ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ ๒ ....... ร่างท้วมๆ ที่อยู่ในชุดกางเกงขาห้าส่วนและเสื้อยืดเนื้อบางนั้น ชะเง้อชะแง้ออกไปทางหน้าต่างห้องครัว ที่เปิดไปสู่สวนหย่อมข้างบ้านและสระว่ายน้ำ สักพักเจ้าเธอก็ทำเป็นสะดุ้งโหยง เพราะคำทักทายที่ดังมาจากข้างหลัง "ดูอะไรของเอ็งล่ะนั่นนังองุ่น" องุ่นหันมาตามเสียงทัก ก็เห็นผู้อาวุโสกว่าที่อยู่ในชุดเสื้อแขนกระบอกคอเหล ี่ยม กับผ้าซิ่นแบบชาวพื้นเมืองทางเหนือ ยืนเท้าสะเอว ดวงตาที่มองเธอนั้นเต็มไปด้วยแววตำหนิ "ดูอะไร ก็ดูคู่กัดประจำวันน่ะสิคะป้าหวาน" สาวรุ่นวัดกำดัดรีบรายงานเสียงใสแจ๋ว เช่นเดียวกับบรรยากาศยามเช้า ของเมืองหลวงที่ท้องฟ้ากำลังแจ่มใสเช่นกัน "คู่กัด แกหมายถึงใครล่ะ คู่กัดน่ะนังองุ่น" ป้าหวานแม่บ้านอวุโสแห่งบ้านถามอย่างตำหนิ "หรือว่าแอบบมองคุณขุนเขา หัดเจียมเนื้อเจียมตัวหน่อยนะนังองุ่นเปรี้ยว เดี๋ยวจะหาว่าคนแก่ไม่เตือน คุณขุนเขาน่ะเขาเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ เขายังไม่ออกอาการตาเป็นมัน เมื่อเห็นสาวๆ โดยเฉพาะสาวสวย หน้าตาจิ้มลิ้มอยางคุณหนู แกน่ะ...เป็นผู้หญิงหัดวางท่าทางให้มันเรียบร้อยสมกั บเป็นกุลสตรีไทยหน่อยนะ" หญิงอาวุโสที่มวยผมขึ้นสูง เรือนผมเป็นสีดอกเลาแซมกับสีดำ ตำหนิหลานสาว เมื่อนางนั่งลงจัดการหั่นผักเพื่อตระเตรียมทำอาหารเช ้าทั้งไทยและฝรั่ง สำหรับสมาชิกหลายคนในบ้าน "แหมป้าหวานก็ คุณขุนเขาออกจะหล่อเหมือนพระเอกหนังนี่คะ องุ่นจะแอบมองมั่งไม่ได้หรือ อีกอย่างเขาหล่อแบบล่ำบึกบึน ผิวก็สวยด้วย แม้นจะคร้ามๆ ไปหน่อย แต่ก็คร้ามแบบทันสมัยแบบดาราฝรั่งไงจ๊ะป้า เอ..อะไรน้า" สาวกำดัดที่รวบผมยาวเป็นหางม้า หน้าแบนจมูกแบน ผิวสีขาวนวลผ่องทำท่าครุ่นคิด "เหมือนไม้ค์ ชิโนด้า แห่งวงลิ้งกิ้งพาร์คไงจ๊ะป้า เห็นหนูมาจากหลังเขาอย่างนี้ แต่หนูก็ทันสมัยนะจ๊ะป้า เพราะดูนิตยสารฝรั่งและซีดีหนังของคุณหนูแคธี่เธอบ่อ ยๆ" เธอพูดแล้วหัวเราะคิกคัก "แอบดูตอนไปทำความสะอาดห้องคุณหนูล่ะสิ แล้วดาราฝรั่งแห่งวง"ลิงกินผัก"นั่น มันมาคล้ายคุณขุนเขาได้ไงวะ?" ป้าหวานมักจะใช้คำพูดทันสมัย ห้วนๆ เป็นกันเองกับหลานสาวเสมอ แต่ถ้าพูดกับเจ้านาย นางก็จะเป็นทางการมากขึ้น แววตาที่นางกล่าวถึงขุนเขานั้นเต็มไปด้วยความเอ็นดูแ ละรักใคร่ "วงลิ้งค์กิ้งพาร์คจ๊ะป้า ออกเสียงให้ถูก คุณหนูเขาไม่ว่าหรอกค่ะ ที่หนูแอบไปอ่านนิตยสารวัยรุ่นฝรั่ง และแอบดเอาซีดีหนังของเธอมาดูน่ะ แถมยังใจดีแบ่งนิตยสารเล่มเก่าๆ ให้หนูดูด้วยนะ" "แล้วแกอ่านออกหรือวะนังองุ่น?" "ไปอ่านทำไมล่ะป้า ปวดหัว..