PANTIP.COM : W5372743 ### วันฝนโปรย ### [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 2

เสียงจั้กๆ ของสายฝนที่ถี่ขึ้นช่วยดึงสติของหญิงสาวสู่ปัจจุบันอีกครั้ง เธอขยับเสื้อบางชิ้นเล็กของลูกชายซึ่งเลิกขึ้นพลางกอดเนื้อเย็นๆ นั้นจนแน่น ...ไม่นานความโศกเศร้าก็กลับมาเคาะประตูเรียกพร้อมนำพาความหดหู่มาด้วย และเมื่อมันมีอำนาจเหนือกว่าหญิงสาวจึงจมจ่อมกับอดีตที่ผ่านมาโดยไม่ขัดขืนรื้อฟื้นความทรงจำอันหลุดลุ่ยออกมาประติดประต่ออีกครา

หญิงสาวยังจำภาพที่เจอกันครั้งแรกได้ดี ตอนนั้นเขากำลังมองหาบ้านหลังใหม่ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่บ้านของเธอประกาศขายในราคาไม่แพง เขาจึงรีบมาดูเพราะกลัวหลุดสู่มือคนอื่น เมื่อพบกับชายหนุ่มใบหน้าสะอาดสะอ้าน แววตาฉลาดเฉลียว บุคลิกดูดีมั่นใจ เธอก็ชอบเขาทันทีหากไม่กล้าแสดงออกด้วยการสบตาหรือเอ่ยอะไรขณะเขาสำรวจห้องต่างๆ ได้แต่ลอบมองปล่อยให้นายหน้าเจรจาฝ่ายเดียว อีกอย่างเธอไม่พร้อมทอดสะพานสานสัมพันธ์กับใครเพราะเจียมตัวในสถานะแม่ม่ายลูกติดที่เสมือนของมีตำหนิ

แต่การณ์กลับตรงกันข้าม เพราะแม้พยายามตัดใจหนีห่างจากชายหนุ่ม แต่เขากลับเป็นฝ่ายรุกประชิดเธออย่างไม่กลัวคำครหาหรือคำเตือนใดๆ นั่นจึงทำให้หญิงสาวมีความหวังกล้าเผชิญกับรักเร้นยอมให้เขาอยู่บ้านหลังนั้นโดยดี...และมีเธออยู่ในชายคาเดียวกัน...

“ขอบคุณนะ ในที่สุดเราสองแม่ลูกก็ไม่ต้องอยู่อย่างเปลี่ยวเหงาอีกต่อไปแล้ว” หญิงสาวบอกชายหนุ่มในคืนแรกเมื่อได้อยู่ตามลำพัง

เพราะเคยผ่านการแต่งงานมาก่อน เธอจึงอยู่กับเขาอย่างเปิดเผยไม่แยแสต่อกระแสซุบซิบนินทา หากต้องทนเหงาบ้างเมื่อฝ่ายชายไปทำงานตอนกลางวัน ส่วนกลางคืนเมื่อลูกหลับหญิงสาวจะดูแลชายหนุ่มอย่างดีเพราะกลัวว่าการเมินเฉยอาจทำให้ประสบการณ์รักของเธอย้อนซ้ำรอย ซึ่งกลายเป็นความคิดผิดถนัดเพราะแต่ละคนมีรูปแบบความรักต่างกัน สามีเก่าของเธอชอบคนเอาอกเอาใจแต่เขาคนนี้ออกจะรำคาญหากมีใครพะเน้าพะนอผิดเวลา และยังติดกับชีวิตโสดอิสระอยู่มากจนทำให้ความรักครั้งใหม่ของเธอจืดชืดลงอย่างรวดเร็ว นานวันเข้าคนขี้เบื่อก็เลือกหนีหน้าไม่กลับบ้านขึ้นมาเฉยๆ หญิงสาวจึงตกในความเศร้ากลัวเขาจะทิ้งเธอเช่นสามีเก่า

