มองสายฝนหล่นพรำในยามเช้า
ฟ้าหม่นเศร้าสีหมองมองสับสน
เช่นใจฉันโศกเคร้าเศร้าระคน
น้ำตาหยดรินหล่นบนผืนดิน
คำบอกลายังตราอยู่ในอก
พาใจฉันสะท้านสะทกหมดแรงสิ้น
สองเข่าทรุดซบหน้าแนบแผ่นดิน
ไม่มีแล้วหมดสิ้นความสัมพันธ์
ในอดีตเรารักกันแค่ไหน
ในหัวใจเธอกับฉันนั้นสุขสันต์
หากวันนี้ไม่เหลือแล้วความผูกพัน
แผ่นอกอุ่นเช่นนั้นจางหายไป
หากรู้ไหมทุกวันนี้ในความฝัน
เธอยังอยู่กับฉันไม่ไปไหน
เพียงรอยยิ้มให้กันพลันสุขใจ
หากเมื่อใดภาพหายไปไม่มีเธอ
ฉันควรทำอย่างไรต่อจากนี้
อยู่ต่อไปโดยไม่มีเธอนั้นเหรอ?
หรือครวญคร่ำพร่ำคอยเคล้าเฝ้าพบเจอ
หรือสลัดภาพเธอออกจากใจ
การลืมใครใยยากเย็นเฉกเช่นนี้
อยู่โดยที่ไม่มีเธอยากแค่ไหน
ฉันรู้แล้วหากทำได้เพียงทำใจ
ภาพอดีตหาย้อนไม่กลับคืนมา
---
สวัสดียามเช้า (เอ๊ะ หรือเที่ยง) ครับ
วันนี้ฟ้าหม่นๆ แต่เช้า
เลยได้กลอนออกมาแบบนี้ครับ อิอิ
*แก้คำผิดครับ
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 50 11:21:05
จากคุณ :
OgaRyu 
- [
2 พ.ค. 50 11:10:41
]
อดีต...ไม่มีวันย้อนคืน