แต่ก็มีบางคำนะที่หนูอ่านได้...เช่น เยส โน โอเค เอาไว้คุยกับคุณผู้ชายไงจ๊ะป้า" เธอหมายถึงนายแดนนี่ โจเซฟ คอมมอลเวลล์ ซึ่งเป็นประมุขของบ้าน "แล้วคุณหนูล่ะน้าเหมือนใคร" ป้าหวานถามต่อ เห็นทีอยากทันสมัยต้องเกาะติดกับหลานสาวเสียแล้ว "คุณหนูก็หน้าเหมือนสาวนั้นไงป้า สาวอลิเซีย ซิลเวอร์สโตนที่แสดงหนังเรื่องอะไรน้า...เอ..เรื่องน างสาวไม้ขีดไฟน่ะป้า" องุ่นไม่รู้ว่าคำว่า ความหมายอีกอย่างหนึ่งของคำว่า Match ในภาษาอังกฤษนั้น มีความหมายว่า แม่สื่อแม่ชัก ผู้อาวุโสกว่าได้แต่ทำเสียงอือ..เออออห่อหมกไปกับหลา นสาว มือก็หั่นผัก เด็ดยอดผักไปเรื่อย ๆ โดยมีองุ่นนั่งอยู่ข้างๆ คอยจับโน่นจับนี่ไปเรื่อย แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก เพราะเธอจับไปงั้นๆ เพื่อมือจะได้ไม่ว่าง สำหรับปากนั้นก็ไม่ว่างเหมือนเคย เธอจ้อต่อว่า "ทำไมนะ คุณขุนเขาหล่อออกอย่างนั้น ถึงไม่ไปเป็นดาราหรือไม่ก็ไปเป็นนายแบบก็ได้ มาเป็นคนสวนบ้านหลังนี้เฉยเลย" ทีนี้เธอทำตาลอย ชะงักมือจากการจับโน่นจับนี่ "คุณขุนน่ะไม่ได้เป็นคนสวนหรอกนะนังองุ่น แต่เพราะคุณขุน เธอชอบต้นไม้ และได้ยินว่าเพิ่งกลับมาจากการเป็นทหารเกณฑ์ และอีกอย่างนะ ตอนนี้เธอกำลังลงเรียนมหาลัยเปิดด้วย ทำงานพิเศษไปด้วย เป็นครูสอนคนมีกะตังค์ออกกำลังกายน่ะ วิ่งบนเครื่องอะไรน้า..ที่มันวิ่งๆ ไปข้างหน้าแล้วก็ต้องวิ่งตามให้ทันน่ะ" ป้าหวานเปลี่ยนมาเป็นคนขี้สงสัยมั่ง ยืมคำพูด อะไรน้า จากหลานสาวมาใช้มั่ง "เขาเรียกเทรดมิลล์จ๊ะป้า" "เออนั่นแหละ" "เห็นไหม ความรู้จากนิตยสารภาษาอังกฤษของคุณหนูช่วยได้มาก" เธอว่าภูมิใจ ก่อนจะซักต่อว่า "แล้วไงต่อล่ะป้าทีนี้" "ที่คุณขุนมาช่วยพี่สาวหรือว่าที่คุณผู้หญิงทำงานบ้า นน่ะ เพราะคุณขุนอยากดูแลพี่สาว โดยเฉพาะเมื่อเห็นว่าคุณหนูของเราทำท่าจะไม่ต้อนรับแ ม่เลี้ยงใหม่ เฮ่อ..คงเหมือนที่ผ่านๆ มาล่ะสินะ ทั้งดอกเตอร์สาว สุกัลยาณี ทั้งนางแบบลูกครึ่ง เอมมี่ ก็ถูกคุณหนูเล่นงานเตลิดเปิดเปิงออกจากบ้านแทบไม่ทัน ว่าแต่ว่าคู่กัดที่แกหมายถึงน่ะใครหรือนังองุ่น?" ป้าหวานวางมือจากมีด แล้วก็นั่งจ้องหน้าหลานสาวรอคำตอบ "จะใครเสียอีกล่ะป้า ก็คุณขุนเขากับคุณหนูของเราน่ะสิ ตั้งแต่คุณหนูกลับมาจากไปเรียนไฮสคูลที่สิงคโปร์ แล้วก็ไปต่อมหาลัยที่อังกฤษ กลับมาเมืองไทย หนูไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ที่คุณหนูจะพูดดีกับคุณผู้หญิงและกับคุณขุนเขา น่าสงสารคุณขุนเขานะป้านะ...ดูสิ โดนโขกสับจากคุณหนูเราเหลือเกิน" เธอส่ายหน้าทำตาละห้อยเมื่อนึกถึงพฤติกรรมแสบๆ อันแทบจะเป็นกิจวัตรประจำวันระหว่างชายหนุ่มและหญิงส าว "ก็คุณหนูเขายังเด็กนี่นา..