ความคิดเห็นที่ 1 เรียน ท่านสหาย คนเบื้องหลัง พอเข้าใจ..... ถึง เยื่อใย อันงดงาม แห่งความหลัง ถึง รอยความ รู้สึกที่ ดี ดี จัง ถึง ภาพฝัง ในหัวใจ ไม่รู้คลาย แต่อย่าทด อย่าท้อ ต่อชีวิต ตนของเรา กว่าลิขิต มิใช่ง่าย อย่าเศร้าซม อย่าสิ้นหวัง ฤๅซังกระตาย ปลุกใจกาย ขึ้นสู้ใหม่ หายใจ ย า ว ย า ว. แฮ่..... ดังนี้ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 22 เม.ย. 50 01:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี กี่ครั้งที่เราต้องนั่งหลั่งน้ำตา เขาจากไปไร้คำที่ร่ำลา นึกขึ้นมาคราใดให้ร้าวราน บอกจะลืมลืมไม่ได้ใจคิดถึง วันที่ซึ่งเจ็บปวดสุดทรมาน เธอหันหลังจากไปไม่สงสาร ใจร้าวรานสะอื้นฝืนยิ้มให้ ความเจ็บปวดเกาะกินใจเวลานี้ ทุกนาทีที่หมุนเวียนเปลี่ยนผันไป ใจก็คงดวงเดิมใช่เปลี่ยนใหม่ จึงหมองไหม้หดหู่อยู่อย่างนี้ ถ้าเปลี่ยนใจใหม่ได้ดังใจฝัน ทุกทุกวันคงลืมเรื่องที่เคยมี ไม่ทุกข์ร้อนเศร้าหมองอยู่กับที่ และวันนี้ฉันคงนั่งหัวเราะได้ แต่ทุกสิ่งก็เป็นแค่ความฝัน เพราะความจริงมันห่างต่างกันไกล มีหรือคนจะเปลี่ยนใจเป็นดวงใหม่ ให้สดใสไร้มลทินไม่หมองมัว สุดท้ายความจริงก็ยัง....ไม่ลืม ไม่ลืม  ไม่ลืมทั้งที่ใจก็หวาดกลัว กลัวเหลือเกินกลัวใจของตัว จะเมามัวอยู่อย่างนั้นไป....จนตาย หวัดดีคะเข้ามาแจมและอยากบอกว่า ชอบท่อนสุดท้ายของคุณ พจนารถคะ " แต่อย่าทด  อย่าท้อ  ต่อชีวิต ตนของเรา   กว่าลิขิต  มิใช่ง่าย อย่าเศร้าซม  อย่าสิ้นหวัง  ฤาซังกระตาย ปลุกใจกาย  ขึ้นสู้ใหม่   หายใจยาวยาว " จากคุณ : B. LOVE - [ 22 เม.ย. 50 03:52:25 ]