Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    นกกระจาบแห่งสุวรรณภูมิ วรรค ๒ -:- พุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ -:-

    นิทานเหล่านี้เป็นเรื่องสมมุติแต่งขึ้นมั้ง  อาจจะเกี่ยวข้องกับบุคคล  สมาคม  หรือรัฐบาลใด ๆ  หากชื่อของตัวละครหรือสถานที่  จงใจไปพ้องกับผู้ใดผู้หนึ่ง  หรือสถานที่ใดที่หนึ่ง  ผู้เขียนก็ขอเผ่นไปจากที่นี้




    วรรค ๑  พระราชบัญญัติค้าปลีกค้าส่งhttp://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5293048/W5293048.html


    ~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~~:~


    ~:~ พุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ~:~


    เหล่านกกระจาบตกลงใจว่าจะย้ายที่ทำกินไปยัง ‘สุวรรณภูมิโลหะวิหคคาม’  แห่งแคว้นลาดกระบัง  ซึ่งพ่อนกก็ไม่คัดค้าน  เพียงแต่เสนอความเห็นให้หาขี้ผึ้งไปอุดหูด้วย  เพราะเสียงจากนกเหล็กแรงเหลือใจ  เกรงพวกพ้องจะตกหทัยไหวหวั่นกระทั่งพลัดหล่นกลางอากาศลงมาตีปีกตายขายหน้าประชาชี

    เย็นนั้น  ฝูงนกพร้อมใจกันโบยบินจากสยามให้มืดฟ้ามัวดิน  ราวกับพยับเมฆใหญ่เคลื่อนเข้าเขมือบโลก  ทันใดนั้น  เจ้าลูกนกแสนขยันสายตาไว  มองเห็นผ้าเหลืองไร ๆ เดินขบวนประท้วงมาจนถึงย่านอโศก  มันตีวงเข้าขนาบพ่อนกแล้วตั้งปุจฉา

    “พ่อจ๋า  เหตุไฉนพระคุณเจ้าเหล่านั้นถึงมารวมตัวเดินกันเกะกะถนนอย่างนั้นเล่าจ๊ะ”

    พ่อนกหลับตาบริกรรมบูชาองค์จตุคามรามเทพอยู่ครู่ใหญ่ก็เล็งเห็นด้วยทิพยเนตร

    “ลูกเอ๋ย...”  พ่อนกทอดเสียง  “เจ้ามิได้ยินข่าวใหญ่หรืออย่างไร  ว่าชาวพุทธทั้งหลายต่างตื่นตัวเรื่องรัฐธรรมนูญฉบับใหม่  ด้วยจะเรียกร้องให้คณะ สสร. เพิ่มคำว่า ‘พุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ’ ไว้ในรัฐธรรมนูญ”

    ลูกนกทำหน้าฉงนเมื่อฟังคำพ่อ  “ทำไมต้องเพิ่มด้วยเล่าจ๊ะ  รัฐธรรมนูญมันก็มีค่าแค่กระดาษชำระม้วนหนึ่ง  เดี๋ยวปฏิวัติอีกทีเขาก็ฉีกทิ้งอยู่ดี  หรือว่าพวกเขาเหล่านั้นไม่เหนื่อยที่จะต้องเดินขบวนเรียกร้องหลาย ๆ รอบ”  

    “ลูกเอ๋ย  มนุษย์นั้น  มีสันดานของความไม่รู้จักปลง  สันดานของความยึดมั่นถือมั่น  ถ้าพวกเขาเชื่อว่าแค่อักษรไม่กี่คำบนกระดาษแผ่นบาง ๆ จะช่วยให้ชาติพ้นภัยได้ล่ะก็  ต่อให้เอารถถังมาไล่เขาก็ไม่ถอยหรอกลูก”

    “แต่ลูกสงสารพระคุณเจ้า...”  ลูกนกว่า  “อุตส่าห์ออกมาตากแดดตากลม  ประสบทุกขเวทนานานาประการเพื่ออุดมการณ์อันยิ่งใหญ่”

    พ่อนกหัวเราะในลำคอเมื่อถึงคำว่า ‘อุดมการณ์’

    “ไอ้คำว่าอุดมการณ์นี้ก็ฟังดูดีอยู่หรอกนะลูก  แต่รู้หรือไม่ว่า  ในอดีตกาล วานรทั้งหนึ่งพันตัวเคยถูกหัวหน้าฝูงตะเพิดไล่ด้วยคำคำนี้มาแล้ว”

    “พ่อจ๋า  เรื่องราวเป็นยังไงเหรอจ๊ะ  เล่าให้หนูฟังหน่อยนะ”

    พ่อนกทนเสียงรบเร้าของลูกนกไม่ได้  จึงต้องสาธกนิทานซึ่งเขาอ้างว่าเป็นเรื่องจริงขึ้นมา





    กาลครั้งเมื่อพระเจ้าเหาที่สิบสองครองกรุงสารขัณฑ์  มีป่าดงดิบแห่งหนึ่ง  ขนานนามดงพญาเย็น  ในดงนั้นมีฝูงลิงอาศัยอยู่  พวกมันมีจำนวนถึงหนึ่งพันตัว  เมื่อนับรวมหัวหน้าฝูงก็เป็นหนึ่งพันหนึ่ง

    จะกล่าวไปว่า..พระเจ้าเหานั้นนับถือศาสนาปาโป๊ก  อันมีวานรเป็นเทพเจ้าสูงสุด  พระองค์ได้บัญญัติให้ไพร่ฟ้าในเขตสารขัณฑ์กระทำต่อเหล่ากบิลด้วยความเคารพยกย่อง

    วานรเหล่านั้นแวะออกมาเที่ยวเล่นในเมืองบ่อยครั้ง  เพราะทุกทีที่ไป  พวกมันจะได้ลาภสักการะเป็นขนมนมเนย  น้ำอัดลม  ขนมหวาน  ทั้งประชาชนก็ต่างพากันยกมือไหว้ฝูงลิงด้วยความเคารพ  ทำให้พวกลิงเพริดไปด้วยความมัวเมาในกามคุณ  แม้หัวหน้าวานรจะตักเตือนเท่าไหร่ว่าอย่าเบียดเบียนผู้คนมากจนเกินสมควร  ก็หามีใครใส่ใจไม่





    ครั้งนั้นเอง  เกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงขึ้น  นายทหารระดับสูงในกรุงสารขัณฑ์พร้อมกับพรรคพวก  ได้กระทำการปฏิวัติยึดพระราชบัลลังก์ไว้ในอำนาจ  แล้วเนรเทศพระเจ้าเหาที่สิบสองไปยังกรุงลอนดอน
    อันว่านายทหารผู้นี้นับถือศาสนาปีโป้  ซึ่งบูชาชะนีเป็นเทพเจ้าสูงสุด  พวกลิงทราบความนี้เข้าจึงมาประชุมกันเพื่อปรึกษาความ





    “ดูกร  พวกท่านทั้งหลาย”  วานรตูดแดงซึ่งเป็นหัวหน้าของฝูงลิงกล่าวท่ามกลางความวุ่นวายของประชุมชน  ”พวกท่านมาประชุมกันที่หน้าคูหาถ้ำข้าด้วยธุระใดกัน”

    เสียงเซ็งแซ่ของเหล่ากบิลใจร้อนค่อยสงบลง  กระทั่งเจ้าตูดดำ  วานรตัวหัวโจกร้องขึ้นมา

    “ท่านพูดเหมือนดังว่ามิทราบในความทุกข์เดือดร้อนแสนสาหัสของพวกเรา”

    “ช้าก่อน  สะโพกนิล  ความทุกข์ความเดือดร้อนอันใดเล่าที่กล้ำกรายเข้ามาใกล้พวกท่านได้  ก็ในเมื่อพวกท่านแต่ละตัวล้วนแต่อุดมสมบูรณ์อ้วนพีไปด้วยอาหารอันชาวเมืองสารขัณฑ์ป้อนให้ถึงปาก”
    หัวหน้าวานรประชดเจ็บ ๆ แต่ตูดดำยังไม่รู้สึกรู้สา