แกก็ อีกอย่างคุณหนูเขาหวงคุณท่านมากๆ ใครมั่งล่ะจะไม่หวง ในเมื่อคุณท่านก็ออกจะหล่อเหลา แถมยังรวยออกอย่างนั้น" ป้าหวานกล่าวเหมือนเข้าใจนิสัยของทุกๆ ฝ่ายเป็นอย่างดี "แต่คุณลำธารเธอก็เป็นคนดี และสวยด้วยนะป้า ทำมั้ย ทำไมคุณหนูถึงไม่ยอมรับตรงจุดนี้" "ดีและสวยน่ะใครก็รู้ แต่ว่ามันก็ต้องใช้ระยะเวลาสักพักหนึ่งล่ะ ที่คุณหนูเขาจะยอมรับ ก็ดูคู่หมั้นสองสามคนที่ผ่านมาของคุณผู้ชายนั่นประไร แต่ละคนก็ล้วนแต่มีข้อด้อยกันทั้งนั้น คุณดอกเตอร์นั่นก็ยังไม่ได้แต่งเป็นเรื่องเป็นราวก็เ ข้ามาจัดระบบบริหารภายในบ้านแล้ว คุณดารานางแบบนั่นก็เหมือนกัน ต่อหน้าคุณหนูคุณผู้ชายก็ดีหรอก แต่ลับหลังควงใครไปไหนมั่งก็ไม่รู้ โดนคุณหนูเล่นงานซะแสบสันต์ รีบคืนแหวนหมั้นแทบไม่ทัน ก็สมน้ำหน้านะ" ป้าหวานพูดไป สีหน้าแสดงความโกรธไป ด้วยเป็นห่วงทั้งคุณผู้ชายและคุณหนูที่นางเลี้ยงมาแต ่อ้อนแต่ออก "แล้วป้าหวานคิดว่าหนนี้คุณลำธารเธอจะไปรอดไหม?" องุ่นถามดวงตาเป็นประกาย "รอดหรือไม่ก็ต้องให้ขุนเขานี่แหละช่วย" "ช่วยยังไงหรือจ๊ะป้าหวาน?" องุ่นทำเป็นเอียงคอถาม ไม่ยอมทิ้งคำสนทนาง่ายๆ "ก็ช่วยปราบพยศคุณหนูของเราไงล่ะ..." การสนทนาดำเนินไปได้แค่นั้น ก่อนที่องุ่นจะอ้าปากซักไซ้ไล่เลียงต่อ ก็ปรากฎว่าร่างสูงทะมัดทะแมงที่ถูกป้าหลานกล่าวถึงนั ้น กำลังก้าวขายาวๆ เข้ามาในห้องครัวพอดี "อรุณสวัสดิ์ครับป้าหวาน อรุณสวัสดิ์ครับองุ่น" ขุนเขาทักทายสมาชิกร่วมบ้านทั้งสอง แล้วคนร่างสูงก็ก้าวขายาวๆ ไปที่ตู้เย็น หยิบเอาลูกแอปเปิ้ลออกมาลูกหนึ่ง กัดกรุ้มๆ ไม่กี่คำ แอปเปิ้ลก็แหว่งหายไปเกือบหมดลูก ด้วยความหิว บวกกับความโมโห เลื่อนเก้าอี้ออกแล้วหย่อนตัวลง หยิบหนังสือพิมพ์ฉบับวันนี้ที่วางอยู่บนโต๊ะ ตัวเดียวกับที่ป้าหวานวางเครื่องปรุงอาหาร ขึ้นมาอ่าน "อรุณสัวดิ์ค่ะพี่ขุนคะ วันนี้ตื่นแต่เช้าจังนะคะ" องุ่นเลื่อนมานั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ กะพริบตาปริบๆ บ่งบอกถึงความเขินอายและดีใจที่ได้คุยกับชายหนุ่มเช่ นทุกครั้ง "ครับ..เพราะผมต้องตื่นมาทำความสะอาดสระว่ายน้ำ" ขุนเขาพูดโดยไม่ละสายตาไปจากหนังสือพิมพ์ และไม่สนใจอาการขวยเขินของสาวใช้วัยกำดัดที่อยู่ข้าง ๆ "เหนื่อยไหมคะคุณขุน" ป้าหวานถามอย่างห่วงใย "ไม่หรอกครับ...