อยู่มา ณ กาลหนึ่ง
มีครูซึ่ง นั่งดู หมู่ลูกศิษย์
ซึ่งรำฟ้อน อ่อนเอวองค์ แต่ทรงฤทธิ์
ครูนั่งคิด พร้อมฟาดไม้ ให้จังหวะกัน
เหล่านักนาฏ ศิลปิน ผินสายตา
ชะม้อยมา มองครู ดูหมายมั่น
ต่างทอดกราย แขนมือ ถือประชัน
เพื่อได้ออก โรงนั้น สมดังจินต์
(ชมตลาด)
....เทพพนม ปฐม พรหมสี่หน้า
สอดสร้อย มาลา เฉิดฉิน
ทั้งกวาง เดินดง หงส์บิน
กินริน เลียบถ้ำ อำไพ
อีกช้า นางนอน ภมรเคล้า
แขกเต้า ผาลา เพียงไหล่...
ต่างเยื้องกราย ในแม่บท หมดหัวใจ
ครูเลือกใคร จักบรรเจิด เพริศพรายพรรณ
ครูตัดบท เอาละ นะสาว สาว
เธอก็ต่าง งามพริ้งพราว ราวภาพฝัน
วันนี้ครู ตัดสินใจ ให้เท่ากัน
วันพรุ่งนี้ มาเฉิดฉัน ใน ฉุยฉาย
ครูกลับบ้าน ลำบากใจ ใช้ความคิด
อ้ายพวกศิษย์ มันประชัน กันเหลือหลาย
หากให้น้อง เสียดายพี่ ที่กรกราย
หากให้พี่ น้องฝันสลาย ไม่งดงาม
ที่ต้องเลือก คัดให้ดี เพราะปี่พาทย์แข็ง
ถ้าไม่แกร่ง นาฏศิลป์ พวกหมิ่นหยาม
ข้างบ้านโน้น มีปี่พาทย์ องอาจงาม
ต้องสู้ตาม กระบวนรำ ตามชำนัญ.
แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 50 10:44:57
แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 50 02:20:28
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
19 เม.ย. 50 23:52:47
]
มหาศิลปายุทธ์ # ๑