    “ท่านช่างโง่นัก  ที่ข้าร้อนใจหาใช่เรื่องราวในปัจจุบันไม่  หากพวกข้านั้นหวั่นถึงอนาคต  อันลาภสักการะทั้งหลายจะเสื่อมไปจากพวกเรา”

    ตูดแดงยิ้มน้อย ๆ

    “ลาภสักการะจะเสื่อมไปจากพวกท่านได้อย่างไร...”  หัวหน้าวานรหยิบเอกสารซึ่งเตรียมเอาไว้ขึ้นมาแสดงประกอบ  “เท่าที่ข้าเซิร์ชหาในกูเกิ้ล  พลเมืองสารขัณฑ์กว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ยังนับถือศาสนาปาโป๊กอยู่”

    “เป็นไปมิได้”  เสียงคัดค้านดังมาจาก ตูดเหลือง เจ้าลิงอวดฉลาดประจำกลุ่ม  “google โดนบล๊อคไปพร้อมกับ yourtube ไปแล้วนี่  จากกรณีคลิปหมิ่นฯ คราวนั้น”

    หัวหน้าลิงยิ้มอีกที  “ข้าย่อมมีวิธีที่จะไม่ดักดานอยู่กับเน็ตโลคอล  ที่เอะอะก็บล็อก  เอะอะก็เซนเซอร์  อย่างไรก็ตาม  ท่านสะโพกนิล  บอกข้ามาซิว่าสายสนกลใดที่ทำให้ท่านเชื่อว่าพวกท่านจะมิได้รับลาภสักการะอีก”

    “ก็ผู้มีอำนาจใหม่ไง”  เจ้าตูดดำร่ำร้อง  “มันไม่นับถือพวกข้า  แล้วนี่ก็ได้ยินข่าวว่ามันฉีกกฎมณเฑียรบาลเดิมทิ้งเสีย  และกำลังจะร่างฉบับใหม่”

    “ร่างใหม่ก็ร่างไปสิ  น่าสนุกดีออก  แคว้นสารขัณฑ์จะได้ทำลายสถิติจำนวนกฎมณเฑียรบาลที่ถูกฉีกทิ้งมากที่สุดในโลก  พวกท่านเถอะ  เหตุไฉนนึกอยากจะไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของพวกมนุษย์  เป็นลิงก็อยู่ส่วนลิงไปสิ”
    เจ้าตูดดำพ่นลมหายใจฟืดฟาดด้วยความไม่พอใจ

    “ท่านนี่โง่นัก”  มันบริภาษด้วยถ้อยเดิม  “ที่พวกเราจะต้องไปยุ่งกับกฎมณเฑียรบาลใหม่ก็เพื่อจะให้พวกเขาเพิ่มคำว่า  ‘ศาสนาปาโป๊กเป็นศาสนาประจำชาติ’  ไว้ในกฎมณเฑียรบาล  มิเช่นนั้นพวกศาสนาปีโป้จะฉวยโอกาสครอบงำแคว้นสารขัณฑ์เสีย”

    “ศาสนาปีโป้?”  ตูดแดงทวนคำด้วยความฉงน  เขาพอจะได้ยินชื่อศาสนาที่นับถือมหาเทพีชะนีหน้าขนอยู่บ้าง  แต่ไม่นึกว่าจะมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย

    “อ้าว  ท่านยังไม่รู้รึ  ว่าผู้ครองแคว้นคนใหม่นับถือศาสนาปีโป้  ถึงเขาจะไม่กล้ากำจัดศาสนาของพวกเราอย่างโจ่งแจ้ง  ก็คงจะลอบดำเนินการเงียบ ๆ ให้ปาโป๊กสาบสูญไปจากแผ่นดินสารขัณฑ์”  ตูดเหลืองอวดฉลาดอีกที  แต่เป็นครั้งที่มีประโยชน์  เพราะช่วยให้หัวหน้ากบิลได้ข้อมูลเพิ่ม