แต่เหนื่อยใจมากกว่า" เขาตอบสั้น ๆ แล้วก็ไม่ได้สนใจจะพูดอะไรต่ออีก การเป็นคนพูดน้อยและเก็บเนื้อเก็บตัว และอีกทั้งเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไร เป็นลักษณะเฉพาะตัวของชายหนุ่ม "พี่ขุนขา อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะเช้านี้ เดี๋ยวองุ่นจะทำให้ทานค่ะ" องุ่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม ถามเสียงหวาน "ไม่ต้องลำบากหรอกครับน้ององุ่น ผมทานอะไรง่ายๆ อะไรก็ได้ที่พี่ลำธารเขาทาน ผมก็ทานอันนั้นแหละ" ทีนี้ชายหนุ่มเงยหน้ามาตอบ พร้อมยิ้มบาง ๆ เล่นเอาสาวรุ่นอย่างองุ่นถึงกับบิดตัวไปมา หลุบตาต่ำ ซ่อนความอาย "นังองุ่น...เอ็งขึ้นไปกวาดบ้าน เก็บห้องให้คุณหนูไป เรื่องทำอาหารมันเป็นหน้าที่ของข้า ไม่ต้องมานั่งทำอายอยู่แถวๆ นี้หรอก รู้จักหน้าที่ของตัวเองมั่ง" เสียงแหวนั้นทำให้ขุนเขานึกขำ แต่องุ่นนั้นนิ่วหน้าทันที "แหม..ป้าก็ ..ขอคุยกับพี่ขุนเขาหน่อยก็ไม่ได้" "ไปเลยไปไม่ต้องเถียง" ผู้อาวุโสกว่าดูเหมือนจะไม่ยอมง่ายๆ เช่นกัน "ไปก็ได้" สาวรุ่นสะบัดเสียง สะบัดหน้าพรืด แล้วก็เดินจ้ำเท้าหนักๆ ออกไป .......... ป้าหวานส่ายหน้า แต่ขุนเขาแค่ยิ้มบางๆ "คุณขุนคะ ป้าว่าจะทำข้าวกุ้งต้มร้อนๆ เป็นอาหารเช้าสำหรับวันนี้ หอมนะคะ" ป้าสายเปลี่ยนมาเป็นคนพูดเอาใจมั่ง "ขอบคุณมากครับป้า แล้วป้ามีอะไรให้ผมรับใช้ไหมครับ" ขุนเขาถามกลับด้วยความถ่อมตน "ไม่ล่ะค่ะ คุณขุนอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไปเถอะค่ะ หรือจะรับเครื่องดื่มอะไรไหมคะ" "งั้นผมเอากาแฟก็แล้วกันครับ" เขาตอบกลับเพราะกลัวคนแก่เสียน้ำใจ ป้าหวานจัดการชงกาแฟให้ชายหนุ่มด้วยความกระตือรือล้น คนหน้าคมเข้มนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอกาแฟสักครู่ เมื่อได้แล้วก็กล่าวขอบคุณป้าหวานที่เขาทั้งรักและนั บถือ แล้วขอตัวออกไปดื่มกาแฟข้างนอก ร่างสูงนั้นเดินถือก้วยกาแฟในมือข้างหนึ่ง ข้างหนึ่งก็ถือหนังสือพิมพ์ออกไปจากห้องครัว ตรงไปยังสวนหลังบ้านที่ห่างจากสระว่ายน้ำ ที่ไม่มียัยฝรั่งเจ้าปัญหาคนนั้นมาแว๊ดๆ ใส่หน้า เขาหน้าระรื่นทันทีเมื่อเดินมาถึงเรือนไทยที่มุงด้วย ใบไม้แห้งที่มัดสานเป็นอย่างดี ภายในสวนข้างบ้านขนาดหย่อม ไม่มีอะไรมาทำลายบรรยากาศยามเช้าที่แสนสดชื่น ไม่มีใครมาเติมเชื้อไฟในอารมณ์ซึ่งกำลังโมโหกรุ่นๆ อยู่ และเขาเองก็พยายามที่จะลืมเหตุการณ์ ที่จับยัยก้นงอนเหวี่ยงลงสระน้ำ ก่อนหน้านี้ จากคุณ : WildRoseKa - [ วันแรงงาน 07:58:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ ๓ ........ ชายหนุ่มจำได้ว่าเมื่อประมาณ 6 เดือนที่แล้ว เขาเพิ่งกลับมาจากการไปรับราชการทหาร และได้งานเป็น Fitness Instructor ในฟิตเนสชื่อดังแห่งหนึ่ง แล้วจู่ๆ พี่สาวของเขาคือลำธาร อายุห่างจากเขาเกือบ 5 ปี ได้โทรศัพท์ไปบอกว่าหล่อนกำลังจะแต่งงานกับฝรั่งอังก ฤษมีลูกติดคนหนึ่ง บอกแค่ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดี โดยไม่ได้บอกว่าฝรั่งคนนี้ร่ำรวยขนาดไหน พี่สาวของเขานั้นเป็นคนสมถะ ทำมาหากินด้วยความสุจริต แม้ว่าหล่อนจะมีลูกติดกับสามีคนไทย แต่หล่อนก็ไม่เคยมีประวัติด่างพล้อย อีกทั้งขยันทำมาหากิน จากพนักงานเทราปีสรับจ้างนวดเป็นรายชั่วโมง จนกระทั่งสามารถเปิดสปาเป็นของตัวเองได้ เขาตั้งใจจะเข้ามาเรียนมหาลัยเปิด ในภาควิชาเกษตรกรรม เพื่อว่าเขาจะกลับไปนครนายก บ้านเกิดของเขาเพื่อทำการเกษตรครบวงจร แต่การดำรงชีพอยู่ในเมืองหลวงที่ข้าวของแพง แต่รายได้จากการเป็นแค่พนักงานแนะนำการออกกำลังกายพา ร์ทไทม์อย่างเขา เป็นไปค่อนข้างลำบาก อีกอย่างจุดประสงค์หลักของเขาคือ เก็บเงินไว้สักก้อนเพื่อไปสู่ขอผู้หญิงที่เขารักแต่ง งาน แกมมาศ ..เธอคนนั้น เป็นผู้หญิงที่เขารักมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมด้วยกัน ที่นครนายก แกมมาศ ผู้หญิงที่สวย หวาน และกริยามรรยาทเรียบร้อย เป็นกุลสตรีที่ควรค่าต่อการรอคอย ทว่าสิ่งที่ดึงเขาให้เข้ามาเกี่ยวข้องกับนังมารร้ายแ ห่งบ้านหลังนี้ ก็คือพี่สาวของเขานั่นเอง "มาอยู่กับพี่เถอะขุน มาทำสวนให้คุณแดนนี่ คุณแดนนี่เป็นคนชอบต้นไม้และไม้ดอกไม้ประดับแบบไทยๆ และพี่ก็เห็นว่าขุนรู้เรื่องดอกไม้ ต้นไม้ของไทยดี มานะขุน เขาเสนอเงินเดือนให้เยอะมาก" นั่นคือคำชักชวนกึ่งร้องขอจากหญิงสาว ร่างเล็ก บอบบาง เรือนผมยาวดำสลวย ผู้มีแววตาเศร้าปนหวาน ผู้ซึ่งเป็นพี่สาวคนเดียวของเขา โชคดีว่าเจ้าของบ้านคือหนุ่มใหญ่ ผู้เป็น Managing Director ของบริษัทนำเข้าเครื่องมือสื่อสารจากยุโรปคนนี้เป็นผ ู้ชายที่สุภาพ ใจดี ไม่เคยแสดงท่าทีรังเกียจหรือมองว่าเขาเป็นผู้มาขออาศ ัยอยู่ หรือเป็นแค่คนสวน พูดจาให้เกียรติคนอื่นๆ แม้แต่คนขับรถ อีกทั้งยังหน้าตาก็หล่อเหลา อ่อนกว่าอายุจริง ที่สำคัญเขารักพี่สายธารมาก และแสดงออกมาอย่างเปิดเผย ไม่นานเขาก็ยกขบวนขันหมากไปขอพี่สาวของเขาถึงนครนายก ทีเดียว "ผมรักคุณครับ และผมก็รับลูกของคุณได้ครับ" นายแดนนี่ประกาศหน้าชื่นตาบานในงานหมั้น พร้อมสักขีพยานคือแขกเหรื่อที่มาร่วมงานกันอยางอุ่นห นาฝาคั่ง แม้นจะไร้เงาญาติๆ ทางฝ่ายหนุ่มใหญ่ก็ตาม จริงๆ แล้วพวกเขากำลังจะจัดงานหมั้นอันยิ่งใหญ่ในโรงแรมห้า ดาวด้วยซ้ำ แต่โชคร้ายว่า ยัยฝรั่งเจ้าปัญหานั้นกลับมาจากอังกฤษเสียก่อน มาถึงก็ฉอดๆ และเที่ยวระรานคนอื่นไปทั่ว ยัยฝรั่งผู้จองหอง ดูถูกและเกลียดคนอื่นไปทั่ว ทั้งๆที่ตัวเองแทบจะหาข้อดีไม่ได้สักอย่าง เรียนก็ไม่จบมหาลัย การงานก็ไม่ทำเป็นชิ้นเป็นอัน แถมยังหิ้วหนุ่มๆ ฝรั่งลูกครึ่ง วัยเดียวกัน เข้าบ้านในยามที่บิดาไม่อยู่อีกต่างหาก ยัยผมแดงนั้น ไม่ต้อนรับพี่สาวของเขาและเขาเลย ซ้ำยังแสงดท่าทีรังเกียจอย่างออกนอกหน้าว่าไม่รับเคร ือญาติของเขาด้วย ไม่ว่าจะเป็นลูกติดของพี่สาวหรือแม้แต่เพื่อนๆ ของเขาที่แวะมาหาแต่ละครั้ง..และคนที่เธอเจาะจงออกโร งเล่นงิ้วด้วยทุกครั้งก็คือ...แกมมาศ แฟนสาวของเขานั่นเอง "ถ้าอย่างนั้นมาศคงไม่ได้หาขุนบ่อยนักนะคะ เพราะมาศเกรงใจเจ้าของบ้าน" แกมมาศถึงกับออกปากอย่างนั้นเมื่อครั้งล่าสุดที่เธอแ วะเอาหนังสือเรียนมาให้เขา "อย่าไปถือสาคนบ้าเลยฮะมาศ สงสัยยัยคนนี้จะขาดความรักขนาดหนัก จนต้องเที่ยวเรียกร้องความสนใจไปทั่ว" ชายหนุ่มหลงพึมพำออกมาเบาๆ กับภาพในอดีต ขณะที่สายตายังไม่ละจากหนังสือพิมพ์รายวัน แปลกจัง ทำไมทุกลมหายใจจึงมีภาพของยัยหน้ายักษ์นั่น ทั้งๆ ที่เขาพยายามจะไม่คิดอะไรให้แวะกี่ยวกับผู้หญิงที่เข าเอ่ยปากว่า "เกลียดที่สุดในชีวิต" ................... ร่างอวบอิ่มที่กำลังว่ายไปว่ายมาในสระว่ายน้ำนั้น ยังไม่คลายความรู้สึกเกลียดชัง เธอพยายามที่จะให้ความเย็นของน้ำในตอนนเช้าชำระอารมณ ์หงุดหงิดคับแค้น "ไอ้บ้า ไอ้บ้านนอก ไอ้คนป่าเถื่อน ไร้การศึกษา คอยดูนะ ฉันจะทำทุกอย่างไม่ให้แกอยู่บ้านฉันได้เลย แล้วสุดท้ายก็จะเหลือฉันกับคุณพ่อเพียงสองคน" เธอคำรามออกมาหลังจากที่ขึ้นมาจากสระน้ำแล้ว และมาทิ้งตัวแรงๆ ลงบนเก้าอี้เอน แคธี่ หรือชื่อเต็มว่า แคเธอรีน จีน คอมมอลเวลล์ เป็นบุตรสาวคนเดียวของนายแดนนี่ โจเซฟ คอมมอลเวลล์ ซึ่งทำงานเป็นผู้วางแผนงานและโครงงานให้กับบริษัทผลิ ตอุปการณ์สื่อสารยักษ์ใหญ่ที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก ผู้ซึ่งขึ้นปกนิตยสาร Tattlers นิตยสารที่สัมภาษณ์แต่นักธุรกิจผู้ประสบความสำเร็จใน หน้าที่การงาน แด๊ดดี๊รูปหล่อของหญิงสาว แม้วัยจะสี่สิบกว่าแล้ว แต่ก็ดูดีจนสาวๆทั้งไฮโซฯ ไฮซ้อ โลวคลาสทั้งหลายต่างจ้องจับ น่าเสียใจจริงๆ ที่แด๊ดดี๊ของเธอกำลังจะเอาความรัก ความเอาใจใส่ไปให้คนอื่น เธอจะไม่ขัดขวางเลยหากว่าผู้หญิงคนนั้นจะมีความสวยใก ล้เคียงกับมารดาของเธอบ้าง สวยระดับรองมิสไทยแลนด์เวิร์ล และมีความรู้ถึงระดับสำเร็จปริญญาตรีสาขากฎหมายระหว่ างประเทศ จากมหาลัยที่มีชื่อในอังกฤษ มารดาของเธอหรือนางฟ้า แม่พระ ผู้หญิงพิเศษที่คู่ควรกับบิดาของเธอที่สุด แต่แม่ก็คือผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดหล่อนเสียชีวิตไป ด้วยอุบัติเครื่องบินตก ขณะที่กำลังเดินทางกลับไปร่วมงาน "การรวมตัวกันของศิษย์เก่ามหาลัยอ๊อกฟอร์ด" ที่อังกฤษเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ใช่ล่ะ มารดาของเธอเสียชีวิตเมื่อตอนที่เธออายุเพียง สามปี เท่านั้น หลายครั้งบิดาทำท่าจะแต่งงานกับสาวคนใหม่ แต่เธอก็เล่นงานพวกสาวๆ หิวเงินเหล่านั้นให้เตลิดเปิดเปิง การลงเอยจึงเป็นไปได้อย่างมากแค่งานหมั้นเล็กๆ น้อยๆ และบิดาก็เสียเงินค่าแหวนหมั้นซึ่งเป็นเพชร ไม่กี่แสนบาท แต่กับผู้หญิงตัวดำร่างเล็กคนนั้น หล่อนคบกับบิดาของเธอไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ บิดาของเธอหลงงมงายกับเสน่ห์ยาแฝกของยัยหมอนวดนั่น จนขนาดให้ทุกสิ่งทุกอย่างและกำลังจะจัดงานแต่งงานขึ้ นในเร็วๆ นี้ "พ่อจะแต่งงานแล้วนะแคธี่ลูกรัก พ่อรักผู้หญิงคนนี้มาก และพ่อก็จริงจังกับเธอมากๆ ด้วย" "แต่คุณพ่อคะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่หมอนวดนะคะ อีกอย่างหล่อนก็มีลูกติดกับผู้ชายไทยด้วย" เธอค้านเสียงงอน "ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ลูก การมีลูกติดไม่ใช่สิ่งน่าเกลียด ดีเสียอีกเธอเป็นผู้หญิงเก่งและแกร่ง เลี้ยงดูลูกของตัวเอง ไม่ผลักไสไปให้คนอื่นรับผิดชอบ" "แต่เธอเคยเป็นหมอนวดนะคะ แด๊ดดี๊จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เกิดมีสักวันหล่อนโผล่หน้าออกมาจากวีดีโอคลิปขณะที่ท ำกิจกรรมร่วมรักกับผู้ชายคนอื่นอยู่" "เหลวใหลน่า แคธี่ ..อย่าคิดอกุศลอย่างนั้นสิ ถึงเธอจะเคยเป็นหมดนวด แต่มันก็เป็นงานสุจริตไม่ใช่หรือลูก หนูควรจะเปลี่ยนทัศนคติในการมองโลกให้ดีกว่านี้นะ อย่าดูถูกคนอื่นเพราะเขาทำอาชีพบริการ หรือไม่มีเกียรติ จงมองในหัวใจและความดีของเขา ไม่เช่นนั้นเราจะอยู่ในโลกนี้ลำบาก เพราะท้ายที่สุดแล้วมนุษย์เราก็ไม่ได้ต่างกันเลย ไอ้ที่คนโง่ๆ ที่คิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่นนั้น เพราะหลงในตำแหน่งหน้าที่หรือหัวโขนที่คนอื่นเขาสวมใ ห้หรอกนะ" หญิงสาวทำท่าจะค้าน แต่เธอก็ต้องสงบปากสงบคำ เมื่อเห็นบิดาทำท่าจะเทศนาเธอต่อไม่หยุด นี่คือสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่เกิดขึ้นในชีวิตของหญิ งสาว รองจากเรื่องที่ว่า เธอได้สูญเสียเสียมารดาไปเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน แคธี่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้หญิงทุกวันนี้ถึงได้ร่าน ได้หน้าด้านกันนัก? ความรักคงไม่ใช่คำนิยามของพวกผู้หญิงที่หิวเงินยิ่งก ว่าหิวข้าวหิวน้ำเสียแล้วสิ ถ้าเงินเหล่านั้นหามาได้ด้วยการทำงานตัวด้วยหัวสมองแ ละสองมือเธอจะไม่ดูถูกพวกหล่อนสักนิด ..