นับเป็นช่วงเวลาทองที่แกจะหารายได้มาประทังชีวิตก่อนฟ้าจะมืดลง
                           ปลาหมึกแห้งตัวเล็กๆแบบลูกหมึกขายตัวละ 1 บาท ราคาเดียวกับ ปลาหวานสีส้มแผ่นใหญ่ที่แกบรรจงใช้กรรไกรตัดออกเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมเล็กๆขนาดเท่ากัน  ชีวิตแกผูกพันกับเหรียญบาทเหล่านี้ที่ดูมีค่ายิ่งใหญ่ซื้อของได้มากมาย  ถ้าจะมีเหรียญใดตกแล้วกลิ้งไหลไปตามทางเดินแกจะรีบหอบสังขารไปไล่ล่าตามเก็บกลับมาเพื่อใช้ดำรงชีพซื้อข้าวปลาอาหารในแต่ละวัน
                          “ปลาหมึกครับ ปลาหมึก... ปลาหวานครับ ปลาหวาน ชิ้นละ บาทเดียว” พอตั้งร้านเสร็จก็เริ่มส่งเสียงตะโกนเรียกลูกค้าทันที
                          ”ปลาหมึกครับ ปลาหมึก “แกหันไปร้องเรียกผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินผ่านมา เธอหยุดยืนดูสักพักแต่กลับเปลี่ยนใจเดินผ่านไป
                          คนมาเที่ยวสนามกีฬาแห่งนี้รู้สึกคุ้นเคยกับตาสมเหมือนแกเป็นตราสัญญลักษณ์ประจำจังหวัดที่ติดอยู่คู่กับร้านหมึกปิ้ง  บรรยากาศยามเย็นกับชายร่างกายพิการขยันทำมาหากิน ใบหน้าอิ่มเอิบอย่างมีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ ความพอเพียงกับสถานออกกำลังกายที่ไม่มีห้องแอร์พร้อมอุปกรณ์ราคาเรือนแสน ไม่มีสปา อาบน้ำแร่คลายเครียด ไม่ต้องโยคะร้อนหรือเย็นให้เปลืองตังค์
                         มีลูกค้าเริ่มแวะเวียนมาอีกแล้ว เด็กหนุ่มวัยรุ่นเดินเร่เข้ามาอย่างคุ้นเคย
                         “ลุง..ปลาหมึก 10 บาท”
                        “ได้..ได้” แกกุลีกุจอ หยิบปึกปลาหมึกมาแกะยางออก นับ 1-10 แล้วเรียงลงบนตะแกรงก่อนยกขึ้นตั้งบนเตา เปิดมอเตอร์พัดลมเป่าจนไฟแดงวาบแล้วก็พลิกตะแกรงกลับไปกลับมา  จนปลาหมึกตัวน้อย หงิกงอม้วนเข้าหากัน หนังพองโปร่ง เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเข้ม กลิ่นหอมโชยมาชวนรับประทาน
                        “แถมตัวได้เปล่า”เด็กหนุ่มทำท่ายิ้มกริ่มมองแกหยิบปลาหมึกบนตะแกรงมาใส่กระดาษก่อนห่อส่งให้”ไม่ก็ลดลง บาทนึง”
                        “แถมอะไรวะ..กำไรน้อยอยู่ ขอลุงเถอะ”
                         เด็กหนุ่มยื่นเหรียญสิบบาทส่งให้อย่างไม่เสียดายโดยไม่สนใจว่าแกจะลดหรือไม่เพราะใจเขาแค่คิดหยอกล้อแกเล่นตามประสาลูกค้าวัยคะนอง  เขาหยิบปลาหมึกใส่ปากเคี้ยวกินอย่างเอร็ดอร่อยก่อนเดินจากไป
                         มีลูกค้าเร่เข้ามาอีกแล้ว ตาสมนึกกระหยิ่มในใจวันนี้คงขายดีทีเดียว
                        “ ลุง  ปลาหวานหน่อย  เลือกชิ้นใหญ่ๆนะ”
                        “เออ... มันเท่ากันทุกชิ้นแหละ ลุงใช้ไม้บรรทัดวัด”
                         “วัดเลยเหรอลุง..” ตาสมยิ้มกริ่มไม่ตอบ
                         “เหลือเชื่อเลยลุงเนี่ย” เด็กสาวทำตาโตอย่างเห็นขำ”หนูซื้อ 5 บาทค่ะ”
                         แกกระวีกระวาดหยิบปลาหวานขึ้นปิ้ง ด้วยวิธีเดียวกับปลาหมึก ไม่ลืมเปิดมอเตอร์พัดลมเป่าจนถ่านแดงวาบ มีเศษขี้เถ้าปลิวคลุ้งขึ้นมาบ้างตามแรงลม
                          ขายได้ไม่นาน เผลอแผล็บเดียวอากาศก็เริ่มขมุกขมัวมืดลงเสียแล้ว แกแหงนมองดูท้องฟ้าที่เริ่มมืดลงอย่างรวดเร็วด้วยความเสียดาย

    จากคุณ : ลูกชิ้นปลาเด้ง - [ วันเนา (14) 12:45:19 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom