ความคิดเห็นที่ 1 0วันนี้เป็นวันเสาร์... ตามปกติแล้ว ทุกวันเสาร์อาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดนั้น หนูจิลจะทำให้มันเป็นวันที่พักผ่อนเต็มที่ นั่นคือ การนอนอยู่กับห้องไม่ออกไปไหน หลังติดกับเตียงหรือพื้นมากกว่าสองในสามชั่วโมงของวัน ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ หรือรื้อหนังสือเก่าๆ มาอ่าน นั่นคือความสุขที่สามารถหาให้กับตัวเองได้ในวันเหงาๆ แต่วันเสาร์นี้ มีอะไรบางอย่างที่ทำให้หนูจิลไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับห้องอย่างวันเสาร์อื่นๆ แต่มันก็ดีกว่า ไม่ใช่ว่าหนูจิลจะชอบอุดอู้อยู่ในห้องหรอกนะ เพียงแต่ ไม่รู้จะไปไหน หรือไปกับใครมากกว่า เพราะหนูจิลใช้ชีวิตตามลำพังท่ามกลางเมืองหลวง                                 +++ วันเสาร์นี้ เป็นวันเสาร์ที่พิเศษของหนูจิล นับตั้งแต่เพื่อนคนหนึ่งของหนูจิลมาขอพักด้วยก่อนจะเดินทางไปยังต่างประเทศ ทำให้วันเสาร์นี้ หนูจิลต้องออกจากห้องไปส่งเพื่อนที่สนามบิน แต่หลังจากนั้น หนูจิลก็ว่างมากๆๆๆๆๆ นั่งรถกลับมาเตร่อยู่แถวอนุสาวรีย์ ชัยฯ แต่ก็ยังเบื่ออยู่ดี ท่าทางหนูจิลจะไม่ค่อยดีซะแล้ว อาการโลนลี่ลิซึ่มกำลังกำเริบ “ตื๊ด ตื๊ด” เสียงสัญญาณรอสายโทรศัพท์ที่ดังขึ้นหลังจากหนูจิลตัดสินใจยกโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปยังหมายเลขปลายสาย “อืม..ว่าไง” เสียงคุ้นหูดังขึ้น เมื่อสัญญาณรอหายไป “ทำอะไรอยู่น่ะ” หนูจิลถามกลับไป “ไม่ได้ทำอะไร ว่างอยู่ มีอะไรเหรอ” เสียงปลายสายตอบกลับมา แต่หนูจิลพอจะจับกระแสเสียงที่บ่งบอกว่า ก่อนที่จะโทรไปเจ้าของเสียงกำลังหลับอยู่  แต่เมื่อเขาทำไม่รู้ไม่ชี้ หนูจิลเลยเอาบ้าง “เปล่า  ไม่มีอะไร พอดีว่าว่างมากๆๆๆๆ เบื่อๆ ก็เลยอยากชวนไปไหนกัน” “ไปไหนล่ะ” เสียงตอบกลับมาอย่างใจเย็น แต่ยังติดเสียงงัวเงียนิดหน่อย “ไม่รู้สิ” “งั้น ไปเกาะเกร็ดกันไหม เคยสัญญาว่าจะพาไปนี่” “อืม งั้นรอที่อนุสาวรีย์นะ ให้เวลาครึ่งชั่วโมง แล้วเจอกัน บาย” หนูจิลก็ไม่รู้หรอกว่านายนั่นจะทำได้หรือเปล่า แต่หนูจิลก็ตั้งใจจะรอจนกว่าเขามานั่นล่ะ หลังจากที่หนูจิลวางสาย ฟ้าที่วันนี้มีสีมัวๆ ก็เริ่มปล่อยเม็ดฝนมาปรอยๆ ทำให้หนูจิลรู้สึกไม่ดีเลย ความวุ่นวายของผู้คนไม่ได้ช่วยให้จิตใจที่เงียบเหงาของหนูจิลรู้สึกดีขึ้น ท่ามกลางผู้คนที่เดินไปมา กับฟ้าสีเทาและเม็ดฝนที่โปรยปราย หนูจิลรู้สึกอ้างว้างในหัวใจขึ้นมาอย่างกระทันหัน หนูจิลมองฟ้า มองฝน และมองลงไปยังถนน ฝนตกอย่างนี้แล้วจะไปเที่ยวได้ไหมนี่   แล้วอีกอย่างฝนที่ตกปรอยๆ ทำให้หนูจิลอยากจะร้องไห้ตามฟ้าจัง ซึมๆ อย่างนี้ ไม่ดีเลยแฮะ เดี๋ยวนายนั่นมาเห็น จะต้องถามอีกแน่ๆ ว่าเป็นอะไร คงต้องโทรหาใครสักคนคุยฆ่าเวลาไปก่อนละกัน เผื่ออารมณ์ดีขึ้น จะได้ยิ้มออก                                    +++ จากคุณ : ละมุนใจ - [ 3 พ.