ความคิดเห็นที่ 1 ทั้งคู่กลับมาเตรียมการลงสมัครรับเลือกตั้งที่สำนักของตน  ทั้งสองฤษีต่างก็รู้ว่าศึกครั้งนี้เพลี่ยงพล้ำมิได้  จึงเตรียมทุ่มแสนยานุภาพเต็มที่ ภายนอกนั้น  ข่าวการแข่งขันคะแนนนิยมของฤษีเต่า Vs ฤษีตุ่นแพร่ออกไป  อันชาวกรุงสารขัณฑ์ซึ่งมีสันดานทางพนันขันต่ออยู่แล้ว  ก็ได้เปิดรับแทงว่าฤษีตนใดจะชนะการเลือกตั้ง ครั้งนั้น  ในราชสำนักมีโหรอยู่ผู้หนึ่ง  ชื่อว่าพยากรณ์แม่นยำราวตาเห็น  ให้บังเอิญว่าราชบุตรผู้หนึ่งของพระเจ้าเหาเป็นศิษย์ของโหรผู้นี้  และราชบุตรก็กำลังอยากเล่นพนันดูสักครา “ท่านอาจารย์ที่เคารพรักของข้า”  ราชบุตรเข้าไปปะเหลาะด้วยปิยวาจา  “ข้ามีเรื่องอยากให้ท่านอาจารย์ช่วยเหลือ” โหรผู้นั้นไม่คลางแคลงใจแต่อย่างใด  ด้วยการขอความช่วยเหลือจากครูก็เป็นธรรมดาของศิษย์ “มีอันใดหรือท่านราชบุตร?” “ก็วิชาทำนายของท่านอาจารย์น่ะสิ”  ราชบุตรเกริ่นนำ  “มันช่างลึกซึ้ง  ซับซ้อน  กว้างขวาง  เกินกว่าสติปัญญาของคนทั่วไปจะร่ำเรียนได้” โหรเฒ่ายิ้มแฉ่งเมื่อฟังคำชม “ถึงข้าจะพยายามศึกษาวิชาท่านอาจารย์เท่าไหร่  ก็พบว่าตนเองโง่เขลานัก  ไม่อาจหยั่งซึ้งถึงเบื้องลึกที่สุดของวิชาได้” “อย่าถ่อมตัวเลยท่านราชบุตร  ในจำนวนศิษย์ทั้งหมดของข้า  ท่านนับว่าเฉียบแหลมที่สุด” ราชบุตรแสร้งทำหน้าเศร้า  “ท่านอาจารย์อย่าชมข้าเกินไปเลย  ข้านี้โง่เขลาจะตาย  ขนาดจะทำนายดูว่าระหว่างฤษีเต่า  กับฤษีตุ่น  ใครจะชนะการเลือกตั้ง  ก็ยังมิอาจประจักษ์ได้” “ต้องเป็นฤษีเต่าสิ..”  ยอดโหรพลั้งปากไป  นึกขึ้นได้ก็ตกใจ  “นี่  เจ้า..หลอกถามข้าหรือเปล่า” “ใช่แล้วขอรับ  ต้องขออภัยท่านอาจารย์จริง ๆ  ข้าเพียงแค่อยากรู้เท่านั้นเอง”  ราชบุตรยอมรับตามสัตย์ โหรเฒ่าสีหน้าเครียด  “เจ้าก็สมประสงค์แล้ว  จงอย่าแพร่งพรายความข้อนี้ออกไปเด็ดขาด” ราชบุตรรับคำเป็นแข็งขัน  แล้วจึงกระหยิ่มยิ้มย่องออกไป บังเอิญให้มีนางกำนัลลอบฟังความอยู่  พวกนางเอาไปพูดกันปากต่อปาก  จนเรื่องร่ำลือไปทั่ววัง  แล้วก็ขยายออกสู่เบื้องนอก  เหล่าประชาชนเชื่อมั่นในคำทำนายของโหรหลวงจึงแห่กันแทงพนันข้างฤษีเต่า  จนเจ้ามือปิดรับแทงไปกันหลายราย ศิษย์ของฤษีเต่านำความไปบอกอาจารย์ของตน  ฤษีเต่าทราบดังนั้นก็เกิดปีติปราโมทย์  สั่งให้จัดสำนักใหม่ตามหลักฮวงจุ้ย  เพื่อเพิ่มความโชคดีให้แก่ตนเอง  ในใจนึกประมาทว่าชะตาฟ้าลิขิตให้ตนชนะแล้ว  จะเกรงกลัวอะไรอีก ส่วนฟากฤษีตุ่น  ถึงคำทำนายจะเป็นลบต่อพวกของตน  แต่เขาก็ไม่ท้อถอย  กลับฮึดสู้ด้วยการนำเงินทุนสำรองกว่าสามสิบล้านไปแจกให้หัวคะแนนตามหมู่บ้านต่าง ๆ  เพื่อใช้ซื้อเสียงอีกที  ส่วนตนเองก็เร่งออกเดินสายปราศรัยไปทั่วแคว้นสารขัณฑ์ ในที่สุด  วันเลือกตั้งก็มาถึง  ฤษีทั้งสองนั่งมาในขบวนแห่แหนอย่างดียังจุดนับคะแนนใหญ่หน้าราชวังของพระเจ้าเหา  ฤษีเต่าแจ่มใสเบิกบาน  ส่งรอยยิ้มพร้อมคำปฏิสันถารไปให้คู่แข่ง “ไง  อ้ายฤษีมุดดิน  อย่าพยายามดิ้นรนหาเสียงไปเลย  ยังไงเจ้าก็ไม่มีวันชนะข้าได้หรอก  ข้าน่ะมีพรหมลิขิตหนุนหลังอยู่  ดวงชะตาของข้าก็กล้าแข็งกว่าตัวเจ้า  แข่งเรือแข่งพายน่ะแข่งได้  แต่แข่งบุญแข่งวาสนาแข่งบ่ได้ดอก” “ชิชะ  อ้ายฤษีเลี้ยงเต่า  ทำงานอืดอาดอย่างเจ้าใครที่ไหนจะอยากได้มาเป็นเจ้าลัทธิใหญ่อีก  สู้พวกข้าก็ไม่ได้  ชูนโยบายประชานิยมก็ลอยลำเข้าวินแล้ว” ฤษีเต่าฟังหูซ้ายทะลุหูขวา  เพราะปักใจเชื่อคำทำนายยอดโหรไปเสียแล้ว  เขาจึงให้บริวารแบกเสลี่ยงเลี่ยงไปนั่งยังที่ที่สมควร ในที่สุด  ผลคะแนนเสียงก็ออกมาพร้อมกับความปราชัยของฤษีเต่า เจ้าลัทธิเลี้ยงเต่าผิดหวังโกรธแค้นจนแทบสติแตก  เขาวิ่งไปยังกลางลานหน้าวัง  กลิ้งเกลือกตัวกับพื้น  พลางเอาผงคลีดินโรยหัว  ปากก็คร่ำครวญด้วยน้ำเสียงปานขาดใจ “วินาศแล้ว  วินาศแล้ว  เราวินาศด้วยคำโกหกพกลมของโหรใหญ่” โหรตัวต้นเรื่องซึ่งยืนอยู่ในที่ประชุมชนนั้นจึงแสดงตน  แล้วกล่าวเป็นคาถาว่า “บุรุษใดหวังพึ่งเทพยดาฟ้าดิน ไร้ความมานะบากบั่นด้วยความประมาทในกิจ บุรุษนั้นย่อมยังความพินาศให้ถึงตนด้วยตนเอง หาได้เป็นการดลบัลดาลของสิ่งใดใดไม่ แต่หากบุรุษใดมีความเพียรอันยิ่งยวด ยังกิจของตนด้วยความวิริยะไม่ท้อถอย แม้เทพเจ้าทั้งสวรรค์ชั้นฟ้า   ก็มิอาจขัดขวางความสำเร็จแห่งกิจของเขาได้” พ่อนกประกาศสัจจะหลังจบนิทาน  แล้วกล่าวว่า  ฤษีเต่าพร้อมสมุนเต่าในครั้งนั้น  ก็คือผู้นำกับคณะรมต. ในบัดนี้  ส่วนโหรหลวงผู้นั้นก็กลับชาติมาเกิดเป็นพ่อนกกระจาบนั่นแลฯ “และพวกที่แทงข้างฤษีเต่าก็ถูกกินรวบไปตามระเบียบ”  พ่อนกสรุปเหตุการณ์หลังจากนั้น “พ่อจ๋า  งั้นสิ่งศักดิ์สิทธิ์  เทวดา  หรือฮวงจุ้ย  ก็ช่วยอะไรเราไม่ได้เลยใช่ไหมจ๊ะ” “ช่วยได้สิลูก  ช่วยทางจิตใจไง”  พ่อนกตอบเสียงนุ่ม  “แต่ถ้าเราไม่ช่วยตัวเองก่อน  ใครที่ไหนเขาจะอยากช่วยเราล่ะลูก  จะไปหวังพึ่งคนอื่นน่ะมันแน่นอนเสียเมื่อไหร่กัน  มิเช่นนั้นพระพุทธเจ้าท่านคงไม่ตรัสว่า ‘ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน’ ดอก  ความจริงพ่ออยากจะฝากคำเตือนไปถึงท่านผู้นำ  แต่ก็จนใจ” “ฝากว่าอะไรหรือจ๊ะ” พ่อนกยิ้มน้อย ๆ อย่างเอ็นดูในความช่างซักถาม  “ก็จะบอกท่านว่า  อย่ามัวจัดฮวงจุ้ยทำเนียบอยู่เลย  เอาเวลาและความคิดไปใช้แก้ปัญหาเศรษฐกิจ  ปัญหาไฟใต้  ปัญหาปากท้องของประชาชนจะดีกว่า  ถ้าประชาชนประทับใจความตั้งใจจริงในการทำงานของท่านแล้ว  จะต่ออายุรัฐบาลนี้อีกสักห้าปีสิบปีก็ต่อได้  ไม่ต้องไปหาไม้ง่ามไปค้ำต้นไทรที่ไหนหรอก” ลูกนกและฝูงนกกระจาบเกิดพุทธิปัญญา  ได้ดวงตาเห็นธรรม  และบรรลุไปตามแต่ระดับสติปัญญาของตน จากคุณ : Innocent&Pure - [ 23 เม.ย. 50 15:01:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทันเหตุการณ์ดีจังนะคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ รอได้เสมอค่ะ จากคุณ : หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก   - ------->  แหะแหะ  ถ้าไม่ทันเหตุการณ์ก็ไม่สนุกสิครับ  โฮ่ๆๆ ผมเลยต้องอ่านหนังสือพิมพ์หาไอเดียทุกวันเลย     เยี่ยมค่ะ พ่อนกกระจาบนี่เยี่ยมจริงๆ จากคุณ : dittaya --------> พ่อนกนี่เปรี้ยวจริง ๆ  เดี่ยวผมฝากคำชมของคุณไปให้ล่ะกันนะฮะ     ส่วนตัวไม่ค่อยเห็นด้วยที่จะให้ระบุปาโป๊กเป็นศาสนาประจำชาติ แม้ตัวจะนับถือปาโป๊กก็เถอะ จากคุณ : scottie -------->  เย้  ได้สหายร่วมอุดมการณ์ จากคุณ : Innocent&Pure - [ 23 เม.ย. 50 15:05:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ้ ตกข่าวอย่างแรง ไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ย จากคุณ : scottie - [ 23 เม.ย. 50 23:06:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ข้าเจ้าก็ไม่รู้เรื่องเช่นกันค่ะว่าใครเขาแก้ฮวงจุ้ยอะไรที่ไหน แต่ว่าอ่านแล้วก็ยังคงได้คติสอนใจอยู่นะคะ จากคุณ : หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก - [ 24 เม.ย. 50 15:18:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พ่อนกกระจาบเข้าใจสอนลูกนกจริง ๆ น่าจะให้พ่อนกกระจาบเป็นนายกมั่ง (นายกสมาคมนกกระจาบ) ตกข่าวฮวงจุ้ยทำเนียบอ่า... จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 25 เม.ย. 50 23:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยกับคุณโก้นะ อิอิ พ่อนกน่าจะได้เป็นนายกจัง จากคุณ : นกรำพึง - [ 26 เม.ย. 50 14:36:25 ]