ในทุกวันนี้คงไม่มีใครกล้าเถียงว่าสังคมไทยนั้นดูเหมือนจะฟอนเฟะลงทุกวัน กับปัญหาหลายๆด้าน เช่น ปัญหาชู้สาว ปัญหายาเสพติด หรือแม้กระทั่งการพนัน แต่ในวันนี้ สิ่งที่ผมเองอยากจะเสนอผ่านคอลัมน์นี้ คือปัญหาของผู้หวังดี ที่ซึ่งเป็นผู้หลักผู้ใหญ่หลายๆท่านที่กำลังแก้ปัญหาสังคมอยู่ แต่ทว่าพวกท่านๆทั้งหลายเหล่าที่คิดว่าตนเองนั้นมีวัยวุฒิที่สูงส่ง(หรืออาจจะเรียกได้ว่าแก่เฒ่า)กลับไม่มีความเข้าใจลึกซึ้งอย่างแท้จริงในสังคมของวัยรุ่นและปัญหาต่างๆที่เยาวชนของชาติมี ยกตัวอย่างให้เห็นง่ายๆว่า ผู้ใหญ่เหล่านี้ จะเลือกแก้ปัญหาโดยรณรงค์ให้วัยรุ่นหญิงรักนวลสงวนตัว ให้ผู้หญิงสงวนของรักของหวงของตนเองมากเสียยิ่งกว่าจะให้สงวนคำว่า”คุณค่า”ในตัวเอง การกระทำเช่นนี้ในสายตาของผมเอง(ที่เป็นหนึ่งในวัยรุ่น) กลับเห็นว่ามันก่อให้เกิดการกดขี่ทางเพศหรือแม้กระทั่งกดขี่ตอกย้ำความบอบช้ำทางจิตใจของผู้หญิงเองด้วย โดยท่านผู้ใหญ่เหล่านี้ได้ให้เหตุผลสมทบมาว่า ผู้หญิงไทยนั้นควรรักนวลสงวนตัวตามขนบธรรมเนียมของไทย แต่ขออถัยเถอะครับ ตัวของผู้ใหญ่เองนี่แหละกลับไม่เข้าใจความแตกต่างระหว่างคำว่าคุณธรรมและวัฒนธรรม

สิ่งที่เรียกว่าวัฒนธรรมนั้น มันคือขนบธรรมเนียมประเพณีที่บรรพบุรุษของเรายึดปฏิบัติกันมาช้านาน แต่ว่าคำสอนต่างๆที่ปู่ย่าตายายเราสั่งสอนให้จดจำสืบทอดกันมาชั่วลูกชั่วหลานนั้น ตัวผมเองคิดว่ามันมีผลประโยชน์แอบแฝงในคำสอนต่างๆทั้งนี้ก็เพื่อประโยชน์ของผู้ปกครองในสังคมขณะนั้นเอง ผมจะยกตัวอย่างให้เห็นง่ายๆ เช่น บางวัฒนธรรม ผู้ชายสามารถมีภรรยาได้หลายคน โดยที่สิ่งนั้นไม่ใช่เรื่องแย่ ไม่ได้ผิดศีล ไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจ แต่ทว่าเขากลับมองว่า การที่ชายหนึ่งมีภรรยาหลายคนนั้นคือการที่ชายนั้นได้ดูแลและให้ค่ากับผู้หญิงตามอย่างที่เพศชายควรกระทำ แต่ในวัฒนธรรมของยุโรปการกระทำเช่นนี้ถือว่าเป็นเรื่องต้องห้ามและผิดมหันต์ เพราะฉะนั้นผมเองคิดว่าเราไม่สามารถนำวัฒนธรรมมาเป็นตัวบ่งชี้ว่าคนเราแต่ละคนนั้นเป็นคนดีหรือไม่

มันเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า สังคมมนุษย์เราได้เรียนรู้บทเรียนต่างๆ และทำให้เกิดการพัฒนาผ่านกาลเวลาอันเนิ่นนานมาเป็นหัวใจของคุณธรรมแห่งปัญญา (logical moral) หรือในอีกทางหนึ่งก็คือ คุณธรรมนั้นได้เกิดจากหลักของเหตุและผล มันเกิดจากปัญญาของมนุษย์เราเองที่มีการพัฒนาให้รับรู้ เลือกเข้าใจและเชื่อมั่นในประสบการณ์ส่วนบุคคลที่ได้ให้คำสอนมา ผมเชื่อว่าคุณธรรมนี้นั้นมีอยู่ในทุกเชื้อชาติและในจิตใต้สำนึกของมนุษย์ทุกคน แต่ปัญหาของสังคมของทุกวันนี้ บางท่านยังคงค้นคว้าหาคำตอบของคุณธรรมผ่านวัฒนธรรม ซึ่งมันทำให้การแก้ไขปัญหาของสังคมไทยไม่เกิดประสิทธิภาพอย่างแท้จริง

ในทุกวันนี้การรณรงค์ของผู้ใหญ่หลายๆท่านที่สอนให้เยาวชนรักนวลสงวนตัว ก็คงจะไม่ใช่คำตอบของการแก้ไขปัญหาในสังคมไทย ผมเองคิดว่าปัญหานี้เราควรจะแก้ที่ต้นตอของมัน ซึ่งอยู่ที่มุมมองของเพศชายเอง ที่มองค่าของผู้หญิงจากความบริสุทธิ์ แต่ในเรื่องจริงเพศชายต้องกลับมาคิดเสียใหม่ว่าค่าของเพศสตรีที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นอยู่ที่ความบริสุทธิ์ของสิ่งใดกันแน่ หรือมันอาจจะอยู่ที่ทั้งสองฝ่ายที่ควรจะเข้าใจคุณค่าที่แท้จริงของกันและกันมากกว่าจะมองแต่สิ่งสัมผัสเบื้องหน้า ผมเองเชื่อว่าคนเรามีคุณค่าอยู่ที่จิตใจ แต่มันอยู่ที่เราจะให้ค่าของใจเราเองนั้นมากน้อยเพียงใด ผมจึงอยากใช้คอลัมน์นี้เป็นสื่อที่อาจจะทำให้ผู้ใหญ่ที่หวังดีที่อยากแก้ปัญหาเหล่านี้ ได้มีความเข้าใจในตัวต้นปัญหาที่แท้จริง โดยใช้คุณธรรมแห่งปัญญา(logical moral)แก้ไขปัญหาแต่ละปัญหามากกว่าการที่จะนำเอาวัฒนธรรมมาเป็นคำตอบของความยุ่งเหยิงในสังคมเรา