 |
...ดอกไม้ - ไร้ผืนดิน
..ฉันเป็นเพียงเจ้าดอกไม้ที่ใฝ่สูง..
โดนชักจูงก็ถอนรากที่ฝากฝัง
ทิ้งพื้นดินให้อยู่เพียงลำพัง
ทิ้งความรักที่ยืนยังเพื่อจากลา
ปล่อยรากขาดสะบั้นไม่หันมอง
เปลี่ยนเจ้าของเปลี่ยนใหม่ดั่งใฝ่หา
ยอมไปอยู่ในแจกันที่งามตา
ลืมไปว่าอีกไม่ช้าก็ต้องตาย
อยากกลับไปวางวายที่แผ่นพื้น
โปรยกลีบดาษและดื่นอย่างที่หมาย
จะไม่ปล่อยผืนดินให้เดียวดาย
ฉันคงไม่เลวร้าย..เกินจะแล
เคยถูกหย่อนเมล็ดไว้ใต้แผ่นผืน
ได้อาหารลืมตาตื่นเห็นโลกแท้
ทุกเวลาดินโอบอ้อมไม่เปลี่ยนแปร
ฉันเองแหละไม่แยแส...ไม่สนใจ
จนวันนี้ใกล้ตายจึงได้รู้
ถิ่นที่อยู่แห่งเดียวของดอกไม้
คือผืนดินที่คอยอยู่ไม่ห่างไกล
วันนี้จีงกลับมาตายใต้ผืนดิน
..ฉันรู้ว่าเธอคือผืนดินผืนนั้นของฉันตลอดมา แต่ดอกไม้อย่างฉันมันคงโง่งมที่ยอมถอนรากตัวเองในวันนี้..แล้วก็เจ็บเอง....หวังว่าสักวันคงมีดอกไม้สักดอกที่สวยสดกว่าดอกไม้อย่างฉัน ดอกไม้ที่จะอยู่เคียงผืนดิน..ตลอดกาล
จากคุณ :
ปลายพู่กัน  
- [
2 พ.ค. 50 11:25:30
]
|
|
|
|
|
|