ค. 50 14:47:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วหนูจิลก็เลือกที่จะโทรหาฟ้าใหม่ รุ่นน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้จักกันโดยบังเอิญแต่คุยกันถูกคอ “หวัดดีจ้าฟ้าใหม่ ทำอะไรอยู่เอ่ย  พี่โทรมารบกวนหรือปล่าวคะ” หนูจิลถามไปอย่างเกรงใจ “เปล่าค่ะ คุยได้ค่ะ ฟ้าใหม่กำลังนั่งรถเมล์อยู่ วันนี้เพื่อนๆ มาจากใต้ เลยพาไปเที่ยวที่เกาะเกร็ด” หนูจิลได้ยินดังนั้น จึงอมยิ้ม เกาะเกร็ดเหรอ ไปที่เดียวกันนี่นา แล้วแผนการก็เกิดขึ้นใจใจทันที “เหรอคะ งั้นเที่ยวให้สนุก เที่ยวเผื่อพี่ด้วยน๊า อ้อ อย่าลืมกินข้าวแช่เผื่อพี่ด้วยล่ะ” หลังจากนั้น หนูจิลก็คุยเรื่องสัพเพเหระกับฟ้าใหม่อยู่ครู่หนึ่ง จนมีอีกสายหนึ่งซ้อนเข้ามา เป็นชื่อของนายกันต์ คนที่กำลังรอ หนูจิลจึงบอกกับฟ้าใหม่ว่า แค่นี้ก่อนและจะโทรหาอีก นายกันต์มาถึงที่อนุสาวรีย์ชัยฯ แล้ว หนูจิลจึงเดินลงไปหาเขาที่วิคตอรี่พ้อยส์ เมื่อลงบันไดไป ก็มองไม่เห็นคนที่นัดหมาย กำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินก็โผล่มาทักจากด้านหลัง หนูจิลจึงฉีกยิ้มส่งไปให้ทีนึงก่อนจะถามถึงวิธีการเดินทาง นายกันต์เดินนำหนูจิลไปยังคิวจอดรถตู้ที่จะไปปากเกร็ด เมื่อสอบถามเส้นทางและราคาจึงพาหนูจิลขึ้นไปนั่งรอบนรถ ไม่นาน เมื่อผู้โดยสารขึ้นเต็มคันรถ การเดินทางไปยังเกาะเกร็ดของหนูจิลจึงได้เริ่มต้นขึ้น ท่ามกลางความตื่นเต้น ความรู้สึกหนึ่งก็แว่บเข้ามาเป็นรอบที่สอง เหงา อีกแล้ว หนูจิลได้แต่รู้สึกตกใจตัวเองที่รู้สึกอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่ข้างๆ ยังมีนายกันต์ เพื่อนที่แสนดี คอยชวนคุยอยู่ตลอด  แต่ทำไม หนูจิลถึงยังรู้สึกเหงาอีก เฮ้อ ! หนูจิลเผลอถอนหายใจออกมา และมองออกไปนอกหน้าต่างขณะที่นายกันต์กำลังรับโทรศัพท์ที่เรียกเข้ามา ฟ้าดูเหงาจัง หนูจิลทอดสายตามองไปไกล จมอยู่กับความคิดของตัวเอง นี่หนูจิลเป็นอะไรอีกแล้วเนี่ย อาการเหงาที่อยู่ๆ กำเริบขึ้นมาทั้งๆที่ มีคนอยู่ข้างๆ ก็เพราะเหงาจึงไม่อยากอยู่คนเดียว ก็เพราะเหงา จึงโทรหานายกันต์ไม่ใช่เหรอ ก็เพราะเหงาจึงชวนเขาไปเที่ยว  ทั้งๆ ที่ไม่อยากรบกวนใคร แล้วตอนนี้นายกันต์ก็มาแล้วไง  ทำไมยังรู้สึกอย่างนี้อีกล่ะ ไม่ดีแน่เลย ถ้านายกันต์สังเกตเห็นก็ต้องเป็นห่วงอีกแน่ๆ ทำไงดี เอาวะ หนูจิลเสียอย่าง ยังไง แม้เหงาแค่ไหน ก็ต้องยิ้มออกอยู่แล้ว  ฉีกยิ้มๆๆๆๆๆๆ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : ละมุนใจ - [ 3 พ.ค. 50 14:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อถึงจุดหมายปลายทาง คือ วัดสนามเหนือนายกันต์พาหนูจิลที่กำลังตื่นเต้นกับสิ่งรอบตัวจนลืมความเหงาไปได้ มัวยิ้มร่ากับสินค้าที่วางเรียงรายขายอยู่ในวัดสนามเหนือไปยังท่าเรือที่อยู่ด้านในเข้าไป หนูจิลมองไปยังท่าเรือที่มีเรือลำขนาดกลางจอดอยู่ หนูจิลคิดในใจ เรือลำขนาดนี้คงไม่เป็นไร คงไม่อันตรายหรอกน่า ก็หนูจิลกลัวตกน้ำนี่นา ทำยังไงได้ล่ะ คนมันว่ายน้ำไม่เป็น แม้ว่าที่ผ่านมาหนูจิลเคยนั่งเรือมาหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่ชินสักที ความกลัวก็มีอยู่ แต่ความตื่นเต้นและความสนุกมันมีมากกว่า อีกอย่างมีนายกันต์อยู่ด้วย คงไม่ปล่อยให้หนูจิลเฟอะฟะจนตกน้ำหรอกนะ ว่าแล้วก็กระโดด เอ๊ย! ก้าวลงเรืออย่างระมัดระวัง โดยที่นายกันต์ไม่ต้องเข้ามาช่วยแต่อย่างใด เมื่อขึ้นอยู่บนเรือเรียบร้อยแล้ว หนุจิลจึงเห็นว่าเรือลำนี้กว้างเอาการอยู่ เก้าอี้พลาสติกถูกเก็บซ้อนไว้มุมหนึ่ง ผู้โดยสารที่ทยอยลงก็หาที่หาทางของตัวเอง “นี่เรากำลังจะไปทางไหนเหรอ” หนูจิลถามนายกันต์ “นู่นไง เรือจะพาเราข้ามฟากไปยังฝั่งโน้น นั่นแหละ เกาะเกร็ดล่ะ” นายกันต์ชี้ไปทางข้างหน้า หนูจิลมองตามด้วยความตื่นเต้น ใกล้แค่นี้เอง งั้นเดี๋ยวหนูจิลก็จะได้เดินเที่ยวเกาะเกร็ดแล้วสิ +++++++++++++++++++++++ หลังจากที่เรือพาข้ามมาถึงอีกฟาก หนูจิลก็เดินขึ้นโป๊ะ และขึ้นไปบนท่า เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่และมีป้ายบอกว่า ค่าเรือข้ามฟากคนละ 2 บาท หันมาดูนายกันต์อีกทีก็กำลังควักกระเป๋า เพื่อจ่ายเงิน "ทางนี้ครับ ล่องเรือชมเกาะ แวะทุกที่ครับ คนละ 50 บาท” “หูย น่าสนใจ” หนุจิลหยุดฟังคนเรียกลูกค้า “ใครอยากไปบ้านขนมหวาน ทางนี้เลยครับ” “กันต์.. ไปไหม”หนูจิลหันไปถามอย่างตื่นเต้น บ้านขนมหวานอยู่ตรงหน้า อิอิ “รอบต่อไป บ่ายสองนะ รอไหวเหรอ” “อ่ะ” หน้านั้นสลดลงไปนิดนึงเมื่อมองนาฬิกาข้อมือเรือนเล็กเห็นว่าตอนนี้ยังเป็นเวลาบ่ายโมงเท่านั้นเอง “งั้น เดินเที่ยวกันเองก็ได้.. น่าจะสนุกกว่าเนอะ” หันไปยิ้มแหยให้นายกันต์ที่รอคำตอบอยู่ และพูดอย่างปลอบใจตัวเอง ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : ละมุนใจ - [ 3 พ.ค. 50 14:48:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นายกันต์พาหนูจิลเริ่มเดินจากทางขวามือเมื่อหันหลังให้ท่าเรือ โอ้โห! ของกิน เยอะแยะมากมาย แถมยังน่ากินทั้งนั้นด้วย เห็นแล้วน้ำลายไหลแฮะ แต่เดี๋ยว ค่อยกลับมากินดีกว่า หนูจิลเดินไปพลางสำรวจดุว่ามีอะไรขายบ้าง โห! ผักทอด อ๊ะ! ที่นี่มีดอกไม้ทอดด้วย ทั้งเฟื่องฟ้าเอย ดอกเข็มเอย โห!น่ากินชะมัด นายกันต์หันมามองหน้าหนูจิลอมยิ้มนิดแล้วถามกลับมาอย่างคนรู้ทัน “อยากกินล่ะสิ” หนูจิลได้แต่ยิ้มเขินๆ พร้อมกับบอกว่า “เดี๋ยวค่อยกลับมากิน” หันไปมองนายกันต์ที่ยังยิ้มไม่หุบ “ว่าแต่เค้า ตัวเองนั่นแหละอยากกิน” “ช่วยไม่ได้นี่นะ ก็จุดประสงค์ที่มาที่นี่ ก็เพื่อ กินๆๆๆๆ แล้วก็กินนี่” “จริงด้วย” หนูจิลพยักหน้าเห็นด้วยอย่างที่สุด เพราะครั้งแรกที่ทำให้หนูจิลอยากมาที่นี่ คือ ตั้งแต่อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง และอยากตามรอยมันมา ที่สำคัญ หนูจิลรู้ว่าที่นี่มีของกินอร่อยๆ เยอะมาก นายกันต์พาหนูจิลเดินเข้าไปตามทางแคบๆ วันนี้มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวเยอะพอสมควร คงเพราะเป็นวันหยุด ทางเดินที่เป็นทางเส้นเดี่ยวแคบๆ ทอดตัวออกไปข้างหน้าเรื่อยๆ เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้เดินชมสินค้าอย่างไม่ต้องกลัวหลง หนูจิลมองร้านค้าที่เปิดขายสองข้างทาง เดินไป ดูไป คิดไป เอ! ตอนหนุจิลอ่านหนังสือ เขาบอกว่าสินค้าขึ้นชื่อของเกาะเกร็ดมีอะไรมั่งหว่า เครื่องปั้นดินเผาอะไรนี่แหละ ยังไม่เห็นเลย สงสัยจะอยู่ข้างใน ว๊า! เสียดายชะมัด ที่ไม่ได้หยิบหนังสือเล่มที่ว่ามาด้วย เพราะไม่คิดว่าจะมาวันนี้ ไม่อย่างนั้น หนูจิลจะตามรอยในหนังสืออย่างเต็มที่เลย เอาเถอะ! ถ้าจะตามรอยหนังสือ คงต้องมาคนเดียว หนูจิลแอบยิ้มเล็กๆ กับความคิดของตัวเอง ก็ในเรื่อง นางเอกสาวที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหนูจิล เดินทางมาเกาะเกร็ดคนเดียว เพื่อตามมาดูแฟนเก่าว่าเขามากับใคร แล้วเธอก็ได้พบพระเอกที่มาทำงานถ่ายรูปที่เกาะเกร็ดนี่เอง อิอิ ถ้าหนูจิลมาเจอพระเอกของตัวเองที่นี่บ้าง คงจะโรแมนติกน่าดู “เป็นไร หนูจิล เดี๋ยวขมวดคิ้ว เดี๋ยวยิ้ม” เสียงของคนข้างๆ ที่ดังขึ้นทำให้หนูจิลตื่นมาสู่โลกความจริง โลกความจริงที่ ถึงแม้ว่า ยังไม่พบเจอพระเอก แต่ตอนนี้ ข้างๆ ตัวหนูจิลมีมิตรภาพดีๆ เพื่อนที่น่ารักอย่างนายกันต์ เพื่อนที่ทำให้หนูจิลไม่เหงาอย่างมากมายเหมือนเก่า “เปล่าสักหน่อย เพียงแต่หนูจิลกำลังคิดว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่เกาะเกร็ด จ.