    “อ้อ  เช่นนั้นข้าก็พอเข้าใจอะไรเลา ๆ แล้ว”

    ตูดดำฟังดังนั้นจึงปีนป่ายขึ้นไปบนหินสูงแล้วป่าวประกาศไปในฝูงวานร

    “พี่น้องทั้งหลายของข้า  ศาสนาที่รักของเรากำลังจะถูกทำลาย  ลาภสักการะของเรากำลังจะเสื่อมถอย  ผู้คนที่ศรัทธากำลังรอเราอยู่  อย่ากระนั้นเลยพวกเราจงพากันเข้าไปในเมือง  เพื่อประท้วงต่อมนุษย์กันเถิด”

    “อ้าว ๆๆ”  ตูดแดงชักไม่พอใจที่บริวารข้ามหน้าข้ามตา  “เจ้าปลุกระดมเช่นนั้นได้อย่างไรสะโพกนิล”

    ผู้ถูกตำหนิหันขวับ  “ก็ท่านไม่ยอมทำอะไรให้สมกับตำแหน่งหัวหน้า  ข้าก็เลยทำให้แทน”

    “แต่ข้ามิเห็นด้วยกับการที่พวกเจ้าไปประท้วงพวกมนุษย์”

    “ท่านไม่เห็นด้วย  ท่านก็จงจับเจ้าเฝ้าคูหาไปสิ  ขาดท่านไปสักคนไม่มีใครขาดใจตายหรอก”

    ตูดแดงฟังดังนั้นจึงยืดกายขึ้นแล้วประกาศในฝูงวานร

    “พี่น้องทั้งหลายของข้า  ตัวข้านั้นมิต้องการให้พวกท่านไปยุ่งเกี่ยวกับกิจอันมิใช่กิจ  หากผู้ใดเห็นด้วยกับข้าแล้วไซร้  จงอยู่ร่วมกับข้าในอรัญนี้  แต่หากผู้ใดไม่เห็นด้วย  ก็ขอเชิญตามเจ้าสะโพกนิลไปเถิด”

    ครั้งนั้น  ลิงห้าร้อยตัวสมัครใจอยู่กับหัวหน้าฝูง  อีกสี่ร้อยเก้าสิบเก้าตัวสมัครใจไปกับเจ้าตูดดำ  ฝูงวานรแห่งดงพญาเย็นก็แตกเป็นสองส่วนด้วยประการฉะนี้






    พวกของตูดดำไปประท้วงอยู่หน้าทำเนียบรัฐสารขัณฑ์  ช่วงสองสามเดือนแรกมีผู้คนที่เป็นสาวกศาสนาปาโป๊กเอาข้าวน้ำมาส่ง  คอยปรนนิบัติพัดวีเป็นอย่างดี  ทั้งทหารก็ไม่กล้าใช้กำลังเข้าไล่ด้วยเกรงจะขัดใจมวลชน

    ผู้ครองอำนาจในสมัยนั้นเตะถ่วงการร่างกฎมณเฑียรบาลไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีกำหนด  พอย่างเข้าเดือนที่สี่ฝูงชนก็เริ่มเบื่อหน่ายม๊อบลิง  ลาภที่เคยได้ก็หมดไปเพราะคนเริ่มเสื่อมศรัทธา  ผู้ครองแคว้นเห็นดังนั้นจึงใช้กำลังเข้าขับไล่  ทำให้ฝูงลิงแตกกระเจิงหนีกลับเข้าป่า






    เจ้าตูดดำนำฝูงลิงของตนที่เหลือเพียงร้อยกว่าตัวกลับไปหาหัวหน้าวานร

    “ท่านผู้มีสะโพกแดงดุจสัตตบงกช”  มันร้องเรียกเจ้าตูดแดงซึ่งอาศัยอยู่ในคูหาพร้อมกับบริวารทั้งห้าร้อย  “อุดมการณ์ของพวกข้าไม่ประสบผล  ในที่สุดศาสนาปีโป้ก็เข้าครอบงำแคว้นสารขัณฑ์จนได้”

