สะกด ถ้อยร้อยรัดสะบัดแขน
สะกิด แม้นความคิดวิจิตรหมาย
สะบัก สะบอมตรอมรักเมื่อทักทาย
สะบัด สายลายปากกาให้น่าชม
แต่วันวาน ผ่านไป ใช่หวนกลับ
ตะวันลับ ขอบฟ้า ใช่ถาโถม
กระเซ็นซ่าน สายฝน ปนโศรกตรม
ดับอารมณ์ ร้อนรัก ที่หนักใจ
แสงไรไร ใสส่อง เมื่อมองฟ้า
อีกจันทรา ทอแสง เมื่อจันทร์ฉาย
นกกลับลัง เคียงคู อยู่เคียงกาย
เหตุไฉน นวลน้อง จ้องจากจร
หรือความรัก เป็นเพียง แค่ความฝัน
หรือตื่นพลัน ลาลับ ไม่กลับย้อน
หรือความรัก หักจิต ทั้งริดรอน
หรืออาวรณ์ ห่วงหา ไม่อาลัย
จำต้องปลุก ปลอบจิต ให้คิดตื่น
จำต้องฟื้น คืนมา น้ำตาไหล
จำต้องนั่ง ทอดถอน สะท้อนใจ
จำต้องไป จากน้อง นิจนิรันด์
นี่แหละหนา เขาว่า เมื่อครารัก
สุดจะหัก ห้ามจิต ให้คิดฝัน
แต่เมื่อรัก ร้างจาก พรากคืนวัน
สุดจะกลั้น น้ำตา ให้อาวรณ์
รักที่แท้ มีแต่ พ่อแม่รัก
รักประจักษ์ รักแท้ แม่พ่อสอน
รักที่ถูก คือ รัก ไม่อาวรณ์
รักอาทร คือรัก หักอาลัย
คิดจะรัก จงหัก ความยึดถือ
อย่าได้รื้อ เรื่องราว แต่คราวไหน
หากคิดครอบ ครองเจ้า ต้องเศร้าใจ
รักที่ให้ ใช่คิดใฝ่ ใจครอบครอง..............
จากคุณ :
ลมเหนือ
- [
16 เม.ย. 50 21:04:27
A:203.146.63.187 X:
]
รักบ้าง เศร้าบ้าง ธรรมดา