แต่นี่พวกหล่อนกับใช้วิธีง่าย ๆสกปรก..นั่นคือการใช้ร่างกายทอดสะพาน ใช้มารยาสาไถมาหลอกล่อให้ผู้ชายงี่เง่ากระเป๋าหนักไป ตกหลุมรักหัวปักหัวปำ และเธอจะไม่เดือดร้อนเป็นเดือดเป็นแค้น จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ และไม่ยอมออกจากบ้านไปไหน แม้กระทั่งไปหางานทำให้เป็นหลักเป็นแหล่ง ถ้าหากว่าผู้ชายที่จะโดนแม่พวกเสือสาวทั้งหลายตั้งท่ าจะงาบตระครุบ อยู่ตรงหน้า คือ แด๊ดดี๊ผู้แสนหล่อและแสนรวยของเธอนั่นเอง "โถ่เอ๊ย..กะอี่แค่สาวนวด..กระแดะอยากจะจับนักธุรกิจ ร้อยล้านอย่างแด๊ดดี๊ของฉัน..ต่างกันยิ่งกว่ากิ่งทอง ใบหญ้า...ถ้าใบย่านางยังว่าไปอย่างยังเอาไปแกงทำอาหา รได้ (อันนี้เธออ่านเจอในหนังสือ Asia's Plants)" หญิงสาวนึกโกรธ ถึงเวลาแล้วที่ต้องทำวิธีทางที่จะให้เจ้าหล่อนออกไปพ ้น ๆ จากชีวิตของแด๊ดดี๊เสียที เอาแผนอะไรดีล่ะ?...คิดสิๆๆๆ เอ้อ...คิดออกแล้ว หลอกให้ไปเข้าป่าที่ไหนสักแห่ง แล้วก็ให้โจรมาฉุดหล่อนไป...แล้วก็พาไปฆ่าเสีย บ้าหรือ?...จะกลายเป็นฆาตรกรไปแล้วหรือเรา ไม่เอา อย่างนั้นเข้าคุกหัวโต แถมยังไม่ได้อยู่กับแด๊ดดี๊ด้วย... ปิ๊ง.. คิดออกแล้ว เอาไปฆ่าหมกป่าที่ต่างประเทศสิ ไปประเทศด้อยพัฒนาที่เต็มไปด้วย ภูเขา และป่าไม้ ที่ไหนล่ะ???? พม่า? เขมร? เวียดนาม? ไม่เอาหรอก ไปประเทศเหล่านั้นเราต้องตายไปพร้อมกับยัยหน้าดำนั่น แน่ๆ คิดดีๆ เรามีเงินเยอะไม่ใช่หรือจะเหาะบินไปที่ไหนก็ได้...อ้ างว่าจะพาไปเฉลิมฉลองก่อนงานแต่ง ผู้ชายยังมี Stag Night ได้แล้วทำไมผู้หญิงจะมี Hen Night ไม่ได้ (คืนสุดท้ายสำหรับเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่จะไปฉลองวันโสดเ ป็นคืนสุดท้าย ผู้ชายอาจจะไปดูระบำเปลื้องผ้า ผู้หญิงอาจจะไปเที่ยวบาร์เกย์) เนปาล?? เอาเนปาลดีกว่า ...หลอกให้ไปเนปาลด้วยกัน แล้วจัดการให้หล่อนหายสาปสูญไป คิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็ยิ้มร่าให้กับความคิดอันเพริศ แพร้วของตัวเอง... สมล่ะ นี่ยังไงล่ะ ใครๆ ถึงให้สมญานามเธอว่า นังมารร้าย.... จากคุณ : WildRoseKa - [ วันแรงงาน 07:59:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ วันแรงงาน 10:47:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านค่ะ จากคุณ : scottie - [ วันแรงงาน 11:28:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านได้ลื่นไหลดีครับ สนก เพิ่งเริ่มต้องดูกันต่อไปครับ จากคุณ : Sa - [ 2 พ.ค. 50 07:11:50 A:157.110.6.2 X: ]