    หัวหน้าวานรฟังดังนั้นจึงกล่าวเป็นคาถาว่า

    “ผู้อาศัยอาหารของผู้อื่นดำรงชีวิตเช่นท่าน
    พึงมักน้อย  ยึดความไม่มีกิจมากเป็นสรณะ
    ยึดความไม่เบียดเบียนเป็นสรณะ
    คำว่าเบียดเบียน  หาได้เพียงหมายว่าใช้กำลังเข้าช่วงชิง
    แต่รวมความถึงการบังคับเอาโดยอ้อมในสิ่งที่ผู้อื่นมิเต็มใจให้
    หากท่านเข้าใจในคำว่า ไม่มีกิจมาก  และไม่เบียดเบียน
    ย่อมเข้าถึงซึ่งความสงบสุขทั้งกายใจ”


    ตูดดำไม่พอใจต่อคำสั่งสอน

    “ท่านอยู่เฉย ๆ งอมืองอเท้าไม่ทำอะไร  ก็พูดได้ง่าย ๆ   แต่ข้าสิเหนื่อยวิ่งเต้นที่จะต่ออายุปาโป๊กศาสนาสายตัวแทบขาด  กลับไม่มีใครเห็นความดีเลยแม้แต่น้อย”

    ตูดแดงยิ้มหัว  มันกล่าวคาถาอีกบท

    “อันศาสนาใดก็ดี  ลัทธิใดก็ดี  นิกายใดก็ดี
    จะดำรงมั่นอยู่ได้  หาใช่เพียงเพราะตัวอักษรเพียงสองสามประโยค
    หากเกิดจากความศรัทธาของผองชนผู้ซึ่งเล็งเห็นจริยวัตรอันบริสุทธิ์  น่าเลื่อมใส
    ของคนในศาสนานั้น ๆ  ลัทธินั้น ๆ  นิกายนั้น ๆ
    ต่อให้ท่านจารอักขระประกาศศักดาศาสนาของตน  
    บนแผ่นทองดาษด้วยวชิระ แล้วนำขึ้นไปประดับไว้บนเทวโลก
    ก็เทียบมิได้กับการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบให้ผู้คนได้เคารพนับถือด้วยใจจริงแท้”


    แล้วหัวหน้าวานรก็ไล่เจ้าตูดดำพร้อมพรรคพวกให้ไปเสียจากเขตของมัน




    เมื่อจบสาธกนิทาน  พ่อนกกระจาบประกาศสัจจะ  แล้วกล่าวว่าเหล่าวานรในครั้งนั้นก็คือพระคุณเจ้าในกาลนี้  ส่วนหัวหน้าวานรก็ได้แก่พ่อนกกระจาบนั่นแล

    เขากล่าวเพิ่มกับลูกนกว่า

    “สงฆ์เหล่านี้ถึงจะมีจิตใจประสงค์ดีแท้ต่อศาสนา  แต่ก็ยังเป็นสมมุติสงฆ์ผู้มีสายตาสั้น  มีความยึดติดกับการดำรงอยู่หรือแตกดับของพุทธศาสนา  นอกจากลืมเลือนคำสอนของพระผู้มีพระภาคในเรื่องอนิจจัง  ทุกขัง  อนัตตาแล้ว  ยังทำตนเป็นผู้มีกิจมาก  ขัดกับคำว่า ‘อัปปะกิจโจ’ ซึ่งพระพุทธองค์ได้ประทานโอวาทไว้สำหรับสมณะทั้งหลาย”

    ลูกนกฟังแล้วก็เกิดพุทธิปัญญา  ได้ดวงตาเห็นธรรม  บรรลุไปอีกระดับหนึ่ง




    *อัปปะกิจโจ  แปลว่า  ไม่เรื่องมาก  อยู่ง่ายกินง่าย  ไม่เรียกร้องอะไรจนเกินสมควร

    แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 50 15:12:09

     
     

    จากคุณ : Innocent&Pure - [ 22 เม.ย. 50 15:10:18 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom