สังคามาระตา กลับห้องพัก นักแสดง
มานั่งส่อง คันฉ่องแสง สะท้อนพร่า
เมื่อสักครู่ คือละคร คือมายา
แต่สบตา ตนในกระจก แล้วตกใจ
ยิ่งสับสน วุ่นวาย คิดไม่เสร็จ
พอถอด ปันจุเหร็จ * วางครอบไว้
ค่อยผ่อนคลาย ที่บีบขมับ ขยับหัวใจ
โล่งศีรษะ จึ่งได้ ใจรํฦก
แสดงรำ มาหลายปี ไม่มีเหมือน
แต่ครั้งนี้ คล้ายมีเตือน ความรู้สึก
เสียงดนตรี ยิ่งเร่งเร้า เราหาญฮึก
ดังออกศึก ด้วยฤทธิ์ รำกฤชสำแดง
แต่คล้ายกับ ลอยล่อง ทำนองฝัน
เท้าก็ผัน มือก็กราย กฤชก็แกร่ง
ยิ่งสดับ เสียงดนตรี ยิ่งมีแรง
แต่ใจแกว่ง...กับคนปี่...ที่สบตา.....
เกิดอะไร ขึ้นกับฉัน ในวันนี้
ไม่เคยมี ที่ไผลเผลอ ละเมอหา
เมื่อฉันรำ เธอบรรเลง เพลงพรรณนา
กฤติกา...เริ่ม...นึก...รัก...นักดนตรี.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
* ปันจุเหร็จ
เครื่องประดับศีรษะ แบบชวา
ในฐานันดรชั้น ระตู
(อุปราช ฤๅ พระอนุชา)
เปนลักษณะ มงกุฎโล้น
รัดรอบศีรษะ
ไม่มียอดชัยดังกษัตริย์
ดังนี้ ขอรับ.
แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 50 02:09:00
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
29 เม.ย. 50 01:39:06
]
มหาศิลปายุทธ์ # ๔