แต่เขาไม่ทิ้งเธอ

สองสัปดาห์ผ่านไปเขากลับบ้านมาพร้อมผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เธอโกรธมากที่เขากล้าพาคนมาเหยียบจมูกทำร้ายจิตใจจึงอาละวาดจนผู้หญิงคนนั้นไม่กล้ากลับมาเหยียบรังรักของเธอกับเขาอีก ส่วนชายหนุ่มหัวเสียมากและไม่ยอมเลิกนิสัยเดิม เขายังคงหายจากบ้านไปนานๆ อ้างว่าติดงานติดธุระบ้าง แต่เธอรู้...เขาไปหาคนอื่น อาจเป็นนังผู้หญิงคนเดิมหรือคนใหม่...แต่หญิงสาวจะทำอะไรได้ในเมื่อตาหนูยังเล็ก เธอไม่มีเรี่ยวแรงหอบลูกไปตามเขาข้างนอกหรอก

นึกถึงตรงนี้น้ำตาก็ไหลเพราะความเคียดแค้นมากกว่าเสียใจ แม่ลูกอ่อนปาดน้ำตาที่ร่วงพรูแข่งกับสายฝนพลางรำพันถึงรักที่ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในที่สุดเมื่อไม่สามารถอดทนแบกรับความชอกช้ำได้ เธอจึงปล่อยโฮสะอื้นโยนกับโชคชะตาอันเลวร้ายอย่างไม่กลัวว่าลูกน้อยตื่น หากเหมือนฟ้าไม่เห็นใจเธอเลยเพราะแม้ตอนอยากร้องไห้ดังๆ คนเดียวให้สมใจ หญิงสาวกลับได้ยินเสียงฝีเท้าของคนจำนวนหนึ่งจากกำแพงอีกฟาก

จากคุณ : รัตตะ - [ 3 พ.ค. 50 12:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3

“เฮ้ย เร็วๆ หน่อยเว้ย” เสียงทุ้มห้าวตะโกนดังจนคนหลังกำแพงสะดุ้ง

“เดี๋ยวดิพี่ พื้นมันลื่นต้องเดินระวังหน่อย เดี๋ยวของตกแตก” อีกคนตะโกนตอบ พลางชูขวดใสบรรจุของเหลวกลิ่นฉุนไว้ภายใน

“ถ้าตกกูจะตบกบาลให้” คนพูดเงื้อมือขู่อย่างเอาจริง แต่ไม่ทันปะทะคารมต่อเด็กหนุ่มร่างผอมเกร็งอีกคนก็เดินเข้ามาสมทบ

“ฝนบ้าอะไรวะตกทั้งวัน ดูดิ๊หัวหูเปียกไปหมด”

หลังจากบ่นด่าพึมพำทั้งเรื่องคนและเรื่องดินฟ้าอากาศจบ ทั้งสามคนก็ล้อมวงเตรียมเปิดฝาขวดเพื่อเสพย์กลิ่นสวรรค์

“ที่นี่เจ๋งว่ะ เงียบโคตร ไม่มีพ่อแม่และไม่มีตำรวจตาม ‘กลิ่น’ เจอแน่” คนมาหลังสุดเอ่ยเป็นผลให้คนถือขวดยิ้มยักคิ้วกับผลงานที่ได้รับคำชม

“ตามไม่เจอแน่พี่” เจ้าตัวยืนยันก่อนสาธยายยืดยาวถึงความสามารถเฉพาะตัวในการค้นหาที่ซ่อนลับ เนื่องจากได้ข่าวรุ่นพี่วายร้ายรายหนึ่งลากผู้หญิงมานอนในตึกร้างซึ่งสร้างผิดแบบจนเขตต้องระงับการก่อสร้าง เขาจึงตามสืบถามจนพบ

“อาคารพาณิชย์แห่งใหม่รายล้อมด้วยทุ่งหญ้าหนาทึบ ไม่มีปัญหาจากเพื่อนบ้านเพราะไม่เห็นหัวเพื่อนบ้านซักคน มีทางเข้าออกสองทาง สะดวกสบายแก่เด็กติดยาอย่างเรา เปิดจองแล้ววันนี้” เด็กหนุ่มที่เพิ่งพ้นวัยประถมพูดเลียนแบบโฆษณาโทรทัศน์ ขณะลูกพี่สูดดมตรงปากขวดอย่างพึงใจก่อนเวียนให้ลูกน้องตามลำดับ

หญิงสาวใจหายเมื่อได้ยินเสียงบอกเล่า นี่เธอจะทำอย่างไรดี หลบไปตอนนี้ก็ไม่ได้เพราะพวกมันนั่งอยู่อีกฟากกำแพงที่มีบันได จึงได้แต่ภาวนาให้พวกมันไปไวๆ หรือไม่ก็อย่าให้พวกมันสังเกตเห็นเธอเลย...

“ทำไมหนาวอย่างนี้วะ เมื่อกี๊แม่มยังไม่หนาวขนาดนี้เลย” พี่ใหญ่พูดพลางลูบแขนที่มีรอยสักรูปมังกรก่อนใช้ลูกน้องสองคนหาเศษไม้จากการก่อสร้างมาทำฟืนก่อไฟ สองคนจึงลุกอย่างเสียดายเพราะยังสูดกลิ่นไม่เต็มปอด โดยขณะสอดส่ายสายตาหาสิ่งที่ลูกพี่ต้องการพลันสายตาของคนตัวผอมก็เห็นอะไรบางอย่างวิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย”

“มีอะไรเหรอพี่” ลูกน้องคนเล็กถามเมื่อเห็นอาการผงะของฝ่ายแรก

“กูว่ากูเห็นอะไรแว้บๆ นะ” เขาตอบแต่เมื่อพบแววตาทะเล้นคล้ายล้อเลียนจากคนเด็กกว่าซึ่งทำท่าเหมือนเขาเมาทั้งที่ดมไปไม่นานจึงเปลี่ยนเรื่องไล่เด็กหนุ่มหาเศษไม้ต่อไป ขณะแม่ลูกผู้หลบหลังเสาอกสั่นขวัญแขวนยืนนิ่งไม่ไหวติงและไม่กล้าแม้แต่หายใจเพราะเกรงว่าจะมีคนได้ยิน

ทว่า...ราวกับปิศาจสนุกกับการกลั่นแกล้ง จึงทำให้โชคชะตาของเธอร้ายทวีขึ้นด้วยการทำให้ภูติร้ายควานหาเธอจนพบ

“จ๊ะเอ๋” ลูกพี่ใหญ่กระโดดโผล่ยิ้มเผล่มาตรงหน้าหญิงสาว เป็นผลให้แม่ลูกอ่อนหวีดลั่นด้วยความตกใจหากเสียงนั้นกลืนไปกับเสียงกรีดของสายฟ้าแลบแปลบปลาบ

“อุ๊ย ตกใจหมดเลย” คนพูดแสร้งทำท่าทาบอก พลางพยายามยื่นมือมาลูบต้นแขนขาวโพลนราวกับต้องการปลอบขวัญ แต่ไม่ทันสัมผัสหญิงสาวกลับอุ้มลูกวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง หากหลบทางไหนก็ไม่พ้นเมื่อลูกน้องอีกสองคนดักหน้าหลังไว้หมดแล้ว

“ตกใจเหรอจ๊ะ โอ๋ๆ งั้นให้พวกพี่ปลอบขวัญมั้ยจ๊ะ” แม้เด็กกว่าแต่คนมีรอยสักกลับแทนตัวว่าพี่หน้าตาเฉย ขณะลูกน้องสองคนหัวเราะชอบใจที่เห็นเหยื่อยืนตัวซีดหน้าซีดสีหน้าหวาดกลัวเป็นที่สุด

ไม่ว่าขยับทางไหน อีกฝ่ายก็ขยับตามเหมือนเล่นวิ่งไล่จับ หากสำหรับหญิงสาวมันเป็นเกมที่เดิมพันด้วยชีวิต ในสมองจึงครุ่นคิดหาทางออกอย่างนุ่มนวล แต่นึกหนทางเอาตัวรอดเท่าไหร่ก็ไม่พบเพราะหมดเรี่ยวแรงตั้งแต่เผชิญเรื่องร้ายเมื่อเช้า และขณะไม่ทันระวังตัวนั่นเองเจ้าตัวร่างผอมเกร็งก็ปราดเข้ามากอดเธอจากด้านหลัง!
…
…
…
...แต่พวกมันกลับคว้าได้แต่ความว่างเปล่า…

จากคุณ : รัตตะ - [ 3 พ.ค. 50 12:03:34 ]