นนทบุรี หรือว่า อยู่ที่เชียงใหม่กันแน่น่ะสิ” ไม่ให้หนูจิลคิดอย่างนี้ได้อย่างไร ก็ทั้งสองข้างทางนั้น ร้านที่ขายสินค้าประเภทของที่ระลึก เป็นสินค้าที่หนูจิลเห็นคราวที่ไปเที่ยวบ้านถวาย เชียงใหม่ เสียขนาดนั้น ทั้งธูปหอม เทียนหอม พวงกุญแจเล็กๆ เซรามิครูปสัตว์ตัวเล็กราคาย่อมเยา นายกันต์ได้แต่ส่ายหน้ากับความคิดของหนูจิล หนูจิลไม่สนใจนายกันต์หรอก ยังคงเดินนำไปข้างหน้าเรื่อยๆ ข้างหน้ามีคนมุงกันอยู่ ด้วยความอยากรู้หนูจิลเลยเข้าไปมุงบ้าง “กลิ่นหอมนะคะ ของฝรั่งยังอายเลย ลองดูสิ กลิ่นมะลิก็มีค่ะ อันนี้กุหลาบมอญค่ะ ลองได้ค่ะ” เป็นร้านขายน้ำมันหอมนั่นเองหนูจิลกล้าๆ กลัวๆแต่ก็อยากลองบ้าง นายกันต์เห็นดังนั้น เลยเดินเข้าไปคุยกับป้าเจ้าของร้านก่อน ด้วยอัธยาศัยที่เป็นกันเองของป้าเจ้าของร้านหนูจิลจึงเริ่มสนุก ให้ป้าป้ายน้ำมันตามมือเพื่อพิสูจน์กลิ่น” “หอมจัง” หนูจิลชอบกลิ่นมะลิที่สุดเลย “ยังไม่ต้องซื้อตอนนี้ก็ได้ค่ะ ไปเดินเที่ยวก่อน แล้วค่อยกลับมาซื้อก็ได้” ป้าแกหันไปพูดกับลูกค้าอีกกลุ่มหนึ่ง “โห แสดงว่ากลิ่นต้องติดนานแน่เลย” เสียงหนึ่งพูดขึ้นมา ป้าเจ้าของร้านหัวเราะเสียงดังอย่างชอบใจ นายกันต์ดูท่าจะถูกใจกลิ่นมะลิเป็นพิเศษ จึงซื้อกลับมาขวดหนึ่ง “อย่างหนูผู้หญิงนี่ดูเป็นคนเรียบร้อย น่ารัก น่าจะเหมาะกับกลิ่นนี้นะคะ กลิ่นเกสรบัวลองดุไหม” ป้าหันมาพูดกับหนูจิลจนหน้าจิลเริ่มรู้สึกว่าร้อนๆ ที่หน้า ก็เขินกับคำพุดป้านี่นา ป้าดุว่าหนูจิลเรียบร้อย แล้วหนูจิลก็เย้ยนายกันต์ด้วยการทุบหลังเขาปั๊กใหญ่ ประมาณบอกให้รู้ว่า ‘เห็นป่ะ ใครๆ ก็ว่าฉันเรียบร้อย น่ารัก’ ก็เพราะว่านายกันต์ไม่เคยเป็นหนูจิลเป็นผู้หญิงเรียบร้อยเลยนะสิ เห็นเป็นแค่เจ้าหนูจอมซนคนหนึ่งเท่านั้น นายกันต์ได้แต่ลูบหลังตัวเอง ส่งสายตาอย่างมีคำถามมา หนูจิลรู้นะ ว่านายกันต์กำลังคิดอะไรอยุ่ คงคิดสิว่า ‘นี่เหรอ พฤติกรรมของคนเรียบร้อย น่ารัก’ หนูจิลจึงตอบโต้สายตานั้นด้วยคำถามที่ว่า “ไม่เชื่อเหรอ ว่าหนูจิลน่ารัก..เรียบร้อย” สายตามีแววระยิบแอบขำ มือข้างขวาเตรียมกำเป็นหมัดหลวมๆ ยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อโชว์ให้คนตัวโตตรงหน้าเห็น “จ้าๆ ไม่ได้ว่าอะไรนี่” นายกันต์คงไม่อยากโดนหมัดเล็กๆ ที่ดูไม่มีพิษสง แต่หนักเอาการ เมื่อหนูจิลเผลอตัวปล่อยออกไป และถ้าหากเป็นความตั้งใจล่ะ หลังเขาจะเขียวขนาดไหน หนูจิลก็ขู่ไปงั้นแหละ เพราะในใจรู้ดี ว่าเพื่อนตรงหน้า มักยอมให้เสมอในเรื่องเล็กน้อย เมื่อพอใจที่ได้เห็นใบหน้ายอมจำนนของเพื่อน หนูจิลจึงยิ้มกว้างอย่างผู้มีชัย ประกาศความน่ารัก เรียบร้อย ของตัวเอง โดยการเดินไปกระโดดไป อย่างมีความสุข และหันมาเรียกนายกันต์ ที่ยังคงยืนขำกับท่าทีอันนั้นของหนูจิล “เดี๋ยว หนูจิล” นายกันต์เรียกหนูจิลให้หยุดเมื่อผ่านร้านขายน้ำ “ซื้อน้ำก่อน ป้าครับ ขอโอเลี้ยงโถนึงครับ” เขาหันไปเรียกแม่ค้า “เลือกโถเลยค่ะ” ป้าคนขายชี้ไปยังโถที่เรียงราย โถดินปั้นลวดลายแปลกตามากมายตั้งอยู่ นายกันต์มองอย่างครุ่นคิด เพราะแต่ละใบทั้งสวย และมีลวดลายแปลกตา เขาคงอยากเก็บกลับไปเป็นที่ระลึก “เอาใบนี้ค่ะ” แล้วหนูจิลก็ตัดสินใจให้ โดยการชี้ไปที่โถรูปโดราเอมอน เมินลวดลายแปลกตาอย่างที่หาได้จากที่นี่เท่านั้น “เฮ้ย! หนูจิลทำไมไม่เอาใบที่มาแปลกและสวยกว่านี้ล่ะ โดราเอมอน หาที่ไหนก็ได้” ได้ผล นายกันต์หันมาทำตาดุใส่หนูจิล “เก๊าะ.. โดราเอมอน เหมือนกันต์นี่นา กลมๆ เหมือนกัน อิอิ” แซวเพื่อนเสร็จก็หันไปหยิบโถดินส่งให้ป้าคนขาย นายกันต์ได้แต่ส่งสายตาอาฆาตมาเบาๆ หนูจิลทำไม่รู้ไม่ชี้ รับโถน้ำมาจากป้า “จ่ายตังค์สิ” หันมาบอกนายกันต์ที่ยืนส่ายหัวไปมากับความดื้อของหนุจิล หนูจิลจึงแจกยิ้มสวยให้อย่างเอาใจ และยื่นโถน้ำให้นายกันต์ “เอาก่อนสิ” นายกันต์ปฏิเสธและเป็นฝ่ายเดินนำต่อ หนูจิลเห็นดังนั้น จึงไม่ดื้ออีก ดูดน้ำโอเลี้ยงเย็นชื่นใจ ในโถดินรูปทรงโดราเอม่อนที่ล้อว่าคล้ายเพื่อน แล้วรีบส่งโถให้นายกันต์พลางส่งลูกตาอ้อนไป นายกันต์ทำเมินแต่ก็หยิบโถน้ำไปจากมือหนูจิล และเดินนำลิ่วต่อไป หนูจิลว่าหนูจิลแอบเห็นนายกันต์ยิ้มนะ อิอิ ^_^ จึงเร่งฝีเท้าตามเขาไป +++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 50 13:46:40 จากคุณ : ละมุนใจ - [ 3 พ.ค. 50 14:48:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “นี่..กันต์ มานี่สิ” เบื้องหน้าหนูจิลเป็นป้ายแผนที่ขนาดใหญ่ แสดงที่ตั้งและแผนผังต่างๆ ของเกาะเกร็ดทั้งหมด “ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนน่ะ” หนุจิลหันไปถามคนข้างๆ นายกันต์หันไปมองรอบๆ แล้วชี้ไปยังจุดหนึ่งบนแผนที่ “ตรงนี้มั๊ง” “นี่กันต์” เสียงเรียกเปลี่ยนเป็นเสียงอ้อน “อะไรอีกล่ะ” นายกันต์รับเสียงนั้นด้วยความรำคาญ แต่หนูจิลรู้ดีว่า เขาไม่ได้รู้สึกอย่างน้ำเสียงที่ออกมาหรอก “ถ้าเราเดินรอบเกาะได้ไหม ทางมันเชื่อมกันหรือเปล่าน่ะ” หนูจิลเอียงคอถามอย่างสงสัย นายกันต์มองมาอย่างระอา พลางชี้ให้ดูที่แผนที่ว่า ทางมันเชื่อมรอบเกาะ “จะเดินเรอะ ไหวหรือเปล่า” เขามองอย่างประเมินกำลังหนูจิล แทนคำตอบ หนูจิลเดินนำลิ่วมาแล้ว หันมาอีกทีก็เห็นนายกันต์คุยอยู่กับชาวบ้านที่นั่น จึงวิ่งกลับไปหา จับใจความได้ว่า ลุงแกบอกว่าทางที่หนูจิลกำลังจะเดินไปนั้นไม่มีอะไร เป็นส่วนของหมู่บ้านเท่านั้นเอง ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยว หนูจิลเงยหน้ามองนายกันต์ เขาหันไปตอบลุงใจดีว่า “ไม่เป็นไรครับ เราอยากจะไปดู ขอบคุณมากครับลุง” แล้วนายกันต์ก็ก้าวตามหนูจิลที่ยิ้มหน้าบานเดินนำลิ่วไปอีกแล้ว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เอ่อ.. จะบอกว่า อาจจะ ไม่ค่อยเรียบร้อย แต่ต้องออกไปข้างนอกแล้ว งั้นเด๋วคืนนี้ จะมาจัดหน้าอีกทีค่ะ อ้อ .. แล้วติดตามกันตอน ที่2 นะคะ จะรีบเขียนมาแปะ  เจ้าค่ะ แหะ แหะ จากคุณ : ละมุนใจ - [ 3 พ.ค. 50 14:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อยากกินผักทอด อยากกินทอดมันหน่อกะลา จากคุณ : scottie - [ 3 พ.ค. 50 21:37:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เหงา เลยมาอ่านครับ แฮ่ะๆ จากคุณ : GTW - [ 3 พ.ค. 50 22:35:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นู๋ลิ เหงามาก ๆ ระวังน๊า ความเหงามันจะกลัว วันหลังไม่กล้ามาหานู๋ลิอีก คราวนี้อาจจะไม่เหงาเลยก็ได้ อ่านแล้วนางเอกของเรื่องนี้คุ้น ๆ แหะ โดยเฉพาะประโยคที่ว่า“ช่วยไม่ได้นี่นะ ก็จุดประสงค์ที่มาที่นี่ ก็เพื่อ กินๆๆๆๆ แล้วก็กินนี่” ประโยคนี้ถ้าเป็นนางเอกพูดล่ะก็ ใช่เลย จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 4 พ.ค. 50 09:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แวะมาทักน้องสาว หนูลิสบายดีนะ จากคุณ : เกรียงไกร (huaboonsan) - [ 4 พ.ค. 50 10:56:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แหม...มาตอนบรรยากาศเป็นใจ จะพยายามหายเหงาให้ได้นะจ๊ะ จากคุณ : เม-ดา - [ 4 พ.ค. 50 14:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไปตะลุยเกาะเกร็ดเป็นเพื่อนหนูลิ นี่ก็ไม่เคยไปซักที อ่านแล้วอยากไปจัง จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 4 พ.ค. 50 15:41:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อยากกินทอดมัน กับน้ำดอกอัญชันง่ะ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 4 พ.ค. 50 16:45:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะ พี่รักษ์ ขอบอกว่า อร่อยมาก หนูลิกินไปเสียหลายถ้วยเลย อิอิ ดีค่า อาจารย์จี เอ! อาจารย์จีเหงานี่ เพราะก๊วนไม่นัดกันเหรอคะ อิอิ พี่ทิวลิปคะ อย่าได้คุ้นเลยค่ะ นางเอกเรื่องนี้ พี่ทิวลิปรู้จักดีเลยล่ะ เอิ๊กๆ ก็แบบไปมาจริงๆ เป็นอย่างที่เล่าจริงๆลยล่ะคร่า แหะ แหะ สวัสดีค่ะ พี่ชายเกรียง หนุลิสบายดี แล้วพี่เกรียงล่ะคะ พี่เม เหงาหรือคะ อยากไปเที่ยวกันไหม เด๋วหนูลิจัดให้ อิอิ พี่ยิ้มคะ ไม่เปงไรค่ะ หนูลิจะไปเที่ยวเผื่อเอง แล้วก็.. จะถ่ายรูปมาฝานะคะ พี่ผึ้งรวยระริน เด๋วจัดให้ค่ะ ทุกท่านค่ะ เมื่อวันศุกร์ ที่ไปมีทติ้ง หนูลิรับปากพี่ๆ แล้วว่า จะจัดวัน แล้วนัดไปเที่ยวเกาะเร็ดกัน ใครอยากไป ก็ลองบอกมานะคะ แล้วจะแจ้งข่าวอีกที แล้วจะพาไปทัวร์กินคร่า อิอิ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 4 พ.ค. 50 17:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^_______________^ ยิ้ม... เจ้าเล่ห์นิด ๆ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 4 พ.ค. 50 18:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ได้แค่อ่านผ่านๆ จากคุณ : DoPer (psuusp) - [ วันฉัตรมงคล 08:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เกาะอะไรนะครับ อ๋อเกาะเร็ด อยู่ที่ไหนครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 6 พ.ค. 50 06:08:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ปีนี้ยังไม่ได้ไป เอาใหม่ๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 8 พ.ค. 50 20:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ยิ้มเจ้าเล่ห์อะไรกัน พี่แจม แหะ แหะ ทำเอาหนุลิต้องยิ้มแห้งๆ เลย เอิ๊กๆ ปู อ่านผ่าน ก็ดีกว่าไม่ผ่านแหละเนอะ ปู่คะ เกาะเกร็ดอยู่ที่อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรีค่ะ ใกล้นิดเดียวเอง อิอิ เฮียพีท  ปีหน้า เอาใหม่นะ อิอิ จากคุณ : หนูลิน้อย (ละมุนใจ) - [ 9 พ.ค. 50 11:03:22 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอมาเที่ยวเกาะเกร็ดด้วยคนค่ะ อยากไปนานแล้ว แต่คนที่เคยไปบอกว่ามันไม่มีอะไร ทำเอาความอยากไปลดไปกว่าครึ่งเลย แต่พอได้อ่านมา ก็เริ่มหันกลับมาอยากไปอีกแล้วสิ จะติดตามตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : ดาวเหงา_Lonely Star - [ 10 พ.ค. 50 00:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ค่ะ คุณดาวเหงา จะพยายามเอามาลงโดยเร็ว คิดว่า วันจันทร์หน้าก็น่าจะได้เจ้าค่ะ ช่วงนี้ใช้เน็ตได้แต่ที่ทำงาน เลยเศร้าเจ้าค่ะ แหะ แหะ จากคุณ : mAlipA (ละมุนใจ) - [ 11 พ.ค. 50 10:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 น่ารักจัง. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 1 มิ.ย. 50 11:29:25 ]