5-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5258294/W5258294.html
5-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5269709/W5269709.html
5-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5280414/W5280414.html
5-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5291603/W5291603.html
5-5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5314120/W5314120.html
5-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5321932/W5321932.html
---------------------------------------------------------------
- ตอน ธฤติได้นางชู้สเต้อ
---------------------------------------------------------------
สุรางคนางค์ 28

แม่นางชู้สเต้อ....จิตใจพลั้งเผลอ.....ปฏิพัทธ์หลงใหล
พิศเจ้ายอดชาย.....รูปงามกว่าใคร.....อีกทั้งหลงใน.....คารมคมคาย

แต่ด้วยรักนวล.....เห็นว่าไม่ควร.....จึงต้องไว้ลาย
อุ๊ยไม่ได้หรอก.....ใครรู้จะอาย.....ชื่อเสียงเสียหาย.....ตกถึงสามคน

ตกถึงจ้าวป่า.....กับภรรยา.....และตกถึงตน
อยู่สองต่อสอง.....มิอาจจะพ้น.....ปากของปวงชน.....พี่จงตรองดู

ใครเขาจะว่า.....ใครเขาจะด่า.....ใครเขาจะตู่
นั่นก็ปากเขา.....ใครเล่าจะรู้.....เพราะเราทั้งคู่.....อยู่เพียงลำพัง

หากน้องจริงใจ.....จะสนไปไย.....หรือเขาจะขัง
น้องไว้ในคุก.....อย่าไปจริงจัง.....น้องเอ๋ยน้องนั่ง.....คุยกับพี่ก่อน

ว่าแล้วจับมือ.....ชู้สเต้อแกล้งยื้อ.....ธฤติฉุดสมร
ทั้งคู่ล้มลง.....อยู่บนดินดอน.....ธฤติวิงวอน.....แล้วจุมพิตนาง

ซบที่ต้นคอ.....ไซ้นวลละออ.....ลูบไล้ไปพลาง
เอากรจับกร.....ปากซอนซอกร่าง......ชู้สเต้อร้องคราง.....สุขสมฤทัย

พระพายโหมพัด.....เร่งรุกเร่งซัด.....มาลีเอนไหว
ไหวขวาไปซ้าย.....โยกย้ายทันใด.....ซ้ายขวาแกว่งไกว.....อยู่ในสายลม

ครั้นลมพัดหวน.....จังหวะยียวน.....ระรื่นชื่นชม
มาลียิ่งเต้น.....ละเล่นนานนม.....เมื่อสุขเมื่อสม.....บานพ่นเกสร

ธฤติกอดนาง.....เธอไม่ขัดขวาง.....จนจันทร์จากจร
ถึงเวลาแจ้ง.....เรื่อแสงทินกร.....จึงบอกดวงสมร.....ว่าเหมาะเพลา

มิอยากจากน้อง.....แต่จำใจต้อง.....แทบสิ้นชีวา
พี่จำต้องจาก.....ลำบากหนักหนา.....พี่นั้นแทบบ้า.....เมื่อต้องจากนาง

แต่ต้องรีบไป.....เสร็จการเมื่อไร.....จะไม่ไกลห่าง
จะอยู่กับน้อง.....ไม่ต้องอ้างว้าง.....จะไม่เว้นว่าง.....ปราศจากซึ่งรัก

ว่าแล้วจากไป.....เข้าในพงไพร.....จิตใจหน่วงหนัก
ไปฮันเน่นคลี.....ไม่มีหยุดพัก.....ไปตามเพื่อนทัก.....จิตชักเหนื่อยล้า

เพราะเดินเป็นวัน.....มองเห็นแสงจันทร์.....ตะวันลับฟ้า
ก็หยุดพักผ่อน.....หลับนอนกลางป่า.....คิดถึงโสภา.....สองนารีงาม

ชู้สเต้อรวมกลุ่ม.....ทุกผู้ชุมนุม.....ประชุมสงคราม
พวกเราน้องพี่.....บัดนี้ถึงยาม......กลียุคลุกลาม.....ดั่งตามตำรา

มีคนส่งสาร.....ใครจะคัดค้าน.....ทัดทานตัวข้า
ข้าจะณรงค์.....จะตรงเข้าป่า.....ข้าขออำลา.....มุ่งเข้าป่าไป

เที่ยวลัดอรัญ.....เพียงแค่สองวัน.....ก็ถึงทัพใหญ่
นวลนางน้อบเบ้อ.....ครั้นเจอเพื่อนไซร้.....ก็แสนดีใจ.....ปราศรัยไมตรี

ชูสเต้อเกลอสนิท.....ฟังเรื่องเคืองจิต.....ชีวิตมิตรนี่
ระทมขมขื่น.....กล้ำกลืนฝืนที่.....มันทำย่ำยี.....ชีวีชีช้ำ

จะแปลนแผนการ.....หน่วงหนักหักหาญ.....ระรานผลาญซ้ำ
จะท้าฆ่ามัน.....จะฟันหั่นซ้ำ.....เพื่อนต้องหมองคล้ำ.....ระกำจำทน

จะหนาวจะร้อน.....มิผัดมิผ่อน.....จะนำพหล
เพราะรักสหาย.....จะตายมิบ่น.....มิคดกมล.....มิว่าอะไร

สหายสนิท.....เพราะใกล้เพราะชิด.....ก็รักจะให้
สะอาดสว่าง.....ณ กลางหทัย.....สหายจะได้.....สบายอุรา

(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)